Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Christian was ooit een vriendelijke, aardige jongeman die voor iedereen klaar stond en eigenlijk op sommige gebieden meer vrouwelijk was dan mannelijk. Echter zijn veel van deze dingen over de afgelopen twee jaar veranderd. De man is de afgelopen jaren een stuk donkerder geworden qua persoonlijkheid en daarbij dus ook een stuk gemener, arroganter en sarcastischer. Hij zal het nooit toegeven, maar de geest pokémon en het verliezen van zijn vrouw hebben hem veranderd en niet in de goede manier.
Hij is agressief en altijd uit op een ruzie, wat hem wel vaker in gevaar kan brengen. Daarnaast heeft hij een beginnende hekel aan jonge irritante trainers die dus beter bij hem uit de weg kunnen blijven.
Personality
Christian is geboren in Hau'oli City, een van de grotere steden van de regio Alola. Daar groeide hij op een liefdevol en vrij groot gezin, met twee geweldige ouders, drie oudere broers en uiteindelijk ook nog een jonger zusje. Waar zijn oudere broers alle drie het pad namen van pokémon trainer, besloot Christian gewoon thuis te blijven toen hij tien jaar oud was. Zijn passie lag niet in het trainen van pokémon, al van jongs af aan hielp hij zijn moeder namelijk wel eens met het bereiden en koken van het avondeten of gewoon het bakken van een overheerlijke taart. Zo schreef de jongen zich in bij een opleiding tot kok en bakker toen hij vijftien jaar oud was, op een van de meest prestigieuze universiteiten van Alola.
De jongen had zich daar toen eerder voor ingeschreven om kok en bakker te worden voor zijn medemensen en niet voor pokémon, want daar moest hij eigenlijk niks van hebben. Niet dat hij een hekel had aan de dieren, maar hij zag er het nut niet van in om ze te trainen of ook maar als 'huisdier' te houden. Het waren en bleven immers wilde beesten, naar zijn mening. Op de school leerde hij echter Hayley kennen, een meisje afkomstig van Hoenn, dat haar dromen probeerde na te jagen door op Alola deel te nemen aan een opleiding Pokémon Verzorging. Christian viel hals over kop voor haar en nog geen halfjaar later hadden de twee een relatie, die met de jaren steeds stabieler werd.
Helaas komen aan alle goede tijden een einde, want beiden studeerden af voor hun opleiding. Het was voor Hayley weer tijd om terug te keren naar Hoenn en hoewel ze zoveel van Christian hield, kon ze het niet over haar hart krijgen om niet terug te keren naar Hoenn. Daarom namen de twee afscheid en begonnen ze aan een 'lange-afstands relatie'. Heel lang hield Christian het echter uit en vrij impulsief besloot hij, na afscheid te hebben genomen van zijn familie, de boot naar Hoenn te nemen. Hij was nog geen kwartier uit de boot of Christian daalde neer op een knie en vroeg haar ten huwelijk. Het was een grote schok geweest voor zijn familie en de hare, ze waren immers nog maar achttien: veel te jong om te trouwen, naar hun mening. Maar Christian wist het zeker, dit was de persoon waar hij zijn hele leven mee wilde delen en hij wilde niet langer meer wachten. Een half jaar later trouwden ze.
De twee kochten een huis ergens buiten Petalburg City in Hoenn, een echte opknapper was het. Een oude boerderij met een groot landgoed erbij, voornamelijk gekocht zodat Hayley haar dromen om een fokkerij op te stichten kon najagen. Mede door hulp van de familie en eigen werk, werd de boerderij uiteindelijk redelijk snel opgeknapt. Er werden mooie verblijven gemaakt voor de pokémon om in te blijven en bovendien werd de grote tuin die de twee hadden ook nog eens opgeknapt, zodat de pokémon er plezier in konden hebben, maar zich ook niet al te ernstig konden verwonden. De twee waren twintig toen alles eindelijk volledig klaar was voor de fokkerij. Het had immers even geduurd voordat de boerderij goedgekeurd was om een erkende pokémon fokkerij te worden. Christian nam vanaf dit punt een beetje afstand van de fokkerij, aangezien het Hayley's droom was en niet de zijne. Hijzelf begon te werken als chefkok bij een bekend restaurant in de stad, want dat was zijn droom. Koken was altijd al zijn passie geweest en de pokémon hielden wellicht enkel van hem door zijn kooktalenten, want voedsel ging er altijd wel in.
De keuze van het type pokémon dat Hayley wilde fokken had hij nooit begrepen, ergens zelfs een beetje angstaanjagend gevonden. Ze had altijd al gedroomd om ghost pokémon te fokken, aangezien deze zo erg ongeliefd waren door velen en zelfs velen bang ervoor waren. Ze wilde mensen laten zien dat Ghost Pokémon óók een geweldig gezelschap waren, dat ze net zo leuk waren als bijvoorbeeld een schattige pikachu. Christian zelf kreeg er maar de rillingen van, maar hij besloot zich erover heen te zetten en liet Hayley haar gang gaan.
Toen hij 23 was sloeg echter het noodlot toe. Hayley was op een soort van zakenreis gegaan naar Alola, dat was een lange boottocht geweest en voordat ze vanuit Alola weer terug naar Hoenn kwam had hij nog even met haar gesproken. Ze was opgelucht geweest dat ze weer naar huis kon komen, maar had het ook jammer gevonden. Haar zaken waren goed gegaan, ze had één nieuwe pokémon kunnen krijgen, maar het was het zeker waard geweest. Ze had hem gezegd dat de pokémon een beetje leek op een Pikachu, maar veel meer had ze niet los willen laten - ze wilde natuurlijk de verassing van de nieuwe pokémon die ze uit Alola had gehaald niet al verpesten. Hij had een slecht gevoel gehad toen hij haar een fijne terugreis wenste en de rest van de dag kon hij het ondergevoel in zijn buik amper negeren. Hij besloot die avond vroeg naar bed te gaan, aangezien hij haar het 's morgens vroeg zou moeten ophalen. Midden in de nacht werd er echter op zijn deur aangeklopt. Slaperig opende hij de deur, de persoon die buiten stond herkennend als zijn schoonmoeder. Of hij het nieuws al had gehoord werd hem tussen twee snikken door gevraagd. De boot was verdwenen.
Het was een hectische nacht geweest. Ploegen hadden naar de boot gezocht, die nu ergens al langs Hoenn had moeten komen. Maar er was geen teken van de boot, pogingen tot contact ermee eindigden enkel in een doodse stilte aan de andere kant van de lijn. De ochtend brak aan, Christian was nog steeds druk bezig met het zoeken van de boot, maar het was een hulpeloze zoektocht. Diep van binnen wist hij wel wat er gebeurd was, maar hij wilde er niet aan geloven. Pas drie dagen daarna was het duidelijk, de boot was gezonken. Dat moest wel. De boot zelf hebben ze echter nooit meer teruggevonden.
Een maand later was hij bezig met het opheffen van de fokkerij, enkele pokémon waren al verkocht, hij kon de herinneringen aan zijn vrouw niet langer bij zich hebben. Zijn zusje hielp hem ermee, aangezien de man een totaal wrak was. Uiteindelijk bleef er maar twee pokémon over, die hij niet weg kon doen. Een Shuppet en een Pumpkaboo, op de een of andere manier kon hij toch niet geheel de herinneringen aan Hayley loslaten. Er nog steeds in gelovend dat ze ieder moment weer terug zou komen.
Drie maanden daarna stond er opeens een voor hem onbekende pokémon voor hem. Uiteindelijk bleek het een mimikyu te zijn, hij had hem echter herkend aan de doek die hij over zich heen droeg, een doek die leek op een pikachu. De gedachten aan het gesprek met Hayley voordat ze de boot op ging kwamen weer in hem op en de pokéball die de pokémon in zijn handen droeg vertelde hem alles wat hij moest weten. Het was de pokémon geweest die zij had meegenomen uit Alola, dat kon niet anders. Ergens wist hij toen zeker wat er gebeurd was op de boot. Hayley had hem vast en zeker niet voor niets uit zijn pokéball gehaald. Ze had hem de kans gegeven te ontsnappen, wetende dat een geest onmogelijk kon verdrinken. En nu was hij hier, alsof hij had gevoeld waar hij heen moest. De man was op zijn knieën gevallen voor de pokémon en had de pokéball overgenomen, die hem vertrouwd werd aangegeven.
Door deze gebeurtenis besloot Christian de droom van Hayley na te jagen en zijn eigen droom aan de kant te zetten. Hij besloot de fokkerij weer leven te geven, Phantoms, zoals zij het had genoemd. De drie pokémon die hij al had zouden zijn begin zijn hiervoor.
Echter is hij over de afgelopen twee jaar heel erg veranderd en is hij het slechte pad opgegaan. Hierdoor is hij een echte crimineel geworden en tja.. dat heeft zo zijn gevolgen.
