Philip Schulz

Naam: Philip Schulz
Leeftijd: 18
Geslacht: Man
Type: Ranger
Hobby's: Chopin, antropologie, schrijven
Pokédex: -Link-

Persoonlijkheid: Honest, Polite, Goes the extra mile, Adaptable, Agreeable, Generous, Balanced, Calm, Caring, Compassionate, Considerate, Cooperative, Couragious, Naive, Courteous, Empathetic, Sympathetic, Fair, Friendly, Gallant, Gentle, Genuine, Good-natured, Healthy, Helpful, Incorruptable, Kind, Loyal, Modest, Optimistic, Patient, Peaceful, Protective, Reliable, Martyrdom, Sociable, Tolerant, Trusting, Uncomplaining, Understanding, Op relaties gericht, Mild-Mannered, Kent zichzelf niet, Dependent, Gullible, Repressed

Uiterlijk: Zuiver blauwe ogen, Donkerblond haar. Hij draagt vaak lange regenjassen en een bolhoedje. Ohja, en hij is 1,75m lang. Normale bouw.

Geschiedenis:
Zijn kamer op de Rangerbase ziet er als volgt uit:
Het is een kamer van vijf bij zeven meter. In de verre rechterhoek staat het hoofdeinde van zijn bed. Horizontaal. Aan zijn voeteneinde is er nog plek voor een Skelet. Aan beide zijkanten staan er boekenkasten. De boekenkast aan de linkerzijde heeft Antropologieboeken, en de kast aan de andere kant heeft literatuur staan. Net naast zijn boekenkast aan de rechterkant van zijn kamer staat zijn bureau. Hier staat een schedel op, een lamp en verder nog wat brieven en schrijfgerei. Het is een beetje een rommeltje. Naast de kast aan de linkerzijde van zijn kamer staat zijn kledingkast. In het midden van zijn kamer staat er een klein rond tafeltje met een schaakbordmotief erop. Hij heeft twee luie stoelen staan aan beide zijdes van de kamer. Aan de muur naast zijn bed is een groot raam te zien. En in de hoek, direct links als je de deur uit stapt. Staat een cactus. Boven zijn bed hangt een schilderij dat is gemaakt door zijn avontuurlijke tante Janine. Ze had een portret geschilderd van een man uit een ver land. Misschien leuk om te weten: Het skelet in zijn kamer heet Matthew en de schedel op zijn bureau heet Eva. Philip praat tegen ze als hij ergens mee zit. Hij schiet er nooit iets mee op, maar het helpt wel om op korte termijn even zijn negatieve gevoelens ergens kwijt te kunnen.
Alhoewel hij zijn kamer al helemaal ingericht had, had hij nog geen PartnerPokémon. DIe moet hij nog krijgen van de Rangerbase. Hij vindt het erg spannend. Hij heeft altijd gezien hoe zijn broers en zussen allemaal een Pokémon voor zichzelf hadden, maar zijn ouders waren er nooit aan toegekomen om er een voor hem te regelen. Dat is in ieder geval wat ze hem vertelden. Over familie die je iets verteld gesproken.. het was ook zijn moeder die hem aanraadde om bij de Rangers te gaan werken. Ze zag hoe weldoenend, vriendelijk en hardwerkend hij was. Dat vertelde ze hem ook. En natuurlijk zoals ieder mens dat zelf zijn beslissingen maakt, deed hij direct wat iemand hem vertelde wat hij moest doen. Nou waarom dacht zijn moeder zo over hem? Hij was altijd zo behulpzaam, netjes en tolerant naar zijn broers en zussen. Vrijwel ieder kind in het gezin, buiten Philip, heeft wel een bepaalde persoonlijkheidsstoornis. Anderen waren gewoon aandachttrekkers. Hij werd in het gezinsleven over het hoofd gezien. Er was nooit aandacht voor hem of zijn problemen. Maar de optimistische Philip vond zelf ook dat hij het niet nodig had. De anderen waren zo zielig. Hij wilde liever dat zijn geholpen werden. En zelf deed hij regelmatig mee aan het helpen. Hij nam vaak zelfs een stap terug om ruimte te geven voor de behoeftes van anderen. Hij trekt zich andermans problemen dan ook erg aan en zal niet zwichten om de moeilijkste en/of meest onmogelijke opdrachten en/of aanvragen uit te voeren.
Ohja, en over het schrijven gesproken.. hij heeft daadwerkelijk al drie boeken geschreven. De fantastische avonturen van Habberd, Koning Klein en Het Azerbadmysterie. Hij heeft ze nooit laten publiceren. En om heel eerlijk te zijn is enkel Koning Klein het enige boek dat het waard is om te lezen. De andere twee zijn niet slecht. Maar ook gewoon niet heel goed.
Hij is ook best goed in het doen van imitaties. De oorsprong daarvan ligt in zijn jeugd. Hij had niet veel speelgoed, door eerder genoemde redenen, en moest leren zichzelf te vermaken. Dit uitte zich vaak in het doen van stemmetjes, terwijl hij karakters aan het bedenken was. En op school vonden ze het ook vaak heel grappig. Dat was tenminste beter dan genegeerd worden. En hij is opgegroeid in Lilycove City, Hoenn.