#1 What a Nurse! [JOB]

PRIDE IS NOT SOMETHING YOU CAN SURRENDER

Hij was gebeld door een onbekend nummer. In de hoop dat het één van zijn scharrels was – die hij niet echt had, maar waarvan hij wel wilde dat ze bestond – had hij opgenomen. Of hij even wilde invallen voor een zuster die ziek was geworden en naar Lilycove City wilde komen om zieke Pokémon te verzorgen. Toen besefte Ryan zich weer dat hij zich had laten inschrijven bij een instelling waarbij ze hem zo nu en dan op konden roepen om een job te gaan doen zodat hij meer geld kon verdienen en meer dingen voor zichzelf en zijn Pokémon kon voorzien. Hij hoopte dat hij snel een pand kon kopen in Slateport City met uitzicht op een strand, maar daar moest hij wel snel nog een paar jobs voor doen. En daarom had hij de job ook aangenomen, ook al bestond er een kans dat hij in een onaantrekkelijk pakje en met een Chansey aan zijn zijde moest werken, wat nu niet bepaald goed was voor zijn reputatie. Niet dat hij een reputatie had, maar goed. De jongen haalde dus zijn schouders op toen hij voor het Pokémon Center stond waar hij de job had aangenomen en ging naar binnen. Meteen werd er hem gezegd dat hij zich kon omkleden in de kleedkamer en dat er zo meteen iemand anders zou komen die hem mee zou helpen. Een andere onervaren persoon die hem mee zou helpen? Hij stelde zich al voor dat het een knappe dame was met blond haar die hem wel even wilde helpen… met de Pokémon natuurlijk. Alles voor de Pokémon. Ryan kuchte en ging de kleedkamer binnen waarna hij zich snel omkleedde. Het viel eigenlijk nogal mee. Hij had een groene stretch broek aan, een groen shirt van speciaal stof gemaakte en eventueel een jasje, maar er was hem gezegd dat dat niet hoefde. Het was beter dan iets roze aantrekken. Het enige wat hij minder vond, was het ding dat hij op zijn hoofd moest doen en waarop het logo van het Pokémon Center op stond. Het was te vrouwelijk naar zijn idee, maar oké. Ryan liep naar buiten en wachtte vervolgens op diegene die hem mee zou helpen om deze job tot een goed einde te brengen.

PRIDE IS NOT SOMETHING YOU CAN SURRENDER

Het wachten duurde een paar minuten en wat verveeld sloeg Ryan zijn armen over elkaar om naar het interieur van het Pokémon Center te kijken. Hij kon zich niet voorstellen dat mensen hier hun hele leven wilden werken. Hij was zelf opzicht wel fan van Pokémon, maar hij zou het niet aangenaam vinden om zijn hele leven voor zieke Pokémon te moeten zorgen. Laat staan heel het emotioneel gedoe wat erbij kwam als een Pokémon stierf. Het was de reden waarom hij plekken zoals de Pokémon Tower en Mount Pyre vermeed. Plotseling kondigde diegene die hem zou helpen zich aan, maar niet op de manier waarop hij had gehoopt. Een deur werd met vol geweld tegen zijn gezicht opengeslagen en al schelend bracht Ryan zijn handen in een kommetje naar zijn neus. Toen hij iets warms langs zijn hand voelde glijden, schold hij nogmaals en keek op toen een Chansey haastig naar hem toe gerend kwam en hem een paar zakdoekjes aanbood. Hij mompelde een bedankje en kneep vervolgens zijn neus dicht waarna hij het zakdoekje tegen zijn neus duwde en diegene die de deur had geopend aankeek. Ze was… oké. Niet het meest mooie meisje dat hij ooit had gezien, maar ook zeker niet lelijk. Een zeven. Hoewel, nee, een zes. Een deur openen tegen zijn gezicht was minpunten. “Ik zou me graag willen voorstellen, maar met dat bloed is dat niet zo lekker,” zei hij, ook al klonk het wat gedempt door het feit dat hij zijn neus dichtkneep. Hij ging op een stoel in de buurt zitten en zuchtte eens diep. Eigenlijk moesten ze nu aan het werk gaan, maar dan zou heel de zaal dadelijk onder bloed zitten en daar had hij niet zo’n behoefte aan. “Ga maar alvast,” sprak hij. “Ik kom er zo aan.” Hij stopte even. “Ik ben Ryan trouwens. Aangenaam om kennis met je te maken.” Ook al meende hij daar geen zak van, want zijn neus deed echt behoorlijk veel zeer en daar was zij schuldig aan.

PRIDE IS NOT SOMETHING YOU CAN SURRENDER

Het meisje stelde zich voor als Sedna en Ryan rolde met zijn ogen toen ze haar woorden sprak. Eigenlijk had hij expres haar hand vast moeten pakken zodat ze deze weer had mogen gaan wassen voordat ze de zaal binnen zou gaan om de Pokémon te helpen. “Leer jij maar om deuren niet heel hard open te gooien. Dat doe je thuis ook niet.” Maar ze was al weg en Ryan bleef nog even zitten met zijn bloedneus. Hij kon natuurlijk ook gewoon naar buiten gaan en net doen alsof hij te ernstig bloedde om mee te gaan helpen. Dan mocht ze het allemaal alleen doen en dan had hij rust. Hm. Zijn gedachten gingen naar alle zieke Pokémon die hulp nodig hadden. Als Bullet of Crest daar hadden gelegen, had hij ook wel graag gewild dat er gewoon goed voor hun gezorgd werd door het personeel dat dat op dat moment kon. En dus zou hij wel blijven. Hij zou zijn trots wel gewoon doorslikken en doorgaan met zijn leven. Hoe dramatisch. Een Chansey kwam bij hem staan en had wat papier vast. Oh nee. Wacht, het was geen papier. Het was… “Meen je dit nu?” Hij keek de Chansey aan, maar deze bleef hem met een glimlach aankijken en toen Ryan naar voren keek, zag hij een zuster staan die hem niet echt geamuseerd aankeek. “Niet klagen en gewoon in je neus proppen. We lopen achter met werk en jullie maken dat er niet bepaald beter op.” Ha. In elk geval werd die meid van daarnet ook verantwoordelijk gehouden voor de vertraging. Ryan pakte de twee dingen aan waarvan hij nooit verwacht had dat hij het ooit zou moeten gebruiken omdat het voor vrouwen uitgevonden was en stak ze in zijn neus. Snel knipte hij met een schaar de touwtjes af zodat Sedna niet door zou hebben wat hij in zijn neus had gestoken en ging vervolgens naar de zaal waar Sedna verdwenen was. “Oké,” zei de zuster die achter hun doorkwam. “De Pokémon die in deze zaal liggen, zijn ernstig ziek en hebben constante bewaking nodig. Zie erop toe dat ze drinken krijgen wanneer ze dat nodig hebben, dat er op tijd met een koel washandje over hun voorhoofd gegaan wordt en dat ik direct gewaarschuwd word als hun toestand erger lijkt te worden.” Ze keek vervolgens naar Ryan. “Het kan zijn dat er nog andere Pokémon binnenkomen en dat je dingen gaat doen die je nog nooit hebt gedaan. Hebben jullie ook maar iets van ervaring met wonden hechten en verbinden of een kneuzing verbinden?” Eh. Ryan keek naar Sedna en glimlachte naar haar. Daarna deed hij een handgebaar naar haar. “Zij is hier de expert,” sprak hij vervolgens. Ha. In your face!