Hij keek ongerust naar Gavin. Zo'n lieve jongen moest zich eigenlijk gewoon laten helpen. Maar Philip wilde niemand dwingen. Iets tegen iemands zin doen.. nee.. dat kon hij niet. Toen begon Gavin over de waarheid. Eentje die Philip niet zou aankunnen. Vervolgens gaf Gavin een klein hapje aan informatie over zijn situatie. Philip kon enkel medeleven voelen voor hem. Als hij er zo veel moeite had.. dan moest het wel heel zwaar zijn geweest. "Ik snap het." Zei Philip toen met compassie. "Als je het niet wilt zeggen hoeft dat niet. Zo lang je maar weet dat ik er ben, zodra je er met iemand over zou willen praten." Met moeite ging hij rechtop staan. Hij salueerde. "Een Ranger staat voor iedere.." Hij zakte door zijn knie en Chansey ving hem op. Ze maakte hem duidelijk dat hij weer moest gaan zitten. Tja, eigenlijk had ze wel gelijk, en Philip ging braaf weer op de stoel zitten. Snel drukte Chansey ook weer de coolpack tegen zijn blauwe plekken aan. Philip hield opnieuw weer de coolpack die hij in zijn hand had tegen zijn gezicht aan. Het voelde eigenlijk helemaal niet fijn dat Gavin zo'n muur voor hem neer had gezet. Hij wilde hem zó graag helpen. Maar Philip weerhield zichzelf daarvan. De grens was aangegeven. Hij kon niet anders dan die accepteren. Linus plaatste een van zijn blaadjes op Philips been en aaide hem. Ook hij had er moeite mee dat hij op dit moment niemand kon helpen.
