Christopher Kingsley

Christopher Kingsley, of eerder Christopher Mitchell Samson Victor Dupont-Kingsley, is 19 jaar geleden geboren op 1 januari. Hij is een jongen met een lengte van 1m89, met blond haar en blauwe ogen. Hij draagt een bril omdat hij bijziend is. Volgens sommige is hij geboren in Undella Town, maar zijn familie heeft hem altijd wijs gemaakt dat hij is geboren en getogen in Slateport City. Dat was maar een deel van de waarheid, aangezien hij er enkel is opgegroeid samen met zijn ouders, Claire Wellton en Victor Dupont-Kingsley. Hij heeft ze echter nooit gekend. Christopher was hun enigste kind en beide waren drukke zakenmensen. Zijn vader was hoofd van het familiebedrijf, terwijl zijn moeder de leiding had over een grote winkelketen. Doordat ze nooit tijd hadden voor hem werd hij al van jongs af aan tot over zijn oren verwend met van alles en nog wat. Hij kreeg altijd het nieuwstie speelgoed, altijd de duurste kleren, de beste voeding en de beste opleiding. Hij werd altijd thuis geschoold. Het maakte voor de jonge Christof weinig uit, aangezien hij een snel met nieuwe leerstof kon omgaan. Zo kwam men al snel te weten dat hij slimmer was dan de gemiddelde persoon, met daarbij ook een beter inzicht.
Zo ging zijn leventje wel nog een tijdje door, tot zijn 15 jaar. Ondertussen was Christof begonnen met bedrijfsmanagement, speciale cursussen voor talen en extra lessen wiskunde. Hij heeft nooit echt vrienden gehad en omgaan met mensen van zijn leeftijd vond hij maar tijdverspilling. Dit veranderde echter toen zijn ouders plots uit elkaar gingen. Hierbij besloot zijn vader dat co-ouderschap het beste was voor hem. Christof zelf had er nooit echt bezwaar tegen en vond het idee best goed. Zijn vader besloot te verhuizen naar Mossdeep City. De drukte omtrent de scheiding ging al snel terug liggen, waardoor het nieuwe, normale leven voor het gebroken gezin weer van start ging.
Alles leek heel normaal, het was week-week. De ene week was Christof bij zijn moeder in Slateport en de andere bij zijn vader in Mossdeep. Hijzelf zag ook niet echt wat er fout liep, maar plots had pap een vriendin. Een jong meisje die was gevallen voor zijn geld, uiteraard. Het leek weinig invloed te hebben op Claire, die zich had opgesloten in hun villa... Althans dat dacht de jongen. Toen hij na een week terug kwam bij zijn mam, was ze weg. De villa stond te koop en sinds die dag had niemand nog wat gehoord van haar... Dus trok hij in bij zijn vader en zijn nieuwe vriendin.
Maar man wat was zij een bitch. Zoals de meeste sprookjes wel gaan, was deze ook geen uitzondering. De stiefmoeder was een echt prinsesje bij zijn vader, maar een feeks bij hem. De eerste weken waren echter anders. Eerst deed ze poeslief, echt waar... Tot ze een grote mond tegen HEM begon aan te slaan. Het had niet lang geduurd voordat Christof haar de mond had gesnoerd en haar op haar plaats had gezet, wat de trots van de vrouw enorm had geschaad. Sinds die dag maakte ze het leven van de jongen subtiel wat zuurder. Voor hem kon ze gewoon sterven, ze wist niks van de zaken af, ze was een echte parasiet.
Twee jaren verstreken zo. in die tijd had hij zijn cursus af. Het was echter een hele verassing om op zijn 18de verjaardag een plotse brief te krijgen. Zijn moeder was schijnbaar overleden. Ze was verdwenen naar Unova en had de winkels in Hoenn afgestaan aan andere mensen. Hoe dan ook had de vrouw een heel nieuwe keten opgebouwd in haar nieuwe regio. Een jaar nadat dat was gelukt was ze echter terecht gekomen in een treinongeluk. Het was alsof karma bij hem toesloeg. Vanaf het moment dat hij meerderjarig was kreeg hij de keten en haar hele erfenis... Het was als een geschenk uit de hemel, echt waar. Het nieuws? Neh, dat brak niet echt zijn hart. Hij vond haar wel aardig, maar daar stopte het ook.
Een week later was hij in Unova, in de villa waar zijn moeder de afgelopen tijd had gewoond. Hij maakte er zijn thuis van en nam met gemak haar werk over. Hij vond het niet veel, echt... Het duurde niet lang voordat het keten een groter succes werd en ze meer inkomen kregen dan anders. Was hij hier trots om? Op een zekere manier wel... maar aan de andere kant was het ook gewoon zo dat hij niks minders van zichzelf verwachtte.
"Vader ik ben gay,"
Dat liet het contact zo vallen. Had men het ooit kunnen verwachten? Nou hij verwachtte het ook niet. Het gebeurde op een avond, waar hij voor de zoveelste keren uit was gegaan om iets te drinken. Maar voor het eerst in zijn leven was hij de controle verloren. De dag erna was hij wakker geworden met een gast in zijn bed. Christof vond het niet raar, noch echt erg. Hij vond het juist fijn, hoe erg zijn hele geweten ook schreeuwde dat hij fout bezig was. Uiteindelijk kickte hij die gast uit zijn appartement, er waren geen gevoelens van beide kanten, het was gewoon iets dat uit de hand was gelopen. Sinds die dag begon Christof het eigenlijk pas door te krijgen. Hij voelde zich zo aangetrokken tot hetzelfde geslacht. Het was niet vreemd voor hem. Hij was rijk, jong en niet zo heel lelijk. Vrouwen kwamen vaak naar hem of probeerden een relatie met hem aan te slaan... Maar hij had zich nooit echt aangetrokken gevoeld tot dat geslacht. Het was gewoon echt niks voor hem. Maar aan de andere kant wilde hij niet toegeven aan het feit dat hij gay was, aangezien hij wist hoe zijn vader neerkeek op homoseksuelen.
Maar de dag dat die woorden over zijn lippen kwamen... Die dag was gekomen.
Alsof de man wraak wilde nemen op hem, op het feit dat hij anders was, besloot hij hem alles te vertellen. Over hoe hij een echt een kind was van een ander, een kind van een man die zijn moeder niet eens kende... Zijn vader, de man waar hij eigenlijk best veel had naar opgekeken, bleek altijd al een soort haat voor hem te dragen, enkel en alleen daardoor. Christof leek er echter vrij goed mee om te gaan... Zoals altijd bleef hij kalm onder druk... Maar zijn hele geest was aan het breken.
Nu hij geen contact had met familie en hij enkel nog zijn keten had in Unova verstreek de tijd zo verschrikkelijk traag. hij verveelde zich zo hard. Er was werkelijk niks te doen... Dus besloot hij een Pokémon te nemen, een Rhyhorn... Geen idee waarom, maar het werd gewoon die Pokémon. Hij noemde hem Magnum. Hij deed niet echt veel met de Pokémon. Hij was vaak gewoon in zijn tuin.. Het beest was echter zo loyaal dat het vaak alles voor Christopher deed, waardoor hij hem gewoon niet kon weg doen.
Een brief zoals die had hij niet verwacht die dag... nee geen enkele dag. Het was dezelfde brief als toen met zijn moeder en het was opnieuw... op zijn verjaardag. Deze keer brak Christof onder alles. Zijn vader was dood, zijn moeder was dood en iedereen die familie van hem was of wie hij ooit gekend had... Was weg. Hij was alleen, helemaal alleen... Nu pas zag hij dat in... Hij had het zo verpest de laatste keer, zo erg... Waarom had hij ooit die woorden tegen zijn vader gezegd? De maanden die daarop volgden waren donker voor Christof, een tijd waar hij nog meer verbitterder en nog arroganter werd, enkel en alleen om zijn emoties binnen te houden.
"Het was Team Rocket"
Zij hadden Mossdeep overgenomen... En in het proces was zijn vader ter prooie gevallen aan hun... Dingen. Hij voelde een onbeschrijfelijke woede... Het was een woede die tweestrijdig was... Het was woede voor die Team Rocket, maar het was vooral woede en haat naar zijn vader toe. Hoe kon hij zich laten inmaken? Hoe kon hij... Hoe kon hij...?

En vanaf die dag besloot Christof het anders aan te pakken.

Hij verhuisde terug naar Hoenn, terug naar de stad waar hij was opgegroeid en begon van daaruit mensen aan te stellen. Nog steeds had hij het keten in Unova, die nu aan het uizetten was in Hoenn... En niet alleen dat, maar ook het familiebedrijf was nu van hem. Hij had het inderdaad druk, maar hij voelde zich zo incompleet, hij voelde zich leeg. Dit wilde hij ergens niet doen, ondanks dat het alles was waar hij voor had gewerkt in zijn leven... En hij wist dat het het enigste was wat zijn ouders wilden... Right?
Dagen verstreken, dagen die snel maar vermoeiend waren voor hem. Maar toch zette hij door. Tot hij plots een brief vond van zijn vader. Hij had nooit durven te kijken in de dozen die van zijn pap waren, maar nu had hij het gedaan. En wat hij daar vond, verbaasde hem zo... dat hij zich bij de rangers aansloot de volgende dag. Hij zou zijn vader overtreffen in alles... Werkelijk alles... Zelfs in de dingen waar hij geen zin in had. Hij zou de beste zoon worden, nee... hij zou de beste man worden die zijn ouders wilden. Hij zou zoveel beter worden dan zijn vader.
Zoveel beter.