Vandaag vinden we Lars in de Ranger Base. Iets dat niet zo vaak voor komt. En dat zou Lars ook niet zo snel uit zichzelf doen. De meest coole avonturen gebeuren niet in de status quo van een verhaal, dus hij vermeed het het liefst. Maar hij moest er nu echt aan geloven. Hij was door een van de hogere mensen binnen de organisatie naar de Base geroepen voor een bepaalde taak. Een taak die niet zo erg was, maar waarvan ze wisten dat het een goede straf zou zijn voor Lars. En een lesje in nederigheid. Eentje die hij nog best wel goed kon gebruiken. De Ranger Base krijgt vaak genoeg gewonde Pokémon binnen in de base. En hoe zielig dat ook is, deze moeten verzorgd worden. Meestal lapt een verpleger of verpleegster de beestjes op en de rest van de taken mogen andere Rangers aanpakken. Aangezien het oplappen van Pokémon (helaas ook in deze tijd) lopende bandwerk lijkt te zijn. En aan dat soort dingen had Lars dus een hekel. Er was geen enkele manier waarop zoiets een cool episch avontuur zou worden. Nog niet eens een mini quest. Dit was gewoon een van die verplichte storyline segmenten. Yuk. Maar goed, hij had zijn opdracht dus gekregen. Hij kreeg een pas opgelapte Teddyursa in zijn armen gedrukt. Vervolgens werd hem verteld dat het de bedoeling was dat hij het beestje een bad zou geven. Straks zou iemand anders het overnemen om het beestje te voeren. Ohja, waarom kreeg Lars straf? Moet je dat nog vragen? Het in gevaar brengen van zichzelf, zijn Pokémon, directe omstanders, indirecte omstanders, mensen die niet eens omstanders waren, Pokémon in de omgeving en een willekeurige vrouw genaamd Helga. Vraag maar niet hoe dit is gebeurd, dat is nog al een lang verhaal. Dusja. Hij hield de kleine Teddyursa voor zich uit en keek er naar met een blik die boekdelen sprak. Hij had hier absoluut geen zin in. Een beertje in bad doen. Pff. En tot zijn verbazing stak de Teddyursa zijn tong naar hem uit. Schijnbaar konden Pokémon meer dingen aanvoelen dan hij dacht. Maarja, hij moest het toch echt doen. Dus hij liep met de kleine Pokémon naar de ruimte waarin het allemaal moest gebeuren. Het was een soort grotere ruimte met meerdere voorzieningen zoals wastafels en kasten enzo. Lars zette de Teddyursa neer op een aanrecht en haalde een klein plastic badje van uit de kast tevoorschijn. Hij gooide de kraan open en controleerde de temperatuur van het water. Hij had hier dan misschien geen zin in, maar om een kleine gewonde Pokémon nou in een bad te verbranden vond hij toch veel en veel te ver gaan. En toen het bad goed gevuld was en het water op de goede temperatuur.. was de Teddyursa ineens weg. Uh wat? Lars keek om zich heen alsof hij in predator-mode zat. Er was iets niet helemaal goed aan deze Teddyursa en hij wilde uitvinden wat het was. Maar hij kwam er achter dat het helemaal niet zo bijzonder was. De Teddyursa waggelde naar een pot koekjes die op het aanrecht stond. Lars pakte hem vast om hem naar het badje te brengen. Maar de Teddyursa protesteerde. “Teddy!” Het was hartverscheuren. Hierdoor twijfelde Lars even.. “Na het bad krijg je een koekje.” Zuchtte hij. Zelfs hij was hier niet immuun voor. Maar hij kende het wel. Zo was hij zelf ook. Als hij nú een koekje zou geven zou de Pokémon echt niet meer het bad in willen. De Teddyursa was nog niet helemaal tevreden. Dat was wel te zien. Lars zette het beestje in het badje. Het kwam ongeveer tot de heupen van de Teddyursa. Het water hoger zetten zou gevaarlijk zijn geweest. Wat was Lars ineens verantwoordelijk zeg?? Lars draaide zich vervolgens om om zeep te halen en een borsteltje. Hij moest even zoeken in de kast, maar het was dan toch wel te vinden. En toen hij zich omdraaide zag hij.. iets.. dat hij niet had willen zien. De Teddyursa stond naast het badje. Keek Lars strak aan. En gooide het badje om. Binnen twee seconden lag de hele vloer vol met water. Lars liet de spullen vallen en rende meteen achter de Teddyursa aan. De Teddyursa rende weg. Ze renden een paar rondjes rond de tafel in het midden van de kamer totdat Lars besloot onder de tafel door te glijden. Hij greep de Teddyursa vast.. en kreeg een idee. “Dat was best leuk..” De Teddyursa keek vreemd op. Lars greep de zeep en begon ermee over de gehele vloer de gaan. “Kijk.” Zei hij terwijl hij over de vloer gleed als een schaatser. De Teddyrursa keek hem eerst even aan alsof hij gek geworden was.. maar.. het zag er stiekem toch wel heel leuk uit. Ze deden allerlei trucjes, en een paar kleine races. Lars botste natuurlijk overal tegenaan. Op gegeven moment ging de Teddyursa in het badje zitten en duwde Lars het badje overal naartoe als een soort speedboot. Holy Skittles! Deze dag was veel leuker dan verwacht. En.. ze zaten allebei onder de zeep. En toen keek de Teddyursa hem weer zielig aan. Ja die wilde natuurlijk wel zijn koekje. En Lars kreeg een idee. “Eerst een spelletje, en dan een koekje.” Hij bevestigde een slang aan de kraan bij de wastafel en hij richtte het op de Teddyursa. “Het spel is om het water te ontwijken.” Nu ze snel konden glijden was dit ineens een veel eerlijker spel. Lars gooide de kraan open en de Teddyursa begon te glijden. En natuurlijk raakte Lars hem af en toe. Maar het was ten minste een leukere vorm van een bad dan ze eerst hadden bedacht. Maar de kamer was nu wel keihard een zooitje. Geklop op de deur. “Gaat alles goed daarbinnen?” Een onbekende stem? “Als ik merk dat er een zooitje is gemaakt geef ik iedereen een flinke straf.” Beide heren keken elkaar met een smirk aan. Lars pakte de pot koekjes en deed een raam open. Vervolgens pakte hij de Teddyursa en klom uit het raam. “Op naar de Lunch kleine vriend.” Zei hij nog. Het bad ten minste gelukt weetje, daar kon niks over gezegd worden.. en misschien betekende dit dat Lars nooit meer dit soort dingen hoefde te doen.
