*Insert swearing words here*

Ze had het een tijd lang vol weten houden, maar de woede, het gevoel van verraad en de pijn was haar dan toch te erg geworden. Ze haatte het om emoties te laten zien, maar ook zij kon niet op tegen de pijn van een gebroken hart. Ze had het liefst terug willen gaan naar Lumiose City, maar wist dat dat geen slim plan zou zijn geweest. Immers kon ze hém dan tegen het lijf lopen en dat wilde ze zo veel mogelijk vermijden.
Dus was ze op Snowbird in de richting van Anistar City gegaan en had hier een hotelletje gehuurd, zodat ze wist dat ze in ieder geval veilig was. Vlak daarna was ze de stad in gegaan en was na het avondeten een bar in gevlucht. Ze had geen werk meer te doen voor de Rangers, ze had eventjes vrije tijd. Dan kon ze zichzelf nu even echt laten gaan. Claudia keek in het rond, ze voelde zich veel te deftig hiervoor, maar wist dat dat snel wel zou verdwijnen. Snel vond ze een plekje achter de bar en keek in het rond, meestal dronk ze alleen wijn, maar nu had ze wat sterkers nodig. "Cognac," bestelde ze bij de bartender, die haar rustig een glas inschonk. Snel zetten ze hem aan d'r lippen en als een of ander shot sloeg ze 'm achterover. "Next," kwam er vluchtig achteraan. Nu mocht het, nu moest het. Alleen vanavond.

[+Kate]

Een rustige avond, die waren zeldzaam, maar vandaag had ze er een. Kate zat ergens in Anistar, in een bar om even vrij te zijn van haar pokémon en dronk casual wat om haar stemming te verlichten. Ze was klaar met haar quest die Hanna nog moet schrijven en had besloten om voor de verandering tot rust te komen in een bar. Het was eens iets anders dan haar boomhuis in Fortree, al was het geen onwelkome verandering. Haar boomhuis... over een paar maanden zou ze vertrekken en in Kalos komen wonen. Het enige wat ze nog graag wilde doen in Hoenn was de League verslaan, maar daarvoor moest ze nog trainen. Oh well, dat zou wel goed komen. Vanavond had ze voor zichzelf, zonder haar pokémon of Ranger-verantwoordelijkheden. Kate deed haar jasje uit - wat basically Ranger schreeuwde - en liep terug naar de bar voor een nieuw drankje. Ze nam plaats op een van de krukken en duwde haar jas onhandig in haar tas. Voor vanavond was ze geen Ranger, maar gewoon Kate.

Een derde glas werd ingeschonken en net zo snel als de vorige twee verdween deze in haar keel. Ze zuchtte zachtjes en wilde vragen voor nog een, maar de bartender hielt d'r tegen. "Muk off," gromde ze zachtjes, maar ze liet het er maar bij. Als ze gewild had, had ze zijn hoofd veranderd in een ijsblok met de hulp van Sneaux, de Glaceon die naast haar lag. Maar ze besloot om zichzelf voor nu maar eventjes rustig te houden.
Dat was tenminste totdat er iemand naast haar ging zitten en d'r, waarschijnlijk per ongeluk, aanstootte. "Kan je niet uitkijken waar je gaat zitten?" beet Claudia op een ijzige toon, maar dat was het enige wat ze eraan vuil maakte. "Allemaal hetzelfde. Maar alles beter dan weer een rotvent in je leven," snoof ze daarna, terwijl ze de bartender streng aankeek en nog een glas cognac wist af te dwingen.

"Ah, sorry," verontschuldigde Kate zich toen ze per ongeluk tegen iemand aan botste. De toon in de stem van de vrouw was ijskoud. Dat betekende dat ze of een koele persoonlijkheid had of gewoon een erg slechte dag. Kate ving de blik van de nerveuze bartender en ging van het tweede uit. "Dat soort mensen zijn het niet waard," mompelde de blondine als reactie op de woorden van de vrouw naast zich. Voor ze het wist had ze de woorden gesproken en nu ze het had gedaan had ze spijt. Ze wist niets eens de situatie, hoe kon ze zo oordelen? Kate keek vanuit haar ooghoek naast zich. Maar als je ex ervoor zorgde dat je je een alcohol vergiftiging riskeerde moest er iets wel erg fout zijn gelopen. Of je nam een break-up niet goed, maar daar zag ze haar niet voor aan. Na de kille reactie was ze ervan bewust dat de vrouw zich waarschijnlijk prima zou kunnen redden. Het kon natuurlijk ook zo zijn dat het niet aan de ex lag, maar ze wilde geen assumpties maken. Man, wat wist zij nou over relaties? Haar liefdesleven was net zo opwindend als een slapende Bidoof en ze had geen idee of ze iemand had gehad voor ze haar geheugen verloor. Niet dat ze nu behoefte had aan een speciaal persoon in haar leven - ze had het druk genoeg met haar werk en pokémon - maar voor degene die het wel hadden moest het soms ook moeilijk zijn. En soms liep het gewoon niet goed, zoals naast haar. Dat leek absoluut niet goed te zijn gekomen.

"Wat zijn ze niet waard?" vroeg Claudia, half mompelend tegen zichzelf, half tegen het grietje dat naast haar zat. Ze zetten het glas cognac aan d'r lippen en goot 't als een of ander goedkoop shotje achterover. Alleen al de gedachten aan Flynn maakte haar razend en voor iemand zo koud als dat zij was, was dat een hele prestatie. Ze snoof zachtjes. "Zijn ze jou niet waard, zijn ze het niet waard om op deze aarde rond te lopen, zijn ze dit niet waard," bromde ze, met een simpel handgebaar wuifde ze naar het lege glas voor haar. Ze knikte naar de bartender voor nog een glas, maar deze schudde zijn hoofd. "Bier dan, en vlug een beetje," snauwde ze naar hem en terwijl de man lijkbleek werd van de plotse uitbarsten, tapte hij een glas bier voor haar in. "Mannen zijn het ergste volk en als ze van Team Rocket zijn kunnen ze me al helemaal dood vallen," gromde ze daarna. Ze wist zelf niet eens meer of ze tegen zichzelf praatte of tegen de blondine naast haar. Al was Claudia er überhaupt niet helemaal over eens of ze door had dat er iemand naast haar zat of dat ze gewoon iets wilde om tegen te klagen.

"Ze zijn de tijd niet waard," mompelde Kate stil terwijl ze het drankje aanpakte van de barman. "Of de moeite of de tranen. Ze zijn het gewoon niet waard." Er waren betere dingen om je tijd of moeite in te steken en er waren zeker betere dingen om depressief over te worden. Een relatie die je zo achterliet kon je beter vergeten - of in elk geval ervoor zorgen dat je het nooit zou herhalen. Ze had geen idee waarom ze hierover meepraatte, maar het kon haar niet echt iets schelen. Rustig nam Kate een slok van haar eigen drinken en verslikte zich bijna toen de vrouw naast haar iets tegen de barman snauwde. De arme man wilde overduidelijk weg van de bar, maar dat leek ook geen optie te zijn. In plaats daarvan gaf hij de dame de gewenste drank. "Team Rocket behoort zeker tot het ergste volk," mompelde Kate instemmend toen de vrouw doorging over - waarschijnlijk - haar ex. Dat wist ze uit eigen ervaring, ze had al heel wat vreselijke dingen gezien in de jaren dat ze als Ranger had gewerkt. "Die kun je beter opsluiten," nu was ze meer in zichzelf aan het praten. Maar ze was geen Red Ranger en dat wilde ze niet zijn, dus die taak moest ze maar overlaten aan haar collega's. Kate nam nog een slok van haar drinken en vroeg zich voor het eerst af of ze een goede Red Ranger zou zijn. Waarschijnlijk niet, ze was niet zo goed met mensen. Maar Tara zou een geweldige partner zijn voor een Red Ranger - niet dat ze de draak zou afgeven. Kate wierp een korte blik opzij. Om de een of andere reden had ze het gevoel dat ze van het onderwerp afweek, ondanks het feit dat je dit nauwelijks een gesprek kon noemen. Een TR ex though, dat moest niet makkelijk zijn. Vooral als je er pas later achterkwam.

Claudia snoof zachtjes, daar kon ze het nog wel enigszins in vinden. "Mannen zijn niets waard, je krijgt toch alleen maar stank voor dank," gromde ze zachtjes, terwijl ze haar drankje rond liet draaien in het glas, voordat ze er weer een slok van nam. Ze wist eigenlijk niet echt waarom ze het hier met een vreemde over had, maar de alcohol zorgde ervoor dat ze toch al wat makkelijker ergens over kon praten. Ze was veel gewend, dat zeker, en zou menig man onder de tafel kunnen drinken, maar nu was het gewoon een ophoping van allerlei zaken. Toen de dame naast hem weer begon over Team Rocket, gleed er een donkere gloed over haar ogen heen. "Team Rocket moet nodig eens uit dit land verdreven worden," gromde ze daarna. "Laat ze allemaal branden in hel, dan zijn wij er vanaf. Alsof de Rangers het nog niet druk genoeg hebben." Het begon steeds meer op wartaal te lijken wat ze uit sloeg, misschien moest ze toch maar eens stoppen met het alcohol.

Mannen waren niks waard. Mannen gaven alleen stank voor dank. Kate keek opzij vanuit haar ooghoek. Ze kon niet echt haar mening geven, daar had ze te weinig ervaring voor - geen in dit geval. Ze nam een slok van haar drinken en staarde voor zich uit. Urgh, waarom was ze bezig met iets waar ze niks van af wist? Misschien dat ze er ooit over kon meepraten, maar op dit moment kon je haar net zo goed vragen wat het totaal van Pi was. Verder dan de eerste drie nummers zou ze niet komen. De vrouw ging verder over team Rocket. En dat was iets waar ze wel over kon meepraten. "Agree," zuchtte Kate terwijl ze haar glas langzaam rond draaide. "Het is mijn afdeling niet, maar ik heb al genoeg gezien om te weten hoe het eraan toe gaat." Ze kon zo een paar ervaringen opnoemen waar ze TR persoonlijk had bevochten, de een extremer dan de ander. Ze had gedacht dat, als Area Ranger, ze niet erg veel met de organisatie te maken zou krijgen, maar het was toch meer dan ze had verwacht. Niet dat ze het erg vond, ze zou Tara met plezier op de leden afsturen. Misschien zouden ze dan overwegen iets anders te doen - iets legaals.

"Vertrouw me," begon Claudia. Haar hoofd begon weer wat helderder te worden, terwijl de alcohol beetje bij beetje werd afgebroken in haar lever. Ze wilde nog meer bestellen, maar besloot dat het zo wel goed genoeg was. Al had ze nog steeds de neiging om iemand heel hard te slaan. "Mocht je ooit een vent te pakken krijgen, zorg ervoor dat hij geen Team Rocket is. Het leverd je alleen een gebroken hart op," snoof ze daarna. Haar hart had pijn gedaan toen ze achter het geheim van Flynn was gekomen, maar nu had het plaats gemaakt voor witgloeiende haat jegens zowel hem als de organisatie waar hij voor werkte. Dit was de tweede keer dat hij haar verraden had en dit keer zou hij er niet ongeschonden vanaf komen. Ze zuchtte zachtjes, ze moest hier niet met een halve dronken hoofd over nadenken. "Claudia, trouwens. Claudia Leblanc, Graduate Ranger," stelde ze zichzelf daarna rustig voor.

"Ik zal het in gedachten houden," reageerde Kate met een zwakke grijns. Iemand van Team Rocket daten was het laatste wat ze wilde doen, al ze al iemand besloot te daten. Ze had haar werk en zes pokémon om voor te zorgen, hoe wilde ze daar in Arceusnaam nog een partner aan toevoegen? Ze had al genoeg verantwoordelijkheden zoals het was en geen behoefde aan meer stress. Dat plus het verhuizen... dat was ook nog zoiets. Geen tijd voor iets, of iemand, anders. Niet dat ze zich er zorgen over moest maken, om iemand te daten moest je eerst mensen leren kennen en geïnteresseerd worden. Yeah, good luck. De vrouw sprak weer en stelde zich voor als Claudia, een Graduate Ranger. Kate keek opzij en kon niet anders dan verrast te zijn. Een Graduate? Ze leek haar ouder dan zijzelf en ze was eraan gewend dat dat soort Rangers vaak de meer ervarene waren - vooral als ze er zo streng uitzagen als Claudia. Maar niet iedereen koos op hetzelfde moment het Ranger pad en ze kon zich voorstellen dat het bij haar ook wat later was gekomen. Dat betekende dat Claudia nog een lang pad voor zich had en ze twijfelde er niet aan dat ze het ver zou schoppen met de kille, strenge houding die ze al eerder had getoond. Al was drinken over een Team Rocket ex misschien wat minder. Maar dat was meer iets van het moment, dat betekende niet dat het haar zou tegenwerken in de toekomst. Misschien dat het zelfs als motivatie werkte - dat of ze liep over. Al zag ze daar Claudia niet voor aan, de korte tijd dat ze de Ranger kende had haar al een sterke indruk gegeven - en dat kwam niet alleen door de drank. "Ik ben Kate," stelde Kate zichzelf uiteindelijk voor. "Kate Griffin, Area Ranger."

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, toen de blondine zei dat ze het in gedachten zou houden. Ze hoopte maar dat ze het ook daadwerkelijk zou doen. Immers zou ze deze pijn niet aan iemand willen toekennen. Misschien haar ergste vijand, maar aan de andere kant, dat was Flynn en die zou die pijn waarschijnlijk niet eens voelen. Ze snoof zachtjes en draaide zich om, zodat ze de bar in kon kijken. De zin om te gaan ravotten was groot, maar ze was een dame en zou zich er ook naar gedragen. Maar een goed gevecht was zo uitgelokt, niet iedereen was blij met een dame van haar klasse in een bar immers. Ze merkte dat de blondine naast haar d'r onder de loep nam, maar besloot er maar niets over te zeggen. Immers viel het vaak niet goed als ze een scherpe opmerking zou maken en het gezelschap kon ze wel gebruiken. De blondine stelde zich uiteindelijk voor als Kate en zei dat ze een Area Ranger was. Claudia grinnikte zachtjes. "That means I've been ranting to one of my superiors, good to know," snoof ze zachtjes, terwijl ze zich weer terug draaide naar de bar. "Dus Kate, waarom het bezoek aan deze belabberde bar?" vroeg ze daarna om het gesprek gaande te houden.

"Eh, maak je geen zorgen, ik ben niet zo hoog in rang," reageerde Kate onder een flauwe glimlach. "Bovendien hebben we allebei een vrije avond." Dat hoopte ze tenminste, al waren avonddiensten niet zo veel voorkomend. De meeste Ranger activiteiten vonden overdag plaats en s'nachts was er niet veel te doen, behalve in noodgevallen. En hoe vaak kwamen die voor? In Hoenn nauwelijks, al had ze geen idee hoe het er in Kalos aan toe ging. "Ik heb de koudste Quest in tijden achter de rug," verzuchtte Kate toen Claudia vroeg wat ze hier deed. "Dus ik dacht dat ik wel toe was aan een pauze." De dag doorbrengen met zoeken naar Scyther in de kou was niet bepaald haar perfecte dag. Met haar hekel aan elke temperaturen onder de tien graden was dit gebied in Kalos een koude hel. "Ik ben hier niet eens gestationeerd," mompelde Kate hoofdschuddend. "Ik zweer het, de organisatie lijkt soms een zooitje. Ik vraag me wel eens af of Kalos geen tekort heeft aan sterke Rangers." Rangers waren een redelijk populaire loopbaan, maar lang niet zoveel als het trainerschap zelf. Bovendien kwam er veel verantwoordelijkheid bij kijken en was niet iedereen klaar voor een full-time baan. Het was niet raar als sommige er na een tijdje mee ophielden. En wat bleef er over? Met de dreiging van TR niet veel. Maar zolang er één persoon bleef vechten was het het waard. En hoewel ze niet zeker wist of zij die persoon was, was ze zeker dat ze alles zou geven voor zolang dat kon. Zij en haar pokémon. Ze deed dit nu al ruim twee jaar en zou niet opgeven. Het Rangerschap was het belangrijkste deel van haar leven - na haar pokémon.

Een vrije avond, ja daar had ze wel gelijk in. Alleen was zij bezig met haar vrije tijd te verknallen door te veel alcohol naar binnen te gieten. Ze zuchtte zachtjes en vroeg aan de barman of ze een glaasje water mocht krijgen. Nu ze alle woede eruit gezeikt had, kon ze wel beginnen aan het ingewikkelde proces dat ontnuchteren heette. De barman knikte en schonk snel een glaasje water voor haar in, die ze met enkele slokken achterover sloeg. "Koudste quest in tijden?" vroeg Claudia, toch wel nieuwsgierig naar het werk van iemand die hoger in rang stond dan zijzelf. Immers gebeurde het niet vaak dat ze iemand tegen kwam die hoger stond dan zij, niet dat zij zo'n hoge rang had, maar meer omdat er nog niet zo veel gespecialiseerde Rangers waren. "Dus jij bent een Hoenn Ranger?" vroeg ze daarna, nadat Kate zei dat ze hier niet gestationeerd was. "Maar ja, ik ben het met je eens. Af en toe maken ze er echt een potje van. Ik weet niet hoe het ziet met de sterkere Rangers in Kalos. Ik denk dat vele gewoon nog niet gespecialiseerd zijn," zei ze daarna. "Ik heb zelf ook geen zwak team achter me staan, maar heb nog geen kans gekregen om me te specialiseren," legde ze vervolgens uit.

"Ik moest omgevallen bomen weghalen in de buurt van Snowbelle," verklaarde Kate de opdracht die ze had uitgevoerd. "En ik ben niet gewend aan extreem koude temperaturen." Extreem warme temperaturen? Daar kon ze prima mee omgaan, maar kou? Brr, er was een reden dat ze er een hekel aan had. Toch, Rangerplicht boven persoonlijke voorkeur, al zou ze in opstand komen als ze ooit zou worden overgeplaatst naar een plek als Snowbelle of Dendemille. Een paar uur rondlopen in de ijzige kou, okay, maar erin wonen ging te ver. Claudia vroeg of ze een Hoenn Ranger was en Kate knikte bevestigend, niet in staat iets te zeggen met haar half lege glas aan haar lippen. "Ik kan je team niet beoordelen zonder ze te zien, maar ik geloof je op je woord," Kate zette haar glas terug en zuchtte zachtjes. "Het is niet altijd even makkelijk je te bewijzen, het beste wat je kunt doen is je voorbereiden en trainen op de grote taken - en kleine ook." Die waren niet altijd even belangrijk of succesvol, maar als je jezelf wilde bewijzen aan de Rangers gaf het je goede kansen. Ze had haar laatste promotie ook gekregen na het Mossdeep gevecht en dat was ver van succesvol geweest. Maar vergeleken met toen was ze nu veel sterker, vier extra pokémon en meer ervaring - min Kye dan, ze wilde de jonge vogel nog niet in serieuze gevechten gebruiken. "En ik weet natuurlijk niet hoe het er allemaal precies aan toe gaat in Kalos," nadenkend staarde Kate in haar drinken. "Maar vergeleken met Hoenn is er veel meer te doen, Mossdeep is bij ons het enige echte probleempunt." Plus de natuurrampen, maar die waren zeldzaam. En wat konden ze op het moment aan Mossdeep doen? Hoenn had niet zo een indrukwekkende verzameling Rangers en back-up uit andere regio's waren ook niet makkelijk te krijgen, vooral aangezien Hoenn niet zo belangrijk was als andere plekken. Unova was dan veel belangrijker dan een toeristische attractie als Hoenn. Als er een keer een actie kwam moest die snel en haast onopgemerkt gebeuren. Maar daar had ze niks over te zeggen, al moest er iets worden ondernomen als ze naar Kalos wilde verhuizen. Zorgen maken over dingen waar ze zich niet mee hoefde te bemoeien... wat problematisch. Als de tijd kwam was het meeste wat ze kon doen klaarstaan om commando's op te volgen.