“Pikapi!” Vragend keek Mikey op van zijn notitieblok toen zijn Pikachu hem aantikte en met zijn smalle vingertje op de eierkoker wees. Het ei dat er in zat gaf licht en dat werd feller waarop de jongen besefte dat het ei aan het uitkomen was. “..oh..” mompelde hij verrast en maakte de dop los van de koker om het ei eruit te halen. Mikey plaatste het naast Chase neer die geïnteresseerd naar het licht keek dat steeds feller werd. Het leek wel alsof het evolueerde aangezien het langzaam de vorm kreeg van een Pokémon toen het licht verdween zat er een klein oranje vosje op de bank naast hem en Chase. “Vuuul!” piepte het vrolijk. Mikey pakte zijn Pokédex erbij en richtte deze op het kleine wezentje dat nieuwsgierig met haar neusje recht op de snoet van Chase begon te snuffelen. De Pikachu zelf vond het niet zo heel erg fijn en deed daarom ook snel een stap naar achteren. Mikey schoof met zijn duim de klep van zijn Pokédex open die meteen begon met praten;
Vulpix is een Vospokémon. Als hij geboren wordt heeft hij maar een witte staart tijdens zijn groei krijgt de staart kleur en splitst hij op in zes staarten. Die zes staarten zijn ongelooflijk mooi als hij evolueert komen er zelfs nog staarten bij. vertelde het apparaatje.
Mikey glimlachte naar de Vulpix die zijn Pikachu niet met rust wilde laten en raapte het kleine vosje op en plantte het op schoot neer. “Vul?” vragend keek het vosje naar de jongen die haar enkel over haar kopje aaide. “Well, ik denk dat Chase dat niet zo heel erg fijn vind,” grijnsde hij naar haar waarop Vulpix reageerde door met haar ogen te knipperen. De Pikachu draaide zich nukkig van de kleine vos weg waardoor ze haar oren liet zakken. “..misschien moet je het zo eens proberen,” vervolgde hij en porde met zijn vinger tussen de ribben van Chase die op schrok en zich omdraaide om zijn trainer boos aan te kijken. Mikey boog voorzichtig naar voren zodat Vulpix Chase aan kon kijken die dit keer niet terugdeinsde. “Pikachu!” piepte Chase dit keer een stuk vriendelijker en legde zelfs zijn pootje op die van Vulpix. Vervolgens zette hij de kleine Pokémon naast zijn Pikachu neer. Mikey stond op toen hij Dewford Town langzaam dichterbij zag komen en kreeg een brede grijns rond zijn lippen.
De veerboot waarop hij zat begon dan ook langzamer te varen en wenkte Chase die verrast opkeek. “We zijn er bijna,” verklaarde hij aan de Pikachu die langzaam knikte en sprong vervolgens van zijn plek tegen Mikey’s rug op. Daar ging hij in de nek van de jongen zitten. Zelf bukte hij om Vulpix van de bank af tillen en haar in zijn armen mee te nemen naar de reling zodat ze mee kon kijken hoe de boot langzaam dichterbij de aanlegsteiger kwam. Het duurde dan ook niet lang voordat Mikey en zijn twee Pokémon op het zachte zand stonden van het strand. Dewford Town was een rustig dorp en gek genoeg waren er niet zo heel veel dorpelingen dan wat hij had verwacht van een dorp waar veel trainers zouden moeten zijn voor de gym. “..voordat we gaan trainen laten we eerst even wat relaxen op het strand,” stelde Mikey toen voor aan zijn Pokémon die bij hem waren. Chase knikte enthousiast aangezien hij dat wel zag zitten. De jongen wilde niet constant bezig zijn met trainingen en zijn Pokémon hiermee afbeulen.. nee, dan ging hij toch veel liever eerst een beetje relaxen. Voordat hij dat ging doen wilde hij zich eerst omkleden en de spullen die hij niet nodig had in zijn kamer leggen. Dit allemaal duurde niet zo heel erg lang want een zwembroek aantrekken kostte niet zo heel veel tijd. De jongen liep met een handdoek onder zijn arm en zijn voeten gestoken in slippers naar buiten. Hij had Kenji, Rose en Typhon uit hun Pokéballen gehaald en die liepen (in het geval van Rose vloog) richting het strand waar hij zijn handdoek op het zand neerlegde. Erin, hij had de Vulpix deze naam gegeven, bleef dichtbij Mikey in de buurt, net als Kenji alleen had de Grovyle zich in een boom verstopt. De rest van zijn Pokémon waren in het water aan het spelen.
Mikey zat een tijdje voor zich uit te staren toen hij opeens luide kreten hoorde van mensen, het waren eerder vrouwelijke dan mannelijke kreten. In eerste instantie dacht hij dat er een drenkeling in het water lag maar algauw merkte hij een oudere jongen op in het water die aan het surfen was. Hij kwam niet zo heel erg soepel overeind maar liep toen naar de groep meisjes die druk op hun plek sprongen en gilde en bleef op een klein afstandje staan. Het leek bijna wel alsof er een beroemdheid aanwezig was. Door het gegil kwamen zijn Pokémon naar hem toegelopen hoewel Typhon niet zo heel soepel door het zand kroop. De kleine draak wikkelde zich om zijn been..oja hij was vergeten dat zijn Dratini bang was voor vreemde. Rose streek neer op zijn schouder en Chase vouwde met een niet begrijpende blik zijn poten in zijn nek. Met een frons keek hij naar de gillende meiden. “Pika?” sprak hij waarna Chase zich op zijn voorpoten liet vallen en naar de branding liep. De Pikachu merkte net als zijn trainer een jongen in de golven op die soepel door de golf heen surfde. Wat een blaaskaak! Dit kon Mikey veel beter dan die vent daar. “Pikachu! Pikapika!” grijnsde Chase terwijl hij zijn handje balde tot een vuist terwijl hij met zijn andere wees naar de jongen. “..d-dat ga ik ech-” wilde Mikey uitroepen toen hij doorhad wat zijn Pikachu probeerde duidelijk te maken. Tot zijn ongenoegen kwam de oudere jongen al uit het water gewandeld met zijn surfplank onder zijn arm. Een Makuhita stond naast hem en als Mikey niet beter wist zou hij denken dat hij aan bodybuilden deed.. hij was vele malen breder en zag er een stuk zekerder van zichzelf uit. Chase luisterde niet naar de tegenspraak van zijn trainer en liep vervolgens naar de jongen toe. Hij wilde zijn weg blokkeren. “Pikachu! Pika-pika!” sprak Chase met een grijns en wees met zijn pootje naar het surfboard dat hij onder zijn arm hield. De jongen was inmiddels gestopt met lopen en oogde de Pikachu met evenals een brede grijns rond zijn lippen. “haha, weet je zeker dat je dat aandurft knul,” grijnsde de jongen waarop zijn blik naar Mikey gleed die inmiddels knalrood was geworden. De jongen oogde Mikey van top tot teen die op het moment niets durfde te zeggen. Toen hij Chase had vertelt dat hij vroeger weleens had gesurfd met zijn broer toen hij nog jong was bedoelde hij niet per se dat hij die jongen wilde uitdagen. Surfen was een ding waar hij niet meer aan terug wilde denken. “Pikachu!” Chase ging voor Mikey staan en draaide kort zijn hoofd naar zijn trainer waarna hij met een scherpe blik terug keek naar de jongen. De Pikachu was ervan overtuigd dat hij die jongen wel kon in maken. “..i-ik..i-ik,” stamelde Mikey en kneep nerveus zijn ogen dicht. “Well, laat maar eens zien wat je kan dan.”
Er werd door een van de meisjes een surfboard aangereikt die hij met trillende handen aanpakte. Mikey schuifelde langzaam naar het water waarna Chase hem achtervolgde en op de punt van het surfboard ging zitten. Rose nam plaats bij de Dratini die trillend toekeek hoe zijn Trainer op het board ging zitten. Hoe ging dit ook alweer? Mikey keek even met een nerveuze blik naar het surfboard toen een vrij hoge golf op de branding brak. Hij werd hierdoor bijna van het board geslagen maar wist er op te blijven zitten terwijl hij even kort naar Chase keek. De Pikachu zat op het puntje van het board waarna de jongen een kleine glimlach om zijn lippen toverde. “Goed daar gaan we dan,” sprak hij waarop hij languit op het board ging liggen en zijn armen als peddels gebruikte om vooruit te komen. Langzaam kwamen ze in beweging terwijl Mikey op zijn hurken ging zitten toen hij een grote golf naderde die al gauw groter werd, hij wist na een tijdje rechtop te gaan staan waarop hij met zijn benen het surfboard stuurde verder de golf in te gaan. “Woohoo!” riep hij uit waarna er een oprechte brede grijns rond zijn lippen verscheen. “Pikachu!” piepte Chase enthousiast. Het board ging steeds sneller maar de golf kreeg een krul waardoor de golf in elkaar aan het zakken was. Mikey stuurde behendig het board richting het strand aangezien hij al vaart aan het minderen was. “Het is ons gelukt!” grijnsde hij naar Chase terwijl hij zijn hand naar het gele wezentje uitstak om hem een highfive te geven deze reageerde meteen door zijn kleine pootje tegen zijn hand te drukken. “Pika!” reageerde hij vrolijk. Mikey richtte zijn blik op het strand waar het groepje aan het klappen was inclusief de jongen die Chase had uitgedaagd was aan het klappen. Opdat moment stak er een wind op waardoor de jongen een stuk van het strand werd geblazen omdat hij nog geen vaste grond onder zijn voeten had ging dit gemakkelijk. Chase had zich inmiddels aan hem vastgeklampt zodat hij niet kon vallen. ”Woah, wat een wind opeens,” merkte hij op en deed een poging om terug naar de kant te peddelen alleen zag de jongen niet dat een vrij hoge golf het tweetal naderde. Nog voordat Mikey iets kon doen knalde het gevaarte vol tegen de jongen aan waardoor hij en Chase van het board vielen en het water belandde. “Chase!” riep Mikey geschrokken uit toen de Pikachu angstig in het rondte spartelde. “Pika..chu!” piepte hij in paniek maar de golven maakte het de knul onmogelijk om bij zijn Pikachu te kunnen komen. Chase ging een aantal keer een kopje onder waardoor Mikey op zijn onderlip beet en even na probeerde te denken. “Chase, probeer je rustig te houden oké?” maar zelfs dat hielp niet, Chase was overduidelijk in paniek en kon in geen mogelijkheid rustig blijven, het wezentje begon alleen maar meer te spartelen. Mikey zocht ondertussen naar zijn surfplank die arceusdank vlak naast hem dreef waardoor hij het ding vastgreep. Aangezien het op zijn kant lag draaide Mikey de houtenplank om waarna hij een idee kreeg door het naar zijn Pikachu ‘gooien’ misschien dat hij in staat was om er op te klimmen. “Chase pak de surfplank!” riep Mikey naar zijn Pikachu die het board een flinke zet gaf die toen als het ware naar Chase toedreef die ietsjes overrompeld de zijkant beetpakte. Hierop kon de Pikachu zien dat er gevaar op de loer lag en hees zichzelf toen op de plank. Een aantal zwarte schimmen hadden de jongen omsingeld en Mikey was overduidelijk meer met hem bezig geweest. “Pikapi!” schreeuwde Chase terwijl hij uitbundig met zijn vingertje naar de zwarte kring wees. De jongen keek naar het water waar hij inderdaad een donkere schim zag die hem in het nauw probeerde te drijven. Inmiddels werd de kring groter en kwam hij steeds dichterbij. Snel draaide Mikey zich om maar kon nog net optijd voor een tentakel ontwijken die hem dreigde te raken. “Pikachu!” riep Chase weer waarschuwend waarop Mikey probeerde weg te zwemmen, het werd hem algauw duidelijk dat het om een school Tentacool en Tentacruel ging. Niet veel later hoorde de jongen een gesuis door de lucht waar hij zijn ogen op de lucht richtte en een zwarte schaduw vliegensvlug zijn kant op komen waarop hij een opgelucht glimlach rond zijn lippen kreeg. Het was Rose die samen met Typhon hen kwamen helpen. Halverwege liet ze de Dratini vallen die met een harde plons in het water terecht kwam en een paarsachtige vlam recht op een van de Tentacool afvuurde, vlak voor het gezicht van de Tentacool kwam deze neer waar de kwal bleef drijven. Zelf maakte zijn Taillow een duikvlucht waarbij haar vleugels wit opkleurde, ze maakte zich gereed voor een Steel Wing. Deze richtte ze op de Tentacruel die met zijn vele tentakels in de rondte slingerde. Er werd een goedgemikte Bubblebeam op de Taillow afgevuurd maar de snelheid waarmee Rose aankwam vliegen wist de kleine zwaluw alle bubbels te ontwijken en crashtte ze vol tegen de kwal aan deze en werd hierdoor een stukje weggeslingerd.
“Rose! Typhon!” Een brede glimlach werd hem toegeworpen door de kleine draak die inmiddels strak naar de overige Tentacool keek. Rose klapperde een aantal keren met haar vleugels waarop ze met een veelbetekende blik naar de jongen keek waarna ze vanuit het niets ineens begon te gloeien. Haar kleine lichaam werd groter zo ook haar vleugels die twee keer zo groot werden. Ze kreeg een uitsteeksel op haar kop terwijl haar snavel een stuk langer en platter werd. Toen het licht verdween zweefde er een volgroeide Swellow boven zijn hoofd die met een strakke blik naar de Tentacruel keek die inmiddels een Acid aanval voorbereidde. “Ontwijk het Rose!” riep Mikey naar zijn Swellow die vrijwel meteen gehoor gaf aan zijn woorden door op te vliegen waardoor de paarse vloeistof mistte. De vogel klapperde met haar vleugels waardoor een soort snijdende wind tegen de blauwe kwal aan kwam die zich toen besefte dat hij beter de benen kon nemen of beter gezegd tentakels. Hij draaide zich om en dook het water in met zijn school aan overige Tentacool. Mikey liet een opgeluchte zucht vrij uit zijn mond terwijl hij trots naar Rose keek. “Swellow!” kraaide Rose vrolijk waarna de jongen naar het surfboard toezwom waar Chase op zat en vol ontzag naar zijn teamgenootje keek. “Pika,” mompelde hij maar voelde al snel een kletsnatte hand op zijn kopje waardoor hij recht in de ogen van zijn trainer keek. Algauw zag hij een zelfverzekerde blik in zijn ogen verschijnen waarop Mikey besefte dat zijn Pikachu wist hoe belangrijk het wel niet was om sterker te worden. Dit wilde hij ook maar hij wilde niet per se evolueren. Ze wisten allebei dat als hij een Raichu zou worden dat hij meer aanvallen kon leren maar dat was iets wat hij absoluut niet wilde. Sterker worden op zijn eigen manier was wat hij wilde. “Je bent goed zoals je bent, Chase.” De Pikachu keek op bij de woorden van zijn trainer die een zachte glimlach rond zijn lippen had staan waarop het gele wezentje ook een lachje toverde op zijn snoet. “..je hoeft voor mij echt niet te evolueren als je dat niet wilt, oké?” voegde Mikey eraan toe. Chase die voor de allereerste keer een traan in zijn ooghoek had staan liep naar de jongen toe waar hij zijn pootjes op de schouder van Mikey neerlegde omdat hij zich vasthield aan de rand.
Het duurde eventjes voordat de jongen weer bij het strand aankwam met zijn drie Pokémon aan zijn zijde. Ze waren nogal ver afgedreven geweest door de plotselinge wind maar het was voor de jongen geen enkel probleem. Eenmaal weer terug op het vasteland waar hij de surfplank aan het meisje terug kreeg hij complimentjes over hoe hij de golf had aangepakt, Het was hem duidelijk dat de groep had gezien wat er was gebeurd in het water vanaf het strand en dat ze zich zorgen maakte. Mikey verzekerde hen ervan dat hij en Chase oké waren en dat het vooral een beetje schrikken was maar door Rose en Typhon was alles goed afgelopen. Daarna werd hij na uitgebreid gedag te hebben gezegd herenigd met zijn Vulpix en Grovyle die de hele tijd hadden liggen slapen. “Well, wat zouden jullie ervan zeggen als we voor nu lekker naar het Pokémon Center gaan en morgen kijken of we wat kunnen gaan trainen voor de gym?” stelde hij toen voor aan zijn Pokémon die het een heel goed plan leken te vinden van de jongen. Mikey balde breed grijnzend zijn hand tot een vuist toen zijn blik kruistte met die van Chase die hetzelfde deed als hem. Opdat moment werd er een hand op zijn schouder gelegd waardoor Mikey alert omkeek en dezelfde jongen van eerder achter hem zag staan. Nu pas zag hij dat hij een groen/blauwachtige haar kleur had met om zijn hoofd een zonnebril waardoor zijn haar rechtop bleef staan. Inmiddels had hij zijn wetsuit verruild voor een oranje shirt en driekwart broek ondanks dat hij nog wel slippers droeg. “Oh echt?” bracht Mikey verrast uit waarop de jongen knikte. Nerveus krabbelde hij even over zijn achterhoofd waarna hij even kort naar Chase keek. “Was een tof gevecht!” werd er nog aan toegevoegd. “..nou.. well-ehh.. bedankt!” murmelde Mikey waarop de jongen met een grijns knikte, vervolgens draaide hij zich om en liep weg van hem. Verbouwereerd keek Mikey hem na waarop hij twee paar pootjes ineens in zijn nek voelde en hierdoor recht in de ogen van Chase keek die breed glimlachte naar hem. Het werd tijd om maar eens naar het Pokémon center te gaan om te rusten en eten, maar vooral rusten. Eenmaal daar aangekomen, gegeten en wat te hebben gedronken was Mikey doodmoe door alle heisa die zich deze middag had afgespeeld. Het liefst wilde hij zonder zijn tanden te poetsen in bed gaan liggen maar besloot om toch wel zijn tanden te poetsen waarna hij daarna plofte op zijn bed. Chase lag naast hem op het hoofdkussen met zijn kopje bijna tegen het gezicht van de jongen aan. Zijn andere Pokémon lagen her en der verspreid door de kamer waar de kleine Erin op het voeteneinde lag met Typhon. Kenji was op het bovenste bed gaan liggen met Rose die zich in het laken had genesteld. Mikey keek voor de zoveelste keer met een kleine glimlach naar zijn Pikachu die vanavond geen moment van zijn zijde was geweken na het voorval van vanmiddag. Chase was overduidelijk overrompeld en blij dat zelfs in de meest ernstige situaties hij ook kon nadenken en er zijn voor zijn Pokémon. Het was Mikey dan ook duidelijk dat Chase bij hem in het krijt stond omdat hij degene was geweest die zijn hoofd koel had weten te houden toen hij daar in het water lag. Voorzichtig bracht hij zijn hand naar het hoofdje van de Pikachu die slapjes van het kussen rolde waardoor hij in de armen van de knul terecht kwam. Langzaam sloot Mikey zijn ogen met nog steeds dezelfde glimlach rond zijn lippen toen hij voelde hoe Chase dicht tegen hem aankroop, hierdoor viel hij in een diepe slaap.
