Start Digging! [Quest]

Zijn hand ging door zijn gitzwarte haren, weer een nieuwe quest. Nieuwe opdracht, nieuwe kansen, niet waar? Mel keek even naar zijn Holocaster, waar de opdracht op stond. "Hier is de locatie van de voor ons begraven goederen. Haal ze op zonder aandacht te trekken." Samen met een locatie in Santalune Forest. Geweldig, ze wilden Melvin, de jongen die slecht georiënteerd was, alléén op pad sturen met een kaart om spullen te halen en deze ongezien weer terug te krijgen. Wat fijn. Zo fijn. Hij zuchtte even en wreef over zijn achterhoofd, natuurlijk moest hij zo’n stomme missie krijgen? Waren er geen anderen die beter bij hem zouden passen? Blijkbaar niet. Helaas voor hem. Hij moest het maar gaan uitvoeren, op de één of andere manier. Dus hij had een soort tasje klaar gemaakt voor zichzelf met een kleine schep die je meestal gebruikte bij het tuinieren en wat dingen zoals drinken… Dat was ook wel belangrijk, vooral voor hem want Arceus wist hoelang hij hier mee bezig zou zijn. Voordat hij het pakketje had gevonden überhaupt. De weg terug was weer een volgend punt dat moeilijk werd. Maar oke, hij zou het proberen. Beter je best doen als je iets werd opgedragen… right? Right. Dus hij begon te lopen naar Santalune Forest met een soort actuele kaart, zodat hij zijn weg zo min mogelijk kwijt probeerde te raken. Dat was zeer belangrijk namelijk. Nu de weg al kwijt raken was einde missie… Want dan kwam hij nooit meer op tijd om de spullen op te halen. Slechte indruk zou dat geven op de leiding, niet waar? Mel zuchtte even en volgde zijn mobiel vooral. Die gaf ook meteen aan of hij van het pad was gekomen ja of nee, dus dat kwam goed. Eenmaal in het bos aan gekomen, arceus weet hoe hij daar was gekomen, keek hij even rond. Oke… Nu dus… Zo ongemerkt mogelijk? Dat was het volgende punt… eh… Great.. Dus hij moest het doen zonder aandacht te trekken. Nou… Hey een jongen die aan het graven was. Totaal niet raar hoor, echt niet. Trok geen aandacht hoor… Sigh, waarom lieten ze het niet meteen bezorgen? Dat scheelde zoveel moeite. Hij begon rustig verder te lopen, de map op zijn Holocaster volgende. Hij leek wel een of andere trainer. Maar goed dat hij dat niet was, anders was hij waarschijnlijk in elkaar gemept door Team Rocket zodra hij de bestelling had op gegraven. Maar oke, hij was een Grunt dus dit mocht hij gewoon doen. Niet dat hij op dit moment bewijs bij zich droeg dat hij echt van Team Rocket was, maar oke, daar verzon hij dan nog wel wat op. Ah.. Hij knipperde even en keek naar zijn holocaster, hier ergens moest het zijn. Oke dan… Mel zuchtte even zachtjes en knielde neer bij de aarde. Yeah… Dat zag er naar uit dat hier in de afgelopen dagen een keer was gegraven. Ja, dat kon Melvin wel. Hij kon niet de weg vanuit zichzelf vinden maar het verschil zien tussen vaste grond en grond dat een keer was omgegraven. Lekker dan Mel, dikke duim omhoog voor jezelf. Echt waar, soms haatte hij die stomme kop van hem hoor. Maar oke. Hij zette zijn tas neer op de grond, waarna hij zijn schepje pakte en rustig begon te scheppen, terwijl hij de omgeving nauwlettend in de gaten hield. Als het ook maar leek dat er iemand langs zijn komen dan zou hij het pakketje weer verstoppen en weg duiken. Niemand hoefde te zien dat hij hier bezig was, dat was de bedoeling van deze missie toch ook? Dus… Daar was hij dan aan het graven met zijn kleine tuinschepje. Wat heerlijk was dit. Hij hoopte maar dat het niet te diep zat, want anders was hij over een jaar nog niet klaar. En dat wilde men niet, of wel dan? Hij kon het niet laten om even zachtjes te grinniken. Goh, kijk hem nou. De één-en-twintig jarige Melvin die aan het graven was met een schepje. Hij zou zich bijna weer kind voelen. Wat een nostalgisch gevoel. Lekker scheppen in de zandbak, niet waar? Als kind kon hij dit vroeger eeuwen doen. Gewoon… niets anders dan scheppen. Hij snapte niet eens waarom hij als kind zo gefascineerd was door het scheppen van zand. Misschien had hij maar iets van tuinier moeten worden of niet dan? En opeens klonk het, een dof geluid. Eerder een ‘ploenk’ ofzo. Hij had geen idee hoe je dat geluid moest omschrijven, maar hij deed het wel. Melvin keek er even naar en veegde de aarde ietsjes er omheen weg. Een ‘R’, dat moest vast de R zijn van Team Rocket, dacht hij dan maar even zo. Hij glimlachte even en begon alle aarde eromheen weg te graven… Nice, maar hadden ze die R misschien minder duidelijk moeten maken ofzo..? Want dit viel wel heel erg op… Maar oke, hij moest het onopvallend doen en zelf wel opvallend, dat sprak elkaar zo hard tegen. Mel zuchtte even en keek naar zijn tas… Zou het daar in passen? Hij hoopte het maar… Even proppen. Mel ritste zijn tas open, om alle spullen eruit te halen en de goederen van Team Rocket er in proberen te duwen. Na een tijd van proppen en proberen zat deze er in… nice… Hij begon het gat weer te dichten met de aarde erom heen, waarna hij wat van de mucus laag af nam om dit erover heen te doen. Zo, dat maakte het ook minder verdacht.. right? Hij keek naar zijn waterflesje en begon ermee zijn handen te wassen. Het was namelijk wel raar als hij met hele vieze handen weg zou lopen hm? Hij keek even naar het gebied en toen naar zijn schepje.. Hm… Hij stopte deze maar in één van zijn jaszakken, waarna hij met de tas en al weg begon te lopen van het gebied, expres een omweg nemende. Oke nee, het was niet expres, hij was de weg weer kwijt geraakt oke… Hoe dan ook, het bracht mensen vast wel in de war, dus het was ook nog wel een voordeel right? Hij zuchtte even, dat was dan… een geslaagde missie of niet dan?