Waarom had ze dit gedaan? Waarom had ze zich toch na lang te twijfelen toch ingeschreven bij de Ranger Academy? Waarom..? Om iets te bereiken in haar leven? Oké, effe serieus Ranger zijn was gevaarlijk werk waar Noa zich bewust van was maar hé! Een beetje avontuur kon geen kwaad, right? Het leek haar trouwens echt fantastisch om ergens deel van uit te maken ook al had je maar een klein aandeel van de groep. Licht grijnzend keek het meisje dan ook naar haar partner dat naast haar stond en probeerde zijn blik te vangen. Ze wilde weten wat hij ervan vond.
Kenai keek haar alleen maar aan met zijn rode ogen maar vouwde toch na enkele tellen zijn armen achter zijn nek, een klein grijnsje sierde zijn lippen. Ze wilde haar mond opentrekken om iets te zeggen maar er kwam niet echt een geluid uit, Noa kon enkel naar haar Pokémon staren. Twijfel kwam echter weer opzetten toen ze zich herinnerde hoe hulpeloos Kenai wel niet was geweest toen hij nog een Riolu was. Nu hij was geëvolueerd had hij de mogelijkheid om te kunnen mega evolueren maar ze wist eigenlijk niet eens wat dit inhield. Het was nog te snel om er nu al meteen achteraan te gaan vandaar dat ze nu naar de Tower of Mastery was gegaan om te kijken of ze antwoorden op haar vragen kon vinden hier.
Noa legde haar hand op de deurklink die ze naar beneden duwde en deze openhield voor haar partner. Kenai ging dan ook als eerst naar binnen waar het tweetal een gigantische standbeeld van een Lucario zagen in het midden van de toren. “Whoa..” bracht Noa onder de indruk uit en wisselde een blik uit met haar eigen Lucario. Kenai had inmiddels zijn armen naast zijn lichaam hangen waardoor het duidelijk werd dat hij onder de indruk was van het standbeeld. Noa kon niet ontkennen dat zij dit ook cool vond. “..het is dus waar..” mompelde ze terwijl het meisje haar blauwe ogen naar de grond liet glijden. Kenai keek vragend op toen hij de stem van zijn trainer hoorde waarop hij zijn blik op het meisje liet glijden. Noa deed hetzelfde als de Lucario maar dit was meer om hem uit te leggen wat ze bedoelde. “..ik heb eigenlijk geen idee,” zei ze toen waarop Kenai zijn poot tegen zijn voorhoofd sloeg. En een geërgerde zucht slaakte.. Noa grinnikte even nerveus voor ze met haar vinger onder haar neus wreef.