Alweer een nieuwe locatie die Philip wist te bezoeken in Hoenn. De laatste keer deed hij een patrouille in de Safari Zone. Niet heel ver hier vandaan. En vandaag was het MT Pyre. De grootste uitdaging voor hem van hier rondlopen was dat hij het zo zielig vond voor iedereen. Nouja, misschien niet iedereen. Een hele hoop mensen hier waren verdrietig over de Pokémon waar ze vaarwel tegen hebben moeten zeggen, maar er waren er ook een paar die er vrede mee leken te hebben. Hij overhoorde zelfs iemand die tegen een graf aan het spreken was. Vrolijk, gewoon alsof je je beste vriend verteld wat er afgelopen week allemaal is gebeurd. Maar nu even terug naar de Missie. Er was op deze locatie een horde aan Spinarak gesignaleerd. De beestjes waren niet een heel groot probleem.. buiten het feit dat ze webben maakten tussen de graven. Verschillende mensen en Pokémon waren er al in verstrikt geraakt. Sommigen hadden zichzelf erdoor bezeerd. En anderen werden zelfs aangevallen door de boze Spinarak wiens web nu kapot was gemaakt. De Spinarak waren op zichzelf niet heel agressief, maar het was wel onhandig dat ze er waren. De veiligheid van de Spinarak en de bezoekers stond op het spel. En de reden was een misverstand. Dus wie beter dan Philip om hiermee te helpen? Linus liep zoals altijd naast onze favoriete Ranger. Nu met zijn langere benen kon hij hem makkelijker bijbenen. Ook hij wist van de situatie af. Net zoals Philip keek hij, bovenop de berg waar de situatie het ergste was, om zich heen. Net zoals Philip voelde hij zich volledig capabel wat betreft het Rangerwerk. Hij was eigenlijk meer gemotiveerd dan ooit om iets te doen. En dat kwam niet alleen door het feit dat hij geëvolueerd was. Vanaf het begin af aan was Philip al een grote steun geweest. Hij had altijd de potentie in hem gezien, en had dat nooit losgelaten. En nu had hij het eindelijk bereikt. Het versterkte hun band, en dat voelde fijn. Oeps. Linus liet een minimaal geschrokken geluid klinken. Philip keek opzij. Hij zag dat Linus in een groot Spinarakweb terecht was gekomen. Oh jeetje.. “Geen zorgen Linus. We gaan je er uit krijgen.” Maar de maker van het web kwam nu ook op het toneel. En ze was erg boos wat er was gebeurd. Het web was pas half af.. en nu had alweer zo’n klungel haar werk kapot gemaakt. “Niet boos zijn alsjeblieft.” Zei Philip nog, toen hij dat zag, maar het mocht niet baten. Ze bleef maar op hem af komen. Snel haalde Philip zijn Styler tevoorschijn schoot hij die naar de Spinarak toe. “Laat me je helpen, door ons te helpen. We leggen het allemaal uit.” Philip wist een cirkel om de Spinarak te maken met zijn Styler. Boos ging de Spinarak allemaal kapriolen uithalen om het te ontwijken. Dit maakte het voor Philip extra moeilijk. Ze kon op iedere plaats op het web komen, en hij moest er ook nog eens voor zorgen dat zijn Styler niet vast kwam te zitten in het web. Linus maakte het niet veel makkelijker met zijn gefriemel, om zichzelf los te krijgen. Maar uiteindelijk lukte het hem wel om een tweede cirkel om de Spinarak te krijgen. Op dit moment sprong ze van haar web af naar Philip toe. Met een snelle stap opzij wist hij haar te ontwijken. Hij gaf een heftige zwaai aan zijn Styler en maakte een derde cirkel om de Spinarak heen. De capture was succesvol. Ze kalmeerde vrijwel meteen en Philip haalde vlug Linus los uit het web. Hij ging bij de Spinarak door zijn knieën en begon uit te leggen wat de situatie was. “Hey daar, ik ben Philip en dit is Linus. We hebben je hulp nodig. ZIe je, er zijn hier nu veel te veel webben. Die maken het gevaarlijk voor de bezoekers om hun geliefde Pokémon vaarwel te zeggen. En tegelijkertijd worden jullie moe van het steeds opnieuw maken van je web.” De Spinarak knikte toen Philip dat zei. Philip kreeg een glimlach. “Fijn dat je het begrijpt. Maar nu hebben we jouw hulp nodig. Zou jij een aantal Spinarak willen zeggen dat ze voor hun webben weg zouden moeten blijven van de paden? Ik denk dat dat alle problemen oplost.” Dat is een heel mooi compromis Philip. De Spinarak knikte nog eens en begon al te lopen. Philip en Linus gingen mee. Maar Linus had er wat minder zin in eigenlijk, gezien er weer een kans zou zijn dat hij vast zou komen te zitten. Dus hij liep maar een beetje achter Philip. En ja hoor, een voor een vertelde de Spinarak tegen de Spinarak op de paden dat ze van de paden moesten blijven. Nu zou het hopelijk ook zo zijn dat de Spinarak had gevraagd aan de andere Spinarak of ze dat aan iedereen die ze tegen zouden komen ook konden doorgeven. Dat zou geweldig zijn. Philip kon het niet zeker weten. Alleen Linus, maar niemand kon het hem vertellen. Achja, ze liepen weer terug naar waar ze de Spinarak hadden ontmoet en zwaaiden haar gedag. Ze ging nu waarschijnlijk haar web opruimen. Ja, Spinarak kunnen dat. Philip en Linus konden hun weg weer naar beneden maken. Hij deed als eerste Rapport aan de Base van wat hij allemaal had gedaan en wat zijn oplossing was geweest. Later vertelde hij hetzelfde aan de mensen van de balie van MT Pyre. Dan wisten zij meteen hoe het ervoor stond met de begraafplaats. Het was wel zo netjes van een Ranger om even aan te geven hoe de zaken ervoor stonden. Daarnaast was het ook gewoon heel praktisch, nu konden de mensen van MT Pyre weer verder. Hij zwaaide de medewerkers gedag, en gaf ze een schaal koekjes, waarna hij weer verder ging. Hij moest maar even afwachten of hij nu weer een nieuwe missie hier in de buurt kreeg, of dat het voor hem weer tijd werd om terug naar de Base te gaan. Je kunt zeggen wat je wilt, maar in je eigen bed slapen is toch wel het fijnste. Hij keek omhoog en glimlachte naar de blauwe lucht. Wie of wat hier ook de oorzaak van was.. hij bedankte het, of die persoon. Hij haalde veel voldoening uit zijn werk, en voelde zich er gelukkig door.
[Closed]
