CY@

Nu zijn team een beetje vorm begon te krijgen, wat hij op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. Hij was nog niet sterk genoeg om door te gaan voor de vijfde gym, aangezien hij net pas de vierde had verslagen, maar hij had wel iets anders op het oog. Zijn werk was redelijk rustig momenteel, hij had niet zo veel te doen, dus had hij besloten om een korte vakantie in te richten in Hoenn. Sowieso trok Hoenn hem wel, het gebied was rustig, er was geen dreiging van Team Rocket, waardoor hij niet zo heel erg voorzichtig hoefde te zijn en daarnaast stond er een heel mooi bijna leeg gebouw op hem te wachten. Het was niet zo dat Echo een poging deed om het bijna leegstaande Team Rocket gebouw in Mossdeep City over te nemen, maar hij moest toegeven dat het een aanlokkelijk plan was. Team Rocket was niet zo sterk vanuit Hoenn als dat ze waren vanuit Kalos, maar hij hoopte dat daar ooit verandering in werd gegooid. Voor nu was hij gewoon op weg naar de Battle Maison, gelegen rond Ever Grande City, een van de vele plekken van Hoenn alleen bereikbaar met een speciaal ticket of, zoals in zijn geval, een pokémon met Surf. Het was ergens een vreemd idee dat zijn Garchomp Surf kon leren, maar aan de andere kant vond hij het ook wel prettig dat hij nu gewoon in een sloepje kon gaan zitten en dat een haai hem in de richting van het landhuis bewoog. Hij genoot dan ook wel aardig van de wind die door zijn haar heen ging. Het enige probleem dat hij momenteel had, was het feit dat er een overly happy Ninetales bij hem in de sloep zat, die zo te zien de gevaren van het water nog niet echt door had. Ze blafte in de wind en vond het heerlijk om d’r negen staarten uit te laten waaien. Helaas schommelde de sloep daardoor nog wel eens, waardoor het leek alsof ze zouden kapseizen. ”Aiylana, blijf eens stilzitten,” zei Echo op een rustige toon, terwijl hij zich weer eens vastpakte aan de rand, omdat de Ninetales het leuk vond om overeind te springen en te happen naar een langsvliegende Wingull. Hij zuchtte zachtjes en ging weer achterover zitten. In de verte was Ever Grande City al te zien, het zou dus niet al te lang meer duren voordat ze er zouden zijn. Hij vroeg zich af waarom hij niet gewoon een ticket had gekocht, of Aiylana in haar pokéball had gehouden. Maar hij had al het geld dat hij had momenteel nodig en de Ninetales was een stuk koppiger geworden over haar pokéball sinds ze geëvolueerd was. Nu wilde ze de hele wereld verkennen en deed dat het liefst door hem in de weg te lopen. Dus bleef hij maar rustig in het sloepje zitten en deed een poging om zo weinig mogelijk te bewegen, zodat er geen kans was dat ze straks allebei in het water lagen en dat hij een panikerende vuur vos in zijn nek had. Aan de ene kant was het ook wel leuk om te zien. De Ninetales was een stuk vrolijk en uitgebloeid tot een prachtig en sterk lid van zijn team. Hij had er dan ook bijna geen spijt van dat hij Caitlynn, zijn Mawile en de eerste pokémon die hij ooit had gevangen, uit z’n team had gehaald voor haar. De interactie met Aiylana was veel beter, aangezien Caitlynn meer op een irritante puber was gaan lijken. Natuurlijk gaf hij haar niet de schuld, ze was al zo toen hij haar ving, maar het leek de laatste tijd steeds erger te worden. Alsof ze jaloers was op hem, voor iets, hij wist niet wat. Waarschijnlijk zou het zijn geweest omdat hij sterkere, vrouwelijke, pokémon aan zijn team had gevoegd, dat ze daar niet zo blij mee was. Maar goed, ze had niet zo veel te eisen, zeker niet nu ze in Echo’s box zat. Daar zou ze eventjes kunnen afkoelen en zich bedenken wat ze nou precies wilde gaan doen. Al had hij nog niet het idee of het plan om haar snel weer terug in zijn team te zetten.
Het sloepje schokte toen ze op het strand aankwamen en Aiylana sprong vrolijk uit het bootje. Ze draaide een rondje in het zand en snuffelde eventjes aan het strand, voordat ze vrolijk blafte naar haar trainer, die met enige moeite ook uit het bootje stapte. Echo keek om zich heen, maar al snel viel zijn oog op de grote villa die op een paar minuten afstand van zijn huidige plek stond. Dat was waar hij heen zou gaan, daar zou hij de uitdagers van de Battle Maison gaan uitdagen. Hij keek eventjes naar Aiylana, die het leuk vond om d’r snuit in het zand te begraven en hem aan te kijken alsof ze het meest geweldige van deze hele wereld had uitgevonden. Hij schudde zijn hoofd en floot haar bij zich, terwijl hij het sloepje verder op het strand trok en daarna deze aan een paal vast maakte. Hij zou niet echt verwachten dat iemand zijn sloepje zou stelen, maar voor het geval deed hij ‘t toch maar vastmaken. Echo keek op, terwijl hij de villa in het oog kreeg en floot naar de Ninetales, voordat hij in de richting van de villa ging lopen.
Niet veel later was hij aanwezig en klopte op de deur, het duurde een paar tellen voordat iemand de deur open deed. ”Echo Wolf, ik wil de Battle Maison komen uitdagen,” zei de witharige jongen op een kalme toon. De man, Echo dacht dat het een butler was gezien zijn kleding, bekeek hem eventjes van top tot teen. Zouden ze hem echt niet binnen laten, puur omdat hij er wat armer uitzag dan de meeste mensen in deze villa? Hij snoof eventjes, maar op het moment dat hij iets wilde zeggen ging de deur verder open en werd hij naar binnen gelaten. Rustig stapte hij naar binnen toe en binnen een paar tellen werd hem een kopje thee of koffie aangeboden. ”Koffie graag,” zei Echo rustig, terwijl hij zijn goede oog over het interieur liet gaan. Hij kreeg een kopje koffie in zijn handen gedrukt, met de opmerking dat hij hier kon blijven wachten en als zijn tegenstander klaar was, ze hem naar het strijdveld zouden brengen. Echo knikte vriendelijk en ging zitten, wachtend totdat zowel zijn koffie afgekoeld was, als totdat zijn tegenstander er klaar voor was.

Rustig zat de witharige jongen van zijn koffie te genieten, terwijl hij rondkeek naar wat voor een publiek er allemaal rondliepen in de Battle Maison. Het verschilde heel erg van butlers en chef koks tot en met simpele stadsjongens die een nerveuze poging deden om zo ver mogelijk te komen in deze villa. Zelf wist hij niet echt waar hij zichzelf zou moeten plaatsen. Sinds hij bij Team Rocket was gekomen was hij gegroeid van een arme straatjongen zonder enig besef van z’n geschiedenis tot een lab assistant met een redelijk stabiel inkomen, ondanks dat het niet helemaal legit was. Hij was trots op zichzelf, trots op zijn team dat altijd bij hem stond en vooral trots op wat hij had gemaakt binnen Team Rocket. Het pas was niet makkelijk geweest, maar hij had het voor elkaar gekregen en vond van zichzelf dat hij er trots op mocht zijn.
Zijn aandacht werd getrokken door een jonge gast die naast hem was komen zitten. Aiylana keek eventjes op, ze was de hele tijd aan zijn zijde geweest en had alleen af en toe opgekeken als er wat interessantst gebeurde, maar toen ze zag dat het geen gevaar was legde ze haar kop weer op haar poten en sliep weer verder. Soms was het zo’n ontzettend lui beest. “Enne maat, ook gaan beginnen?” vroeg de knaap aan hem en Echo snoof eventjes. Hij was niet een of andere ‘gabber’ die hier was omdat ze geen geld hadden. Maar voor nu was het zijn enige gezelschap, waarmee hij ook nog een gesprek kon voeren, dus hij moest het er maar mee doen. ”Ik wacht op mijn eerste tegenstander,” zei hij op een rustige toon, terwijl hij kalme zijn koffie opdronk en in het rond keek. “Ah ja maat. Ik herinner me mijn eerste pokémon gevecht hier nog. Een muking Steelix voor m’n neus. Stond ik daar met een Dewgong,” grinnikte de gast naast hem. Echo begon zich meer en meer af te vragen of hij onder invloed was van iets, door de manier waarop hij sprak en af en toe grinnikte. Hij was zo blij dat hij nooit zo geworden was op het moment dat hij in een diepte periode van zijn jeugd zat. ”Ik neem aan dat je ingemaakt bent?” vroeg hij op een kalme toon, terwijl hij de resterende slok van z’n koffie opdronk en het kopje naast zich neer zetten. De jongeman naast hem schudde zijn hoofd. “Nah man, het was een hevige strijd, strijdveld was bijna naar de klote, maar we hebben het gehaald. Ik weet niet hoe, maar ik kon door naar de volgende ronde. Dusseehh, laters hè,” zei de vent tegen hem, terwijl hij opsprong en even random als dat hij verschenen was, weer verdween. Oké, daar was hij vanaf. Wat de hel was er met die vent aan de hand. Nou, in ieder geval had hij een groot deel van zijn tijd weten doorkomen, want hij had geen idee hoe lang het zou gaan duren voordat hij aan de beurt was voor zijn gevecht.
Er kwam iemand op hem afgelopen, en hij verwachtte eigenlijk dat er om nog een kop koffie zou worden gevraagd. “Meneer Wolf?” werd er aan hem gevraagd en Echo knikte rustig. “U mag met mij meekomen, uw tegenstander is klaar voor het gevecht.” Rustig kwam Echo overeind en seinde zijn Ninetales dat ze mee moest komen. Aiylana was in slaap gevallen, of nou ja, ze deed alsof zodat ze een oogje in het zeil kon houden voor iedereen die ook maar iets te dicht in de buurt van haar trainer zou komen. De witharige volgde de man die voor hem uit liep en samen wandelde ze een gang door. Vanaf hier zag het er een stuk moderner uit dan de villa zelf en hij kon het niet laten om eventjes rond te kijken naar de verschillende apparatuur die er stond. Eenmaal bij het strijdveld aangekomen, werd hem gevraagd om de trap op te lopen naar de plekken waar de uitdagers zouden staan.
“Heeeey!” Een huivering gleed over de rug van de witharige heen toen hij een bekende stem hoorde. Oh nee, please, everyone but him. Echo zuchtte zachtjes, terwijl hij zich omdraaide naar datzelfde ventje dat hem net een goede tien minuten bezig had gehouden met een slap verhaal. “Nooit gedacht jou hier te zien, mate!” werd er naar hem geroepen en hij glimlachte iets wat schaapachtig. “Dan zal ik me toch maar voorstellen. De naam is Adrian,” vervolgde hij daarna en hij stak een duim naar Echo uit. Deze vervloekte zichzelf dat hij dit stuk ongeluk als een tegenstander had, maar daar in tegen zou dit voor hem misschien wel een makkelijke tegenstander worden, als hij een goed beeld had van deze … Adrian. ”Echo,” stelde hij zichzelf daarna voor. De jongeman kreeg niet echt veel tijd meer om tegen elkaar iets te zeggen, aangezien er gefloten werd. Het gevecht stond op het punt om te beginnen. Beide trainers pakte een pokéball erbij en Adrian gooide de zijne al op het veld. Echo wilde zijn voorbeeld volgen, maar voordat zijn vingers de pokéball konden loslaten, was Aiylana al langs hem gesprong het veld op. De witharige zuchtte zachtjes, maar haalde zijn schouders op. ”Goed dan, als je zo nodig wilt vechten,” mompelde hij tegen de Ninetales. Hij keek het strijdveld over en merkte dat Adrian een Glaceon had ingezet. Oké, misschien was het nog niet zo heel erg slecht dat Aiylana op het veld gesprongen was. “Beide trainers klaar?” werd er gevraagd door de scheidsrechter. Beide jongens knikte en de vlaggen gingen de lucht in. “Het eerste Battle Maison gevecht tussen Adrian’s Glaceon en Echo’s Ninetales is begonnen!” Tegelijk gingen de vlaggen weer naar beneden en zetten Adrian de aanval in.

VS

De Glaceon was een gehaaide en schoot direct op zijn Ninetales af met een goed gerichte Quick Attack aanval. Echo keek eventjes verrast op terwijl Aiylana geraakt werd en op vier poten achteruit gleed. Ze schudde haar zilveren kop en gromde diep naar de ijzige pokémon die haar met een trotse en licht arrogante blik aankeek. De Ninetales gromde naar de pokémon, terwijl ze haar bek opende en zonder enige commando van haar trainer een Flamethrower aanval op de Glaceon afspuwde. Deze sprong er behendig overheen en Echo kon zweren dat hij de pokémon hoorde grinniken, terwijl deze weer op haar pootjes terecht kwam. Aiylana was er zo te zien ook niet zo blij mee en wilde weer aanvallen, maar met een scherpe fluit van haar trainer draaide ze zich om. ”Rustig,” zei de witharige jongen met een scherpe toon en de Ninetales droop af. Ze ging steviger op haar poten staan en haar fel rode ogen priemde in de ogen van de Glaceon, die was gaan zitten en rustig met d’r platte staart op de grond sloeg in een vastgesteld ritme. “Glaceon, val aan met Bite!” riep Adrian opeens en al snel schoot de Glaceon op zijn pokémon af. ”Aiylana, Feint Attack” zei Echo rustig en voordat de Glaceon kon aanvallen, was de Ninetales verdwenen. Het duurde nog geen seconden of de vuur vos was weer zichtbaar achter de Glaceon en gaf haar een stevige tik met de Feint Attack aanval. Het rode oog van de witharige jongen leek zachtjes te gloeien, terwijl hij zich bedacht dat hij dit gevecht makkelijk in zijn richting zou kunnen draaien. Immers was de Glaceon langzamer dan dat zijn Ninetales was, dus zolang ze uit de buurt zouden blijven en niet bevroren raakte zouden ze dit makkelijk moeten kunnen winnen. “Gebruik Ice Beam!” klonk opeens de stem van Adrian. Aiylana was te dichtbij om de aanval te ontwijken en stond opeens met haar kop vol ijs op het veld. Haar poten leken vastgevroren te zijn aan de grond, iets waar Echo nogal bang voor was omdat het gevecht dan over zou zijn, maar al snel bewoog ze zichzelf weer. Echo glimlachte lichtjes toen hij zag dat zijn Ninetales zichzelf wist te bevrijden met een simpele Ember aanval. De ogen van de Ninetales schoten vuur, terwijl ze zich richtte op de Glaceon, die haar bijna lachend toe zwaaide met d’r staart. Dit was oorlog. ”Feint Burst,” zei Echo met een gemene grijns op zijn gezicht. Een lading vuur verscheen over de Ninetales heen, terwijl ze verdween in de schaduwen. Hij zag hoe zowel de Glaceon als Adrian een beetje moeilijk om zich heen keken, niet zeker wetend waar de Ninetales vandaan zou komen. “Als je d’r ziet, gebruik Ice Fang,” zei de jongen tegenover hem, zo te horen niet zo heel erg zeker van zijn zaak. De Glaceon keek iets wat schrikachtig om zich heen, terwijl ze haar tanden bedekte met een laag ijs, klaar om de Ice Fang aanval te gebruiken. ”Nu,” zei Echo rustig en de Glaceon slaakte een kreet toen de Flame Burst aanval, in combinatie met een Faint Attack aanval, de ijs pokémon raakte. De klapte tegen de grond aan en gleed over het veld heen, waarna ze haar nagels uitzetten om zichzelf tegen te houden. De Ice Pokémon gromde zwaar terwijl ze overeind kwam en met vurige ogen keek naar haar tegenstander, die haar op haar beurt zat uit te dagen door rustig d'r pootje af te likken en d’r spottend aan te kijken. Aiylana had dit een persoonlijk gevecht gemaakt. Ze zou deze Glacoen laten zien dat er maar één Queen kon zijn en dat was zij. Echo glimlachte eventjes, dit was een veel leuker gevecht dan dat hij ooit had kunnen hopen. “Val aan met Shadow Ball, gevolgd door een Toxic” riep Adrian daarna, zo te zien ook gehaaid om dit gevecht te winnen. De Glaceon opende haar bek om de zwartpaarse bal van negatieve energie in de richting van de Ninetales te slaan. Direct er achteraan kwam een diepzwarte blubber, die over de staarten van de Ninetales heen gleden. Ze had de Shadow Ball net niet kunnen ontwijken en was nu ook nog eens geraakt door het blubber. Fijn. Ze gromde naar de Glaceon en zou dit zeker niet over zich heen laten komen. Toch bleef ze eventjes stilstaan toen ze zich niet goed begon te voelen. Ze was vergiftigd geraakt door de Toxic aanval. Echo’s glimlach verdween en maakte plaats voor woede terwijl hij Adrian aankeek. Wat een Seedot om zo’n vuile aanval te gebruiken. Maar zo iets kon hij ook. ”Aiylana, gebruik Hypnosis” zei hij met een scherpe toon. De Ninetales blafte een keertje, voordat ze op de Glaceon afsprong en haar tegen de grond aan duwde. Psychische golven gleden van de shiny pokémon naar de Glaceon toe en terwijl ze zichzelf probeerde te verzetten, werd de weerstand van de Ice pokémon steeds minder, totdat ze uiteindelijk in slaap was gevallen. ”Nu Dream Eater” gromde de witharige jongen. Een groene aura schoot over de Ninetales heen, gleed over de Glaceon heen en onttrok haar energie. De ice pokémon gromde en kreunde terwijl haar dromen opgegeten werden, terwijl de Ninetales haar energie wist terug te krijgen. Het zag er naar uit dat Aiylana het wel leuk vond zo en ook Echo had nog een plannetje achter de rug. ”Hex” zei Echo met een zacht gegrinnik. De ogen van de shiny Ninetales gloeide opeens paars op, terwijl haar rode irissen begonnen te gloeien als kleine kooltjes. Zwarte energiestralen schoten vanaf de pokémon de lucht in en vormde een groot zwart/paars/rood oog boven haar. Het oog richtte zich op de slapende Glaceon, waarna het een meerdere licht blauwe, magenta en donker blauwe ringen van energie op de pokémon af schoot. Ondanks dat de Glaceon enigszins vredig lag te slapen, slaakte ze nu een ijzige kreet  toen de Hex aanval haar raakte en haar leven een levende hel maakte. De aanval deed nu het dubbele aan schade, omdat ze in slaap gebracht was van te voren. Aiylana liet het oog weer verdwijnen en draaide zich met een gemene grijns op haar gezicht om naar Adrian, die lijkbleek was weggetrokken bij het zien wat een pokémon voor kracht kon hebben.
Een geluid trok ieders aandacht en de Glaceon stond weer op. Ze was goed verzwakt, maar ze was wakker en klaar om weer aan te vallen. “Blizzard!” riep Adrian dan ook maar. De pokémon liet een grom horen, terwijl de temperatuur behoorlijk begon te dalen. Echo’s ogen vernauwden zich, terwijl hij merkte dat de temperatuursverandering van de Glaceon af kwam. Daar zouden ze wel iets aan kunnen doen. ”Aiylana, gebruik Inferno!” zei Echo met een glimlach op zijn gezicht. De shiny Ninetales haalde diep adem en een stroom aan heet vuur schoot in de richting van de Glaceon, die op haar beurt een lading kou uitspuwde. De twee aanvallen collide met elkaar en een lading stoom ontstond. Zowel Echo als Adrian doken weg terwijl het hete stoom over het strijdveld heen ging.
Op het moment dat het stoom verdwenen was, keken beide jongens op. Zowel de Glaceon als de Ninetales stonden nog overeind, maar het was zo te zien een zware strijd geweest. Beide pokémon ademde zwaar en bij Aiylana trilde een pootje. ”Heat Wave,” gromde Echo en een rode aura gleed over de Ninetales heen. Al snel werd de kou verdreven, terwijl ze een lading warme wind in de richting van de Glaceon schoot. “Magic Coat” riep Adrian snel. Een multigekleurde laag verscheen over de Glaceon heen en de Heat Wave aanval werd afgekaatst en kwam met dubbele kracht terug naar de Ninetales toe. ”Springen en Extrasensory” zei Echo. Waarom was dit zo’n lastig geweest? Beide trainers waren duidelijk aan elkaar gewaagd. De Ninetales sprong over de aanval heen, maar kon niet voorkomen dat ze bij d’r staartpunten geraakt werd. Dat zorgde ervoor dat ze diep gromde en de Psychische aanval in volle kracht naar de Glaceon toe stuurde. Deze piepte toen ze geraakt werd door de aanval en tegen de grond aan gedwongen werd. ”Fire Blast” zei Echo met een bijna sadistische toon in zijn stem. Hij zou deze vent eens laten zien hoe een Team Rocket lid vocht. “Ontwijk met Quick Attack” zei Adrian, in een poging zijn pokémon te redden. De Fire Blast aanval vloog in de richting van de Glaceon, die overeind probeerde te komen, maar kreeg het niet voor elkaar om op tijd de Quick Attack in te zetten. Ze piepte luid en slaakte een kreet toen de zoveelste vuur aanval haar raakte. Ze hijgde zwaar en rolde over de grond heen. Echo verwachtte dat het zo wel het einde van het gevecht zou zijn, maar het beestje was sterker dan dat ze eruit zag. “Ice Shard” zei zijn tegenstander, met een pijnlijke blik in zijn ogen. Echo vroeg zich af of hij wilde dat dit gevecht sneller afgelopen zou zijn, zodat hij zijn pokémon niet meer hoefde te zien leiden. De Glaceon gloeide eventjes licht blauw op en boven Aiylana verscheen een groot stuk ijs. Ze probeerde nog tijd op weg te springen, maar kon niet voorkomen dat het ijs tegen haar stuk viel. De Ninetales schudde verbluft haar kop en had zo te zien last van een flinke koppijn door de klap die ze net op d’r hoofd had gekregen, maar verder leek ze niets te mankeren. Echo merkte dat hij haar nu wel echt tot d’r limits aan het pushen was, maar het zag er naar uit dat ze zelf het gevecht door wilde zetten. Beide pokémons wilde laten zien wie het sterkste was en wie de titel mocht opeisen. Aiylana kwam dan ook weer overeind en zonder een commando spuwde ze een vuurtong in de richting van de Glaceon. De Fire Spin zetten de ice pokémon vast, maar deze beet zichzelf er doorheen met een Ice Fang aanval. Daarna zetten de pokémon zich af en sprong tegen de Ninetales aan. De twee vrouwelijke pokémon rolde samen over de grond heen. De Glaceon viel aan met een Bite en Ice Fang aanval, terwijl de Ninetales de tegenaanval inzetten met Payback en Ember. Uiteindelijk kwamen de twee pokémon weer tot stilstand, beide hevig adem halend en toegetakeld van de aanvallen die gebruikt waren. Aiylana werd nog steeds geplaagd door het gif dat door d’r lichaam gierde, terwijl de Glaceon rond liep met een burning effect. Het zou dus niet lang meer duren voordat ze beide op de grond zouden vallen en het gevecht zou eindigen in een tie. ”Flamethrower” zei Echo rustig, terwijl Adrian reageerde met een “Ice Beam”. Beide aanvallen kwamen tegen elkaar aan, maar dit keer leek de aanval van de Ninetales het te winnen. De Flamethrower ging door de Ice Beam heen en raakte de Glaceon, die overspoeld werd door het vuur. De pokémon maakte geen geluid meer, maar bleef strak op de grond liggen terwijl de aanval over d’r heen gleed. Toen de aanval opgehouden was, kwam ze weer overeind en hijgde zwaar. Haar ogen nog steeds vast gericht op haar tegenstander. “Gebruik Giga Impact” zei Adrian, zo te zien als laatste redmiddel voor zijn pokémon. Het lichaam van de Glaceon werd omringd door een onzichtbare energie en in een witte flits schoot ze in de richting van de Ninetales. Met opmerkelijke kracht schoot ze tegen de pokémon aan en beide ramde in de muur. Een stofwolk schoot over het strijdveld heen en eventjes was Echo bang dat dit het was geweest, dat hij het gevecht verloren zou hebben. Maar toen het stof optrok was het Aiylana die nog overeind stond. Ze wankelde op haar poten en aan haar gezicht te zien zou ze nog maar kracht genoeg hebben voor één laatste aanval. Nu hadden ze het geluk dat de aanval de Glaceon ervoor had gezorgd dat ze zich nu een ronde niet zou kunnen bewegen, wat betekende dat hij vrij spel had om een laatste aanval op haar los te laten. ”Maak ‘t af, Aiylana. Fire Blast!” zei Echo rustig. De Ninetales haalde diep adem en schoot de kanji in de richting van de Glaceon, die overspoeld werd door de vuur aanval. Daarna zakte de shiny pokémon door haar poten en bleef op de grond liggen, geen kracht meer in haar poten hebbend om overeind te blijven.