Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: [open] The Melonman ma jul 17, 2017 9:26 pm
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
Katy bedankte de man voor een vijfde en laatste keer voor ze in de achterkant van zijn busje stapte. Haar vader zou dit nooit goedkeuren, maar Katy was alleen maar blij dat ze een rit aangeboden had gekregen nadat ze een stukje om was gereisd. Met de auto zou ze veel sneller in Santalune City aankomen voor haar eerste gymgevecht en zo hoefde ze ook niet door die irritante woestijn te lopen. Het was een win-win situatie als je het haar vroeg. Dat ze achter in een busje bij een lading meloenen moest gaan zitten vond ze helemaal niet erg. Als ze het nodig had kon ze altijd Akko, Sucy en Alcor om gezelschap vragen.
Katy draaide zich om om een plaatsje te gaan zoeken en kwam er achter dat gezelschap van haar Pokémon helemaal niet nodig was. Er waren een paar andere mensen aanwezig in de bus. Ze fronste, niet omdat ze dat vervelend vond maar omdat een paar van hen er eerder uit zagen als vluchtelingen dan als mensen die een gewone lift nodig hadden. Om nog maar niet te zwijgen over de man met de hoge hoed en baard die er uit zag alsof hij uit de vorige eeuw kwam. Katy wilde ze wel begroeten, maar ze vond het zo vreemd dat ze het een beetje vergat voor ze ging zitten. Sowieso wilde ze niemand beledigen, en hoewel dat niet vaak gebeurde besloot ze toch om nu haar mond even te houden. De motor van de auto startte en Katy nam maar vlug plaats naast een paar meloenen en een willekeurig persoon. Het viel haar ineens op dat er in het busje naast de verse, fruitige meloenengeur ook een vreemde muffe geur hing en ineens wist Katy niet meer zo zeker of dit een goed idee was. Helaas voelde ze de auto in beweging komen en kon ze niets anders meer doen dan er het beste van maken.
“Dus… Waar kom jij vandaan?” vroeg ze ietwat ongemakkelijk aan de persoon naast zich.
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo jul 30, 2017 10:11 am
Words: 403
Tag: Kaitlyn Pryde
Lord of Darkness
Een goede vriend van zijn ouders had hem een ritje aangeboden richting Santalune, en aangezien Tyson op reis wilde door de regio van Kalos op zoek naar nieuwe soorten Pokémon of om andere Pokémon te helpen en hij niet helemaal wist waar hij moest beginnen had hij daar "ja" op gezegd. Santalune City leek hem wel een goede plek om te starten met zijn zoektocht, het was een klein stadje met een omgeving vol Pokémon. Natuurlijk moest hij wel een indruk achterlaten op de mensen in die stad, dus hij had zijn Lord of Darkness outfit aan en bereidde zich voor op een dag vol over-dramatisch gedoe. Waar hij zich niet op had voorbereid was dat hij in een busje vol meloenen en andere acteurs in kostuums zou moeten zitten. De acteurs waren geen probleem, hij zag er zelf namelijk net zo vreemd uit in zijn eigen "kostuum", de meloenen daarin tegen konden een probleem worden. Al lag dat er aan hoe lang hij in het meloenenbusje van... hoe heette die vriend van zijn ouders ook alweer? Nah whatever, dat deed er niet echt toe, toch? Tyson wist niet zeker of hij het zou overleven als hij langer dan anderhalf uur in de meloenengeur moest zitten. "Waarom neemt hij een omweg?" vroeg hij in zich af toen het hem na een tijdje door een raampje gekeken te hebben opviel dat de man achter het stuur een veel kortere route had kunnen nemen richting Santalune. Niemand leek het te weten, of gaf een verbaal antwoord op zijn vraag. Toen stopte het busje ineens. Ze konden er toch nog niet zijn? Ze waren pas net buiten Lumiose City. Even later opende de deur van het busje en Tyson was blij om even wat frisse lucht te kunnen krijgen na de hele tijd in deze meloenenlucht te zitten. Er kwam iemand binnen, was er nog plek voor iemand in dit busje? Blijkbaar wel, want het meisje dat zojuist binnen was gekomen kwam langs hem zitten. "Dus... Waar kom jij vandaan?" vroeg ze aan hem, ze leek zich niet echt comfortabel te voelen hier. "Ik ben de heerser van het duistere rijk, waar iedere Pokémon zich buigt naar mijn wil en de zon gemaakt is van schaduwen," hij beantwoordde haar vraag in een luide stem en met enkele arm- en handbewegingen, op een manier zoals een typisch kwaadaardig karakter in een tekenfilm het gezegd zou kunnen hebben.
Member
Kaitlyn Pryde
Punten : 6
Gender : Female ♀
Age : 16 years
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo jul 30, 2017 1:35 pm
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
De jongen die naast haar zat had een hele bijzondere uitstraling. Ze kon het eigenlijk alleen als duister beschrijven en dat maakte het niet makkelijker om hem aan te spreken. Het had haar niet verbaasd als zijn antwoord iets in de richting van ‘gaat je niet aan’ had gezeten, maar het antwoord wat ze kreeg was alles behalve dat. Hij zei dat hij de heerser van het duistere rijk was. Het duistere rijk. Voor een paar tellen keek Katy voor zich uit, de tekst in zich opnemend.
En toen barstte ze in lachen uit.
Het kostte haar een paar tellen schaterlachen voor ze weer woorden kon vormen. “Ah man,” begon ze, een traan uit haar ogen vegend, “dat is echt een goede intro. Ik had je nog bijna geloofd ook.” Het ongemak was spontaan verdwenen. Alsof alles ineens heel logisch was door het gedrag van deze jongen. Dat de weg waar de auto op reed wel erg ruig werd, had ze niet eens meer aandacht voor. “Heb je ook een naam? Of zal ik je gewoon Edgelord noemen?” Een brede grijns stond op haar gezicht.
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo jul 30, 2017 3:31 pm
Words: 254
Tag: Kaitlyn Pryde
Lord of Darkness
De reactie die hij van het meisje langs hem kreeg was niet helemaal wat hij verwacht had, al was het geen onplezierige reactie. Ze schoot enorm in de lach en het duurde een paar goede secondes voordat ze weer bijkwam. Tyson moest zich zelf inhouden om ook niet in de lach te schieten door haar aanstekelijke schaterlach. Hij moest zijn act als Lord of Darkness behouden en zich niet door een lachende persoon out-of-character gaan gedragen. "Ah man, dat is echt een goede intro. Ik had je nog bijna geloofd ook," ze veegde een traan uit haar oog terwijl ze dat zei. "Heb je ook een naam? Of zal ik je gewoon Edgelord noemen?" vroeg ze vervolgens. "De Lord Of Darkness heeft geen naam nodig," Tyson kwam snel weer terug in zijn rol, "en dat hoor ik wel vaker, stervelingen die mij niet geloven over mijn macht als duistere heerser van de Schaduwlanden, tsch." Hij keek even weg, uit het raampje waar hij bij zat. De weg waar het busje op reed begon steeds hobbeliger en ruiger te worden, ze gingen toch naar Santalune City en dat lag toch niet aan zo'n ruige weg? "Jij stelt al die zeer interessante vragen aan mij maar nu heb ik een vraag voor jou," sprak hij na een korte stilte, "Wat doet iemand zoals jij in een voertuig vol demonen?" Hij voelde vreemde blikken van enkele van hun medereizigers op hem maar probeerde het te negeren, hij bedoelde het toch niet in een beledigende manier tegenover hen.
Member
Kaitlyn Pryde
Punten : 6
Gender : Female ♀
Age : 16 years
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo jul 30, 2017 4:32 pm
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
Man. Deze jongen zat echt goed in zijn rol. Het was bijna eng. Of zou er dan toch echt een land van duisternis zijn? Maar waarom was de heerser daarvan dan hier? En waarom reisde hij in een meloenenbus als toch alle Pokémon hem gehoorzaamden? Kon hij niet gewoon een Yveltal ofzo vragen voor een ritje?
Dat hij niet zei hoe hij heette, zorgde er voor dat Katy besloot om hem in haar hoofd – en misschien ook hardop – gewoon Edgelord zou noemen. Hij zei niet dat hij dat erg zou vinden anyway. Edgelord bleef even stil en Katy wist na zijn woorden ook even niet meer goed wat ze moest zeggen. Toen hij weer sprak, keek ze geïnteresseerd op. Ze verwachtte dat hij naar haar naam zou vragen of iets anders standaards. Of ze een trainer was bijvoorbeeld. Wat ze hier deed was een vrij normale vraag, maar het was de manier waarop die haar glimlach toch weer even van haar gezicht af sloeg. Demonen?! Haar blik ging meteen rond het groepje mensen. Waren zij demonen? Dat zou verklaren waarom die man zo raar was gekleed. Demonen begrepen de moderne wereld natuurlijk niet.
Ze zou bijna vergeten om antwoord te geven op de vraag. Ze probeerde haar aandacht terug te brengen bij wat ze hier deed, maar keek daar bij Edgelord niet aan. “Ik…” Wow oké, dat demonen ding had haar erg verward. Ze moest echt even weer bij zinnen komen. Wat deed ze hier? “Ik ga naar Santalune City om de gym uit te dagen!” beantwoordde ze haar eigen vraag hardop. Erg hardop. Alsof het roepen van haar doel de demonen zou afschrikken. Dat ze nu juist naar haar staarden merkte ze niet.
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo jul 30, 2017 5:09 pm
Words: 235
Tag: Kaitlyn Pryde
Lord of Darkness
Het antwoord wat hij kreeg van het meisje was veel luider dan wat hij had verwacht. Ze leek ook niet bepaald comfortabel te zijn met wat hij zei over demonen. Misschien was het ook niet zo'n goed idee geweest om dat woord te gebruiken om de meloenen te beschrijven, zelfs al hield hij helemaal niet van de smaak van het soort meloen dat met dit busje vervoerd werd en dacht hij dat het grappig was om meloenen demonen te noemen. "Ah, dus je bent ook op weg naar Santalune," sprak de Lord of Darkness na een kort moment van verwarde stilte als reactie het plotselinge luide antwoord van zijn medereiziger. Misschien moest hij even out-of-character stappen en haar de waarheid vertellen voordat hij haar alweer bang maakte met zijn uitspraken. Tyson mocht dan wel een beetje "edgy" en niet zo vriendelijk uitziende acteur-slash-roleplayer zijn, het was niet zijn doel om mensen bang te maken. "Maak je geen zorgen over de demonen, ik hou ze wel op een veilige afstand," zei hij in een poging om toch in-character te blijven en haar wat gerust te stellen. Vlak nadat hij dat gezegd had maakte het busje een scherpe bocht, waarna één van de meloenen door de bus begon te rollen. Oké misschien was het op veilige afstand houden van deze veel te zoet ruikende meloenen niet zo makkelijk als hij een minuut of zo geleden gedacht had.
Member
Kaitlyn Pryde
Punten : 6
Gender : Female ♀
Age : 16 years
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: [open] The Melonman wo aug 02, 2017 2:49 am
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
De jongen bleef erg kalm ondanks Katy’s rare gedrag. Ze wist niet goed of dit een positieve of negatieve reactie was, maar ze besloot het als een goed teken te zien. Immers was het altijd beter dan dat hij terug ging schreeuwen. Ze kuchte een keer ongemakkelijk, een beetje bang om nog iets te zeggen. Toen Edgelord liet weten dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, waagde ze het toch om hem een kleine, dankbare glimlach toe te werpen. Of er echt demonen in de bus waren betwijfelde ze. Daar geloofde ze namelijk niet in. Toch had deze bus een hele vreemde sfeer over zich heen en dat werd niet veel beter toen de bus ineens een idioot scherpe bocht maakte. Zo erg, dat Katy zowat van haar plek af gleed – en zij was niet de enige. Een meloen rolde ook een stuk door de ruimte en om alles nog veel erger te maken, was er een dame die écht van haar plaats af kwam en daar heel akelig bij gilde. Iedereen in de bus was meteen alert, Katy niet uitgesloten. De vrouw leek echt pijn te hebben. Wat was hier aan de hand?
“Ik… Mijn water is gebroken!” Oh. Oh. Oh?! Dat was niet goed. Het was Katy niet eens opgevallen dat één van de personen in de bus zwanger was. Ze had ook echt geen flauw idee wat ze in zo’n situatie moest doen. Geschrokken keek ze naar Edgelord. Ze verwachtte niet dat hij het wel wist, maar hij zat het meest dichtbij en was de enige met wie ze daadwerkelijk gepraat had.
Onderwerp: Re: [open] The Melonman vr aug 04, 2017 8:00 pm
Words: 260
Tag: Kaitlyn Pryde
Tyson Brown
Wacht.. Wat?! Dat was Tyson's reactie op de vrouw die zojuist gegild had dat haar water gebroken was. Was dit echt? Of was dit geacteerd? Tyson wist het niet meer. Als het geacteerd was kwam het wel echt realistisch over, maar dat was precies wat een goede acteur of actrice zou moeten kunnen. Dit alles maakte hem erg in de war.. Moest hij nu zijn Lord of Darkness act laten vallen? Het leek een verstandig idee aangezien hij niet wist hoe hij met deze situatie om zou moeten gaan. Oké, nu was hij gewoon weer Tyson Brown. Maar... Wat nu? Zijn ogen waren gericht op de vrouw, zonder enig idee wat hij moest doen. Dit alles zorgde ervoor dat hij zich wat ongemakkelijk begon te voelen. "Is.. Is er iets waar... waar we u mee kunnen helpen?" vroeg hij haar op een nerveuze toon. Hij kreeg geen direct antwoord, wat hem nog wat meer ongemakkelijk maakte. Misschien moest hij ook maar eens aan het meisje naast hem uitleggen dat zo'n beetje alle mensen die zich momenteel in het busje bevonden acteurs waren. "Ehh.. Ik weet dat dit waarschijnlijk niet het juiste moment is om dit uit te leggen, maar de meeste mensen hier in de bus zijn acteurs," begon hij zachtjes met een stem die veel minder zelfverzekerd klonk dan zijn Lord of Darkness stem, "Maar om eerlijk te zijn weet ik ook niet of dit echt is of geacteerd." Man, deze hele situatie leek wel iets dat je bij zo'n verborgen camera prank show ding op tv zou zien.
Member
Kaitlyn Pryde
Punten : 6
Gender : Female ♀
Age : 16 years
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo sep 03, 2017 1:14 pm
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
De mensen in de bus leken niet allemaal te schrikken van wat er met de vrouw gebeurde. Edgelord was, tot Katy’s verbazing, één van de mensen die het wel wat scheelde. De roodharige had het idee dat ze moest opstaan en bij de vrouw moest gaan zitten, maar eigenlijk vond ze zichzelf nog veel te jong om te helpen met een geboorte. Daar had Sam haar niks over geleerd. Ze kon helemaal niet helpen.
Om het allemaal nog erger te maken vertelde Edgelord haar dat de meeste mensen in de bus acteurs waren. Wat betekende dat? Dat de vrouw maar deed alsof? Schijnbaar wist Edgelord dat ook niet. Zaten ze in een film? Waarom was Katy in de bus als dit een speciaal ritje voor acteurs was? Was het wel de bedoeling dat ze hier was? Was het allemaal een prank? Wie zou haar nou op zo’n manier pranken?
Op de achtergrond klonk nog eens het geschreeuw van de vrouw. Dat was de druppel voor Katy. Ze stond op, viel bijna om door het schudden van het voertuig, liep naar de voorkant toe waar de bestuurder hoogstwaarschijnlijk achter zat en begon op het metaal te bonken alsof haar leven er van af hing. “Stop! Stop met rijden!” riep ze zo hard ze kon. “Die vrouw krijgt een baby!” Oh nee, wacht. Misschien was het geacteerd. “Die vrouw krijgt misschien een baby!” Was dat beter? Als zij de bestuurder was, zou ze dan stoppen? Het antwoord was ja, dus hopelijk zat het goed.
Niemand buiten hemzelf en het meisje leek zich iets aan te trekken van de vrouw die op het punt stond om te bevallen. Betekende dat dat het geacteerd was? Dark Lord Tyson had niet veel tijd om hier meer over na te denken, het meisje sprong namelijk op en begon tegen de wand waar de bestuurder van het busje zich achter bevond de slaan en te schreeuwen dat de bus moest stoppen. Tyson zelf had ook niet echt een idee wat hij zou moeten doen nu. Hij wilde zich niet in de maling laten nemen door een actrice, maar als dit niet geacteerd was, was deze situatie alleen nog maar erger. De geboorte van een mensenbaby van zo dicht bij zien was nou niet bepaald iets wat op zijn bucketlist stond. Hij merkte door uit het raampje te kijken dat de bus langzamer ging rijden en uiteindelijk stopte, blijkbaar had die vriend van zijn ouders het geschreeuw gehoord. De deur van de bus zwaaide open en de man die waarschijnlijk achter het stuur van de bus gezeten had stond nu daar bij de deur. "Wat gebeurt hier nou weer?!" hij zag er niet al te blij uit. "Er staat hier iemand te bevallen!" schreeuwde Tyson terug. Er waren vast betere verwoordingen voor dat geweest. In de tussentijd bleef de vrouw doorgaan met wat mogelijk gewoon een act was.
Onderwerp: Re: [open] The Melonman di sep 26, 2017 9:51 am
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
Gelukkig, de bus kwam tot stilstand. Katy stopte met bonzen en zuchtte opgelucht. Ze wist dat het drama nog lang niet voorbij was, maar nu hoefde ze zich in elk geval niet meer in te beelden dat er een meloen op de pasgeboren baby zou vallen. De deuren zwaaiden open en de chauffeur toonde zijn gezicht. Katy wilde al zeggen wat er aan de hand was, maar Edgelord was haar voor. Het was toch wel fijn dat hij aan haar kant leek te staan.
De chauffeur liep verder de bus in om de situatie beter te bekijken. Hij was echter niet de enige die de bus in kwam. Luid krijsend kwam er ineens een vijftal Aipom de bus in geklommen en geklauterd. Eén voor één begonnen ze de meloenen te pakken en de bus uit te dragen, tot grote tegenzin van de chauffeur. Die wist niet wat hem overkwam.
Katy wist het ook even niet, maar hervond haar eigen moed snel. Pokémon kon ze wel aan. Deze Pokémon waren duidelijk dieven. “Hey!” riep ze. Geen enkele Aipom keek haar aan, maar ze ging toch door met haar heldhaftige speech. “Die meloenen zijn niet van jullie!” Ze pakte de Pokéball van Alcor en wierp hem omhoog. De vliegende Pokémon zou de Aipom het makkelijkst kunnen bijhouden. “Hou ze tegen, Al!” droeg ze op. De Murkrow vloog naar buiten, achter de Aipom aan, om te zorgen dat ze niet te ver weg kwamen. Ondertussen brak Katy haar brein over de hele situatie. Het was wel heel toevallig geweest dat de bus was gestopt voor die vrouw en nu die Aipom alle meloenen kwamen stelen…
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo okt 08, 2017 1:58 pm
Tag: Katy 447 words
what the . . ?
Nadat de man het busje binnenkwam om te kijken wat er met de vrouw aan de hand was gebeurde er wéér iets raars. Deze rit zou echt niet vreemder kunnen worden na dit. Niet één, niet twee, nee, vijf Aipom kwamen plots de bus binnen en namen een aantal meloenen mee. "Hey!" riepen Tyson en het meisje zo'n beetje in koor. "Die meloenen zijn niet van jullie!" ging het meisje vervolgens in haar eentje verder. Daarna liet ze één van haar Pokémon los uit een Pokéball en gaf deze het commando om de Aipom tegen te houden. Tyson keek naar wat er gebeurde, denkend dat hij misschien ook Nevermind achter die verdomde dieven aansturen, maar Nevermind was een ghost-type en dit waren als hij het goed onthouden had normal-type Pokémon en die twee hadden niet veel effect op elkaar. Wacht, misschien kon hij dat juist in het voordeel gebruiken! Hij liet de Misdreavus uit haar Pokéball. "Volg ze, zorg ervoor dat ze stoppen," zei hij tegen Nevermind, die vervolgens achter de groep meloen-stelende Pokémon en de Murkrow aan zweefde. Vlak nadat Nevermind en, hoe heette die Pokémon van het meisje ook alweer, achter de Aipom aan gegaan waren, viel het Tyson pas op dat de bevallende vrouw gestopt was met schreeuwen. Hij zag dat ook zij geschrokken was van de binnenstormende meloenendieven, het "bevallen" was gewoon een act geweest. Tenminste, dat leek hem de meest logische verklaring. "Misschien moet ik ook achter de Aipom aan," zei hij, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders. Maar, was het wel zo'n goed idee om nu uit de bus te stappen? Wat als ze zonder hem weer verder reden, dan was hij hier, waar "hier" ook mocht zijn, in z'n eentje... Oké, misschien niet helemaal in z'n eentje aangezien hij zijn Pokémon nog had, maar zij konden hem geen lift geven of zo. Whatever, deze duivelse meloenen waren momenteel wel belangrijk om hun eigen manier dus ze terugkrijgen was een prioriteit. Misschien niet zijn prioriteit, maar wel een prioriteit. "Ik zal proberen die meloenen terug te krijgen!" zei hij tegen niet echt een specifiek iemand in de bus voordat hij naar buiten sprong. De bus stond stil dus het was geen dramatisch of gevaarlijk iets, het zag er waarschijnlijk beter uit in zijn inbeelding dan in de realiteit. Vervolgens keek hij rond om te zien waar die verdomde Aipom naartoe waren gegaan. Hij zag ze niet... Tot zover zijn idee. Nu stond hij dus net buiten het busje, om zich heen kijkend op zoek naar een glimp van zijn eigen Pokémon of de dieven zonder echt resultaat. "Atua-verdomme," mompelde de breeder na rond gekeken te hebben, "Waar zijn ze naartoe?"
Onderwerp: Re: [open] The Melonman zo okt 08, 2017 8:49 pm
I AINT NEVER EVER GIVING UP MY
PRIDE
With Anyone!
Katy was niet de enige die actie ondernam in Pokémon vorm. Edgelord liet een spooktype, volgens haar een Misdreavus, uit de Pokéball en stuurde die achter Alcor en de Aipom aan. De roodharige wierp hem een glimlachje toe, dankbaar dat hij ook ging helpen. Die andere mensen hadden daar schijnbaar niet zo veel zin in. Katy wilde zich omdraaien en rondvragen of iedereen oké was, maar werd afgeleid toen bleek dat Edgelord nog meer actie wilde ondernemen. Hij wilde er zelf achteraan. En eigenlijk klonk dat ook helemaal niet als een slecht idee. Wat als Alcor haar hulp nodig had? De Murkrow had nog nooit op zichzelf gevochten. Misschien wist hij wel helemaal niet wat hij moest doen. “Ik ga met je mee,” liet ze daarom weten. Ze volgde hem met zijn blik toen hij de bus uit sprong. Dat zag er cool uit! Dat wilde zij ook! Dus deed ze het ook. Ze sprong en maakte een onnodige strijdkreet, waardoor ze er nog debieler uit zag dan Edgelord. Toen ze overeind kwam luisterde ze naar wat haar gezelschap te zeggen had. “Ik heb geen idee,” zei ze als eerste. Daarna deed ze een poging tot logisch nadenken. “Hebben ze een spoor achtergelaten?” vroeg ze zich hardop af. Ze keek naar de grond, maar zag geen Aipom pootafdrukken.
“Misschien zijn ze op de bus geklommen?” Katy keek omhoog. Ze zag Alcor vliegen. Dat was verdacht. Ineens schoof de deur van de bus dicht. Katy had net niet kunnen zien wie het gedaan had. Vervolgens begon de motor van de wagen weer te draaien. “Spindakeutels!” riep ze geschrokken. “Wacht! Vertrek niet zonder ons!” riep ze vervolgens naar wie er ook maar achter het stuur zat. Ze deed een paar stappen in de richting van de voorkant van de bus toen ze een paars koppie uit het raam zag hangen. “Een Aipom!” concludeerde ze hardop. De Aipom zwaaide vrolijk naar haar en de bus kwam in beweging.
