He digs it

Onderwerp: He digs it za dec 24, 2016 3:18 pm

STRIKE QUICKLY, STRIKE DEFTLY

Ze had werkelijk geen idee waarom ze met de trein hierheen was gegaan, überhaupt niet waarom ze met het openbaar vervoer was gegaan. Ze had net zo goed gewoon iemand eventjes een belletje kunnen geven en dan had ze een lift gekregen naar het kleine onbewoonde eilandje. Want het was niet eens de eerste keer dat ze hierheen was gegaan, ze had hier al eens vakantie gevierd om toentertijd haar Altaria, toen nog een Swablu, te vangen. Ook nu weer was ze niet echt met een specifiek doel erheen gegaan, het enige dat ze wist was dat ze naar de zogenaamde Friend Safari heen zou gaan. Ze had wat onderzoek gedaan in de bibliotheek naar dit fenomeen wat blijkbaar eruit bestond dat er pokémon rondliepen die alleen voor een bepaalde trainer naar buiten zou komen. Zo zouden er drie pokémon in zitten die voor iedereen anders waren. Zelf was ze niet zo zeer opzoek naar een specifieke pokémon, maar was ze gewoon nieuwsgierig naar het idee erachter. En ze wilde misschien toch wel heel erg stiekem weten wat voor een soort pokémon zij zelf tegen zou komen. Als het dan toch ieder voor zich was, kon ze net zo goed eventjes rond gaan kijken. Dat was in feite het enige doel dat ze daar had, maar in haar achterhoofd broeden ze wel op een ander plannetje wat ze wilde gaan doen. Immers was ze nu al een tijdje in het bezit van haar Mega Stone, maar ze had nooit de kans schoon gezien om haar pokémon te laten oefenen ermee. Vooral omdat ze, toen ze toentertijd de Scizor in bezit kreeg, er een briefje bij had gezeten met de tekst dat de pokémon zijn mega-evolution onder controle kon houden, met de bijbehorende mega-stone erbij. Toch had ze de Mega-Evolution van Gaël nooit uitgeprobeerd omdat ze niet helemaal zeker was over de kracht die de Scizor bij zich kon dragen. Ze had de pokémon nog niet zo lang en had ‘m pas één keer ingezet voor een gevecht, puur en alleen omdat ze dat gevecht snel wilde afhandelen en geen zin had om meer commotie te maken dan dat nodig was. Immers had er toen een leven op het spel gestaan. Claudia zuchtte zachtjes, terwijl ze naar buiten keek.
Ze zat in een éénpersoons coupé waar ze niet gestoord zou worden door omstanders, ze had eventjes geen zin om een gesprek aan te gaan met mensen. De laatste paar weken leken in een vogelvlucht voorbij te zijn gegaan, ze had enkele opdrachten uitgevoerd voor de Rangers, ze was uit eten gegaan met Flynn en daarbij weer de nodige ruzie gemaakt, en nu stonden de feestdagen ook weer voor de deur. Ze vroeg zich af of ze Flynn iets moest geven, maar het voelde zo … vreemd om dat nu weer te gaan doen nadat ze elkaar twaalf lange jaren niet hadden gezien. Al was het altijd maar iets kleins dat ze aan de jongen had gegeven toen ze nog thuis woonde, als ze het goed wist vond hij het wel altijd leuk. Maar toch, de kans dat ze iets terug zou krijgen was toch minimaal, dus misschien was het beter om gewoon niets te doen. Dit zou wel de eerste kerst worden dat ze niet thuis zou zitten en dus het feest helemaal in d’r eentje zou gaan vieren. Claudia zuchtte eventjes, terwijl ze om zich heen keek. Overal ving ze geluiden op van mensen die een poging deden om nog op tijd de laatste dingen voor de kerst te regelen en ze vroeg zich stiekem af wat ze binnen het bedrijf gingen doen. Waarschijnlijk zouden ze voor de kerst wel weer naar dat lekkere restaurantje aan de overkant gaan, waar ze dan een grote zaal zouden afhuren en gezellig met z’n alle zouden gaan eten. Misschien zou ze ze een kaartje moeten sturen, met een klein cadeautje voor iedereen ofzo.
Het gebeurde niet zo vaak, dat ze zich alleen voelde rond de feestdagen. Over het algemeen was ze toch wel bij of het bedrijf geweest of met het personeel thuis, maar nu ze door Kalos aan het reizen was, was ze steeds vaker alleen. Zouden ze bij de Rangers iets organiseren? Zou ze haar geld inzetten om voor iedereen wat te regelen? Nee, dan leek het weer alsof ze haar plekje tussen de Rangers wilde kopen. Dit was wat ze dus het meeste haten, telkens als ze iets goeds wilde doen, kwam het weer over alsof het met haar reputatie te maken had. Al wist ze niet eens zeker wie van haar reputatie af wist binnen de Rangers, behalve de jonge Vincent dan, die ze het had uitgelegd. Ze vroeg zich trouwens af hoe ver hij het inmiddels had geschopt met zijn Scizor. Het was een aardige knul en zou ‘t zeker hoog op kunnen schoppen bij de Rangers, als hij zijn hoofd erbij kon houden. Claudia glimlachte eventjes, maar ging weer terug naar het kerst dilemma. Ze zou natuurlijk ook gewoon Flynn kunnen uitnodigen, ze ging er niet echt van uit dat hij iets te doen zou hebben met de kerst. Als hij al een dak boven zijn hoofd zou hebben. Maar was dat wel het juiste om te doen? Ze wilde er verder op in gaan met zichzelf, maar de trein was inmiddels gestopt en er werd omgeroepen dat ze op hun plaats van bestemming waren gekomen. Kiloude City.

De witharige dame rekte zich uit, terwijl ze langs het resort van Kiloude City liep. Als ze het goed wist, moest ze niet hier zijn, maar een plek eventjes verderop. Het was een groote afgezet gebied, waar pokémons in verschillende leefomgevingen konden rondlopen en leven en waar bezoekers naar ze op zoek konden gaan. Al snel had ze het huisje gevonden en liep naar binnen toe. De mevrouw achter de balie legde haar alles uit en zei haar dat ze vrij was om de pokémon te vangen, maar dat ze dan wel de pokémon moest laten registreren, ze hielden van alle bezoekers immers bij wie welke pokémon tegen kwam. Claudia zetten haar krabbel onder het papier, wenste de medewerkers prettige dagen en liep door de poortjes naar buiten toe. Een kille wind sloeg in haar gezicht, het leek hier een stuk kouder te zijn dan op de rest van het eiland. Rustig besloot ze om eerst maar eens goed rond te kijken voordat ze iets zou gaan doen. Alhoewel ze voor de verandering wel een pokémon aan haar zijde hield. In een flits kwam haar Scizor op het veld. ”Gaël, we gaan een stukje wandelen,” zei ze de pokémon, die een beetje mokkig om zich heen keek. De Scizor was nooit echt blij geweest met rustig gedrag, hij was nogal vechtlustig en daarnaast had hij niet verwacht dat zijn nieuwe trainster zo streng kon zijn. Toch besloot hij om rustig mee te komen en fladderde vlak boven de grond, waardoor er telkens een koude windvlaag over de rug van Claudia heen gleed. Ze besloot dit te negeren en verder het verblijf in te lopen.
Ze had nog geen stap buiten gezet, of de grond onder haar begon al te beven. Gaël hief een beschermde schaar voor haar en Claudia besloot een stap achteruit te zetten. Voor hen barsten de grond open en een gigantische Onix kwam te voorschijn. De witharige keek naar de grote stenen slang die bedreigend boven haar uit torende, maar ze liet zich niet zo snel gewonnen geven. Ze had al eens met een Onix gevochten en toentertijd had ze het ook zo goed als gewonnen, als dat kreng niet halverwege was geëvolueerd. Claudia keek eventjes opzij naar Gaël who locked eyes with the Onix, zo te zien wilde hij vechten. Ze kon de vechtlustigheid bijna voelen en het warmde haar op van binnen. Ze glimlachte op een kille manier terwijl ze achter haar pokémon ging staan. Op intuïtie ging haar hand naar de Keystone die om haar nek hing en de Scizor verdween in een roze bal van licht. Ze voelde hoe de emoties van Gaël door haar heen stroomde en hoe er een sterke connectie tussen haar en de pokémon ontstond. Voor een tel voelde ze zich één, voordat de verbinding verder schoof en de bal van licht uit een spatten. Gaël stond daar, in zijn mega-evolution vorm, klaar om het gevecht te beginnen. Claudia glimlachte, dit was geweldig.

VS

De Onix schoot direct naar voren toe om aan te vallen met een Tackle aanval, maar Gaël sprong er over heen. Claudia dook in elkaar terwijl de grote stenen slang naast haar tegen de grond aan sloeg en ze besloot dat het veiliger was als ze onder de bomen zou gaan staan. Snel liep ze daar heen en keek toe hoe haar pokémon het gevecht verder aan ging. Ze voelde alles wat haar Scizor ook voelde, maar het was vooral de strijdlustigheid en de kracht die haar een warm gevoel gaven. Het gevoel alsof ze niet alleen was, alsof haar pokémon bij haar waren en dat ze alles aan zou kunnen met hen aan haar zijde. ”Gaël, gebruik Bullet Punch,” zei ze snel en de Mega Scizor schoot over de grond heen. Ze wist dat het exoskelet van een Scizor te zwaar was voor de pokémon om te kunnen vliegen, maar door tegen de bomen omhoog te springen wist Gaël toch de Bullet Punch aanval uit te voeren tegen de kop van de Onix aan. Deze brulde en kroop achteruit, alsof hij zich wilde gaan verschuilen voor de pijn die door zijn kop heen ging. Dit gevecht leek een stuk soepeler te gaan dan toentertijd met Sneaux, maar dat kwam misschien ook door het level verschil en het feit dat ze nu niet te maken hadden, of konden hebben, met een evolutie tussendoor. Toch liet de Onix zich niet zo snel kleineren en zetten al snel weer de tegenaanval in. Deze keer had hij zijn bek open en verzamelde een angstaanjagende hoeveelheid energie. Gaël kneep zijn ogen samen, terwijl hij zich klaar maakte om weg te springen voor de aankomende aanval. Helaas was de Dragon Breath een wat snellere aanval dan dat zowel trainer als pokémon hadden verwacht en kon de Mega Scizor niet op tijd wegkomen. Hij ging op in de paarse aanval en werd tegen de grond geslagen, waar hij door de tegenkracht van de aanval niet meer overeind kon komen. Claudia balde haar handen tot vuisten en voelde hoe er woede door haar heen gleed. De hele mengeling van haar emoties met die van haar Scizor verwarde haar, maar ze wist dat het goed was. Haar pokémon zou d’r beschermen en zelf zou ze er ook sterker uit komen. Ze moesten dit gevecht gewoon overleven. ”Ontsnap met Quick Attack en val daarna aan met Iron Head!” zei Claudia op een ijzig kalme toon. Haar Scizor schoot een snelle blik op zijn trainer, voordat hij moeizaam knikte en verdween in thin air. Hij verscheen weer achter de Onix, die gefocust bezig was met zijn aanval en daardoor niet had dat zijn tegenstander verdwenen was, en gaf ‘m een rake tik met de Quick Attack aanval. Daarna ging hij op de brede, platte kop van de pokémon staan, terwijl het voorhoofd van de Mega Scizor opgloeide en hij met volle kracht een kopstoot tegen z’n kop kreeg. De Onix brulde het uit en begon woest met zijn kop te schudden, waardoor Gaël gedwongen was om te vluchten en vlak naast Claudia weer terug op de grond terecht kwam. De Onix daar in tegen had zijn ogen gesloten, terwijl hij in een geflinchte houding achteruit kroop. ”Gebruik Brick Break!” zei Claudia snel. De Scizor schoot weer op merkwaardige snelheid naar zijn tegenstander toe, terwijl zijn scharen wit opgloeide en hij sprong tegen het lichaam van de Onix op. Eenmaal bovenaan sprong hij in de lucht en als een karateslag kwamen de gloeide scharen van de rode pokémon op de kop van de Onix terecht. Een trilling ging door de Onix heen, die met een felle beweging de Scizor van zich afgooide. Gaël werd tegen de grond geslagen en toen hij zijn ogen open deed, hing er een zilveren staart boven hem. De Onix had zichzelf snel hervonden dit keer en viel direct aan met een Iron Tail aanval. De Scizor kon niets doen tegen de aanval en kruiste zijn scharen voor zijn borst op het merendeel van de aanval op te vangen. Op het moment dat de staart neerkwam daar waar Gaël lag, dacht Claudia heel eventjes een enge harde krak te horen en ze dook in elkaar. Maar het zag er naar uit dat haar Scizor sterker was dan dat ze voorheen bedacht had, op het moment dat de staart weer omhoog kwam en Gaël eronder stond. Hij gooide de staart de lucht in, liet zijn scharen opgloeien en kruiste ze in een X vorm. Een sterke X-Scizzor aanval schoot tegen de staart van de Onix aan en met een soort van gepiep trok de Onix zijn staart terug. De stenen slang pokémon draaide zich in een opvallende snelheid om en viel direct weer terug aan met een Smack Down aanval, als hij een rots in de richting van de Scizor gooide. ”Gebruik Iron Defense en vang ‘m op!” riep Claudia snel en de Scizor verharde zijn toch al sterke pantser. Daarna strekte hij zijn scharen uit en zakte door zijn poten heen toen de rots op grote snelheid tegen hem aankwam. Zijn poten zakte in de grond, terwijl hij probeerde de aanval tegen te gaan, maar wist dat dit een te zwaar object was. Gaël was gedwongen te vluchten en schoot onder de rots door, maar kon de snelheid van de zwaartekracht niet tegenhouden. Hij bleef haken op het einde en kwam onder de rots vast te zitten. De Onix, blij met zijn kleine overwinning, kwam dichterbij geglibberd, voor zover een stenen slang dat kon, en dook vlak voor de Scizor onder de grond met een B<>Dig aanval. Gaël zat vast, dat merkte Claudia ook wel direct. Haar ademhaling stokte terwijl ze krampachtig nadacht over hoe ze dit kon gaan oplossen. Ze moest zichzelf tot kalmte bedaren, want anders was dit een verloren gevecht. Ze voelde hoe de Onix onder haar aan het graven was, zijn weg naar haar Scizor banend. ”Gaël, probeer de rots kapot te krijgen met een Metal Claw,” zei ze op een ongeveer rustige toon. Ze begon haar cool een beetje te verliezen, nu dit gevecht niet helemaal in haar voordeel ging. Dit waren de momenten dat ze door had dat ze nog niet zo’n heel erg goede en ervaren trainer was als vele die ze had leren kennen op haar reizen. De Scizor liet een van zijn scharen zilver opgloeien en sloeg tegen de rots aan, waarin zowaar wel een scheur verscheen, maar niet brak. Claudia beet op haar lip en zuchtte. Nog voordat ze een volgende aanval kon bedenken, dook de Onix al onder hen op en greep de Scizor in zijn bek terwijl hij als een Sharpedo uit de grond schoot. Nu Gaël vast zat in de bek van de Onix kon ze helemaal niets doen toen de Onix de volgende Dragon Breath aanval van zeer op close gebruikte en ze voelde hoe de energie die haar en Gaël verbond verdween. De Onix schudde zijn kop en liet de bewusteloze Scizor tegen de grond aan vallen. Claudia greep een pokéball erbij en liet haar pokémon terugkeren, waarna ze de pokémon woedend aankeek. Dit zou ze hem betaald zetten. Snel greep ze een tweede pokéball van haar riem af en liet haar geliefde partner pokémon op het veld verschijnen. ”Nu is het jouw buurt, Sneaux,” zei ze terwijl de Glaceon verscheen.

VS

De Glaceon knikte snel, voordat ze haar blik richtte op de imponerende pokémon die voor haar stond. De Onix gromde zachtjes, voordat hij een brul slaakte en een Sandstorm opriep. Zowel Claudia als Sneaux doken in elkaar om geen zand in hun ogen te krijgen, maar ze wist direct hoe ze dit zou kunnen counteren. ”Sneaux, Hail!” zei ze op een rustige toon. De Glaceon slaakte een “Ceon~” waarna de zandstorm verdween en donkere dreigende wolken boven het strijdveld verschenen. Al snel begonnen dikke hagelstenen naar beneden te vallen, waardoor de Onix in elkaar dook in de hoop met zijn lompe lichaam zo veel mogelijk van de stenen te ontwijken. Ondertussen haalde Claudia rustig een paraplu tevoorschijn en zette deze op. De Onix keek, met één dichtgeknepen oog door de neervallende hagelstenen, uitdagend naar zijn kleine tegenstander en zwiepte met zijn staart als een Iron Tail om de poten van de Glaceon onder haar uit te krijgen. ”Spring!” zei Claudia met een glimlach en de Glaceon sprong simpel over de aanval heen. ”Ice Beam,” vervolgde ze daarna. De Glaceon zetten zich af tegen een boomstam en sprong over het lichaam van de Onix heen naar zijn kop, waar ze vlakbij zijn oog de Ice Beam aanval afvuurde. De stenen slang slaakte een brul en kwam overeind, waardoor hij meer bloot gelegd werd aan de Hail aanval. Er vormde zich ijs rond het oog van de Onix, terwijl hij op de rest van z’n lichaam weer probeerde op te krullen voor de neervallende hagel. Hij gromde en bromde en besloot daarom maar om onder de grond te verschuilen met een Dig aanval. Sneaux had eventjes rust, maar ze bleef stokstijf in het midden van het veld staan. Haar oren waren gespitst, voor zover dat mogelijk was met de oren van een Glaceon. ”Goed luisteren, als je ‘m hoort spring je de lucht in,” zei Claudia tegen haar pokémon. Ze had geleerd van het vorige gevecht en wist dat een Onix die onder de grond zat gevaarlijk kon zijn. Sowieso was Sneaux meer in het nadeel tegen deze pokémon dan dat Gaël ooit was geweest, maar ze kon de Scizor niet nog een keer gebruiken in het gevecht. Hij had goed zijn best gedaan en had de pokémon goed weten te verzwakken. Claudia begon de lol van dit gevecht in te zien en ze overwoog zelfs om de pokémon aan haar team toe te voegen. Immers was ze er nog steeds niet over uit wat haar vijfde pokémon zou worden en de vechtlustigheid van deze Onix paste wel bij haar huidige team. Ondertussen stond Sneaux nog steeds op het strijdveld, ze keek op toen ze de Onix onder zich voelde en zetten zich af tegen de grond. Op een haar na ontweek ze de opengesperde mond van de pokémon en hielt haar staart dicht bij zich. ”Blizzard!” riep Claudia snel. De Glaceon draaide zich zo dat ze met haar kop omlaag hing en opende d’r bek, waarna een winterse wind uit d’r bek kwam en de Onix overspoelde. Het geluk van de Hail aanval in combinatie met de Blizzard, was dat laatstgenoemde een 100% raak kans kreeg door de neervallende hagel. De Onix bleef dan ook stokstijf staan, bevroren aan de grond. Met uitgestoken nagels gleed de Glaceon over het ijzige lichaam van de bevroren Onix heen en landen op de grond. ”Nu hebben we eventjes rust,” zei Claudia kalmpjes. Nu kon ze verder gaan met haar strategie, als ze alleen maar Ice aanvallen zouden gebruiken zou dit een redelijk snel gevecht kunnen zijn, maar ze wilde het eerlijk houden. ”Gebruik Shadow Ball!” zei Claudia rustig. De Glaceon opende haar bek weer en een zwart/paarse bal verscheen. Al snel schoot de bal in de richting van de bevroren slang en spatten daaruit elkaar. Het leek geen schade te doen aan de Onix, maar dat kwam ook omdat deze zich niet kon bewegen en dus niet kon laten merken dat iets hem pijn deed. Het enige wat bewoog was zijn ene goede oog, die steeds kwader naar de Glaceon keek. ”Gebruik nu Iron Tail!” Er begon beweging in de bevroren slang te komen en terwijl Sneaux op de pokémon af rende met haar staart overdekt met staal, kwamen er barstjes in het ijs. Het was op het moment dat de Glaceon de lucht in sprong om de aanval uit te voeren, dat het ijs brak en de Onix met een Iron Tail van zichzelf de aanval blokkeerde. Claudia dook in elkaar door de kracht die vrij kwam toen de twee aanvallen tegen elkaar aan kwamen en had moeite met haar paraplu op te houden. Inmiddels was de hagel weer gestopt en kon ze haar paraplu weg doen, maar ze had het idee dat er meer op haar pad zou gaan komen dan alleen de hagel. De twee pokémon stonden inmiddels weer tegenover elkaar en leken het beide zwaar te hebben. Ze vond het serieus knap dat haar kleine Glaceon het uit wist te houden tegen deze reusachtige Onix. Toch hadden ze het beide zwaar, beide pokémon hijgde zwaar en ze merkte dat Sneaux wat trilde op haar pootjes. Ze moesten dit gevecht snel tot een goed einde gaan brengen, want haar twee overgebleven pokémon waren allebei te zwak om het uit te houden tegen deze Onix. Ze dacht eventjes na, maar lang de tijd had ze niet toen de Onix al weer de aanval inzetten. Hij gloeide bijna goudkleurig op, voordat hij op grote snelheid in de richting van de Glaceon schoot. Deze Double-Edge aanval zou een tie breaker kunnen worden als ze niets deed. ”Sneaux, Barrier,” zei ze tegen haar pokémon. De Glaceon liet haar vacht glimmen, waardoor haar defense verhoogd werd en ze zetten zich schrap tegen de impact van de aanval. Toen de Onix haar raakte met de aanval, vloog ze door de lucht heen en rolde daarna over de grond, maar ze hielt stand en kwam weer overeind. De Onix daar in tegen had genoeg van dit bovengrondse gevecht en dook weer de grond in met de volgende Dig aanval. Nu wist Claudia wel wat ze er tegen zou gaan doen en ze commandeerde Sneaux om erachteraan te gaan met haar eigen Dig. Ze had dit al uitgedacht hoe ze dit ging aanpakken. ”Sneaux, zoek de Onix, laat ‘m je niet vinden. Dwing ‘m naar het oppervlak,” zei ze tegen haar Glaceon. Ze had geen idee wat er onder de grond aan toe ging, maar ze wist wel wat ze moest gaan doen. De grond onder haar begon te trillen en ze verplaatste zich meer naar de boom toe waar ze onder had gestaan. Claudia had door dat de Onix nu bijna bij het oppervlak moest zijn, kijkend of hij haar pokémon kon raken. ”Sneaux, gebruik nu Ice Shard!” zei ze tegen haar pokémon. De grond brak open en de Onix kwam te voorschijn, maar deze had niet door dat hij werd opgewacht door een gigantische ijspegel die boven hem hing. De stenen slang pokémon wist nog net af te remmen, maar was te laat met de aanval te ontwijken. De Ice Shard brak stuk op de kop van de pokémon en hij zakte in elkaar, waarbij een schok door de grond heen ging. Claudia hielt zich vast aan de boom om recht te blijven staan en keek naar Sneaux die zwaar hijgend voor de Onix was gaan staan. ”Maak ‘t af, Sneaux. Gebruik Hyper Beam!” De Glaceon ging op een iets grotere afstand staan van de Onix, die moeite deed om overeind te komen, maar er zo te zien nog maar weinig kracht voor over had. Ze opende haar bek en een wit/oranje bal ontstond. ”Nu!” riep Claudia en Sneaux liet de aanval los over de stenen slang. Ze dook weg terwijl de Onix overdonderd werd door de kracht van de Hyper Beam aanval en over de grond heen rolde, terwijl het landschap rond hen heen verschroeid werd. Claudia glimlachte en liep naar Sneaux toe, die op de grond viel nadat de aanval klaar was. Haar Glaceon had vandaag laten zien dat ze een groot gevecht waardig was en ze had eindelijk revenge kunnen nemen op die Onix van Jace, die zo nodig te midden van het gevecht moest evolueren. Claudia gaf haar pokémon een aai over d’r kopje heen, voordat ze een pokéball pakte en deze in de richting van de Onix gooide. Deze stenen slang zou van haar worden en haar team versterken, daar was ze zeker van.

[Intimidation Ball has been used~]

Onderwerp: Re: He digs it za dec 24, 2016 11:55 pm

GEFELICITEERD ONIX LV.53 IS GEVANGEN!
Onix is toegevoegd aan je team slot
Geef Onix een nicknaam? Ja/Nee