If life gives you lemons, take a banana

Het was een avond zoals elk ander geweest tot hij een belletje kreeg dat hij op de patrol llijst stond... Serieus? HIj wilde gewoon iets romantisch doen vanavond met iemand en hij moest in een koude straat mensen gaan eten... Wegjagen, angst aanjagen, whatever ze het wilden noemen. Het stond hem niet aan als hij eerlijk kon zijn. In het algemeen was het gewoon allemaal opzetterij, deze hele shizz... Ze wisten het gewoon en deden het met opzet, daar was hij zeker van. Niemand wilde dat hij dus uit zou gaan met iemand... Maar hij zou daar wel korte metten me maken want hij wilde het gewoon. Grrr. Hij zuchtte even luidkeels en strekte zich uit. Hij was al in zijn vrijetijdskleding gesprongen, wat dus betekende dat hij in trainingsbroek en loss shirt thuis naar tv had zitten kijken, wachtende tot Mel thuis zou komen. Het gebeurde gewoon niet tho, dat de ander naar huis kwam... Dus het zag ernaar uit dat zijn romantische planning of zou doorgaan met een random voorbijganger of een nogal eenzame beziening zou zijn. Hoe dan ook was het beide niet al te fijn om te doen dus hij had niks anders dan gewoon de regels te volgen die avond en mee te doen aan de avondpatrol. Het leek erop dat hij het alleen zou moeten doen vanavond, weeral? Het gebeurde te vaak dat hij alleen op de straten rond moest lopen de laatste dagen. Wist het Team dan niet dat hij een groepspersoon was. Hoe dan ook... Hij zuchtte en stond op waarna hij in een snelle beweging zijn shirt uit trok en even aan de kanten gooide. Hij zuchtte even luid en aaide langs zijn lichaam heen waarna hij naar de badkamer liep en hij wat water in zijn gezicht gooide. het koude spul verfriste hem helemaal en gaf hem een goed gevoel. Met een zucht van opluchting haalde hij een hand door zijn pikzwarte lokken heen, die even naar beneden vielen door het gewicht van de druppels die verstrengeld raakten met de haren. Hij keek even op en maakte een sexy beweging met zijn hoofd waarbij druppels van zijn haar topjes vlogen en hij draaide zich wat naar de spiegel en legde een hand tegen zij heup aan en grijnsde even breed toen hij zag hoe geweldig hij in shape was. Hij kantelde zijn hoofd wat en knipoogde even snel naar zichzelf in de spiegel. Hij kon er weinig aan doen dat hij zo was. Hij zuchtte even verlangend en nam eeen stap terug waarna hij uit de badkamer ging en kalm naar boven liep. De trap in twee trede elk nemende om tot boven te komen, wat vlot lukte. Hij had geen idee war Melvin was, dus er was zeker een kans dat hij hem tegen zou komen vanavond en dat zou werkelijk waar geweldig zijn. Dan had hij meteen twee vliegen in een klap. Het zou niet voor het eerst zijn dat hij de patrol halverwege de shit onderbrak omdat het saai was. Hij besloot snel zijn broek af te trekken en een pak uit zijn kast te trekken. Wel meteen trok hij de dingen aan en merkte hij dat hij weeral weer een nieuw pak mocht gaan kopen. Melvin had misschien gelijk, hij moest echt eens een dokter zien... Maar dokters waren echt zijn enigste zwakte, naast vuile dingen natuurlijk. Hij was als de dood voor naalden en die mensen die zo eng gekleed waren, altijd eigenlijk al. Misschien wilde hij daarom nooit naar die dingen gaan. Nee, het was gewoon een feit. Maar hij zou er nooit aan toegeven. In ieder geval... HIj trok zijn hemd goed en deed de blazer en snel over om de knopen op zijn mouwen goed te pinnen en vervolgens even op te kijken. In de spiegel keek zijn ene oog hem onderzoekend aan en knikte hij even toen hij zag dat hij er pico bello uitzag. Hij zag er degelijk genoeg uit om over de straten va zijn thuisstad te gaan lopen. Dus hij wandelde naar beneden met vlotte passen, pakte zijn schoenen en deed deze kalm aan waarna hij even zijn ooglapje goed hing en even een diepe zucht van zijn lippen liet rollen. Hij stond op, rekte zijn veel te lange lichaam even uit en besloot even de spiegel in de gang te raadplegen of hij er ok uitzag en knikte meteen naar zijn eigen spiegelbeeld waarna hij een halve draai beweging maakte en en rustig een jas vanuit de kast viste, een leren met wollen invoer en afgewerkt met genoeg vacht. Hij was niet bepaald iemand die rekening hield met hoe het het dier afging. Een ziek iets van hem, maar hij was rijk en een zakenman, voor hem waren er belangrijkere dingen dan het welzijn van POkémon.
Het duurde niet lang voordat het getik van zijn schoenen door de straten van Lumiose weerklonken en zijn enige oog even kalm rondkeken. Hij had nog geen enkele Pokémon uit diens bal gelaten en was ook niet van plan dat te doen. Hij was aan het denken wat hij hierna zou doen of wat hij nu zou gaan doen. Het was vrij nutteloos om nog over de straten te lopen maar het leek er zo op dat hij misschien wat actie zou krijgen. Zodra hij de hoek omsloeg en binnen wandelde in de winkelstraat om zijn route van altijd te volgen hoorde hij wel meteen geluiden in een steegje verderop te straat. HIj snoof meteen even en versnelde zijn pas forse, duidelijk geen intensie deze te verbergen of whatsoever. Hij keek even snuivend op toen hij enkel meer geluiden kon horen, maar hij werd wel wat kalmer, net zoals zijn pas. Een gehandschoende hand ging even door zijn pikzwarte lokken heen voordat hij het steegje inliep en even snel rondkeek... Hij zweerde dat hij hier iets had gehoord... Kom op hij was gewoon opzoek naar wat menselijk gezelschap...Als het een Pokémon was zou hij het slaan maar dit was gewoon ook niet te doen he. Met een diepe zucht scande hij dus het steegje af... Wie o wie?

Celestia ♥

Het was een zicht hoor... Hoe een vrouw op haar bek was gegaan en hij stond daar maar met een frons omdat hij niet meteen wist wat hij moest zeggen. Hij kon lachen en dat gebeurde ook echt eerst. Hij grinnikte even en wandelde toen kalm richting de vrouw toe, die nu onhandig omhoog kwam. Hij greep meteen naar haar kin in een intensie haar naar zich toe te trekken en haar vast te hebben. Hij grijnsde wat breeder en bekeek de vrouw even goed, pretlichtjes lichten even fel op in zijn bloedrode oog. Dit was gewoon te goed, echt waar. Dit was goud waard. "Well, well, wat hebben we hier," klonk er even zacht fluisterend van hem. "Is het niet een beetje gevaarlijk om over de straten te lopen hm?" yeah.

De blauwe ogen van de meid keken hem recht aan. Hij kon het niet laten te lachen naar de ander, hoe schattig~ "Nee..." Klonk er nors van de roosharige meid af. Het was zo schattig, maar ze kon er niks aandoen. "Uh... ik bedoel als ik niks had laten vallen had je mij niet eens gevonden, Matthew" Wow? Met een oog vol verbazing keek de man nu naar de vrouw die zonder veel schaamte of wat dan ook zijn naam over hara lippen had gehaald en? Hij wist echt niet hoe hij moest reageren daarop. "Deze keer mag je zelf raden wie ik ben" Wacht wat... Hij fronste even en keek naar de tong die er even uit kwam, haar verprutste balans zorgde er echter voor dat ze nu tegen hem aanstond en langzaam drong het tot hem door... "Oh Arceus Celestia..." ja met die voorgevel van haar... Hoe kon hij dat missen.