{Quest} Bargaining

Opdracht: Haal de vracht Mega Stones op, maar zorg ervoor dat er korting is... Veel korting
Je voert deze opdracht uit samen met Stefan Bergström

De missie klonk ok... Het volk wat minder. Voor de tweede keer in haaar leven zou Tawnee en missie doen, wat een verassing! Ze leunde kalm tegen een boom aan, een sigaret in haar mond terwijl Sachi kalm aan haar voeten zat en hooghartig keek naar de voorbijgangers. Ze zuchtte even en blies de rook terug uit, waarna ze de sigaret terug in haar mond legde en terug een trek nam. Met haar rode ogen zocht ze het pad af, opzoek naar een kerel die wel wat TR like was en die ook gewoon... Tja..? Hier was om dit te fixen. Eerlijk was eerlijk, maar deze simpele missie kon ze alleen doen. Had ze wel de hulp nodig van een of andere though guy..? Naar haar gedacht niet. Maar blijkbaar was het toch echt wel nodig.

Ah verdorie. Een missie. Op dit soort momenten moest hij dus voorzichtig te werk gaan, voor al omdat hij niet wilde dat Ica hem zou zien. Arceus, wat zou de jongen van hem denken als hij gewoon wist dat hij bij Team Rocket zat? Ah tja, zolang de ander het niet zou weten, zou er ook niks mis zijn. Dat was het makkelijkste om te denken, right? Stefan zuchtte even en keek naar de opdracht, hij moest dus samen met Tawnee Aguna voor korting regelen bij een deal.. ofzo. Oh well. Hij liep rustig verder. Hij viel best wel op met zijn brede en gespierde lichaam en al helemaal door zijn lengte van bijna 2 meter. En hell, hij groeide nog. Ah tja, wat moest hij er aan doen? Mensen waren snel bang voor hem door alleen maar naar zijn gezicht te kijken en eh, hij was niet de zwakste, totaal niet. Toen hij een klein meisje zag bij een boom knipperde hij even en liep hij rustig naar haar toe om op haar neer te kijken, damn hoe klein was ze wel niet? "Tawnee Aguna?" vroeg hij even rustig aan het kleine meisje.

Je zag hem al van ver aankomen. Like, serieus. Hoe kon je dat missen? met een schuin oog keek Tawn op naar een man die haar aan het benaderen was. Hij was tegen de 2m aan, dat zeker en hij was breed en gespierd. Kalm knipperde het paarsharige meisje waarna ze gewoon de sigaret eevn tussen twee vingers nam en met haar andere hand de holo catser nam. Ze blies even wat rook uit en nam terug een trek, waarbij ze de rook uitblies, maar de sigaret in haar mond liet liggen. Ze scrolde even door haar gesprekken door, maar het bleek te laat te zijn. "Tawnee Aguna?" Ze keek op. "Ja, wat is er?" klonk er enkel van de paarsharige af terwijl ze kalm terug naar de holo catsre keek en zich absurd omdraaide en wegliep. Ze had een foto van hem dus dit was der partner. Hij zou wel volgen, als een schoothondje.

Het meisje stond met een sigaret in haar hand, was ze niet een beetje te jong om te roken hm? Ze leek ook erg geïnteresseerd in haar Holocaster, maar hij wist vrijwel zeker dat dit het meisje was die hij zocht. "Ja, wat is er?" klonk er van de paarsharige af, waarna ze opeens weg liep en Stefan met zijn ogen rolde. Natuurlijk was het weer zo'n asosciaal meisje die dacht dat ze alles was en bla bla bla... Oh wat was ze zo goed. Oh wat was ze toch zo perfect. Dat kon je alleen maar zeggen als je dat ook echt was. Zoals hij met basketbal. Want dat was ook gewoon zo. Je kon proberen wat je wilde maar het hielp toch niet. Hij zuchtte even en keek naar het meisje. "Ik heb geen zin dat je de baas over me gaat spelen." sprak hij met vernauwde ogen tegen het meisje terwijl hij haar met een paar passen al had ingehaald. Tja, die ukkie beentjes van haar konden niet snel lopen hm?

Het was niet eens de bedoeling geweest om echt dominantie te tonen, maar het was nu gewoon zo. Deze gast zou niet echt kunnen domineren over haar en dus kwam het automatisch op haar neer om de leader te zijn. "Ik heb geen zin dat je de baas over me gaat spelen." klonk er waarna hij haar inhaalde en zij gewoon een straat insloeg zonder wat te zeggen. Ze had nog steeds de sigaret in haar mond en haalde hem er af en toe uit om de rook eruit te laten. Na een tijdje liet ze het vallen en stampte ze er even op waarna ze tot stilstand kwam en rondkeek. Hm... Zat zij weer mee eh.

En ze sloeg gewoon af zonder iets te zeggen. What the hell. Ze was echt vreselijk om mee te werken. Hij had veel beter solo kunnen gaan en dat zou hij kunnen bewijzen ook. Maar ... hij wilde geen ruzie met het grote Team Rocket dus kon hij beter naar de bevelen luisteren die ze van hem verwachtte, dan hoefde hij zich geen zorgen te maken over dat hij niks te doen had en dat hij geen ruzie zou hebben met Team Rocket. Het enige puntje waarom hij hogerop zou willen komen was zodat hij Ica veilig kon stellen. Hij zuchtte even en ging achter de paars-harige aan om naar haar te kijken. "Iets terug zeggen mag ook wel. Ook zeggen als we moeten af slaan." bromde hij even tegen haar terwijl hij haar scherp aan keek met zijn donker blauwe ogen.

Ze hoorde voetstappen. mooi, hij kwam achter haar aan. Braaf schoothondje dat het ook was. Kalm keek ze schuin op naar de lange man die nu naast haar was verschenen. Wat moest hij? "Iets terug zeggen mag ook wel. Ook zeggen als we moeten af slaan." Hm? Ze knipperde even rustig en zuchtte zachtjes. "Ken je missie dan," zei ze kalm waarna ze verder stapte en haar holo caster boven haalde om even te kijken naar de map die aangaf waar ze moesten zijn... Handig niet? "Oh btw, je moet niet zo'n grote mond tegen me aanslaan, want ik sta een rang hoger dan je," zei ze rustig zonder op te kijken.

Er klonk een zachte zucht van de ander af, waardoor Stefan's ogen iets vernauwde. Wat... Ze keek zo erg op hem neer. "Ken je missie dan," klonk er terwijl ze haar holocaster omhoog haalde en de map liet zien met een puntje erop. Serieus, dat was het? "Oh btw, je moet niet zo'n grote mond tegen me aanslaan, want ik sta een rang hoger dan je," Stefan rolde even met zijn ogen en keek naar haar. Ze zag er niet sterk uit eh. "Ik geef niet zo om die rangen. Één rangetje is niks." sprak hij even terwijl hij haar strak aan keek. Hij was niet bang voor een klein meisje, heh.

Hij leek zichzelf wel heel wat te vinden hoor. Hmpf. "Ik geef niet zo om die rangen. Één rangetje is niks." klonk er dan ook van Stefan. Even zuchtte het meisje waarna ze de holo caster in haar broekzak stak. "Je bent niet de enigste die dat vind," zei ze kalm waarna ze verder stapte. Nog eventjes. "Maar in jou geval zou ik toch wel even dimmen," zei ze rustig. Ze knipperde even en kantelde haar hoofd waarna ze nog een straat insloeg, waar minder volk de straten zwart lieten overlopen. Hm... Ze wandelde dan ook gewoon verder. hij zou echt wel volgen, daar maakte ze zich geen zorgen om, echt niet.

Het meisje voor hem zuchtte even en stopte haar Holocaster terug in haar zak, waardoor Stefan haar even droogjes aan keek en rustig wachtte op haar antwoord op zijn opmerking, als hij die zou krijgen dan tenminste. "Je bent niet de enigste die dat vind." klonk er kalm van het paars-harige meisje af, waardoor Stefan even knipperde, natuurlijk was dat niet het geval! haha. Ze begon verder te lopen, oi waar ging dat naar toe? Ze wist zeker gewoon die hele route uit haar hoofd en zo goed zou dat niet zijn als hij het van zijn standpunt zou bekijken. Alsof ze geobsedeerd zou zijn door de quests. Misschien was het wel zo'n persoon. Zo raar. "Maar in jouw geval zou ik toch wel even dimmen," klonk er even, waar op Stefan even snoof en verder achter haar aan liep. "Ik wil ook liever niet samen werken, dus laten we er nou maar gewoon het beste van maken." sprak hij even zuchtend tegen de ander.

Hij snoof enkel even, maar bleef haar tenminste volgen. Fijn, heel erg fijn eigenlijk. "Ik wil ook liever niet samen werken, dus laten we er nou maar gewoon het beste van maken." Ze knikte even half en keek langzaam op waarna ze stilstond en even zuchtte. "Laten we het simpel houden dan..." zei de paarsharige even waarna ze een hand doro haar haren haalde. "Moet ik het werk doen of ga jij je lichaam aan het werken zitten?" Hij was een kast van een vent, so yeah. Misschien hadden ze dan geen Pokémon nodig om shit op te fucken. Maar ah... Misschien was hij wek heel lui en stuff.

Het meisje knikte even half, waarna ze opeens stilstond en zuchtte. "Laten we het simpel houden dan..." klonk er van het meisje af, waardoor Stefan even knipperde en naar haar keek. Simpel klonk altijd goed, daar had hij totaal geen problemen mee. "Moet ik het werk doen of ga jij je lichaam aan het werk zetten?" klonk er van het meisje af, waardoor Stef even naar haar keek en zuchtte. "Wat jij wilt." sprak hij zuchtend tegen haar. Zolang ze maar snel klaar waren was hij eigenlijk wel tevreden als hij eerlijk was. "Laten we dit gewoon snel afhandelen, ik heb andere, meer nuttige dingen, om te doen."

Er werd enkel gekeken, gevolgd door een zucht. Was dat het? Echt? "Wat jij wilt." Agh... Wat fijn weer om zo'n meewerkend persoon te hebben... NOt dus... "Laten we dit gewoon snel afhandelen, ik heb andere, meer nuttige dingen, om te doen." Sigh. "Zoals wat? Je bf gaan irriteren?" mompelde ze even half spotten tussen haar tanden door waarna ze het niet kon laten even schuin naar hem te lachen met wat spot, waarna ze snel wegliep. Ze schoot de laatste straat in en hield absurd halt bij een grote garagepoort die duidelijk bedoeld was voor een vrachtwagen. Er waren meerdere... En de straat, of het steegje, was hier wat breder aangelegd om deze voertuigen door te laten. Zo, hier was het right?

DE ander bleef stil en dat was maar mooi ook. Haar rode ogen werden even gericht op een vrachtwagen dat op kwam gereden. het zwaar ronkende voertuig liet een stinkende geur in de lucht achter en ze sloeg even met haar hand om die weg te krijgen. Het voertuig reed verder de grote, oudere parking op, maakte een bocht, werd even in achteruit gegooid en kwam toen tot stilstond. De luid ronkende moter werd stil gelegd en een drietal man stapte uit. De vrouw kraakte haar nek en wandelde met korte passen richting het drietal toe, niet eens omkijkende naar haar 'partner'. Al sinds het begin was ze er heilig van overtuigd dat ze dit alleen moest gaan doen en oh boy wat zou het weer saai worden. Saai zoals altijd. Zonder dan ook haar mond te openen pakte ze al een Pokéball en vergrootte ze deze waarna ze wat speelde ermee tussen haar vingers. Een van de mannen vernauwde zijn ogen en keek scherp naar het meisje die even een grimas op haar gezicht had gehaald. Wat nou schatjes? Nog nooit een moppie gezien die je kop wilde inslaan? In Team Rocket liepen er namelijk genoeg rond die dat konden doen. Kalmpjes haalde ze een hand door haar paarse lokken heen waarna ze even haar hoofd lichtjes schudde en toen wat kantelde. "Hier is de lading, waar is de cash," oeps was ze dat vergeten? Hm... Jammer voor hen. Ze grinnikte even en legde haar handen achter haar rug. DE missie was om korting te vragen maar wat als er nu helemaal geen geld op tafel moest hm? Ze was een pro in het bedreigen van levens en een echte meesteres als het aankwam op liegen en bedriegen. Zo had ze talloze dingen voorgelogen aan haar eigen vrienden voor deze organisatie. En u voelde ze soms wel die spijt, want al die dingen die ze deed voor hen, het was het niet waard. Daarom zou ze gewoon gen wegblazen, in de hoop dat ze zelf niet meer zouden willen leveren. Kon ze tenminste nog wat werk doen in de plaats van niks doen en aan de kanten geschoven te worden terwijl de zwakken naae voren kwamen. Hmpf, het was zo zielig... Ze haalde diep adem en liet een luide zucht van haar lippen af. "Ik heb besloten dat wij die vrachtwagen gaan nemen en dat jullie hm..." ze sloot even haar ogen, leek na te denken, maar kort nadat ze dat gebaar had gedaan haalde ze haar handen van achter haar rug. De arm werd de lucht in geworpen en met een slag van haar pols werd de ball naar voren geworpen. In een flits stond de gigantische Aggron voor haar. Het beest richtte zich op en torende hoog uit boven de leveranciers, die geen schijn van kans maakten tegen het hoog gelevelde beestje. Ze sloot haar ogen wat terwijl de mannen van schok naar achter tuimelden en al hopeloos terug wilden lopen naar hun vrachtwagen. Ze grinnikte even en kantelde haar kopje wat. "Laat je maar eens gaan, monstertje van me... Laat ze dansen, vliegen en laat ze zien wat een echt Team Rocket lid voorsteld," zei ze kalm.
De aarde trilde, beefde en scheurde toen open toen ze in een zwaar gebrul een Stone edge opriep en zo een scheiding tussen de mannen en de vrachtwagen maakte. Het voertuig gleed de helling wat af. Dit zorgde ervoor dat na het gekraak van de aarde, een soort zwaar metalen geluid volgde, maar geen klap... Dus ondanks dat ze niks zacht wist ze dat het nog rechtop stond. Dat was maar goed ook, want ze wilde niet nog een keer al die dingen eruit halen in dan in iets anders droppen. Zou allemaal van dat pokkenwerk zijn die niemand wilde eindigen als je het haar vroeg. Je kon uiteraard ook altijd dat werk voorleggen aan je eigen Pokémon, maar dat was onder andere ook iets dat zij niet deed. Ze was misschien wel gemeen en bot, maar geen uitbuiter en zeker niet naar diegene die nog om haar gaven. Pokémon waren zoveel beter dan die vervloekte mensen, die je toch voor gee haar kon vertrouwen. Ze bestonden alleen maar voor hun eigen schuitje te redden en hoe je het ook draaide of keerde, zo was ze ook geworden door haar reis en avontuur heen. Oh, waar was de tijd gebleven dat zij nog een trainer was? Onschuldig en schattig, iemand die geen vlieg kwaad deed. Nee, ze deed nog steeds geen vlieg kwaad, want mensen waren geen vliegen, ze waren vuile, gemene parasieten die van de aarde moesten gewist worden. Ze wilde ze weg, ze wilde ze weg. Toen ze opkeek zag ze hoe bloed het asfalt aan het kleuren was in een scharlakenrood. Even grijnsde ze toen dat zag. Ze grinnikte kalmpjes en zag dat de andere mannen geschokt een gun boven haalde en begonnen te schieten op het metalen beest. Ze schudde even lichtjes haar hoofd, wat wilden ze bereiken? De steel type Pokémon zou nooit of te nimmer buigen aan dat soort wapens. Haar huid kon een kogel verbrijzelen als het erop aankwam. Maar goed... Het kwam in haar voordeel, dus je hoorde haar zeker niet klagen. Ze haalde diep adem en neeg haar hoofd wat. Een Dragon Tail raasde langs de parking heen en liet een man vliegen. Hij lande een eindje verderop in een luid gekrijs. Aw. Ze keek even naar hem terwijl zijn benen en armen in een vreemde kronkel lagen. Het was geen zicht als je het aan haar vroeg, maar het hielp haar eigen schuitje. Zie hoe de wereld de mensen veranderde. Hoe een onschuldige meid van dat naar een monster kon veranderen. Hoe haar gedachten plots zo corrupt konden zijn. dat was de magie van onder andere de rpg, maar ook andere dingen die mensen niet wilden in hun leven... Maar goed, wie was zij om daar over te oordelen? Ze was zelf gevallen voor die dingen en ze was zelf vervormd door de onzuiverheden van de wereld. Ze was een cliché, net zoals vele andere. Ze grijsde even schuin, zij een cliché? Dat was gewoon niet iets die klopte right? Zij was uniek en speciaal en ze was helemaal niet zoals de rest ai... Right, right... Ze snoof even en keek toe hoe een Take Down de laatste man liet vliegen en op het dak van een ding landde, zo'n oud gebouw... Garage geval voor grote voertuigen zoals vrachtwagens, een depo ofzo. Ze hoorde de klap van zijn landing en niet veel later viel het dak en waarschijnlijk ook hem naar beneden. Nu ze enkel nog het gekreun en gejank hoorde van de enige man die nog bij bewustzijn was, degene met gebroken benen, wandelde ze kalm naar hem toe. Ze pakte een van haar reserve Holo Cast, toetste het noodnummer in en drukte het groene telefoontje in, waarna ze het naar hem toegooide en een vinger tegen haar lippen legde. "We willen niet nog meer bloed vergieten, right?" zei ze terwijl een hand langs haar riem ging als teken dat ze nog sterke Pokémon had. DE ogen van de man werden groot waarna hij trillend naar haar keek en al snel iemand oppakte bij de holo cast... Maar hij leek het niet door te hebben. Toen ze zich dan ook omdraaide kon ze de gedempte en vervormende stem van een telefoonmeisje horen. De ander kwam maar beter snel uit zijn shock of anders zou hij hier voor een lange tijd mogen blijven. Natuurlijk wist de man niet dat hij te maken hadden met een echte moordenaar. Niet dat ze zo gevaarlijk was als de rest van het team, maar goed. Ze was niet gevaarlijk, ze was gewoon nogal een pijnlijk iets. Ze was als iets dat aan je groeide en als je het pijn deed, deed het zo ook jezelf pijn en uiteindelijk kon het je dood beteken. Zoals een teek dan eigenlijk? Nee, ze was iets anders, iets waar ze niet meteen een metamorfose kon ophalen.. Nou, dat was het eigenlijk. Er was weinig over te zeggen en ja sommige dingen deden schaad, maar dat deed alles bij een overdaad. Daar hoefde je haar geen lessen over te spellen, want daar wist ze al genoeg van door haar eigen privé dingen die ze zelf had geboekt. Opnieuw, weinig interessants, wel een goede filler als je het haar vroeg. Maar al bij al was deze basis iets dat ze wel kon gebruiken in haar algemeen leven en ook in haar verdere uitbreiding van haar einddoel. Wat was dat doel ook alweer? Geen idee, lol trappen waarschijnlijk. Want was er nog te bereiken als je de top al had? Hm... moeilijke vraag niet? Jup, een zeer moeilijke vraag. Kalm pakte ze de ball van Kido en liet ze het metalen beest terugkeren waarna ze kalm rond haar stone edge begon te wandelen. Niet eens omkijkende naar de drie personages of degene die het allemaal mocht gezien hebben. Pf, veel interesse had ze er niet in. Ze wilde deze levering brengen naar het hoofdkwartier en dat was het dus. Ze keek dan ook kalm op naar de vrachtwagen, waar nog een deur van open stond, de deur naar de besturingplaats. Ze knipperde even rustig, spande haar spieren aan besloot om in het voertuig te klimmen. Vrachtwagens waren een stuk hoger dan andere dingen en daarom hijgde ze lichtjes toen ze eindelijk boven was. Het was zo dat ze niet zo fysiek sterk was. Ze wist wel hoe ze moest vechten maar als het op kracht aankwam moest Tawn het hebben van haar hersenbol en dat was het dan ook. Ze was niet iemand die mensen vermoorde door ze te wurgen of andere onmogelijke dingen voor een vrouw van haar leeftijd, gestalte en haar hele lijf. Ze was wat gezetter dan sommige mensen die ze kende, maar ah who caaaares. Ze leefde haar leven, voelde haar goed en dat was hoe het zat. Nja, ze voelde haar goed??? Haha wat een grap, in nog geen honderd jaar dat ze haar goed voelde in deze wereld. Fucking hell mates. Het was zo easy, het was zo saai en wat dan nog. Ze keek even naar alles, draaide de sleutel om en trok de deur toe. Ze had nog rijlessen ze wist helemaal niet hoe ze moest rijden met zo'n ding, maar goed voor alles een eerste keer right? Kalm drukte ze de koppeling in, zette ze het ding in achteruit en begon ze wat achteruit te gaan. Het piepende geluid en de ronkende moter zorgden meteen voor een koppijn die ze amper kon bijhouden. luid gekreun ontglipte aan haar lippen en ze keek even schuin op naar het tafereel van gebroken asfalt en verloren mannen. Ze grijnsde even schui en kantelde haar kopje waarna ze kalm zwaaide en toen snel die hand op het wiel legde, de embriage vergooide met de koppeling en gas gaf. Het ding begon als een gek te draaien en wel meteen vergooide het meisje. De motor had duidelijk last van dit alles, het was oud en duidelijk versleten, maar als ze het zo inschatte zou het wel lumiose halen en dat nog voor het avondeten. Dat, dames en heren, was nu eens korting halen én nog eens op tijd zijn. Dat was nu eens timing en afhandelen. Jup.

-toestemming van bo om quest af te ronden