Tyson en Kyro waren na het kleine avontuurtje in het spookhuis regelrecht terug gegaan naar het Pokémon Center in Lilycove city om Chiaki -zijn pas gevangen Gastly- op te lappen in het center. Zijn hand was er ook niet al te best aan toe dus kon hij het beter gelijk na laten kijken. Nadat hij zijn Gastly terug had gekregen besloot zuster Joy naar de wonden te kijken die Natsumi had veroorzaakt met haar scherpe tanden. Ze zei dat het niet al te ernstig was waarna ze zijn hand ontsmette en verbond met een verband zodat het niet verder zou ontsteken. Toen dat gedaan was werd het tijd voor de jongen om eens een gesprek te voeren met Natsumi om haar duidelijk te maken dat ze niet bang hoefde te zijn. Kyro vond het niet echt verstandig dat Tyson de Charmeleon tevoorschijn haalde maar begreep uiteindelijk wel dat ze het niet expres had gedaan. Nadat de jongen en zijn Pikachu het gebouw hadden verlaten liep hij richting een rustige plek aan de rand van de stad waar hij de Charmeleon uit haar Pokéball liet. Natsumi keek hem verbaasd aan zodra het licht was verdwenen maar liet haar kop ietsjes naar beneden zakken toen ze het verband om de hand van Tyson opmerkte. “Charmeleon,” bromde ze zacht waarna ze aanstalten deed om zich om te draaien maar Tyson pakte haar bij een van haar armen zodat Natsumi zou blijven staan. “Waar dacht je heen te gaan?” vroeg hij vervolgens aan de rode hagedis die hem verbaasd aankeek. Kyro keek ook even met een niet begrijpende uitdrukking in zijn ogen naar de jongen die toen door zijn knieën zakte. Hij kon echter al raden waar de verwarring vandaan kwam omdat ze blijkbaar dacht dat hij haar net zoals de vorige trainer van Natsumi vrij zou laten omdat ze hem had gebeten. Nee, Tyson was het wel gewend dat hij de wat moeilijkere Pokémon met gedragsproblemen in zijn handen kreeg gedrukt, zeker omdat hij al bijna acht jaar samen was met Kyro en hij was niet een van de makkelijkste om mee samen te werken. Natsumi daarentegen was ook een probleem geval maar niet zo extreem dat hij haar zomaar aan d’r lot zou overlaten. Hij had immers altijd al voor een Charmander hebben gekozen in het lab van professor Oak als zijn pad niet gekruist was met Kyro toentertijd.
“..Natsumi..” begon hij waarna Tyson voorzichtig zijn hand verplaatste naar de smalle schouder van de Charmeleon die hem verrast aankeek met haar felle ogen. “..ik heb de zuster toentertijd beloofd om voor je te zorgen dus ik was niet van plan om je te laten gaan,” sprak hij op een serieuze ondertoon maar er verscheen een kleine glimlach rond zijn lippen. “En al helemaal niet nadat kleine ongelukje in het spookhuis,” vervolgde hij en liet zijn hand zien dat was verwikkeld was in verband. Tyson wisselde kort een blik uit met zijn Pikachu voor hij zich weer tot Natsumi wendde. “..dat betekent dat ik me meer open moet stellen voor jou en dat we samen hard gaan werken aan je problemen,” eindigde hij zijn kleine speech. Het was hem duidelijk dat Natsumi overrompeld was door de woorden van de jongen maar ze leek dit wel te waarderen. Tyson was er inmiddels wel achter dat ze problemen had met een emotionele band te ontwikkelen en daar moest gewoon aan gewerkt worden. Alleen was hij zo druk met zichzelf bezig geweest dat hij geen tijd had gehad om daar mee bezig te zijn want het was ook de laatste dag dat ze hier in Hoenn zouden zijn. “..en we vertrekken morgen terug naar Kalos om de tweede gym uit te dagen dus ik heb je sowieso hard nodig Natsu,” sprak hij met een brede glimlach tegen de Charmeleon die een glinstering in haar ogen kreeg. Dit keer was het de beurt voor Tyson om een niet-begrijpende blik op te zetten toen Natsumi (ze aarzelde eerst wel een beetje) haar armen om de jongen zijn middel heen wikkelde. Hij dacht ook iets te zien van tranen in haar ooghoeken maar dat kon hij ook mis hebben natuurlijk. De jongen zette een warme glimlach op zijn gezicht toen hij Kyro kort aankeek die ook een brede lach op zijn snoetje had staan.
Het kwam echt heel onverwachts dat Natsumi fel begon te gloeien waardoor Tyson opschrok en de Charmeleon losliet. Kyro deed ook een stap naar achteren maar struikelde over zijn korte pootjes en leunde vervolgens op zijn pootjes om naar de gloeiende Charmeleon te kijken. Deze begon te groeien waardoor ze een stuk groter werd als Tyson, haar achterpoten werden groter, de nek van Natsumi werd langer waar de uitstekel achter op haar kop twee uitstekels werden doordat haar kop robuuster werd. En er ontstonden aan beide kanten twee vleugels die vrij groot waren maar die ze in het begin niet eens had. Toen het licht verdwenen was stond er een vrij grote Charizard voor zijn voeten die luid brulde en vuur spuwde zoals een echte draak ook zou hebben gedaan. Tyson kreeg een brede grijns rond zijn lippen toen hij de brede grijns op het gezicht van de Charizard zag staan die haar vuisten balde en even met een trotse blik stampte op de grond. De grond waar het drietal opstond begon te trillen maar Tyson wist zijn evenwicht te bewaren waar Kyro een beetje moeite mee had. “Dit is zo cool!” bracht hij verrast uit en rende naar Natsumi toe die haar armen spreidde en de jongen opving in haar armen. Dit betekende dus dat zijn Charmeleon was geëvolueerd naar haar eindstadium, wat ongelofelijk cool was. Hij had gewoon een Charizard! Het was alsof hij de laatste stukken van haar muur had weten af te breken en dat ze zich op deze manier wilde openstellen naar hem toe. Dit zou het uitdagen van de tweede gym een stuk gemakkelijker maken. Met dat in zijn achterhoofd balde hij zelfverzekerd zijn verbonden hand tot een vuist terwijl hij grijnzend naar Kyro keek die het voorbeeld van de jongen volgde. Ze gingen het doen.. terug keren naar Kalos en de gym in Ambrette Town uitdagen!
