“
Bedankt, Juno,” sprak de vrouw kalm tegen de Flygon, het beest op haar rug kloppend, voor ze haar terug liet keren. De gigantische Flygon had haar zojuist afgezet in de Safari Zone, een plek waar ze geïnteresseerd in was. Immers had ze vernomen dat hier zo af en toe, voor de ogen van het juiste persoon, nog wel eens een zeldzame Pokémon op wilde duiken. Zo’n Pokémon waarvoor je maar eens in je leven de kans kreeg om te vangen. Ze had gehoord van een Aerodactyl, maar ook bijvoorbeeld een Shiny Pokémon, of een volledig geëvolueerde Starter, zoals Blastoise. Er waren enorm veel mogelijkheden en ze was ronduit nieuwsgierig wat haar gebracht zou worden.
Toen er dan ook een Nuzleaf voor haar neus stond, hief ze een wenkbrauw. Serieus? Nuzleaf? Eh… nee. Maar, helaas bleek de Nuzleaf klaar om aan te vallen en voor ze het wist, had ze een Razor Leaf op zich af komende. Gelukkig schoot haar Vulpix, welke aan haar zijde had gestaan, onmiddellijk vooruit en gebruikte ze een Flamethrower om de bladeren te vernietigen. “
Goed zo,” complimenteerde de vrouw haar Pokémon, voor ze even snoof. “
Fire Blast,” besloot ze de Pokémon te vertellen, welke onmiddellijk haar kleine mondje opende en een Fire Blast gebruikte om de Nuzleaf aan de kant te slaan. “
Maak het maar af met een Ember,” besloot ze vervolgens kalm te zeggen. Kleine vlammetjes schoten richting de Nuzleaf, maar deze deed de vlammen teniet met een Razor Wind, voor hij met een Feint Attack besloot aan te vallen. De Vulpix werd volledig onverwachts aan de kant geslagen en rolde een keer over de grond, voor ze op haar pootjes terecht kwam. De ijdeltuit schudde zich een keer uit, voor ze haar tanden ontblootte, duidelijk kwaad dat de Pokémon haar dierbare vachtje verpest had.. “
Quick Attack en Inferno,” besloot Allison te zeggen. De Vulpix schoot razendsnel op haar tegenstander af, hem op de grond beukend. Direct hierna opende ze haar bek opnieuw en vuurde ze een enorme vuurstraal af op haar tegenstander, welke uitgeschakeld op de grond lag.
Allison zuchtte een keer, terwijl ze met haar Vulpix doorliep. Nee, een Nuzleaf zou ze niet meenemen. Ze had nog maar twee plekken over in haar team, dus de twee Pokémon die deze plekken zouden vullen, moesten speciaal zijn. Moesten iets hebben. Ze moesten haar genoeg interesseren om andere Pokémon oninteressant te maken. Immers wilde ze lang doen met een team, zo ver mogelijk komen met dezelfde Pokémon. Juno, Abbas en Lucy stonden dan ook al een flinke tijd aan haar zijde en zelfs Evie had ze al lang. Het was dus absoluut tijd voor vernieuwing, maar deze moest het wel waard zijn.
De tweede Pokémon die ze tegen kwam, was een Hypno. Deze nog nooit gezien hebbende, besloot ze haar Pokédex erbij te pakken. ‘Hypno, the Hypnosis Pokémon,’ stelde de Pokédex het wezen voor. Hypnosis? Oh lord. ‘Hypno holds a pendulum in its hand. The arcing movement and glitter of the pendulum lull the foe into a deep state of hypnosis. While this Pokémon searches for prey, it polishes the pendulum. When it locks eyes with an opponent, it will try to hypnotize them. It is best to close your eyes quickly before you get hypnotized, as a hungry Hypno will put humans to sleep and feast on their dreams.’ Wat? Gad-ver-damme. Dat beest klonk een partij onaantrekkelijk… “
Laten we maar zorgen dat we hier weg komen,” fluisterde ze naar haar Vulpix, in een poging de Hypno voorbij te gaan zonder dat hij hen door had.
Helaas faalde deze poging en voor ze het wist, kwam ze met beide voeten van de grond af. Psychic. “
Flamethrower!” commandeerde ze de Vulpix, maar… Er kwam niets. Wat? Met een geschrokken beweging schoot haar blik richting de Vulpix, welke… verderop lag te slapen. Hoe…?
Geschrokken maakte Allison de fout om haar blik op de Hypno te richten, welke zijn pendulum al klaar had. Het leek erop dat ontsnappen op dit punt al onmogelijk was, aangezien ze haar blik door het ding getrokken voelde worden, geen kans hebbende om nog af te wenden. Terwijl de Hypno de Pendulum heen en weer bewoog, voelde ze hoe haar bewustzijn haar verloor. Nee, nee, nee…
En zo viel ze in een diepe slaap.
Toen ze haar ogen opende, was het al pikkedonker buiten. Haar Vulpix had zich naast haar eigenaar neergelegd, verontrust omhoog kijkend toen Allison geschrokken overeind was gekomen. “
Het is oké,” sprak ze haar Vulpix toe, even fronsend. “
Misschien moeten we maar terug gaan en het een andere keer proberen,” merkte ze op naar de Pokémon, welke een ontevreden geluidje liet horen. Maar, het was tijd. Allison kon niets zien in het donker en ze konden moeilijk het hele bos af fikken en daarmee licht creëren, dus moesten ze er maar aan gaan geloven dat het vandaag niet zou worden.
Ze werkte zich overeind en stofte haar jurkje even af, voor ze zich uitrekte. Alles voelde naar aan door het slapen op de harde, koude ondergrond, maar ze zou dat wel overleven. Ze was wel wat spierpijn gewend geraakt in haar tijd als Executive voor Team Rocket. Een lichte glimlach trok over haar gezicht, voor ze haar hoofd zachtjes heen en weer schudde. Die tijd was over. Nu was ze hier om een Pokémon te vangen en die zowaar bij zich te houden. Wat kon het leven toch vreemd lopen.
Over vreemd lopen gesproken… Toen er een klein ei uit de bosjes kwam lopen, schoten Allison’s wenkbrauwen zo hoog, dat ze bijna over haar voorhoofd heen schoten. Onmiddellijk pakte ze haar Pokédex erbij, om te zien wat het was. ‘Togepi, the Spike Ball Pokémon. Happiness is stored in Togepi's shell, and it shares its happiness with kind-hearted people,’ sprak de Pokédex en Allison hief haar wenkbrauwen. Happiness? Dat klonk een partij zoetsappig, zeg… ‘As its energy, Togepi uses the positive emotions of compassion and pleasure exuded by people and Pokémon. A proverb claims that hapiness will come to anyone who can make a sleeping Togepi stand up.’ Absoluut zoetsappig. En abso-, absoluut te zoetsappig voor haar. Daarom hief ze haar schouders en keek ze het ding aan, verwachtende dat het door zou lopen.
Maar, het kwam tot stilstand. ‘Togeprrri,’ bracht het wezentje uit, terwijl zijn blik richting de Vulpix gleed. Het leek erop dat de vos zijn interesse had getrokken, want een lachje ontstond op het gezicht van de Togepi, voor hij zijn handjes heen en weer begon te bewegen. Geïnteresseerd keek Allison toe wat de Pokémon aan het doen was, hoe hij daar half-dansend stond. Het zag er enorm aandoenlijk uit, tot…
vs 
Tot de Pokémon een blauwe bal creëerde en een gigantische Hydro Cannon afvuurde op Evie, wie gelanceerd was en enkele meters verder op de grond landde. Wat. De. Hel. Geschrokken keek Allison naar het kleine wezentje, welke daar geamuseerd stond. Alsof hij niet zojuist haar Vulpix meters door de lucht had gelanceerd. “
Evie?” vroeg Allison, maar de Vulpix wist overeind te krabbelen. Met moeite, weliswaar, maar het lukte. Ze zou het niet aankunnen als dit nog eens zou gebeuren, waardoor Allison zachtjes snoof. Dit beestje was sterker dan ze had verwacht…
“
Fire Blast!” riep Allison, maar helaas had het al te lang geduurd en was de wachttijd na Hydro Cannon voorbij. In plaats van dus stil te staan en te wachten, kon de Togepi weer aanvallen. Dit keer creëerde de Togepi een witte bal, Ancient Power, om deze op de Fire Blast af te schieten. Beide aanvallen raakten elkaar, maar de Ancient Power wist de Fire Blast teniet te doen en de Vulpix volop te raken, waardoor het beestje nogmaals de grond raakte. Als dit zo door zou gaan, zou ze het nog verliezen ook…
“
Quick Attack!” riep ze. De Vulpix schoot op de Togepi af, een witte lijn achter latend waar ze gelopen had. Met een klap werd de Togepi geraakt en schoof deze een stukje naar achteren, voor hij een Sweet Kiss uitvoerde en de bosjes in schoot, de Vulpix verward achter latend.
vs 
Normaal gezien zou Allison de Pokémon laten gaan, maar nee… Niet dit keer. “
Keer terug, Evie,” sprak ze, de Vulpix terug laten kerend in haar Pokéball. “
Juno!” werd er vervolgens geroepen en al snel stond er een grote Flygon voor haar neus. “
Hyper Beam,” commandeerde ze de Pokémon. Een krachtige straal werd de bosjes in geschoten en ze kon de Togepi horen toen deze geraakt werd door de krachtige aanval van de Flygon. Helaas werkte Hyper Beam zoals Hydro Cannon en moest de Flygon wachten, waardoor deze geraakt werd door een Ancient Power. Gelukkig was deze aanval maar half zo effectief op een Flygon, gezien haar typecombinatie. Immers was het geen flying type.
“
Nu, Earthquake!” riep Allison naar haar Pokémon, welke op de grond terecht kwam en een aardbeving creëerde, waardoor de Togepi op zijn kont viel. De Pokémon leek nu al iets meer schade te hebben, al kon hij overduidelijk nog wel eventjes door. Het enige spijtige was dat al Juno’s dragon-type moves afvielen, gezien de Fairy-typering van de Togepi.
Toen de Togepi weer met zijn handjes heen en weer bewoog, snoof Allison zacht. “
Sonic Boom!” riep ze naar haar Flygon. De Pokémon sloeg enkele keren met zijn vleugels, witte windvlagen creërend die op de Togepi af schoten. De Togepi werd geraakt, maar wist zichzelf staande te houden en de handjes stopten met bewegen, waarna een roze bal op de Flygon af werd geschoten. Moonblast! Verdomme, opnieuw een aanval die Super Effective was. De Flygon werd dan ook geraakt, maar wist door het levelverschil zichzelf op haar plek te houden. Immers was de Flygon al level 90, iets wat de Togepi nog niet had bereikt.
“
Fire Blast” riep ze naar haar Flygon, welke haar bek opende en een Fire Blast afvuurde richting de Togepi, wie opnieuw geraakt werd door de aanval en dit keer wel zijn houvast verloor, om een keer over de grond te rollen met zijn ei-vormige lichaam. “
Sonic Boom!” riep Allison meteen, waarna de Pokémon opnieuw over de grond rolde. Toen hij overeind kwam, leek dit al een stuk lastiger te gaan dan hiervoor… Goed zo, ze waren het eind aan het naderen.
“
Pak hem beet met je Crunch, dan Hyper Beam!”” riep Allison. De Flygon schoot op de Togepi af om deze beet te paken, maar helaas reageerde de Pokémon opnieuw met een Sweet Kiss. Hierdoor raakte de Flygon, net als de Vulpix eerder, verward. Ze was nu niet in staat goed na te denken en elke aanval die zou raken, was een simpele gelukstreffer. De Hyper Beam schoot dan ook een heel verkeerde kant op, waardoor Allison opzij moest springen om het te ontwijken.
“
Earthquake!”” riep ze uit. Earthquake kon immers niet missen, dus daar kon weinig fout aan gaan. De Flygon sprong dan ook op en landde op de grond, om deze te doen trillen en hiermee de Togepi vol te raken, welke even zijn kaken klemde, duidelijk makend dat hij niet veel energie meer over had. “
Sonic Boom!” riep Allison, maar helaas faalde de Flygon in het uitvoeren en raakte deze zichzelf, voor ze ook geraakt werd door een Ancient Power, uitgevoerd door de Togepi. Niet super effectief, maar alsnog een flinke klap. “
Juno, kom op!” riep ze naar de Pokémon. Juno was altijd de sterkste geweest, degene waarop ze vertrouwde in een slechte situatie. Ze zou dan ook, zelfs verward, Juno niet inwisselen. De rest was lang zo sterk niet. En met de rest had ze ook lang niet zoveel gevochten.
“
Hyper Beam, kom op!” riep ze. De Flygon opende haar bek en… raakte! De Togepi werd volop weggeschoten en rolde enkele keren over de grond.
Enkele tellen bleef het stil en leek de Togepi geen vin te verroeren, waardoor Allison naar haar Pokéball greep. Zonder er echt over na te denken of ze deze Pokémon wel hebben wilde, werd de ball al gegooid. Het raakte de Togepi en zoog hem op, om op de grond te landen. Nu zou het wachten beginnen…
