Don't stop me, 'cause I'm having a good time, HAVING A GOOD TIME

Gelukkig had Tyson niet in de gaten gehad dat ze dichter in zijn buurt was komen te staan toen de dronken man was verschenen. Ze wist niet waarom, maar voor een flits van een seconde had ze haar vader gezien en niet de man. De man leek niet eens op haar vader en daarom wist ze ook niet waarom ze hem voor zich zag in plaats van de man, maar feit was dat dronken mannen haar angst inboezemde en dat ze wilde dat ze zo ver mogelijk hun afstand van haar hielden. Tyson concludeerde inmiddels dat ze niet echt een keuze hadden en Rose gaf een knikje ten teken dat hij daar wel een goed punt mee had. De man deed immers redelijk opdringerig en leek al een nummer voor hun uitgekozen te hebben zonder dat ze daar verder iets tegenin konden brengen. Het nummer dat hij had aangekruist, was No Air en Rose kende het maar al te goed omdat ze het zelf vaak zong als ze in de douche stond of als ze een klusje deed. Het mannelijke gedeelte zong ze dan ook zelf met een lagere stem, maar dat ging haar veel minder goed af. Ze vond het wel een mooi nummer, maar de achterliggende boodschap was dat het over twee geliefden gingen die niet zonder elkaar konden en dat was een beetje… vreemd. “Oké,” mompelde ze en ze volgde Tyson mee het podium op. De man wenste hun luidkeels succes en Rose kon het niet laten om even met haar ogen te rollen, de neiging onderdrukkend om haar vinger naar hem op te steken. Ze wilde echter geen problemen hebben zo vroeg op de avond en bovendien leek Tyson het nummer niet te kennen, dus misschien was de kans dat hij veel aandacht besteedde aan de tekst kleiner omdat hij probeerde uit te vogelen hoe hij het moest zingen. “Er zit een klein voorstukje bij,” merkte ze op toen ze op het podium waren en ze het nummer had gekozen in de lijst. Ze klikte op het voorstukje en niet veel later weerklonk er, alleen voor hun hoorbaar waarschijnlijk, de eerste klanken van het liedje. Rose skipte het gedeelte dat zij moest zingen en ging naar het gedeelte dat hij moest zingen. “Je houdt in principe dus gewoon dezelfde opbouwende toon aan als ik,” sprak ze tegen hem voordat ze onderbroken werden door de man die aangaf dat ze mochten beginnen. Rose klikte het voorstukje weg zodat ze naar het gedeelte konden gaan waar ze de tekst zelf moesten zingen en klikte de song aan. De begintonen van het liedje weerklonken hard door het café en Rose haalde nerveus adem. “Tell me how I’m supposed to breathe with no air?” Ze draaide haar hoofd naar Tyson en begon toen aan haar gedeelte. Misschien als ze naar hem keek en niet naar het publiek dat het makkelijker zou aan. “If I should die before I wake, it’s ‘cause you took my breath away, losing you is like living in a world with no air, oooh.” Oké, misschien was zijn richting op kijken met dit soort tekst juist niét zo slim.

Waarom deden ze dit ook alweer? Waarom hadden ze niet gewoon een eigen liedje kunnen kiezen? Nou ja. De meeste duetten die ze kende, gingen sowieso over liefde. Ze dacht dat het redelijk onvermijdelijk was als het ging om een duet tussen een jongen en een meisje omdat de meeste liedjes tegenover over liefde gingen, maar ze had niet gedacht dat het zó awkward zou aanvoelen. Waarschijnlijk verwachtte het publiek dat ze tijdens het liedje ook helemaal in elkaar op zouden gaan, maar daar had Rose geen behoefte gaan. Ze bleef gewoon op deze stoel zitten en de rest zochten ze zelf maar uit. Tyson leek sowieso meer behoefte te hebben om naar het scherm te kijken omdat hij de tekst niet kende, dus dat was een goed ding. Opeens maakten ze oogcontact omdat het haar beurt was en Rose ging net één seconde te laat verder met haar gedeelte. Ze richtte snel haar blik van Tyson weer terug naar het publiek en zong verder. “But how,” zong ze en ze zette ietwat krach met haar stem om te maskeren dat ze te laat begonnen was waarna ze het gedeelte daarachter sneller zong zodat ze niet in tijdnood zou geraken met de rest van de lyrics. “Do you expect me, to live alone with just me? ‘Cause my world revolves around you it’s so hard for me to breathe.” Oh oh. Nu kwam het gedeelte dat ze samen zongen. De tekst kleurde zowel roze als blauw om aan te geven dat ze samen moesten zingen zodat Tyson hopelijk in de gaten had dat zijn gedeelte hier ook begon, want dat hadden ze natuurlijk niet gehoord in het voorstukje. Daarna zou zijn gedeelte weer zijn tenzij het liedje de tweede verse oversloeg zoals bij haar liedje zo was. “Tell me who I’m supposed to breathe with no air? Can’t live, can’t breathe with no air, that’s how I feel whenever you ain’t there, no air, no air, got me out here in the water so deep, tell me how you gon’ be without me? If you ain’t here I just can’t breathe, there’s no air, no air.” Het laatste gedeelte van de chorus was een herhaling van de laatste twee woorden en iets wat op “oooh” moest lijken.