Butterfly wishes

Rustig stapte de jongen verder, zijn ogen gericht op de grond. Pjafter begeleide hem verder het pad af terwijl Pfaffter het leuk vond om verderop te stoeien. Pjafter hield hem vast ook in de gaten, dus dat zat wel goed, zo kon Lyan zich focussen op zijn eigen gedachten in de plaats van te luisteren waar de kleine rond aan het springen was. Hij stopte echter na een tijdje en klikte de wolf los waarna hij besloot te gaan zitten op een stukje gras aan de kant van de weg. Hij kon de twee hondachtigen horen spelen achter hem en bleef stil en bedenkelijk voor zich uit staren, zijn blik neutraal maar dof zoals vaak wel het geval was. Wat ging er door hem heen? Weinig eerlijk gezegd, maar genoeg om dit gezicht te vormen

-Lev

Voetstappen werden al snel hoorbaar en ook hoorde hij al snel hoe zijn pupper hem tegemoet kwam en naast zijn zijde ging zitten. Het was Pjafter, de wolfachtige. DE andere pupper was een beetje in zijn eigen spelletje van catch the tail om door te hebben wat er aan het handje was. Nja, zo was de teef eigenlijk wel nog, beschermend van haar trainer en ook nog eens haar... Vader? Ja, Lyan had haar wel opgevoed en alles maar goed... hij kon niet haar echte vader zijn, zelfs een gek zou dat moeten weten... "Zou Ignis met ze mee mogen spelen van jou?" Hmn? De blinde jongen keek niet op naar de ander om te zien welke Pokémon het was want well yea, hij kon het gewoon niet zien zelfs als hij de moeite deed. "Sure, I guess," zei hij toen hij geen echt gegrom van de wolf naast hem kon horen, dat betekende immers dat alls veilig was, voor nu dan. Hij haalde hierbij ook even zijn schouders op, wat maakte het eigenlijk ook echt uit he.