Santalune City was de volgende stad waar Keita en Summer besloten heen te gaan in. Het was eigenlijk het besluit van de jongen geweest om hierheen te gaan aangezien hij zoveel mogelijk van deze regio wilde zien ondanks dat hij bij de Rangers zat en werk te doen had. Dat wist de jongen ook wel dat hij harder zijn best moest gaan doen maar soms vond hij het prettiger om even met zijn Pokémon op te trekken en gewoon hun de aandacht geven. De reden dat hij nu hier was ook omdat er op het moment geen quests waren die hem het meest aanspraken die hij wilde doen. En misschien deed hij het wel een beetje omdat hij hier met een andere rede was. Keita mocht nu hij een Graduate was een team gaan samenstellen waar hij tot nu toe nog niet zoveel mee had gedaan. Natuurlijk had hij wel een Growlithe indirect van Natsuya gekregen en laatst van iemand een Totodile gekocht maar zelf had hij verder nog niet gekeken naar een andere Pokémon voor zijn team. Natuurlijk had hij zijn ogen wel gericht op een Pokémon met vleugels waarmee hij van A naar B kon reizen zonder dat hij een ticket hoefde te kopen. Dat zou wel ideaal zijn aangezien hij plannen had om ook naar Hoenn te gaan in de toekomst. En liet hem nu het toeval hebben dat er in het bos nabij dit stadje Pidgey te vinden waren waarvan hij er eentje wilde gaan vangen. Daarbij was het ook wel handig om twee paar ogen in de lucht te hebben mocht er iets zijn. Keita liep daarom met Summer op zijn schouder en Hachi met Fang op zijn rug door Santalune City heen richting de uitgang van het stadje om zich naar het bos te verplaatsen. Hij keek met een kleine glimlach naar de Growlithe die ervan genoot om de Totodile op zijn rug te dragen. “..Fang, geniet je wel een beetje van de rit?” grijnsde hij naar de Totodile die vragend haar ogen richtte en hem voor een paar tellen aankeek. “Totodileee!” kierde ze vrolijk terwijl de Totodile vrolijk haar pootjes in de lucht gooide en zich vervolgens weer snel vastpakte bij de nek van de Growlithe. Keita en Summer grinnikte toen dit gebeurde waarop Fang hen een dodelijk blik toewierp. Keita die nog na grinnikte liep verder toen hij plots twee vrouwen tegen elkaar zag praten. Hij bleef staan om te kunnen horen wat er werd gezegd. “..al de zoveelste trainer die in het ziekenhuis is beland..” De vrouw die tegenover de ander stond sloeg geschokt haar hand voor haar mond om een gil te onderdrukken. “..is er niet iemand al naar de rangers gestapt om die Pidgeotto te kalmeren?” Een andere vrouw verscheen ten tonele waarna Keita kort een blik uitwisselde met Summer die ook strak naar het tafereel staarde. Hij wist niet precies wat er aan de hand was maar hij wilde toch voor de zekerheid een kijkje gaan nemen. “..zullen we gaan kijken?” fluisterde hij tegen zijn Pichu die haar blik los scheurde van het gesprek en vervolgens haar zwarte kraalogen op de jongen richte. “Pi!” fluisterde Summer terug waarna de jongen kort zijn andere twee Pokémon aankeek. Hij wenkte Hachiko die hem snel op voet volgde richting het bos. Oh man zo had hij geen missies te doen en zo kon hij aan het werk.. beter iets dan niets, right?
Keita en Summer betraden het bos waarbij de jongen alert om zich heen keek voor hij besefte dat het misschien verstandig was om op het pad te blijven. Hij wist dat Pidgeotto territoriaal waren maar dat ze zelfs Trainers verwondde.. daar moest toch een bepaalde reden voor zijn. Want zelfs Pidgeotto waren zelfs lang niet zo agressief als Spearow of Beedrill.. en dat wist zelfs een Caterpie. De jongen liep op een hoog tempo over het pad heen de omgeving in de gaten houden maar kon niets vreemds ontdekken. Zijn Pokémon blijkbaar ook niet toen ineens Summer alert haar oren spitste. De Pichu sprong soepel van haar plek waarna ze haar om zich heen waarbij haar oren wat bewogen. “Wat is er, Summer?” vroeg hij vervolgens aan de Pichu die nog steeds stokstijf op haar plek stond. Het was opdat moment dat hij een zacht gefluit hoorde dat van onder een struik vandaan kwam waarna de jongen zijn knieën boog en op zijn handen steunde. Hachiko en Fang kwamen ook wat dichterbij toen Keita de struiken wat weg duwde en een kleine gedaante in de schaduwen zag zitten. Summer voegde zich bij de jonge ranger die zijn hand verder naar voren stak en er een Pidgey van onder vandaan pakte. Vrijwel direct zag hij dat de kleine vogel diens veren verwilderd over zijn lijfje zaten en dat hij er niet al te best eruit zag. Het leek wel alsof de kleine Pokémon zonet een gevecht achter de rug had of was aangevallen door een wilde Pokémon. Keita twijfelde geen moment waarna hij de Pidgey op de grond neerzetten naast Summer en zijn rugzak van zijn rug haalde. “Wie of wat dit ook heeft gedaan.. maar deze Pidgey moet verzorgd worden,” sprak hij met een serieuze uitdrukking op zijn gezicht waarna hij zijn tas opende en daar zijn ehbo doos uit vistte. “Pichu,” mompelde Summer waarna ze haar oren wat liet zakken. Hachiko boog zich ook voorover om de kleine vogel voorzichtig met zijn zwarte neus aan te raken. Dit zag er zo schattig uit als je niet meetelde dat de Pidgey ernstig gewond was.
“Fang zou je deze doek even nat willen maken.” Keita stak zijn hand naar voren zodat zijn Totodile haar Water Gun kon gebruiken om de handdoek die de jongen net uit zijn tas had gepakt. De krokodil pakte het voorwerp beet waarna ze haar bek opende een straaltje water op de doek losliet die vervolgens doorweekt werd van het water. De jongen wierp zijn Pokémon een dankbare glimlach toe toen zijn Totodile de natte doek weer terug gaf zodat Keita de Pidgey verzorgen. Voorzichtig pakte hij de kleine Pokémon beet waarna hij heel voorzichtig met de over het verendek van de Pokémon ging om deze schoon te maken. Dit deed hij nauwkeurig bij een van vleugels aangezien een van deze er niet al te best uitzag. Het leek alsof deze was gebroken omdat het er nogal slapjes bij hing, waarschijnlijk van een harde klap ofzo. Toen hij klaar was met schoonmaken van de Pidgey zelf spoot hij er wat van de potion op die hij in zijn andere hand beethield. Pidgey kreunde toen het spul een bijtend gevoel gaf maar Keita susde hem door met zijn hand voorzichtig over zijn kopje te aaien. “Sssh, stil maar je gaat je hierna een stuk beter voelen,” sprak hij tegen de Pokémon die hem kort aankeek met een van zijn oogjes gesloten. Summer glimlachte vriendelijk naar het beestje waarbij ze haar ukelele erbij pakte en een deuntje speelde toen haar pootje contact maakte met de snaren. Pidgey maakte een vrolijk geluidje toen hij dit deuntje hoorde waarbij Keita een glimlach om zijn lippen toverde. Vervolgens gleed de glimlach weer van zijn gelaat toen hij naar de rechtervleugel keek van de Pidgey die er niet al te best uitzag. Hij kon de pinnen van de vleugel niet terug zetten maar dat zou gedaan moeten worden in het Pokémon center aangezien hij bang was dat er anders teveel schade aangericht zou worden. Hoewel Natsuya hem een soort van had geleerd hoe hij een gebroken vleugel kon terug zetten want dat was altijd handig om te weten. Hij hoefde alleen het bot terug te zetten in zijn scharnier zodat hij weer kon vliegen.. hopelijk had die ouwe gek gelijk.
Keita slikte eventjes toen hij naar de kleine vogel keek om vervolgens te zien dat Summer een poging deed om de Pidgey af te leiden. Dit was dan ook zijn kans om de gebroken vleugel terug te zetten zodat de Pidgey weer kon vliegen. Hij pakte voorzichtig het bovenste stuk van de vleugel terwijl hij zijn duim net onder de knik plaatst waardoor hij al kon voelen dat de vleugel zo terug kon worden gezet. Keita duwde het onderste gedeelte van de vleugel terug op zijn plek doormiddel van zijn duim en wijsvinger waar hij al snel een kleine klik voelde wat aangaf dat het vleugelbot terug op zijn plaats was gezet. Voorzichtig verboog hij de vleugel waardoor de Pidgey verbaasd opkeek. Het was dus gelukt de vleugel stond niet meer in een rare stand. “Kun je misschien met je vleugels slaan en een stukje vliegen?” vroeg hij aan de Pidgey die hem met een schuin hoofdje aankeek en vervolgens knikte. De Pokémon sloeg met zijn beide vleugels waarna hij een stukje boven de grond bleef hangen en na een minuut of twee op de grond plofte. Keita trok een gezicht toen dat gebeurde waarna hij wat verband uit zijn ehbo doos pakte en dit om de vleugel van de Pidgey heen wikkelde. “Ik ben bang dat we zo meteen nog even langs het Pokémon center moeten voor zijn vleugel,” sprak hij toen tegen Summer die even een blik wierp op de Pidgey die even naar zijn ingepakte vleugel staarde. “Pichu..” De Pichu keek ietwat droevig naar de kleine vogel maar Keita grijnsde toen eventjes voor hij Hachiko in het vizier kreeg, de Growlithe was kalm naast hen gaan zitten. “..Hachi zou jij de Pidgey op je rug mee willen dragen?” vroeg hij toen aan de Growlithe die enthousiast begon te kwispelen waardoor hij weer ging staan en zich vervolgens door zijn poten liet zakken zodat Pidgey op zijn rug kon gaan zitten. Hachiko vond het overduidelijk een leuke opdracht die hij kreeg van de jongen maar het vrolijke humeur van de Growlithe verdween opeens toen hij twee figuren uit het bladerdek zag komen die als twee pijlen recht op hem, Keita, Fang en Summer af raasde. Hachiko gromde dreigend waarna hij zonder te aarzelen een Ember rechtop de figuren afschoot maar deze miste op een haar waarop de twee uit elkaar gingen en het groepje besloten aan te vallen van twee kanten. “Uit elkaar!” riep hij naar zijn Pokémon die tegelijk in beweging kwamen en elk een andere kant op rende. Keita dook snel aan de kant waar hij door rolde en vlak naast een boom terecht kwam toen hij een glimp opving van een Pidgeotto die hen dreigend aankeek. Dat waren dus die Pidgeotto waar die vrouwen het over hadden gehad!
Keita sprong overeind waarna hij zijn styler wilde pakken van zijn riem voor hij zich besefte dat hij niet in staat was om de Pidgeotto te kalmeren met zijn capture styler. Eigenlijk stond zijn rang het op dit moment niet toe. Hij zat nu letterlijk in de problemen toen de twee Pidgeotto een strijdkreet slaakte en zich vervolgens tot Keita richtte die daar stond met gestrekte armen met in een van zijn handen zijn styler. Het was opdat moment dat Summer besloot om haar partner te beschermen waarop ze naar de jongen stoof en voor hem ging staan met gebalde pootjes. “Pi! Pichuuu!” brulde het wezentje toen de Pidgeotto recht op de Pichu afkwamen. Ze kregen de volle lading toen ze dwars door de Thundershock heen wilden vliegen maar braken de aanval vervolgens af door beide een Gust op de Pichu af te vuren. “Summer nee!” Het was alsof de twee vogels wisten dat Summer niet sterk genoeg was om hun twee tegen de houden. Keita moest noodgedwongen toezien hoe zijn Pichu met een flinke klap tegen een boom werd geblazen waar haar ukelele in twee stukken brak toen deze contact maakte met de boom. Vrijwel direct stormde Fang en Hachiko naar voren om samen vervolgens een Ember en Water Gun op de Pidgeotto af te vuren die werden geraakt en uiteindelijk hun aanval staakte, door verbaasd op hun plek te blijven fladderen. “Summer!” riep hij nogmaals naar de Pichu waarna hij naar zijn partner rende die verslagen op de grond lag met het kapotte instrument naast haar. Hij knielde voor haar neer terwijl hij zijn capture styler naast zich neer legde en met een hand Summer overeind hielp. “..ben je oke?” voegde hij eraan toe met een ongeruste blik in zijn ogen. De Pichu opende ietwat versuft haar ogen voor ze zich besefte dat haar geliefde ukelele kapot op de grond lag, vormde er zich tranen in haar ooghoeken. “..Summer.. je ukelele..” mompelde hij tegen het wezentje en liet zijn blik naar de grond glijden toen zijn schuldgevoel ietwat erger werd zodra hij de Pichu in haar oogjes zag wrijven, in een poging haar tranen weg te vegen. Hij had op zijn minst zichzelf kunnen opstellen als schild maar Summer kennende.. daar had hij geen eens de kans voor gehad al zou hij dat gedaan hebben dan was ze toch wel op de Pidgeotto afgesprongen. Desondanks pakte hij Summer van de grond waar hij de Pichu dicht tegen zich aandrukte.. hij wist precies hoe het voelde om iets kwijt te raken wat dierbaar was en hij wist maar al te goed dat die ukelele van haar ook heel dierbaar moest zijn omdat ze die van Natsuya had gehad.
Keita richtte zich vervolgens tot Hachiko en Fang toen die er ook bij kwamen staan en aaide beide Pokémon over hun hoofdjes omdat ze goed werk hadden verricht. “..ik weet niet of het gaat lukken maar ik zal er voor zorgen dat ik je ukelele maak of laat maken,” sprak hij tegen de gele muis die even kort omhoog keek toen een kort knikje gaf waarna ze op zijn schouder ging zitten. “Pi!” piepte het beestje waarna ze tevreden haar roze wangetje tegen zijn gezicht duwde ter affectie. Keita glimlachte en aaide zijn partner over haar hoofdje voor hij de kapotte ukelele van de grond raapte en deze in zijn tas stopte. Vervolgens wendde hij zich tot de Pidgeotto die vlak achter hem op de grond waren geland maar tot zijn verbazing was de Pidgey van Hachiko´s rug gesprongen en naar de twee Pidgeotto was gehobbeld aangezien hij niet kon vliegen. “Wacht eens even..” Keita bracht zijn hand naar zijn kin terwijl hij opstond en zich naar de drie vogels toe draaide. Hij keek bedenkelijk naar de Pidgeotto en de Pidgey waarna hij Summer aankeek die leek te begrijpen wat hij probeerde duidelijk te maken. “..zijn dit soms je ouders?” vroeg hij vervolgens aan Pidgey die zich een kwartslag draaide waarna de twee Pidgeotto beschermend voor de kleine Pokémon wilde gaan staan. Het kleine beestje knikte bevestigend op de woorden van de jonge ranger waarna Keita een kleine glimlach rond zijn lippen kreeg. Hoewel er ook nog vraagtekens waren hoe de Pidgey gewond was geraakt.. die gebroken vleugel kwam namelijk niet door een doodnormale val uit een boom. Dat kon gewoon niet.. eigenlijk wilde hij nu gewoon op onderzoek uitgaan. Inmiddels leken de Pidgeotto te beseffen dat hij geen bedreiging vormde waarbij de twee vogels meer ontspande zodra hij voor ze neer knielde. “Pi, Pichu,” piepte het kleine muisje opeens waardoor Keita opkeek. Summer had haar blik gericht op iets dat zich in de bosjes bevond waarop de jongen zich bij zijn partner voegde en de bladeren een stukje weg schoof om daar een groot spoor te zien van een Pokémon dat vrij grote poten had. “..of dit nu het werk is van Team Rocket of niet, we kunnen beter gaan kijken wat er aan de hand is voor er meer Pokémon gewond raken,” mompelde hij tegen Summer die opkeek toen ze haar partner hoorde praten en zelfverzekerd haar pootje balde tot een vuist. Waarom hij meteen aan die organisatie dacht? Hij had er nog niet echt een mening over maar hij kon nu eigenlijk geen conclusie trekken omdat hij nog niet genoeg bewijs had. “..we zijn hier nu toch,” voegde hij er nog aan toe. Summer knikte instemmend waarna Keita opstond terwijl hij zich wendde tot zijn Growlithe en Totodile die hij maar beter kon terugkeren in hun Pokéballen voor hijzelf een bezoekje moest brengen aan het Pokémon Center.Fang en Hachi verdwenen in hun Pokéballen nadat Keita ze had teruggeroepen in hun Pokéballs zodat ze even konden uitrusten zodat Summer alleen aan zijn zijde stond. Vervolgens keek hij even kort naar de Pidgeotto en Pidgey die hem ietwat vragend aankeken. Keita liep naar het groepje toe voor hij bij de vogels neer knielde en zijn blik naar de kleinste van het stel liet glijden. “Pas goed op hem oké?” Glimlachend keek Keita naar de drie vogels voor hij zich dan ook daadwerkelijk omdraaide om het pad af te lopen naar waar de sporen hem naar toe zouden leiden.
De jongen en zijn Pichu waren al flink een tijdje door het bos aan het wandelen wat je kon zien omdat hoe dieper je ging hoe dichter de bladeren op elkaar stonden waardoor het ook donkerder werd. “Pichu!” galmde het plotseling waardoor Keita geschrokken naar Summer keek die met een scherpe blik naar een omgevallen boom wees. Keita bleef voor een moment even staan de boom te bekijken die waarschijnlijk met veel kracht omver was gebeukt. In een flits herinnerde hij zich wat Natsuya hem ooit had vertelt over een Rhydon die hij had moeten kalmeren. “Hé Summer.. weet je nog met Natsuya..?” vroeg hij toen aan de Pichu waarbij zijn stem langzaam wegstierf, Summer die verbaasd opkeek om met een niet begrijpende blik naar de jongen te kijken. Voor zover zij wist hadden zij en Keita veel met die oude man doorgebracht dus ze begreep niet helemaal wat haar vriend bedoelde. Keita besefte dat toen hij haar verwarde blik zag. “..weet je het echt niet?” drong hij toen voorzichtig aan maar de Pichu schudde met haar kleine hoofdje. Ze kon het zich echt niet voor het geestesoog halen. “..Die ouwe heeft me weleens verteld dat hij een doorgedraaide Rhydon heeft tegen moeten houden.. ik herinner me nu dat die poot afdrukken kunnen zijn van een Rhyhorn. De eerste fase van een Rhydon,” vertelde de jongen met een serieuze blik in zijn ogen waarna hij tegen zijn vlakke hand sloeg met zijn vuist. “..en Rhyhorn zijn nu niet de vriendelijkste en meest sympathieke Pokémon die er bestaan,” voegde hij eraan toe terwijl hij naar de omgeknakte boomstam keek. Vervolgens merkte hij dat er een kapot nest naast de wortels lag wat waarschijnlijk van een Pokémon was geweest. Even verderop merkte de jongen nog meer om gemaaide bomen op. “Pi?” weerklonk er opeens van zijn schouder waardoor zijn blik automatisch naar Summer gleed die rechtop zat en alert haar oren had gespitst. “Wat is er, meisje?” vroeg hij aan de Pichu maar ze gaf geen antwoord terug. Op dat moment hoorde Keita het geluid van dreunende voetstappen die al ver in de verte te horen waren alleen ze kwamen deze kant op. Precies op de plek waar hij en Summer stonden. Nog geen seconde later verscheen het figuur van een grijs wezen dat weg had van een grijze neushoorn met een vrij robuust lichaam. Zijn vlijmscherpe hoorn en de rode dreigende ogen die op hem stonden gericht ontging Keita absoluut niet maar hij kon zich op dit moment niet uit de voeten maken. De Rhyhorn kwam tot stilstand pal voor zijn en Summer’s neus waarop de Pokémon hem nauwlettend in de gaten scheen te houden. Elk klein beweginkje zou fataal kunnen zijn maar als hij niet bij zijn Capture Styler kon dan was hij sowieso verdoemd. “niet.. bewegen..” zei hij met zijn kaken op elkaar geklemd tegen de kleine muis die zichtbaar moeite had om zich in te houden niet in een gevechtshouding te gaan staan. Vervolgens probeerde hij ongezien zijn capture styler van zijn riem te halen om de Pokémon te kalmeren maar dit leek olie op het vuur te gooien. De Rhyhorn snoof dreigend voor hij met zijn poot over de grond heen schraapte en zich vervolgens afzette tegen de grond. De Pokémon dook als een dolle Tauros recht op hem en Summer waarna Keita Summer van zijn schouder gooide om haar in veiligheid te brengen zodat hij de Horn Attack van de Rhyhorn op kon vangen. Hij werd een stukje door de lucht gelanceerd maar door de kracht van de Pokémon zelf knalde Keita met de zijkant van zijn lichaam tegen een boom aan waarop hij langzaam naar beneden gleed. Vrijwel direct voelde hij een stekende pijn in zijn ribben opkomen terwijl hij op de grond plofte en daar versuft bleef liggen, zijn styler viel op de grond net uit handbereik. De Rhyhorn schraapte nog een keer met zijn poot over de grond om aan te geven dat hij wilde vechten.
Summer die met een zachte plof op de grond terecht was gekomen keek met een geschrokken blik naar Keita die zichzelf krampachtig overeind hees, al zag de Pichu wel dat hij pijn had. Wat een idioot! Hij had zonet een Horn Attack van een doorgedraaide Pokémon opgevangen. Als Summer niet beter wist dan had ze hem nu zo een klap voor zijn hoofd gegeven want zoiets deed je niet. Wat was hij toch een sukkel zelfs al was je een ranger.. Desondanks was Summer blij dat de jongen haar had beschermd maar ten koste van zichzelf. Hoe graag ze hem ook uit wilde schelden kreeg ze daar niet eens de kans voor omdat de Rhyhorn in een tweede aanval overging dat op de jongen was gericht. Summer balde haar kleine vuistjes terwijl ze wenste dat ze groter en sterker was dan dat die Rhyhorn was maar niets was minder waar.. ze was nu eenmaal een Pichu. Die waren niet sterk genoeg om een dolle Rhyhorn tegen te houden. Plotseling begon Summer wit op te gloeien terwijl ze boos naar het tafereel voor zich keek. Keita lag daar hulpeloos op de grond en zij kon niks doen.. Het licht werd feller waarna de Pichu begon te groeien, haar poten werden een stukje groter, haar staart kreeg een andere vorm -de vorm van een bliksemschicht- en haar oren kregen ook een andere vorm die ronder van vorm waren. “Pikachu!” riep Summer terwijl ze naar voren stoof met een witte streep achter zich en vervolgens haar pootjes balde tot een vuist. Een veel sterkere Thundershock ontlaadde zich vanuit haar inmiddels rood gekleurde wangetjes waarop de elektrische straal vlak voor de poten van de Rhyhorn terecht kwamen waardoor hij zijn aanval stopte. Summer sprong met haar staart dreigend naar voren gestoken tussen Keita en de Rhyhorn in zodat hij de jongen niet verder kon aanvallen. “Pika..” gromde Summer waarna ze even knipoogde naar de jongen die goedkeurend zijn duim opstak.
“S-summer..?” Keita had zich inmiddels overeind weten te hijsen maar hield vooralsnog zijn hand om zijn zij geklemd omdat het pijn begon te doen. Al deed hij een poging om het niet te laten zien dat hij pijn had. De Pikachu draaide kort haar hoofdje naar achteren toen ze haar naam hoorde en grijnsde even kort naar de jongen. Die grijns. Dat was nog steeds zijn trouwe Pichu maar dan een stuk groter. Rhyhorn stampte woedend met zijn voorpoot op de grond waardoor de jongen op schrok en zag dat het gesteente weer in aanval wilde gaan. Doordat hij net was aangevallen kon hij niet zo snel meer bewegen als daarvoor maar toch deed hij een poging om bij zijn styler te komen. Hij negeerde de zeurende pijn in zijn ribben terwijl hij een stukje van het strijdveld vandaan liep en het apparaat van de grond raapte. Keita kneep een van zijn ogen dicht toen hij weer recht kwam en zijn hand met de styler er in naar voren stak nadat hij hem had geactiveerd. Rhyhorn gromde nog een keer dreigend voordat hij weer naar voren stoof. “Summer! leid hem af zodat ik hem kan kalmeren!” riep hij toen naar de Pikachu die snel aan de kant sprong. Het gele wezentje knikte waarna ze op sprong en zoveel mogelijk haar Thunderbolt over het loopgebied van de Rhyhorn afvuurde. Deze stopte abrupt met zijn nieuwe aanval waarna Keita zijn tol recht op de Pokémon liet afschieten die bezig was de Pikachu te proberen vermorzelen. Het lukte alleen niet doordat Summer te snel en behendig was in tegenstelling tot de Rhyhorn die maar een richting op kon. Keita zwaaide met zijn arm waarna het licht van de tol een cirkel om de dolle Rhyhorn maakte die steeds feller werd. Summer was inmiddels overgegaan op Electro Ball, een nieuwe aanval, die ze als Pichu niet kende en belemmerde de grijze Pokémon van ontsnappen zodat de Capture compleet kon worden verklaard. Dit gebeurde kort nadat Summer haar laatste aanval uitvoerde begon lampje op zijn styler te knipperen. Capture complete. “Hnngh..” Keita drukte zijn vrije hand tegen zijn zij aan toen de Rhyhorn verward om zich heen keek, hij sloot krampachtig zijn ogen. Terwijl een uitgeputte Pikachu zich bij hem voegde en wierp een bezorgde blik op de jongen die ineen gekrompen stond van de pijn. “H-het gaat wel,” bracht hij er moeizaam uit en forceerde een grijns rond zijn lippen. Het was enkel om Summer gerust te stellen. jaja leuk geprobeerd Keita. De Pikachu schudde met haar ogen gesloten waarbij een grijns rond haar snoet verscheen. Op het moment dat Keita zich wilde ontfermen over de Rhyhorn klonk er opeens rennende voetstappen die op het tweetal kwam afgerend. Een man van middelbare leeftijd verscheen plots uit de bosjes die met een schuldige blik naar de Rhyhorn keek. Hij was kalend maar had een vriendelijk gezicht. “Oh hemel, ben je in orde, knul?” vroeg hij toen met een knalrood hoofd waardoor Keita vragend op keek. De jongen vermoedde dat dit de eigenaar was van de Rhyhorn want de Pokémon liep toen vrolijk op de man af alsof er niks was gebeurd. Vervolgens werd er uitgelegd door de man dat de Rhyhorn was geschrokken van vuurwerk en dat hij dwars door het hek van zijn huis was gestormd. En waarschijnlijk liep hij hier al een aantal dagen rond te slenteren door Santalune Forest waarbij er wat bomen waren gesneuveld. Na nogmaals zijn excuses te hebben aangeboden vertrok de man met zijn Rhyhorn. Keita beloofde op zijn beurt dat hij niks zou zeggen tegen de politie omdat het immers niet helemaal zijn schuld was.
Keita keek even naar Summer die hem met haar zwarte kraaloogjes bekeek voor de twee besloten terug te keren naar de stad zodat zijn ribben nagekeken kon worden.Hij vermoedde dat het gekneusd was en meer niet maar een extra check-up kon geen kwaad. Nog voordat de jongen en zijn Pikachu het bos hadden verlaten hoorde het tweetal een geluid, het was een bekend geluid. Keita keek omhoog en zag daar dezelfde Pidgey die hij een aantal uur geleden had verzorgd. Hij kon weer vliegen wat een pluspuntje was.. gelukkig maar. Dan hoefde hij zich geen zorgen meer te maken over de kleine Pidgey. “Hey kleintje, ik zie dat je weer kunt vliegen,” zei hij op een vriendelijke toon tegen de Pidgey die vrolijk floot en vervolgens neerstreek op zijn onderarm toen de jongen zijn arm naar hem opstak. Hij merkte de zelfverzekerde blik op bij de Pidgey. Even begreep de jongen niet helemaal wat de Pokémon nu wilde.. Hij wilde overduidelijk iets van hem waarop Keita vermoedde dat de Pidgey met hen mee wilde maar dan wel door middel van een gevecht. Zoals het hoorde. Summer keek hem even aan voordat de Pikachu op de grond sprong waarna de vogel van de jongen zijn arm opvloog en tegenover de Pikachu ging vliegen. “Summer..” begon hij toen de jongen naar zijn partner keek die al in gevechtshouding klaar stond. Het originele plan om een Pidgey te vangen was wat in de soep gelopen maar dit kon het misschien toch beter maken. Na alles wat er was gebeurt. De Pikachu wachtte netjes totdat haar een bevel werd gegeven, aangezien de jongen concludeerde dat Summer wel in was voor wat actie. Ze had immers als Pichu weinig aangekund qua gevechten. “Goed dan,” voegde hij eraan toe en ging achter zijn partner staan. Pidgey opende het gevecht door met een witte streep achter recht op de Pikachu af te vliegen. Keita herkende dit als een Quick Attack. “Oké Summer, gebruik ook je Quick Attack!” De Pikachu grijnsde waarna ze zich snel afzette tegen de grond en vervolgens op de Pidgey afrende, Summer sprong met een boogje aan de kant waarna ze een stukje naar de zijkant slipte in haar aanval. Hierop vloog de Pidgey langs haar heen waardoor zijn aanval had gemist. De Pokémon keek verbaasd toen hij zijn doel niet had geraakt. “Summer! Vlug doe je Thunderbolt!” riep Keita naar de Pikachu die opschrok en haar pootjes balde tot vuisten. Ze ontlaadde haar elektriciteit dat vervolgens rechtop de Pidgey afging en hem raakte tot haar grote verbazing. Summer stond namelijk van een vrij lange afstand. Het vogeltje kermde het uit van de pijn en werd vervolgens uit de lucht geblazen, echter wist hij zich halverwege zijn val op te trekken waarop hij met een salto terug op vloog. Keita knarste met zijn tanden toen dit gebeurde waarop hij naar Summer tuurde die ook even moeilijk keek naar de situatie. Misschien moesten ze gewoon een reeks aan aanvallen op de Pidgey doen, gewoon achter elkaar. “Summer! Ren naar voren om dichterbij te komen en gebruik daarna je Electro Ball!” riep hij naar de Pikachu. De gele Pokémon kwam in beweging terwijl ze alrennend haar aanval oplaadde en deze met haar staart wegslingerde zodra de elektriciteits bal was opgeladen. Deze suisde met een hoge snelheid op de Pidgey af die een poging deed tot het ontwijken van de aanval maar werd geraakt toen hij een verkeerd besluit nam door een bocht te nemen. Een doffe klap liet Keita opschrikken toen hij de Pidgey daar zag liggen die snel weer opsprong en met zijn poten wat zand op de Pikachu afgooide. Deze verwachtte echter niet dat er wat zand op haar werd af gegooid en kreeg een volle laag zand in haar ogen. Dat prikte natuurlijk ontzettend waardoor haar zicht werd belemmerd de arme Pikachu raakte lichtelijk in paniek. “Oh nee, Summer!” Keita beet op zijn onderlip voor hij besloot om zijn partner terug te roepen. Ze had immers al een flink gevecht achter de rug tegen de Rhyhorn.
Summer bleek daar heel anders over te denken waarbij ze haar ogen opende en met tranende ogen naar de naderende Pidgey keek. Deze sloeg met zijn vleugels waardoor een wervelwind opstak waarna de Pikachu moeite had om op haar plek te blijven staan. Uiteindelijk werd ze van haar plek geblazen en belandde ze met haar hoofd tegen een boom. Keita moest toezien hoe zijn partner uitgeschakeld op de grond lag en sjokte naar haar toe om de Pikachu van de grond te rapen. “Goed, gedaan, meisje,” sprak hij tegen haar waarbij Summer haar oogjes opende en kort glimlachte. “Rust maar uit,” voegde hij er aan toe en zette het versufte wezentje naast zijn voeten neer. Vervolgens pakte hij de Pokéball van Hachiko van zijn riem en gooide deze op waarna zijn Growlithe verscheen voor zijn voeten. De Pokémon keek even vragend naar zijn trainer voor hij in de gaten kreeg dat er een gevecht aan de gang was. Hachi ontblootte zijn tanden en kefte een keer naar zijn tegenstander. “Goed Hachi, we gaan deze Pidgey vangen! Doe je Ember!” riep Keita naar zijn Pokémon. De Growlithe schrok op waarna hij met een zelfverzekerde uitdrukking op zijn snoet zijn bek open sperde waaruit een reeks vuurballetjes kwamen die hij recht op de Pidgey afschoot. De vogel reageerde snel door zijn Gust nog een keer uit te voeren alleen Hachiko was sneller met reageren waardoor de Pokémon overladen werd met vuurballen. Hij werd tegen de grond gewerkt en bleef even op de grond liggen maar kwam alsnog weer overeind. Pidgey deed een tweede poging tot een Sand Attack maar dit keer was Keita alerter toen het gebeurde bij zijn Pikachu. “Hachi bedek je ogen!” riep hij vervolgens naar zijn Growlithe die omkeek. Snel legde de hond zijn poten over zijn ogen heen zodat het zand niet in zijn ogen kwam nu werd alleen zijn vacht wat vies. Keita zuchtte eventjes toen hij zag dat Hachi weer overeind was gekomen en de kleine vogel in de gaten hield. Deze vloog op waarna hij met een boogje in de lucht terug recht op Hachi afvloog. Een witte streep vormde zich voor een derde keer achter de vogel. “Sla terug met je Ember!” Hachi keek om toen de jongen zijn bevel had uitgeroepen en sperde voor een tweede keer zijn bek open waarbij een hoop vuurballetjes rechtop de Pidgey afging die door zijn Quick Attack recht door de Ember heen vloog en hierdoor de volle laag kreeg. De Pidgey werd afgeremd in zijn aanval waarna Keita een kort knikje gaf aan de Growlithe die toen naar voren rende terwijl zijn lichaam omringd werd door vlammen. Hij stoof regelrecht op de Pidgey af die opdat moment geen kant op kon en door de Flame Wheel werd geraakt en tegen de grond werd geslagen met een doffe klap. Keita wist niet zeker of dit wel genoeg was om de Pidgey te vangen in een Pokéball maar toch gooide hij een lege bal die hij van zijn riem plukte, naar de inmiddels verzwakte Pidgey. Deze werd opgezogen in de Pokémon en bleef op het gras wiebelen. Nerveus keken Summer, Keita en Hachiko toe hoe het voorwerp op zijn plek bleef bewegen. Zou hij blijven zitten?
Hits on Pidgey(male):
1x Thunderbolt
1x Electro Ball
2x Ember
1x Flame Wheel
