Een tast in het duister

Onderwerp: Een tast in het duister do aug 31, 2017 5:47 pm

Hij keek eens moeilijk en krabde zijn kin terwijl hij zijn tong zijn kin naar beneden liet drukken. Ja dat voelde niet zo lekker hierzo. Er stond hier dus een groot oud gebouw dat er best wel chic uit zag. Waarschijnlijk een van die oude hotels. Maar het stond leeg. En alles was er uit gehaald. Er stonden over graaf- en sloopmachines. Alsof het kapot moest. Maar de ramen waren afgedekt. En er was al maanden niemand aan het werk geweest. Maar er kwam wel vaak een hoop herrie uit het gebouw. En ineens.. vandaag.. klonk het geluid zachter. Maar waarom zachter? Dat sloeg toch nergens op? Hoe kan een geluid ineens zachter zijn? De muren waren niet dikker gemaakt toch? Zijn oren waren ook niet ineens verslechterd. Want de rest van de geluiden van de stad hoorde hij zoals hij ze normaal hoorde. Hij schoof zijn ogen eens naar zijn schouder, waar een kleine Togemadaru te vinden was. "Wat denk jij?" Flitz leek even na te denken en kwam toen met een oplossing. Hij liet zijn hoofdje zakken totdat hij achter de schouder van Hero verschool en gooide toen zijn armpjes omhoog. Ook liet hij zijn hoofd weer tevoorschijn komen. Hij keek boos en hij liet zijn snijtanden zien. "Rawr!" Deed de Pokémon. Hero knikte. "Er zou best wel eens een monster in kunnen zitten ja." Hij hoopte er op. Dat zou heel spannend zijn. Nou, tijd om iemand mee te krijgen dan. Er was een piep te horen van de megafoon die Hero tevoorschijn had gehaald en hij begon er door te spreken. "Attentie mensen. Ik ben van plan iets heel doms en waarschijnlijk gevaarlijks te doen. Hebt u interesse, dan kunt u zich bij mij aanmelden tot en met half één. Daarna zullen we vertrekken." Iemand die zo gek was om een aanbieding als dit aan te nemen, was gek genoeg om met hem mee te gaan. En voor dit avontuur, dacht hij, was dit alles dat hij nodig ging hebben aan een kompaan.

[+ Lyan Hyauki]

Onderwerp: Re: Een tast in het duister ma okt 09, 2017 10:05 pm

Wat deed hij nou weer hier. Stil staarde hij voor zich uit. Hij was verkouden en in zijn armen had hij de warme James. Deze hield de arme blinde jongen warm in deze tijd van het jaar. HIj zat ergens op, al was hij niet helemaal zeker wat het was was het stabiel genoeg om zijn lichaam erop te houden. Pjafter lag aan zijn voeten te slapen terwijl hij verderop geluiden kon horen van Touka, zij Zorua. De vrouwelijke dark Pokémon was waarschijnlijk weer van alles aan het uitspoken en dat was... Nogal iets. HIj zuchtte even en legde zijn hoofd tegen het kopje van zijn Cyndaquil aan. Langzaam leek de zieke jongen, die nog eens goed ingepakt was, weg te zakken in een soort van slaap.. "Attentie mensen. Ik ben van plan iets heel doms en waarschijnlijk gevaarlijks te doen. Hebt u interesse, dan kunt u zich bij mij aanmelden tot en met half één. Daarna zullen we vertrekken." Hij kreeg bijna een hartaanval van het gekrijs dat zijn verbeterde oren bereikte en schoot even half op maar kwam met een luide knal neer op de grond. Pjafter keek meteen op toen ze doorhad wat er aan het handje was en sprong recht op het hoofd van haar trainer te gaan likken. James zat ondertussen op Lyan en neusde hem bezorgd met piepgeluidjes... Het was echter Touka die op had gekeken van de oproep. Met een zacht gegrinnik hopte ze naar de persoon in kwestie toe en sprong ze op waarna ze in een flits transformeerde in haar trainer, Lyan. Met haar pootjes, of eerder handen, voor zich uit, liep ze nu naar de persoon toe met een gezicht die straalde en nieuwsgierig was. Het leek net een omgekeerd wereld, waar Lyan plots een gelukkig kind was en helemaal happy was en enthousiast en zijn mond kon houden enzo. Oh en waar hij uiteraard ook kon zien natuurlijk. Touka, die nu bijna identiek op Lyan leek, begon meteen de ander vrij snel te benaderen en bekeek deze goed terwijl ze met een brede glimlach begon te knikken, half, alsof ze het helemaal eens was met zijn aanbod. Ondertussen, ergens in de verre achtergrond, lag de echte Lyan te kreunen van de pijn van zijn actie. De arme jongen wist niks van de wereld af, wat een dupperdje toch weer.

Onderwerp: Re: Een tast in het duister di okt 17, 2017 12:35 pm

En nieuwsgierige en enthousiaste jongeman kwam op hem afgestapt. Hij kreeg een kinderlijke glimlach op zijn gezicht en zei: "Super, het is namelijk al half één." Hij wenkte de jongen mee en liep naar het gebouw toe. Kijk dat moest hij nou precies hebben. Een vrolijke. Die zou perfect bestand zijn tegen alle gevaren die ze mogelijk tegen zouden komen. En die nieuwsgierigheid was ook al perfect. Dat soort mensen wilde álles weten! Net zoals hijzelf. Op die manier zou het enkel goed kunnen aflopen. Hij plaatste zijn megafoon in zijn schoudertas en duwde een van de metalen hekjes opzij, zodat ze het terrein van het gebouw op konden. Hij keek achterom en wenkte de jongen. "Dit gaat echt super mega spannend worden!"

Gesponsorde inhoud