Rustboro City, veel drukker dan Petalburg City. En Philip vond het eerlijk gezegd ook een veel meer indrukwekkende stad. Er waren zo veel grote gebouwen! Zo veel mensen! Zo veel Pokémon! Er hier scheen ook een gym te zijn. Dus hij kon al die kekke trainers zien die hier langs kwamen om de Gym uit te dagen. Hij zag zelfs dat er een kerel was die muziek aan het spelen was vanuit zijn appartement op de begane grond. Allemaal epische muziek, om de trainers te motiveren die stap naar de gym te zetten. Dat was een aardige man. Philip kon zijn aanwezigheid, en zijn glimlach, wel waarderen. Maar hij was dus hier om meerdere plekken in Hoenn te verkennen. Dat was belangrijk voor een Ranger, om de regio, waarin die zich bevond goed te kennen. Dat was hij ook al wezen doen, toen hij Willempje met zijn vlieger had geholpen. Maar deze keer was er nog een officiele extra reden. Die had te maken met een horde Bidoof die gespot was te zuiden van Rustboro City. Het was natuurlijk iets dat wel eens gebeurde, maar het was toch belangrijk om het in de gaten te houden. Het ecosysteem kon zomaar eens aangetast worden. Meestal was de schade beperkt, als er al schade was. Maar je kon nooit zeker genoeg zijn als Ranger. Want te lax doen met zulk belangrijk werk was onfatsoenlijk! Dat laatste had Philip misschien zelf bedacht. Naast hem had hij zijn trouwe Linus weer lopen. Er hingen donkere wolken in de lucht en het was goed te zien dat dit Linus in een wat minder positieve vibe bracht. De zonnige glimlach van Philip was hier niet genoeg voor. Helaas, het kon niet iedere dag mooi zijn. Vooral niet altijd in Hoenn. De weersomstandigheden konden hier heel eigenaardig zijn.
In ieder geval was het tijd om naar de locatie te gaan. Philip zette de kraag van zijn jas omhoog tegen de kou, en Linus liet zijn bladeren helemaal om hem heen wikkelen. Mja, dat was natuurlijk geen doen. Philip deed zijn sjaal af en wikkelde die om Linus heen. Natuurlijk wel op een manier dat die nog zijn armen en benen kon gebruiken. Anders zou het gewoon gemeen zijn. En als Philip iets NIET was.. dan was het gemeen. Linus maakte een tevreden geluidje toen hij de zachtheid van de sjaal voelde en ze liepen door. het duurde eigenlijk niet lang voordat ze op de locatie aan kwamen. Er was een meer direct ten zuiden van Rustboro City. En een groep Bidoof zat al aan de rand van het meer. Een ver stuk verwijderd van de brug. Dat wel. En over die brug gesproken.. daar hoorden ze een krak. Philip greep Linus van de grond en rende erop af. Wat ze daar aan troffen was dat de brug was gebroken. Zeker een meter of vijf zat er nu tussen de ene en de andere helft van de brug.. bruggen? En er was iemand in het water gevallen. Philip zette Linus neer en stak zijn hand uit! Het was allemaal erg dramatisch, maar deze persoon kon gewoon zwemmen. Daarnaast is het ergste dat de man, die in het water viel, was overkomen dat zijn kleren nat waren. En misschien elektronica. In ieder geval hielp Philip hem aan deze kant van de brug en zei: “Bij deze bent u geholpen door Student Ranger Philip Schulz. Kan ik u nog ergens anders mee van dienst zijn?” “Nee het is goed jongen. Ik ben hier van de gemeente en de brug moest gecontroleerd worden. Het is duidelijk dat die niet meer goed is. Ik ga even bellen, maar het zal vast een dag of twee duren voordat ze hier met al het materiaal en werktuigen kunnen zijn. Hm.. misschien kun je toch helpen.. we hebben een vervangende brug nodig ofzo.” Philip deed zijn Rangersaluut. “Komt voor mekaar meneer! Vandaag nog hebben we een alternatieve brug voor u!” Hij pakte Linus weer op, en rende naar de Bidoofgroep toe. “Goedemiddag dames en heren. Een stukje verderop is een belangrijke brug stuk gegaan en we zouden graag een vervangende brug bouwen. We hebben toevallig uw uitzonderlijk expertise in het knagen aan bomen nodig om deze nieuwe brug te realiseren! Wie zou willen helpen?” De meeste Bidoof bleven gewoon chillen, maar er was één Bidoof die Philip bleef aankijken. “Dus jij zou willen helpen?” Het beestje knikte. “Dan zou ik je willen vragen om even hier te komen staan, dan kan ik een capture doen, en dan gaat het allemaal wat makkelijker.” De Bidoof deed netjes wat haar gevraagd werd. Vervolgens schoot Philip zijn Styler. Eerst was ze een beetje bang en sprong ze heen en weer. Dat maakte het wat moeilijker. Ze probeerde zelfs soms naar de Styler te happen. Maar vanaf het moment dat de Capture gelukt was, deed ze weer rustig. “We hebben drie boomstammen nodig. Denk je dat je dat lukt?” Ze peinsde even. Ze schudde haar hoofd en liep naar de groep Bidoof. Ze maakte een soort speech. En vervolgens kwamen er nog vijf Bidoof mee. Ze liepen op eigen initiatief al naar wat bomen en begonnen te knagen. Philip keek vol verbazing toe. Wauw, dit waren échte helpers. Zo had hij ze nog nooit gezien. En ze deden zo makkelijk wat hij vroeg! Ranger zijn was op meer dan één manier cool dus. Hij kreeg een dikke glimlach op zijn gezicht. Hij keek eens goed hoe het er allemaal aan toe ging, het was nog vrij gecoördineerd ook. Die dame wist wel van wanten zeg. Binnen een half uur lagen er drie boomstammen op de grond, allemaal netjes afgewerkt aan beide kanten. Philip tilde er eentje aan een van de kanten op, en samen met Linus en de Bidoof tilden ze die naar de brug. Met wat hulp van de mensen aan de overkant van de brug, kregen ze de eerste boomstam over de brug heen. Ze deden precies hetzelfde met de andere twee boomstammen. De man die Philip eerder nog gered had, bond twee touwen rondom de boomstammen, zodat die bij elkaar zouden blijven. Nou, dat was ook weer goed gegaan. “Dankjulliewel allemaal!” Zei Philip. “Veel plezier vandaag nog!” Hij zwaaide ze uit nadat hij de Assist verbrak. De Bidoof liepen terug naar hun groep. De man bedankte hem nogmaals en Philip en Linus maakte hun weg weer terug naar Rustboro City, want nu had hij zin in chocomelk.
[Closed]
