“..Zack ik verbied het je om die reis te maken!” De jongen die al bij de deur stond en zijn hand op de deur klink liet rusten draaide zich boos om toen zijn moeder een poging deed hem tegen te houden. Ze was nu al een aantal minuten bezig om hem ervan te overtuigen thuis te blijven maar hij wilde er niets van weten. Nee.. hij wilde dolgraag leren over Pokémon en hij zou zich door niemand laten tegenhouden. Zijn vader vond het wel prima dat hij de reis zou maken maar zijn moeder wilde hem per sé hier houden. “Dat verbieden ken ik van je.. ik ga of je het nu leuk vind of niet,” gromde Zack waarna hij even kort een blik wierp op Ayla die aan zijn voeten stond. “Ho ho, een beetje dimmen jij mannetje.. dat je vader toestemming heeft gegeven wilt nog niet zeggen dat ik hier niets over te zeggen heb en ik zeg dat je hier blijft,” ging ze verder waarna de jongen zich helemaal naar de vrouw draaide. Het was alsof hij in een kokend hete pan met water stond want het leek alsof hij kookte van woede toen zijn moeder deze woorden naar zijn hoofd had geslingerd. Misschien was dat ook wel zo want plots drukte hij de deurklink naar beneden waardoor de deur openging zijn Leafeon glipte hierdoor naar buiten. “..je kan me wat.. ik ga op reis en daarmee uit het kan me niet schelen wat je ervan vind!” beet hij zijn moeder toe waarna hij zelf ook naar buiten liep en de deur met een harde klap achter zich dicht gooide, zijn moeder achterlatend in de hal. Hoe had ze het lef om alles te ‘verbieden’ wat hij leuk vond? Het leek net alsof zijn meningen er niet toededen in dit stomme huis. Behalve zijn vader dan die vond het geweldig wat hij ging doen.
Zack beende snel over het pad heen richting de stallen waar Cyriel nog stond te wachten. De Ponyta stond nog netjes op zijn plek wat te grazen op het veldje er naast en keek op toen zijn trainer aan kwam lopen. Ayla wierp een bezorgde blik op de jongen maar deze gaf een korte glimlach naar de Leafeon terwijl hij zijn spullen vastmaakte aan de zadel van zijn Ponyta. Cyriel hinnikte kort waarna hij zijn snuit tegen de wang van de twaalfjarige drukte waardoor deze opkeek en kort grijnsde. Vervolgens maakte hij de teugels los en wenkte hij zijn partner die stilletjes toekeek. Ayla schrok op toen de jongen haar van de grond raapte en de tas open ritste om de Leafeon er in te zetten voor hij zelf op het zadel zou stappen. Ze paste er precies in samen met het ei. “Goed jongens, we gaan,” mompelde Zack en keek even naar achter of niemand van zijn familie hem achterna kwam. maar niemand kwam Arceusdank. Hij zette vervolgens zijn schoen in het ijzeren op stapje waarna hij zijn andere been over de zadel heen sloeg en vervolgens ging zitten. Zijn ponyta vond het helemaal geweldig toen de jongen zat en wachtte keurig totdat de jongen een teken gaf dat ze konden gaan. Al snel gaf Zack een kort rukje aan de teugels waardoor Cyriel langzaam in beweging en richting de weg ging om naar de stad toe te gaan. Weer gaf de knul een ruk om dit keer aan te geven dat Cyriel vol in galop van erf kon rennen want langer wachten wilde hij niet. Dit liet de Ponyta zich geen tweede keer ontzeggen en stoof letterlijk richting de stad waardoor Zack de wind door zijn haren voelde en zijn pet voelde klapperen op zijn hoofd.
Voor het eerst sinds tijden voelde de knul zich eindelijk eens gelukkig toen de Ponyta galopperend door de stad heen stoof en al snel midden in de stad langzaam tot stilstand kwam. Zack was wel blij met zijn familie maar hij had gewoon ook de ruimte nodig in bepaalde dingen en dat gevoel had hij niet echt als zijn moeder constant dingen voor hem moeilijk maakte. Zack gaf een kort rukje aan de teugels van zijn Ponyta zodat deze in een langzamere draf over zou gaan. Veel inwoners die over straat liepen keken even vreemd op toen de jongen met de Ponyta langs kwam gereden. Ayla stak nu ook nieuwsgierig haar kopje uit haar schuilplaats en keek even met haar bruine ogen geïnteresseerd rond. “..vind je het leuk?” vroeg Zack toen vrij onverwachts waardoor de kleine Pokémon opschrok en kort knikte. “Leaf!” piepte ze vrolijk als antwoord en de jongen grijnsde lichtjes. Vervolgens gaf hij een laatste korte ruk aan de teugels waardoor Cyriel stopte met zijn draf en over ging op een langzame pas aangezien het vrij druk was in de haven. Geen wonder want hij merkte nu pas op dat er een veerboot was aangemeerd in de haven en een hoop toeristen liepen alle kanten op. Daarom stapte de jongen ook af toen de mensenmassa groter werd en hij zijn Ponyta op een rustig tempo meetrok naar een rustigere plek. Vrijwel meteen hoorde hij twee vrij hoge stemmen waardoor de aandacht van de jongen naar het geluid ging. Op een afstandje zag hij twee jongens die met hun Pokémon in gevecht waren. Het was voor hem niet gebruikelijk om een Bidoof in actie te zien die nog vrij sterk leek te zijn en de Pokémon van de tegenstander makkelijk aankon. Ayla werd ook nieuwsgierig naar het gevecht waardoor ze uit de tas sprong en plaats nam naast de jongen. “Cool!” bracht hij onder de indruk uit toen de Tentacool alsnog had gewonnen van de Bidoof. Hoewel het hem echt geweldig leek om Pokémon gevechten te houden was dit niet waar hij voor gekozen had.. misschien ooit op een dag.
Zack grijnsde licht bij deze gedachte waarna hij het gevoel kreeg dat er twee ogen op hem gericht stonden. Ayla leek het ook op te merken en draaide zich alert naar achter maar de Leafeon zag niets. Cyriel die achter de jongen stond schudde nerveus met zijn hoofd waardoor de jongen zich op de Ponyta richtte. “..het is goed jochie.. er is niets om bang voor te zijn,” sprak hij met een kleine glimlach waarna hij liefkozend zijn hand op zijn snuit legde. “..HOUD DE DIEF!” werd er plotseling geschreeuwd waardoor het drietal tegelijk opschrok en een man met een kaal hoofd zag staan. Zack volgde zijn priemende wijsvinger waardoor de knul op tijd opmerkte dat er een donkere schaduw een boom in vluchtte. Niet helemaal begrijpend wat er aan de hand was maar zag al snel dat er een spoor van gepelde pinda’s richting de boom ging. Dat moest dan waarschijnlijk de ‘buit’ zijn. De woeste man rende langs hen af met de opgeheven arm waar hij een koekenpan in vasthield. Deze deed vervolgens een poging om de ‘dief’ uit de boom te slaan met de ijzeren pan in zijn hand. Na een paar klappen viel er een kleine gestalte uit de boom die plat op zijn buik op de grond terecht kwam en even versuft leek te zijn door de hele gebeurtenis. “Pachi..” kreunde het wezentje waarna hij overeind kwam en even wankelde op zijn plek. Zack wilde zich er niet mee bemoeien maar de man draaide zich vrij snel naar hem toe waardoor hij in de gaten kreeg dat er van hem verwacht dat hij ging helpen. Het wat niet helemaal eerlijk want de Pachirisu leek niet echt in staat te zijn om te kunnen vechten maar daar kwam al snel verandering in. De kleine eekhoorn leek zijn strijdlust herwonnen te hebben en vonkte dreigend naar zowel Ayla als Zack die er niks mee te maken hadden. Desondanks leek de kleine Pokémon zich hier niets van aan te trekken omdat de vonken dreigend van de gele wangen kwamen van de Pokémon.
Even slikte de jongen maar Ayla ging al beschermend voor hem staan om de jonge knul te verdedigen. Pachirisu opende het gevecht met een Spark die recht op de Leafeon afrende met elektriciteit om diens lijfje waardoor Zack al snel uit zijn overpeinzingen schrok. “Ayla ontwijk en doe je Tackle!” De Leafeon sprong snel aan de kant waarna ze met een schijnbeweging afweek van haar doel en de Pachirisu van haar afbeukte alleen schampte ze langs haar poot de aanval. Deze werd naar achteren gegooid en kwam met een zachte plof op de grond terecht. Pachirisu liet zich niet uit het veld slaan en sprong zonder enkel probleem weer overeind waarna deze zich afzette en met een witte streep achter zich recht op de Leafeon afrende. “..uhm.. Ayla doe snel Sand Attack en doe dan daarna zelf je Quick Attack!” riep Zack ietwat aarzelend waardoor zijn partner opkeek en zelfverzekerd knikte. Ze draaide zich met haar rug naar de Pachirisu toe die met flinke snelheid naar haar toe kwam gespurt en haar raakte maar Ayla liet zich niet zomaar uit het veld slaan. Met haar voorpoten gooide ze wat los zand richting de kleine eekhoorn die overrompeld werd door de plotselinge tegen aanval. De Pokémon kreeg zand in diens ogen. Vervolgens deed Ayla precies wat Zack haar had opgedragen en zette ze zich af tegen de grond met een witte streep achter zich en knalde vol tegen de Pachirisu aan die het zand uit diens ogen probeerde te krijgen. Echter werd het wezentje met een klap naar achter gebeukt en rolde hij met een doffe plof tegen een boomstam aan. Even was het beestje versuft door de plotselinge reeks van aanvallen maar Zack wilde het verder geen pijn doen. Alleen als hij de Pokémon wilde vangen dan moest hij nog wel wat aanvallen gebruiken. Pachirisu stond in ieder geval weer overeind waarna het beestje nog een poging deed om de Leafeon aan te vallen en kwam met een nieuwe Spark recht op Ayla afgestormd. “Ayla, snel doe je Magical Leaf en daarna als afsluiter je Tackle!” riep hij toen. Weer knikte de Leafeon zelfverzekerd waarbij ze dit keer op haar plek bleef stan en het blad op haar voorhoofd licht begon te geven. Een reeks bladeren zweefde vervolgens boven haar hoofd waarna ze een stap naar voren deed waardoor de bladeren met een rare witte gloed recht op de Pachirisu afgingen. Deze brak snel zijn aanval af om vervolgens een poging te doen om de aanval te ontwijken. Alleen was dit onbegonnen werk want deze aanval had de reputatie om niet missen en werd de kleine eekhoorn geraakt door de messcherpe bladen. Vervolgens zette de Leafeon zich opnieuw af waarna ze voor een tweede keer tegen de Pachirisu aan knalde. Deze tuimelde vervolgens met een doffe klap weer tegen de boom en bleef daar even liggen. Vervolgens zag Zack de kans om een lege Pokéball die hij had meegenomen van thuis te pakken uit zijn zak en gooide deze richting de verzwakte Pachirisu. De bal klapte open zodra deze contact maakte en een rode straal zoog de Pachirisu de Pokéball in en bleef op de grond wiebelen. Zou hij blijven zitten?
AYLA USED MOVES:
2x Tackle
2x Quick Attack
1x Magical leaf
1x Sand Attack
