[SIU | Open] The Magic Pencil

<sub>Het had de reis van haar leven moeten zijn, maar het lot werkte jammer genoeg niet altijd mee. Ondanks dat ze eindelijk weg was van huis en ze eindelijk een gelukkig leven kon leiden ging het niet allemaal zoals geplant. Enkele dagen geleden was het meisje op gestaan met hevige hoofdpijn. Ze had gedacht dat het wel over zou gaan maar dat gebeurde niet. Wanneer ze nog thuis woonde was ze vast naar een dokter moeten gaan, maar daar was ze toen echt te koppig voor geweest. Aubrey moest niks hebben van Dokters, tandartsen en alles wat nog onder die categorie viel. Net zoals ze het nutteloos vond om voor het minste naar een dokter te gaan. Meestal was er toch niks aan de hand, daarom dat ze ook gewoon verder was gereisd. Haar hoofdpijn was er al enkele dagen, en veel slaap had ze daardoor niet gekregen. Toch had ze Camphrier City nog niet zo lang geleden verlaten.
Ze had niet meteen zin gehad om ergens te stoppen, toch had het grote huis dat van ver te zien was haar aandacht getrokken. Volgens een bord noemde het Parfum Palace, en dat was ook waar ze zich toen bevond. Aubrey dwaalde maar wat rond door de grote gangen van het gebouw. Het was echt mooi om te zien. Het huis vanbinnen had een iets oudere look maar ze wou er gerust willen wonen. Alles zou echter nog beter zijn geweest moest de hoofdpijn er niet zijn geweest. Een pijn die bij iedere stap harder leek te worden. Uiteindelijk greep het witharige meisje met haar handen naar haar hoofd. Haar ogen had ze even dicht geknepen, maar ze wou zich niet laten doen. Ze liet haar hoofd weer los, haalde diep adem maar zodra dat ze een stap vooruit zetten wist ze dat ze het beter niet gedaan had. Van het ene moment op het andere werd het voor even zwart voor haar ogen en viel ze letterlijk bijna omver. Als een puur reflex probeerde ze wat vast te grijpen en tot haar geluk had ze wat vast kunnen nemen. Wat ze vast had was niet wat ze verwacht was, maar ze kon de stof duidelijk voelen. Ze had iemand vast genomen zelfs al was dat niet haar bedoeling. 'S-sorry.' sprak Aubrey meteen terwijl ze ondertussen enkele stappen naar achter zetten. Bij iedere stap moest ze echt moeiten doen om te kunnen blijven staan.


---
Negeer de titel? xDDDD</sub>

Lucia dwaalde wat door de gangen van Parfum Palace, ze had na het beren gebeuren toch een pauze ingelast tijdens het reizen. Er was echt wat mis met de beren in Kalos, eerst een hongerige ijsbeer en nu een dolle bruine, wat zou de volgende zijn. Ze dacht er liever niet over na omdat er ook nog Pangoro's waren, en ze had geen zin om door haar uitspraken een gestoorde panda achter zich aan te krijgen. Villain blafte even kort en stote zachtjes tegen zijn trainers zij, hij was best groot als Houndoom. De mega moest nog groter zijn. Lucia keek naar de oude schilderijen en rijk bewerkte kasten, maar kon er niet echt iets bijzonders in ontdekken. Dit soort dingen had ze thuis ook gehad, daarvoor hoefde ze echt niet naar een of andere kunstzinnige plek. "Laten we gaan," mompelde Lucia wat afwezig tegen Villain, de Houndoom blafte kort en zette de pas in richting uitgang.
Het was opmerkelijk stil in het paleis, Lucia zag verschillende mensen staan, sommige wijzend naar dingen. Pff, toeristen, niet dat zij wat anders waren, maar de meeste mensen waren wel erg bewonderend over sommige dingen. Villain bleef even staan, hij keek naar een schilderij waar Pyroar op waren afgebeeld. Lucia had al gemerkt dat de hond een bloedhekel aan katachtige had en anderen konden dat ook aangezien de Houndoom zacht gromde. Ze wilde er net iets van zeggen toen ze een hand op haar arm voelde, verbaast draaide ze zich om en zag een meisje staan dat het duidelijk moeilijk had. Het meisje stotterde een excuus en wankelde wat naar achteren. Lucia was er niet helemaal zeker van of ze nu moest helpen of dat ze verder moest lopen. Veel tijd kreeg ze niet om te beslissen, want Villain was langs haar heen geslopen en gromde nu zachtjes tegen het meisje. "Villain, af," snauwde Lucia tegen de hond, sinds de beer was Villain een beetje prikkelbaar, normaal zou hij waarschijnlijk ook niet grommen tegen een schilderij, maar ondanks dat hij een tweede lichte wond had moest hij manieren leren. Jammer genoeg was de Houndoom niet als Lucy en had hij een erg duidelijk eigen willetje.