Unstable Labrat

Geconcentreerd staarde Lilith naar de monitor voor haar. Computers waren dan misschien niet haar sterke punt, maar ze wist hoe ze ermee moest omgaan en dat was genoeg. Ze had als opdracht saaie documenten over te typen. Het leek alsof ze er al een eeuwigheid mee bezig was, maar ze kon niet echt klagen. Zolang ze aan de rang 'grunt' vast zat was dit ongeveer het level van werk wat ze kon verwachten. Toch hield ze haar lippen stijf op elkaar en werkte verder, ze had haar vrijheid lang geleden opgegeven en een nieuwe ervoor in plaats gekregen. Vroeger zou ze team Rocket als iets 'slechts' hebben gezien, maar nu was het haar thuis. Een plek perfect voor haar. Een kleine zucht ontsnapte Lilith's lippen toen ze eindelijk op 'verzenden' kon klikken en ze richtte haar blik op Esper. De Espeon had de hele tijd trouw toegekeken hoe haar trainer haar werk deed. De paarse pokémon had verder niet echt een doel, ze was meer.. morele steun. Natuurlijk had ze ook Tahlia bij zich kunnen hebben, maar om de een of andere reden maakte het haar altijd wat ongemakkelijk haar werk met de Piplup in de kamer te doen. Was het schuldgevoel? Van al haar pokémon was Tahlia de enige die haar verleden echt kende en het niet helemaal eens was met haar acties nu. Misschien was het schuldgevoel, ook omdat dit werk iets was wat ze was begonnen te genieten. Of nou ja, niet dít werk, maar acties zoals inbreken. Het gaf haar een kick en na al deze tijd bij TR had ze geleerd wat voor plek de wereld echt was. Er bestond geen magisch scenario waar iedereen gelukkig was en overal vrede. Mensen waren liegende, onbetrouwbare wezens, net als ze zelf was. Lilith sloot haar ogen en leunde terug in haar stoel, Esper zag het als een uitnodiging tot haar trainers schoot en krulde zich daar op. Lilith opende een oog en keek op de pokémon neer. Esper was haar hele leven een team Rocket pokémon geweest voor zover ze wist. De Espeon wist niet beter dan het doen van de criminele activiteiten die haar werden opgedragen. Als Esper een normale trainer had gehad zou ze vast niet dit soort opdrachten zonder nadenken uitvoeren. Maar zij was degene geweest die de paarse pokémon als jonge Eevee in handen had gekregen en haar had geleerd dat dit 'normaal' was. Ook al waren de Eeveelutions niet altijd populaire keuzes binnen TR omdat ze kracht misten, zij zou Esper snel boven een powerhouse kiezen. Niet alleen vanwege de relatie die ze hadden opgebouwd, maar ook omdat de psychische krachten handig waren voor haar werk. Ze doelde immers niet op een roekeloos leven als Top Agent, ze had haar ogen op wat ze het best kon. Inbreken. Het leven van een Spy paste daar veel beter bij. En ze had Esper nodig, de Espeon was werkelijk perfect voor dat werk. In zekere zin was ze de waardevolste van haar team. En zoals zij trouw was aan TR was Esper trouw aan haar, iets wat ze nodig had om in top functie te blijven.

Lilith rekte zich uit terwijl ze de lange gang naar onder liep. Het was een lange, saaie dag geweest, maar in elk geval productief. Esper liep naast haar en keek wakend voor zich uit. Op het moment bevonden ze zich in het gebied waar wetenschappers onderzoek op pokémon uitvoeren - hier had ze immers de documenten moeten bewerken - en het leek Esper een beetje nerveus te maken. Begrijpelijk aangezien de dingen die hier gebeurden, maar de Espeon wist ook dat ze veilig was. Grimmig keek Lilith voor zich uit, hoewel ze had besloten alles voor de organisatie te doen zou ze nooit haar pokémon afgeven. TR mocht alles hebben zolang ze van haar team afbleven. Een scheeuw klonk opeens van een kamer niet ver weg en liet het duo schrikken. Een man in labjas kwam naar buiten rennen, gevolgd door zijn assistenten. Dezelfde man die haar de schrijfopdracht had gegeven. Het was ook niet verrassend dat zijn oog meteen op haar viel. "Jij. Jij bent die Grunt, niet? Jij bent.." hij leek alleen haar rank te weten aangezien hij na die woorden stil viel. "Lilith Wolfe," antwoordde ze kalm, hersteld van de schrik door het geschreeuw. Haar naam leek hem niet te interesseren, niet dat ze had verwacht dat dat het geval zou zijn. "Grunt Wolfe, ik heb een opdracht voor je," de man wierp een nerveuze blik op de gesloten deur waar hij net uit was gerend. "De Seviper van mijn onderzoek is.. onhandelbaar geworden." De blik in zijn ogen zei genoeg. Lilith staarde een moment terug en knikte toen. "Ik snap het," antwoordde ze koud en keek richting deur. "Ah, maar probeer haar niet te erg te beschadigen, ze is waardevol onderzoeksmateriaal." Lilith knikte en drukte op de knop die de automatische deur opende. Het dreigende gesis van de Seviper begroete haar, maar de slang intimideerde haar niet zo. De deur sloot achter haar en nu waren het alleen zij, Esper en het dolle expiriment.

"Wacht," Lilith wierp een strenge blik op de Espeon die al klaar was om aan te vallen. Zoals gezegd, Esper was geen vechter, ze was een inbreker en zou dit gevecht niet vechten. Terwijl de Seviper op een paar meter afstand intimiderend siste om haar tegenstanders te testen haalde Lilith een pokéball tevoorschijn. De Samurott die verscheen brulde naar de slang en keek dreigend terug. Dit stopte het gesis voor een moment en de Seviper leek haar opties te overwegen. Lilith glimlachte kil en keek naar de rug van haar Watertype. Ze had de Samurott toevallig op de kop getikt en had tot nu toe geen spijt gehad. Jack zei dan wel niet veel, maar hij was serieus en voerde haar commando's zonder vragen uit. Iets wat ze van al haar pokémon verwachtte - behalve Malice dan, niks leek de Growlithe echt te kunnen temmen. De Seviper kwam in actie en viel aan met een Poison Tail. Jack wist de aanval te blokkeren door een van zijn zwaarden te pakken en die als verdediging te gebruiken. De Seviper siste toen het zwaard in haar staart sneed en trok zich voor een moment terug. Lilith liep naar voren en ging naast haar Samurott staan. De beste optie de Seviper te kalmeren was haar te verslaan. Moest wel lukken.

"Jack, Razor Shell." De Samurott schoot naar voren, voor zover dat kon in de kleine ruimte, en haalde uit met het zwaard in zijn poot. De Seviper kronkelde om het ding te ontwijken, maar kon uiteindelijk niet verhinderen geraakt te worden. De slang siste boos en wist haar kans te grijpen met een Night Slash. Haar scherpe staart raakte Jack tegen zijn snuit en de Watertype strompelde achteruit. Bloed welde op van de wond bij zijn wang, maar hij herstelde zich al snel. "Water Pulse," eigenlijk had ze geen wateraanvallen willen gebruiken, maar deze slang was sterker dan ze in eerste instantie had gedacht. Bovendien waren er afvoerputjes, het zou wel goed komen. De kring van water schoot op de Seviper af, de slang deed haar best het ding te ontwijken, maar aangezien ze niet kon springen was dat zo goed als onmogelijk. Sissend maakte de slang zichzelf groter en schoot naar voren om haar tegenstander te bijten. De giftige tanden drongen zich diep in de onbeschermde voorpoot van de Samurott, maar Jack wist op een pijnkreet na zichzelf onder controle te houden. Het zwaard wat hij nog steeds in zijn poot hield hief hij op en drong het in het lichaam van de slang. De Seviper liet krijsend los en kronkelde over de grond van pijn. Het zwaard had alleen het einde van haar staart doorboord, maar dat veranderde niks aan de pijn die ze nu voelde. In elk geval was dit geen extreme schade, dus ze was nog in het groen. "Aqua Tail," Lilith was van plaats gewisseld en stond aan de andere kant van de massieve tafel die in het midden van de kamer stond. Esper was op de onderzoekstafel gesprongen, klaar om elk commando van haar trainer op te volgen. De Aqua Tail raakte, al was het ten koste van een Poison Jab. Gelukkig had Jack het nog prima onder controle, anders zou ze misschien Malice tevoorschijn moeten halen. En dat had ze liever niet aangezien dingen dan in brand zouden vliegen. "Slash," voor nu zou ze zich op de Seviper richten. Na de hele dag achter een scherm te hebben gewerkt was er niks liever wat ze wilde dan wat welverdiende rust.

Jack had zijn schelpenzwaard weer opgeborgen en haalde uit met zijn scherpe nagels. De Seviper ontweek de nagels en beet nog een keer toe met een Poison Fang, al kon ze niet meer zo diep bijten als eerst nu de beschermende platen weer in plaats waren. Toch kromp de Samurott duidelijk ineen en was de Slash die hij uitvoerde iets minder krachtig dan normaal. Licht rillend stond Jack op zijn plaats en Lilith realiseerde zich dat hij vergiftigd was. Muk, dat was een vervelende handicap. "Aqua Tail," ze moest dit gevecht snel beëindigen. De staart van de Samurott werd omhuld door water en sloeg tegen het lange lichaam van de Seviper die de vergiftiging als een kleine overwinning had gezien. Sissend herstelde het beest zich en schoot naar voren om haar tegenstander met een Night Slash te raken. De scherpe staart sloeg half tegen Jack's armplaat en half tegen zijn onbeschermde arm. De Samurott liet een lage grom horen en sloeg toe met een Slash die de slang ontweek. Jack kromp voor een moment ineen toen het gif zich nog wat meer verspreidde en de Seviper nam de kans om hem te raken met haar giftige staart. Jack gromde, klaar met de slang, en spuwde een lading water die de pokémon naar achteren spoelde. Lilith glimlachte, de Seviper was duidelijk aan het einde van haar krachten, al probeerde ze het wanhopig te verbergen. Jack was dat jammer genoeg ook, al vermoedde ze dat de slang dat niet helemaal door had. Als ze het nu snel afmaakte..

Gesis bracht haar uit haar concentratie. In plaats van het gevecht met Jack op te pakken was de Seviper de andere kant op gegaan en keek nu dreigend naar het meisje. Een moment van haar stuk gebracht keek Lilith de slang geschrokken aan. De Seviper zag dat als haar overwinning en schoot naar voren om haar te bijten. In die paar seconden die het duurde voor de slang om haar te bereiken schoten er allemaal verschillende gedachten door haar hoofd. Zoals Jack, die niks kon doen aangezien hij aan de andere kant van de tafel stond, of het feit dat het onmogelijk was een andere pokémon tevoorschijn te halen. En uiteindelijk of dit haar einde was. Voor de Seviper haar echter kon raken kromp die opeens onder gepijnigd gesis ineen en kronkelde wild over de grond alsof iets haar martelde. Geschokt keek Lilith naar het monster wat langzaam ophield te bewegen, haar blik gleed langzaam omhoog en eindigde op Esper. De steen op het voorhoofd van de Espeon gloeide paars op en maakte het duidelijk dat zij degene was die de slang had verslagen. De gloed nam langzaam af en de Eeveelution richtte haar blik op haar trainer. Een zacht gesnor kwam vanuit de keel van de pokémon en Lilith kon niet anders dan onder de indruk zijn. "Bedankt," murmelde ze zachtjes tegen de Espeon terwijl ze het dier een aai over de kop gaf. Vervolgens richtte ze haar blik op de Seviper en gaf het dier een trap, rot beest. De pokémon was jammer genoeg bewusteloos en kreeg niks van haar nederlaag mee. Jack liet ook een brom horen, het duidelijk makend dat hij er ook nog was. Lilith keek naar de Samurott en glimlachte lichtjes. Hij moest nog wennen, maar zou uiteindelijk een prima teamlid zijn. Rustig liet ze de Watertype terug keren en richtte haar blik op de deur. Tijd om te melden dat ze klaar was.