Closed - Getting away from it all.

_{Het was weer een dag zoals een ander. Nyx had gewoon wat in de stad zitten rond wandelen, maar daar was niet veel te beleven, iets waar hij al snel achter was gekomen. Toch was hij er een tijdje gebleven en was hij even langs de gym gegaan. Als hij zijn pokémon nog wat beter trainde, kon hij binnenkort ook die gym gaan uitdagen. Het kon dus geen kwaad om wat voorbereid te zijn en zo had hij dus ook één gevecht meegekeken. De uitdager was verloren. Jammer voor hem, maar Nyx wist in elk geval dat de Gym Leader niet zwak was met zijn prehistorische pokémon.
Wanneer dat het begon te schemeren, had hij de stad weer verlaten om de ‘wildernis’ in te gaan. Het was zeer verlaten op het bergachtig gebied en Nyx was zo goed als alleen. Veel was er helaas niet te zien buiten rotsen en een mooi uitzicht over de stad. In elk geval was het interessanter dan in de stad te blijven rondhangen. Uiteindelijk bleek het ook dat hij niet zo alleen was, als hij in eerste instantie dacht, want achter hem kon hij iets van voetstappen horen. De man nam echter niet de moeite om te zien wie het was.}

Hij had gehoord dat hij in een meer rostachtig gebied terecht was gekomen, wat niet meteen voordelig voor hem was... Hij had dan ook zijn trouwe Pjafter er maar uit gelaten. Het was beter dat de hond elk moment kon ingrijpen mocht er iets mislopen, zoals dat hij een verkeerde stap zette of wat dan ook. Het leven als blinde persoon was niet handig en totaal niet leuk, maar hij moest er uiteraard gewoon mee leren leven, hoe lastig en irritant hij het ook vond... het was niet langer een handicap die hem dwars zat, maar een handicap die hem gewoon irriteerde. Want tja, het lag hem dan vanzelf wel dwars niet. Zo... Hij haalde diep adem en liet een luide lange zucht van zijn lippen rollen om vervolgens voetstappen te horen. Alert als hij was verstevigde hij de grip op het lijntje terwijl hij de ball van Crowley greep... Gvd...

_{Nyx wist dat de persoon redelijk dicht in de buurt was, maar er kwamen geen woorden. Misschien dat de andere hem niet had gezien, of dat hij totaal niet te maken wilde hebben met de paarsharige. Daarom besloot hij toch even over zijn schouder heen te kijken, om een glimps op te vangen van de andere persoon. Een grijns vormde zich echter op zijn gezicht wanneer hij de andere vaag herkende. Voor Nyx was het genoeg om zich dan toch om te draaien naar de andere. ‘Als het de blinde knul niet is,’ zei hij om mee aan te tonen dat hij wist wie het was.
De shiny pokémon van de vorige keer was er ook weer bij, maar gelukkig was de shiny Sylveon nergens niet te bekennen. Dat was één voordeel dat de hadden. Het was niets meer dan een lastig mormel. ‘Hier om van het uitzicht te genieten?’ vroeg hij.}

De voetstappen waren gestopt en meteen begon Pjafter te grommen, waardoor hij even alert zijn hoofd wat hoger bracht... Wat nou? ‘Als het de blinde knul niet is,’ De shiny midday wolf vernauwde haar grasgroene ogen terwijl ze de ander even snel bekeek... Om in te schatten wat deze eventueel zou doen. het was duidelijk dat ze heel erg op haar hoede was wat betreft Lyan en dat was dan ook echt wel op zijn plaatst... De blonde dude wist echter meteen wie dit was hm... ‘Hier om van het uitzicht te genieten?’ Hij knikte even. "Yeah dat zie je toch?" klonk er even zacht van hem af terwijl hij met zijn ogen rolde.

_{De shiny pokémon leek te zijn veranderd sinds de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien. Het was groter en zag er net iets imponerender uit dan de kleine schattige hondjes, waar hij er ook twee van had. Die moesten nodig ook eens wat veranderen. Hij kon niet blijven rondlopen met puppies. Maar in elk geval leek de hond van de blinde knul het allemaal niet te vertrouwen. ‘Je bent duidelijk je stem nog niet verloren,’ zei hij wat geïrriteerd tegen de hond. Het bleef iets wat hij vervelend vond, pokémon die hem aanvielen of naar hem blafte.
De opmerking die Nyx echter maakten, moest de andere al zo vaak hebben gehoord. Toch had hij het niet kunnen laten. ‘Geen idee, ik zie niet zo goed,’ was zijn antwoord op de opmerking van de jongen.}

‘Je bent duidelijk je stem nog niet verloren,’ Klonk er waarop Pjafter even grommend haar poten meer spreidde en even haar ogen feller kwamen. Ze blafte even uitdagend naar de ander, maar Lyan gaf een kort rukje aan het dier, die meteen haar kopje liet zakken en meer tegen de trainer ging staan dan daar zo te staan... Toch hield ze haar ogen strak op de ander gericht. ‘Geen idee, ik zie niet zo goed,’ Hm... "Nou misschien moet je maar ook eens laten testen, misschien ben je ook al blind ana het worden..." hmpf... Hij legde een hand tegen de nek van zijn Lycanroc aan, die meteen even haar neusje tegen zijn been duwde en even zacht piepte uit bezorgdheid. het beest was echt zo bezorgd om alles.

_{Nyx had het gevoel dat de hond hem ieder moment zou kunnen aanvallen als hij echt wilde, maar de blinde jongen voorkwam het gelukkig. Hij had geen zin om die dag te moeten afsluiten met enkele hondenbeten en weer een nieuwe nederlaag. Eentje tegen was voor hem al meer dan genoeg. Zijn eigen opmerkingen vond hij zeer gevat, al was Nyx waarschijnlijk de enige die er wat mee kon lachen en vond de andere het absoluut niet leuk. Pech voor hem zou hij zeggen. ‘Dat is goed mogelijk,’ zei Nyx bedenkelijk en hij wreef kort over zijn kin. ‘Ik weet het, jij kan me vast wel doorverwijzen naar iemand die me ermee kan helpen.’ Een grijns vormde zich op zijn gezicht en hij zetten een paar passen dichter naar de jongen toe, nog steeds op zijn hoede voor de andere pokémon. ‘Of misschien toch niet, gezien het niet veel heeft uitgemaakt bij jou,’ mompelde hij verder.}