Home is where the heart is

Met een vrolijke glimlach op haar gezicht wandelde Arine het gebouwtje uit. Een gloednieuwe pokéball met een al even nieuwe pokémon er in lag in haar hand. Ze had best een tijdje moeten sparen voor ze de pokémon had kunnen aanschaffen. Het beveiliger's baantje in de haven had daar goed aan meegeholpen. Daarbij had ze het nog behoorlijk naar haar zin gehad op dat baantje dus was het een echte win-win situatie geweest. Nu had ze eindelijk de pokémon kunnen kopen die ze wilde kopen. Ze had een reden gehad om juist die pokémon bij een echte fokker speciaal voor de pokémon te kopen. Ze was een coördinator maar het merendeel van haar pokémon was niet bepaald 'mooi', niet echt geschikt voor de eerste ronde van vele contests. Daarom had ze een Buneary gekocht. De pokémon en haar evolutie wat uitermate geschikt voor contests. Al was het wel een redelijke standaard pokémon dus zou ze creatief moeten zijn met haar uitvoeringen. Dingen die te basis waren, hoe mooi het ook mocht zijn, kwamen vaak niet door naar de volgende rondes. Ach, ze zou wel zien hoe het allemaal zou gaan. Ze moest de Buneary nog voor het eerst ontmoeten om mee te beginnen. Het zelfde gold voor haar andere pokémon, nog niemand kende de aanwinst van het team.

Nu was het nog de opdracht om een rustig plekje uit te zoeken. Midden in een dorp leek haar niet de beste plaats. Uiteindelijk wilde San dan toch weer kuiten gaan eten en zou Ni iemand enthousiast aanvliegen. Al met al was dat simpelweg geen goed plan. Het kwam er dus op aan of ze een rustig plekje buiten de bebouwde kom kon vinden of niet. Moest op zich niet zo heel moeilijk zijn, er waren velden zat. Het probleem daar aan was dan weer dat de zon op het moment zo vreselijk erg bakte dat je het niet zou overleven zonder schaduw. Dus de zoektocht werd nog specifieker. Ze had een plaats nodig waar zo goed als geen mensen zouden zijn, waar genoeg ruimte was en waar schaduw was die groot genoeg was om zichzelf en een aantal andere pokémon beschutting te geven tegen de felle zon. Haar ogen gleden over het gebied en vielen uiteindelijk op een perfecte plek. Het enige probleem was dat het nog een aardig eindje lopen zou zijn. De boom was waarschijnlijk behoorlijk groot en leek nu maar op een klein dingetje. Tijd om te gaan lopen dan maar? Met een diepe zucht vertrok de blondine richting de boom in de verte.

Tijdens het lopen dacht ze aan alles wat haar de laatste tijd was overkomen. Best veel eigenlijk. Vooral veel nieuwe mensen. Met Gys had ze een piratenschip over genomen. Het liep in het begin wat soepeler dan aan het einde als ze eerlijk moest zijn. Alhoewel, aan het begin was het ook niet de meest soepele ontmoeting. Het was weer Ni geweest die iets te vrolijk op een willekeurig persoon was af gesprint. Ook had ze in de Chamber of Emptyness een bijzonder figuur ontmoet. Echo met zijn Ninetails, die haar niet mocht. Ze had de jongen best gemogen en op hun ontmoeting met de Skuntank na was het best wel leuk geweest. Of nee niet helemaal, ze was op dat moment ook doorweekt geweest dus dat was ook niet zo geweldig eigenlijk. Nog een bijzonder persoon dat toevallig aan de zelfde groep toebehoorde was... wat was zijn naam ook al weer? Niet redhead in ieder geval. Ciro! Het gebeurde niet elke dag dat je per ongeluk een lift in een truck vol starters terecht kwam en daarbij iemand zoals hij ontmoette. Ook die ontmoeting was niet helemaal soepel gelopen aangezien alle pokémon waren ontsnapt. Had ze eigenlijk ook nog wel meisjes ontmoet? Ja, maar natuurlijk wel. Samen met Cecille had ze een baantje in de beveiliging gehad. Lekker in een haven tussen de containers rondlopen met iemand die ze gelukkig wel mocht. De bijzondere toren met containers was ook wel een heel avontuur geweest eigenlijk.

In gedachten verzonken struikelde de blondine over iets wat op het paadje lag. Nadat ze de restanten gras uit haar mond had gevist en wat moeizaam overeind was gekrabbeld keek ze naar het ding waarover ze was gestruikeld. Het ding bleek een pokémon te zijn geweest. Een grote hoop blauwe veren en een hoop wit dons. Oh. En nog een rode veer die uit het witte pluis gestoken kwam. Wat was dit nou weer? De hoop maakte een geluidje waardoor het al snel duidelijk werd dat het een pokémon betrof. Die moest hier door de hitte verzeilt zijn geraakt. Het arm ding kon waarschijnlijk geen kant meer op en zat vast in de brandende zon. Okay, dat kon ze zo niet laten liggen hier. Straks vielen er nog meer mensen over of werd de pokémon opgegeten ofzo. Zodra Arine de pokémon optilde kwam de snavel tevoorschijn. Eigenlijk was het wel een schattig ding, alleen compleet buiten westen. En zwaar. Behoorlijk zwaar. Een kilo of tien ongeveer als ze het zo moest gokken. Meer dan Ichi in ieder geval en dat was de enige pokémon die ze ooit echt droeg. Waarschijnlijk de helft van San's gewicht en slechts één derde van dat van Ni.

Zuchtend nam Arine plaats bij de boom. De wandeling had nog eens drie keer zo ver gevoeld nadat ze het gewicht van de gevederde pokémon ook nog had moeten meenemen. Eenmaal even in de schaduw leek de pokémon bij te komen. Dankbaar duwde hij zijn kopje tegen haar aan. Al stopte hij daar al snel mee aangezien het toch niet zo fijn was door de hitte. Arine glimlachte een keer naar de pokémon voor ze naar haar tas greep om daar alle pokéballs uit te halen. Dat was haar oorspronkelijke plan geweest natuurlijk. Voor ze haar pokémon echter uit hun bal had kunnen halen was de pokémon echter al richting haar tas gehupst. Met zijn snavel tikte hij tegen een van de lege pokéballs aan om vervolgens te worden opgezogen. Een paar schuddingen na bleek hij gevangen te zijn. Okay dan? En wat nou als ze hem helemaal niet gewild had? Ach, veel kwaad zou het waarschijnlijk toch niet kunnen. Arine liet al haar pokémon uit hun balls, wat er inmiddels al zes waren. "Hey allemaal, vanaf vandaag hebben we twee nieuwe leden," sprak de blondine terwijl ze naar de twee pokémon gebaarde. Eerst stelde ze de vier pokémon die ze al had voor en vervolgens richtte ze zich tot de twee nieuwelingen. "Vogeltje vanaf vandaag heet jij 'Go' en Buneary jou zal ik Roku noemen," zei Arine met een glimlach. Dan was nu haar team eigenlijk wel compleet. Snel bond ze de twee overgebleven witte doekjes om haar nieuwe pokémon en alles was compleet.