Flynn's secret

De man met de motorhelm op zorgde ervoor dat ze niet goed kon zien wie het was. Maar dat maakte niet zo veel uit, zolang ze hem maar tegen konden houden van meer schade aanrichten. De jongen die om hulp geroepen had daar in tegen was zo te zien nogal verbaast toen ze haar rang opnoemde. Nee, ze was nog geen hoge rang, ze had belangrijkere dingen aan d'r hoofd dan zich zorgen maken over de promoties. Hij stelde zich voor als Amal en vertelde dat hij dezelfde rang had, alvorens hij uitlegde wat er aan de hand was. Ze knikte op een kalme manier en pakte een pokéball erbij. Niet veel later stond er een Scizor naast hen die met knippende scharen in de richting van de motorheld staarde. "Ik zou geen vreemde bewegingen maken, tenzij je een hand wilt missen," zei ze op een scherpe toon naar de man.

Hij wist niet of hij het angstaanjagend moest vinden dat ze zo kalm bleef. Amal was in ieder geval blij dat ze aan zijn kant stond, al was het maar om hem te helpen met deze maniak. Claudia liet haar Scizor verschijnen, waar de jongen niet anders dan onder de indruk naar kon kijken. Damn. Die zag er een stuk sterker uit dan zijn Bisharp. Hoe het mogelijk was dat ze nog maar een Graduate Ranger was? Amal had geen flauw idee. Haar strenge toon was eigenlijk alleen maar een schepje erboven op, waardoor een rilling over zijn rug gleed. Damn. IJskoud.

De man met de motorhelm op reageerde er heel anders op dan Amal had verwacht. Waar hij zijn spieren aanspande om in de tegenaanval te gaan, mocht er een aanval komen, deed de man alleen maar zijn helm rustig af. Amal hield hem nauwlettend in de gaten. Dat bleek niet nodig, want hij… Gaf hij zich nou gewonnen? Wat de Muk? “Dude, serieus?” bracht de jongen verbeten uit. “Er komt een mooie dame en meteen ga je zo lopen doen?” Oké, hij mocht niet veel zeggen, maar toch. Ergens was hij diep beledigd. Of miste hij hier een heel groot punt?

Ze wist niet zo zeer voor wie de schok harder zou aankomen, voor haar of voor de man voor haar. Toen hij de helm afzetten en een zeer bekend gezicht haar aankeek werden haar ijzig blauwe ogen donker en leeg. Ze keek recht in zijn koude, afstandige rode ogen en een ijzige hand hielt haar hart vast. Ergens had ze het moeten zien aankomen, had ze moeten weten dat hij hierbij aan het werk was. Haar houding was krachtig en gewetenloos terwijl ze de staarwerdstrijd verbrak. "Crenshaw," zei ze op een ijzige stem. Haar ogen gleden eventjes naar de jongeman die bij hen stond en zo te zien geen idee had wat er gaande was. "Kalm aan. Ik regel dit verder wel, ik heb nog wat af te handelen met deze messentrekker," vervolgde ze daarna. Ze had eigenlijk niet zo veel zin om het hier en nu uit te leggen, misschien dat ze het op de basis nog wel zou uitleggen ofzo.

Dat er een naam werd geopperd – daar ging hij althans van uit, want het klonk wel een beetje als een naam – ontging hem niet. De toon waarop ook niet. Het klikte meteen. Claudia kende deze man en aan haar houding te zien hadden ze een lange geschiedenis. Dat, of hij was gewoon een kwal, en van wat Amal tot nu toe had gezien kon hij net zo goed van dat tweede uit gaan. Zijn tweede optie werd echter de grond in geboord toen Claudia vervolgde. Wacht, dus hij moest maar met de staart tussen de benen vertrekken? Nuh-uh. Hij had ook een imago die hij moest redden. Bovendien wilde hij ook heel graag een naam opbouwen en dat kon alleen als hij daadwerkelijk klusjes klaarde. Tot nu toe was het stom veldwerk geweest en nu er eindelijk iets spannends gebeurde, ging hij echt niet zomaar weg.

Dat Crenshaw hem alleen maar meer uit de tent probeerde te lokken, viel hem helemaal niet goed. “Dat maak ik nog altijd zelf wel uit,” snauwde hij naar de motormuis. Vervolgens richtte hij zijn bruine ogen resoluut op Claudia en deed een poging wat volwassener over te komen. “Luister, je hebt je redenen om dat te zeggen en dat respecteer ik. Ik zal me er niet meer mee bemoeien dan mijn werk van me verwacht,” ging hij tegen haar verder. Zijn toon was daadwerkelijk kalmer. “Maar dit is ook mijn werk. En als ik ergens aan begin, dan maak ik het ook af. We nemen hem mee naar de base en daar mag je van mij doen wat je met ‘m wilt, deal?” Zolang hij maar een beetje met de eer kon strijken vond Amal verder alles best. Hij had Crenshaw immers ook het eerst gevonden.

Zo te horen was Amal er niet blij mee dat ze hem weg stuurde. Ze zuchtte zachtjes. "Fine, blijf dan maar," gaf ze uiteindelijk toe, terwijl ze haar blik strak gericht hielt op Flynn. De kille hand om haar hand smolt weg en maakte plaats voor een vurige vlam, een aangewakkerd vuurtje omtrent woede. Woede door verraad, tot twee keer toe was ze verraden door diegene waar ze het meest van hielt. Dit was waarom ze geen relaties aan ging, waarom ze liefde uit de weg was gegaan. Ze was zo dichtbij om Gaël gewoon opdracht te geven om zijn nek te breken, maar wist dat het niet goed zou komen als ze dat zou doen nu. "We brengen hem naar de Ranger Base, daar zien we wel wat ze met hem gaan doen," zei ze tegen Amal. "Heb jij een pokémon die hem vast kan houden?" vroeg ze daarna. Gaël zou hem misschien wel in bedwang kunnen houden of anders Sneaux wel, maar ze wilde dit niet helemaal in d'r eentje doen. Puur omdat ze bang was dat ze dingen met hem zou gaan doen die de wet niet zo leuk vond.

Spoiler:

Amal rolde met zijn ogen. Ja, dat was precies wat hij had gezegd. Hij hield echter wijselijk zijn mond. Ruzie maken met een collega, terwijl je een crimineel tegenover je had staan, was één van de slechtste dingen die hij op dit moment kon doen. Toen Claudia aan hem vroeg of hij een pokémon had die Crenshaw vast kon houden, kreeg Amal bijna een gevaarlijk grijnsje rond zijn lippen. Bijna. Hij dacht namelijk aan Keith, wiens scherpe messen een perfecte straf voor deze maniak leken, maar hij had zijn gedachte nog niet afgemaakt of hij werd met een Focus Blast bekogeld. Shit! “Keith!” riep Amal in paniek. De Bisharp kwam meteen in beweging en sprong voor zijn trainer. “Power-up Punch!” Het gevecht met die vreemde reus had hem toch een bepaald soort reactievermogen gegund. Keith hief zijn vuisten en sloeg tegen de energiebal. Hierdoor kaatste hij de aanval weer terug naar de richting waar het vandaan kwam.

Amal bleek niet zo blij te zijn met haar commentaar, maar het maakte haar momenteel niet zo veel uit. Ze moest rationeel blijven denken, maar de pijn en de woede die door haar lichaam gierde maakte het lastig om iets te goeds te bedenken om te doen. Ze snoof zachtjes terwijl ze net een poging wilde doen om Flynn te pakken te nemen, toen die gladjannes aanviel en een poging deed om ervan door probeerde te gaan. Amal was haar voor met een tegenaanval en commandeerde zijn Bisharp een Power-up Punch te doen. Claudia knikte dankbaar naar de jongeman, iets wat hopelijk betekende dat ze het niet al te erg had verpest bij de jonge Ranger. Maar nu moest ze eerst Flynn terug te pakken krijgen. Ze wist niet zeker of de teruggekaatste aanval van de Bisharp zijn doel zou raken, maar voor de zekerheid stuurde ze Gaël er achteraan. "Gaël, Quick Attack. Grijp Flynn!" riep ze naar haar pokémon. De Scizor sloeg zijn vleugels uit en als een witte flits schoot hij achter de terugkerende aanval aan in de richting van het Team Rocket lid.

Hij keek gespannen naar de energiebal en zag dat de aanval vlak achter de man ontplofte. Nog voor Amal kon reageren, stuurde Claudia haar Scizor er al op af. De jonge Ranger bleef enkele tellen staan en sprintte er toen achter aan. “Keith, jij ook! Hou het in de gaten!” Het werd hem echter al snel duidelijk dat Crenshaw niet veel meer kon doen. De klap had hem bewusteloos geslagen. Amal stopte in de buurt van zijn bewegingsloze lichaam en wierp een blik op Claudia. “Probleem opgelost?” probeerde hij voorzichtig. Het was niet de bedoeling om de man zo toe te takelen, maar hé, nu hoefden ze in ieder geval niet veel moeite te doen om hem naar de base te brengen. “Keith gaat me niet kunnen helpen met hem te dragen. Heb jij een pokémon die daarmee kan helpen?”

Amal stuurde zijn pokémon er ook achteraan, maar het zag er naar uit dat het niet eens meer nodig was. De terugkerende aanval van de pokémon had Flynn al knock out geslagen en rustig liep Claudia op het in elkaar gezakte hoopje mens. Ze snoof eventjes bij het zien van haar, nu ex, vriend en knikte naar Amal toen hij voorzichtig vroeg of 't probleem was opgelost. "Dat ging makkelijker dan verwacht," zei ze op een kalme toon. Met haar schoen tikte ze zachtjes tegen Flynn's schouder, maar leek geen beweging in te zitten. Zijn borst ging zo te zien nog wel op en neer, dus hij was alleen bewusteloos. Amal vroeg aan haar of ze een pokémon had die kon helpen met dragen en eventjes dacht ze na. Gaël zou kunnen helpen, maar ze hielt de Scizor graag aan haar zijde. "Deandre," zei ze daarom op een kalme toon. De Lucario verscheen uit zijn pokéball en keek een beetje schichtig om zich heen. "Help jij Amal even met het tillen van Flynn," sprak ze de Lucario daarna toe. Deze keek van haar naar de uitgetelde man, duidelijk verward van wat er gebeurd was. Maar hij deed rustig wat hem werd opgedragen en ging bij de benen van de man staan, klaar om 'm op te tillen.