Bagel

We are all here on earth to help others

Met een laatste ruk aan zijn handschoenen bereidde hij zich voor op zijn eerste gymgevecht. Hartstikke nerveus staarde hij de gym in met Deuce verwikkeld in zijn haren. Dagenlang had hij de gym gepasseerd maar vandaag brak de dag aan dat hij eindelijk naar binnen zou stappen. En natuurlijk de stad zou verlaten. Daar had hij eigenlijk ook niet voor gekozen, gezien hij bijna geen geld op zak meer had en anders het hotel hem eruit had gegooid. Het moest vandaag wel plaatsvinden. Even slikte hij toen hij beweging in de gym zag maar ademde al snel diep in en uit. Nee, laat je niet afschrikken en ga er gewoon voor! In zijn bruine ogen doemde kort een vastberaden blik op en binnen een paar tellen trok hij de deur tot de gym open. Direct verdween zijn magere zelfvertrouwen toen een jonge Trainer van rond de tien jaar hem voorbij raasde. De tranen gleden over zijn wangen en vlak voordat hij de gym binnen was gestapt klonk het gekrijs van de jongen achter hem. Gefrustreerd sloot Joey zijn ogen toen de deur achter hem dicht viel. Wie weet eindigde hij ook zo maar hij weigerde zijn strijd nu al op te geven. De milde kwelling die hij onderging werd gevoeld door de Swinub die bezorgd zijn snuit tegen zijn haren drukte. Natuurlijk, het kwam wel goed, maar eerst… Zonder erbij na te denken negeerde hij de schim van de gymleider die op hem af liep en sloeg de deur weer open. Een jonge Trainer laten huilen en zo je gym achterlaten kon niet. Niet zonder hem te laten weten hoe overwinning aanvoelde. Oh boy, wie hield hij voor de gek… Hij was zelf bang voor de nederlaag en zou met deze actie een held spelen. Een eventuele rivaal helpen en gemakkelijk de badge binnen slepen..? De duistere gedachten die gefrustreerd was op het feit dat hij deze actie ondernam, ondanks dat het een milde heldendaad was, stuurde hem even overboord. Enkel Deuce wist hem weer in het hier en nu te krijgen door luid te knorren en zijn vochtige snuit tegen zijn wang aan te drukken. Zonder erbij na te denken maar wel met een idee sprintte hij naar de knul toe, en greep direct zijn pols vast. Woest keek de jongen om, proberend zo snel mogelijk zijn tranen weg te wrijven. ‘L-Lach je mij nu uit?’ Met een frons keek hij hem aan, bedenkend hoeveel regels hij over trad om zo plotseling op te treden. Ach, op het einde van de dag maakte het toch niet veel meer uit en bovendien was hij te angstig om daar verder over na te denken. Hij hurkte kort voor de jongen neer met Deuce die de ander vrolijk begroette. “N-Nee, ik wilde je eigenlijk… tja… opvrolijken, ik beloof je dat ik zal winnen en dan wil ik dat.. ehm..” Help, hij zat niet meer in het moment en wist niets uit te kramen, “…Ik wil dat je weer gaat lachen, niet ik,” De jongen keek hem aan alsof hij niet goed snik was, maar wat had hij anders kunnen doen? ‘H-Heb je teveel snoep op..?’ Joey knikte maar voor het gemak maar de jongen liet zich wel leiden door hem. Nee, hij had het niet kunnen laten een huilende Trainer achter zich te laten. Al moest hij nu wel winnen. Een keus had hij niet.

Nerveus sloeg hij de deur weer open en keek hij daarbij de gymleidster recht in haar ogen aan. ‘Iemand zomaar meegenomen? Ach, welkom in de Santalune gym en mijn naam is Viola, en jij bent…?’ Beleefd stelde ze zich voor al leek het duidelijk ietwat geforceerd te zijn. Ze leek meer de losse type in zijn ogen. “Joey Breeze,” Moeizaam sputterde hij zijn naam uit, maar Viola negeerde het en glimlachte naar hem. Ze keerde haar rug naar hem toe en begeleidde hen twee naar de strijdveld. Onderweg vielen wat schilderijen hem op, maar hij was het meest afgeleid door zijn eigen zenuwen en de jongen, wiens naam hij eindelijk wist. Youngster. Een vreemde naam, maar zijn achternaam was ook bizar. Het veld was eenvoudig en niet echt bezaaid met rotsen, vlammen of water. Het was een neutraal veld wat hij niet verwacht had. Dit was toch geen Normal type gym of had hij zich vergist? ‘Youngster mag op de tribune zitten,’ riep de gymleidster om en de jongen nam ietwat twijfelachtig plaats op de bijna lege tribune, voordat ze haar aandacht weer volledig op Joey richtte. Al lag zijn aandacht eerder op hoeveel ruimte er binnen was. Het had bijna de omvang van een gymzaal en de vloer voelde ook zo aan. Nou was het maar te hopen dat het een gym als in Pokémon gevecht was en niet een work-out. Toen de scheidsrechter verscheen, voelde hij zich ook opgelucht bij zijn woorden. ‘Beide Trainers mogen twee Pokémon gebruiken en de uitdager mag tijdens het gevecht wisselen van Pokémon en de gymleider enkel als die uitgeschakeld is. Duidelijk?’ Oké, het moment was daar en hij zou en moest zegevieren. Dat was vrij veel van hem gevraagd maar dit had hij zelf veroorzaakt. Eindelijk brak het moment aan dat hij zijn vecht ervaring in de proef zou stellen en zelfs met wat publiek zou hij niet zomaar door de grond moeten zakken. Hij knikte dus instemmend, en het gevecht barstte los met de Swinub die zich van zijn hoofd wierp en luid snuivend op het veld verscheen. ‘Kom maar op, ga Surskit!’ Met een zwaai va een Pokéball haalde ze haar eerste Pokémon tevoorschijn die duidelijk weg had van een Bug type. Verder kon het absoluut geen Kanto of Johto Pokémon zijn, dus scande hij deze gelijk in met zijn Pokédex om erachter te komen dat die uit het tropische en verre Hoenn kwam. Maar het had de unieke typing van Water en Bug. Hij zou voorzichtig moeten strijden o deze strijd te winnen maar zolang Youngster er was had hij geen keus. Nou moest hij écht winnen.

VS.
Joey sent out Deuce!
Viola sent out Surskiit!
Surskit used Sweet Scent! It lowered Dece’s evasioness!
Deuce used Swagger!1 Surskit’s Attack raised! Surskit got confused!
Surskit is confused, and used Bubble! It was super effective!
Deuce used Bulldoze! Surskit speed lowered! It wasn’t very effective!
Surskit is confused, and hurts itself in confusion!
Deuce used Toxic! It missed!
Surskit is confused, and used Quick Attack! It wasn’t very effective!
Deuce used Toxic! Surskit got badly poisoned!
Surskit is confused, and hurts itself in confusion! Surskut is hurt by poison!
Deuce used Rock Slide! It was super effective!
Surskit is no more confused, and used Bubble! It was super effective! Surskit is hurt by poison!
Deuce used Swagger! Surskit’s Attack raised! Surskit got confused!
Surskit is confused, and used Bubble! It was super effective!
Deuce used Bulldoze! Surskit’s speed lowered! It wasn’t very effective!
Deuce used Rock Slide! It was super effective!
Surskit flinched! Surskit got hurt by poison!
Deuce used Stone Edge! It missed!
Surskit is confused and used Bubble! It was super effective! Surskit is hurt by poison!
Deuce used Stone Edge! It was super effective!
Surskit is confused and hurts itself in confusion! Surskit is hurt by poison!
Surskit fainted!

Een hele last verdween van zijn schouders en opgelucht haalde hij dan ook adem toen de Surskit uitgeteld op het veld lag. Ernstig had hij de Pokémon niet willen verwonden, dat was niet zijn gevecht stijl. Dat had hij na de confrontatie met Lorro ontdekt. Een gevecht draaide om de band tussen Trainer en Pokémon en elkaars grenzen kennen. Daar geloofde hij althans heilig in, al kon hij er flink naast zitten. Viola keek hem namelijk beteuterd aan maar de vlammen van passie keerde terug toen ze haar tweede Pokémon tevoorschijn haalde. ‘Dat was een hele slimme zet van je, Joey, niet jouw Pokémon de ander uitschakelen maar de Pokémon zichzelf. Dat heb ik lang niet meer gezien met al die Trainers die zich enkel richten op kracht, máár…’ Ze klapte de Pokéball open om een vlinderachtige Pokémon met felroze vleugels te laten verschijnen, ‘… Denk maar niet dat ik je dat nog makkelijk zal maken,’ Oh nee, ze had hem door. Hij balde zijn vuisten en keek direct naar de Swinub die kalm knorde en enkel zijn vacht uitschudde om van het water af te komen die de Bubble achter gelaten had. De nuchtere houding van de Swinub werkte goed op zulke moment. Gewoon rustig blijven ademhalen en vertrouwen in je zelf en je Pokémon. Makkelijker gezegd dan gedaan maar dat was ook toen hij de stoet oude fietsers aan had moeten spreken. Blijf in het nu en richt je op je doel en dan kwam het wel goed. Dat nam niet zijn nervositeit weg maar ditmaal zou hij niet dicht klappen. “K-Kom… maar op,” Luid klonk zijn stem misschien niet maar hij kon toch niet eens een weerwoord van zich af laten horen op zoiets? Nerveus slikte hij en keek recht in de ogen van de onbekende vlinder Pokémon. Die Pokémon kende hij dan weer wel, het was een Vivillon. Die kwam vrij veel in Santalune Forest voor en was haast het icoon voor Kalos. ‘Joey… j-je kan het, anders trakteer je mij op een lading snoep!’ Geschrokken sprong hij bijna een gat in de lucht toen Youngster hem aanmoedigde vanuit de tribune. Met een wat geforceerd glimlach stak hij dan ook zijn duim naar hem op. Ja, dit zou hij tot een goed einde brengen!

VS.
‘Poison Powder!’ riep Viola en de Vivillon vloog regelrecht op de Swinub af om vervolgens vlak boven hem een flinke giftige wind op los te gooien, ‘Gust erachter!’ Met haar krachtige vleugels wapperde ze om de giftige lading in de vorm van een kleine tornado op hem af te vuren. De aanval kleurde fel paars en raasde al snel op Deuce af. De hint was aangekomen, nou zou Viola er alles aan doen om hem tegen te houden dezelfde strategie te gebruiken door het tegen hem te keren. Wind tegen wind. “Icy Wind tegen de tornado, en dan je Swagger!” Nee, hij weigerde weg te stappen van zijn strategie en keek toe hoe de zwijn zijn mond opende en een ijskoude lucht op de tornado in blies. Met moeite hield hij zichzelf overeind met de sterke kracht van de tornado en boorde zijn poten de grond in, de pijn doorbijtend.  De tornado begaf het echter eindelijk en de ijskoude lucht kwam recht tegen de vlinder aan die zich achter de tornado verscholen had. ‘Vi!’ gilde de vlinder luid, met haar kop schuddend en wapperend met haar vleugels in een poging het beetje aan ijs van zich af te werpen. Met een ‘coole’ blik staarde de Ice type vervolgens de Vivillon aan en begon ineens diverse knorren van zich af te laten horen wat niet goed viel bij de vlinder. Ze wapperde furieus met haar vleugels maar de heldere blik was uit haar ogen verdwenen. ‘Light Screen!’ Ondanks de verwarring wist ze een spiegel te verschijnen voor haar lichaam die speciale aanvallen verminderde in kracht. Hmm, dan kon hij altijd een andere aanpak nemen. “Deuce, gebruik je Rock Slide!” De Swinub wierp zijn poten de lucht in en liet een verblindend licht boven de vlinder verschijnen. Een hele reeks puntige rotsen regende direct naar beneden, recht op de Vivillon. Een grijns sierde Viola’s gezicht terwijl de rotsen haar Pokémon dreigden te raken, hier had ze een troefkaart voor. ‘Struggle Bug!’ De vlinder’s blik werd al een tikkeltje helder en ze liet haar lijf raken door de scherpe rotsen, om vervolgens afstand te nemen en vele groene lichtjes recht op de Swinub af te vuren. Dat had hij aan moeten zien komen! De lichtjes schoten genadeloos neer op Deuce’s lichaam die de aanval slechter had weten te weerstaan dan de eerste aanval. Zijn lichaam werd de grond in geboord en een kreun kwam uit de zwijn vandaan die Joey fysiek pijn deed.  “Deuce, gaat het?” De zwijn schudde zijn kop maar snoof instemmend met zijn blik op de vlinder gericht. Hij volgde zijn blik naar de vlinder die duidelijk even geen controle meer had over haar verwarring maar toch hun kant al op vloog zonder een commando van Viola daartoe gekregen te hebben.

Hun prioriteit zou voor nu het afremmen zijn van de vlinder Pokémon. “Verzamel je Toxic en gebruik dan je Ice Shard op haar vleugels!” Dat ze nou écht verward was betekende wel dat het elk moment in een oogwenk verdwenen zou zijn. Viola leek ook een poging te doen haar Pokémon weer bij kennis te krijgen om weer controle over de vlinder te krijgen. ‘Vivillon, focus je op mijn stem!’ Viola’s stem had niet kalmer kunnen klinken en de vlinder’s ogen werden al weer helder, ‘Goed zo, gebruik nu je Psy Beam!’ Oh nee, betekende dit dat ze niet genoeg tijd hadden haar aan te vallen met zijn aanval…? De strijd leek er enkel moeilijker op te worden maar als hij minstens deze aanval wist te raken, kon hij terug gaan naar zijn strategie. Als Deuce de aanval raakte. De jonge zwijn opende zijn mond en een smerige giftige substantie had hij erin verzamelde die vervolgens uit werd gespuugd, gevolgd door een flinke lading ijspegels. Het felpaarse vergif zat om de meest puntige zijde heen die recht op de Vivillon haar vleugels werd afgeschoten. ‘Vi!’ De Vivillon manoeuvreerde tussen de ijspegels door en haar ogen gloeide al op voor de Psybeam, totdat een ijspegel was geknald tegen een ander. De weg die de aanval nam veranderde en kwam daarmee recht in haar vleugel terecht. Gelijk gilde de vlinder het uit van de pijn met de door gif omhulde ijspegel wat door haar vleugel heen stak en was ze niet meer in staat langer controle te hebben over haar vliegvermogen.

Genadeloos ving ze de zee ijspegels op met haar lichaam die steeds meer vergif binnen kreeg en haar al fragiele lichaam afzwakte. ‘Vivillon, nu! En dan je Struggle Bug!’ Van pijn had de vlinder haar ogen tot spleetjes getrokken maar met een uiterste pijnlijke klap met haar vleugels bracht ze zichzelf hoog de lucht in en vuurde de Psybeam af met de groene lichtjes die deze versterkte. Ze maakte het hen maar moeilijk om hun strategie te blijven volgen. Met gebalde vuist keek hij naar Deuce die het zelf echter minder een probleem vond. “Bescherm jezelf met Stone Edge! Gebruik dan je Swagger!” Zo snel zou hij dan ook weer niet opgeven, en de Swinub had maar een stap hoeven te verzetten om diverse rotsen uit de grond laten verschijnen en een muur tegen de aanval te vormen. De punten van de rotsen knalde echter tegen de vlinder op die met de klap recht naar de grond toe werd geslingerd. Recht voor het gezicht van de zwijn die vrolijk knorde toen de Vivillon vermoeid haar lijf overeind duwde om haar tegenstander recht in de ogen aan te kijken. De koelere blik van de Swinub keerde terug en zonder al teveel moeite knorde hij vrolijk verder, daarmee de vlinder flink verwarrend. Verward staarde ze hem maar wel nog roder aangezet dan voorheen van woede. De woorden van Viola negerend, wapperde ze met haar vleugels maar vervormde haar vleugel zich tot iets wazigs wat ze aan zag als de vijand. Woest gaf ze haar eigen vleugel een kopstoot met als gevolg dat ze met een pijnkreet op de grond viel. ‘Vivillon, kom overeind en gebruik je Stun Spore!’ De vlinder reageerde er niet direct op en wapperde enkel woest met haar pijnlijke vleugels die ze telkens een klap met haar poten verkocht. Stoot na stoot viel ze haar vleugels aan, alsof die haar flink hadden uitgescholden. Het putte echter haar armen uit en dat leek net datgene te zijn die haar weer in het hier en nu bracht.

Toen ze een stoot dreigde uit te delen keek ze plotseling de Swinub aan en met een klap van haar vleugel tegen zijn lijf aan wist ze een gele verlammende power op hem af te zetten. ‘Swi!’ Versuft door de plotselinge aanval gilde hij het uit en kwam hij een meter verderop op de grond neer. Langzaam wist hij pas weer op zijn poten te komen maar de verlamming was al ingetreden. “Deuce, dat was geweldig van je, blijf staan!” Het was de bewondering voor zijn Pokémon dat hem hoop liet hebben in het gevecht op dit punt, zeer met de verlamming. Dat zou een probleem vormen… als ze puur op kracht zouden vertrouwen! ‘Maak het af met een Gust en een Psybeam!’ Dezelfde combinatie als voorheen en de vlinder keek nog verrast om naar Viola maar de blik vertelde genoeg om haar te laten weten dat ze het meende. De pijn doorbijtend wapperde ze met haar toegetakelde vleugels maar enkel een zwak wervelwindje wist ze op te wekken. Daarentegen stopte ze meer kracht in de Pssybeam en de paarsachtige stralen verkleurden de wervelwind en gaven het flink wat meer kracht. ‘Laat jezelf door de wervelwind naar hem toebewegen en gebruik dan je Struggle Bug!’ Dat was dus haar idee! De vlinder glimlachte trots op haar Trainer en wierp haar zwakke lichaam op de tornado die haar lijf wist te dragen. Regelrecht en moeiteloos naar de gedeeltelijk verlamde Swinub toe. De vorige keer had hij zijn Icy Wind gebruikt om het af te remmen maar dat zou nu enkel té pijnlijk aankomen. “Ugh… W-Wacht!” Viola leek verrast te zijn op zijn reactie op haar gecombineerde aanval. “Icy Wind de grond en Tackle de vlinder tegen de grond aan!” De Swinub ademde diep in en vuurde een zo koud mogelijke adem de grond in waar de grond direct bevroor, en wierp moeizaam zijn lichaam uit de weg van de tornado. Enkel om op het laatste moment plotseling zijn rug naar achteren te werpen recht tegen de rug van de Vivillon om haar richting de grond te duwen. Verrast gilde de vlinder en verloor ze haar voeting op het ijs, waardoor ze direct een rondje draaide die door de wervelwind versterkt werd. ‘Vi???’ De wervelwind zwakte af en de groene lichtjes en paarse straal hadden haar duidelijk beschadigd, terwijl ze als een ballerina rondjes om haar as gemaakt had. Toen ze eenmaal stil stond waggelde ze ietwat ongemakkelijk maar viel ze vervolgens uitgeput neer. H-Hadden ze gewonnen?


Gebruikte aanvallen:
Icy Wind 2x
Swagger 2x
Rock Slide
Toxic
Ice Shard
Stone Edge
Tackle

what on earth the others are here for I don't know

We are all here on earth to help others

De vlinder bewoog geen vin meer en bleef stilletjes liggen. De scheidsrechter stapte naar de Pokémon toe en concludeerde trots dat de strijd voorbij was. Viola ademde diep uit en keerde de Vivillon terug. ‘Je hebt goed gevochten,’ complimenteerde ze haar, voordat ze zijn kant op keek. Joey zelf was al naar de Swinub toegelopen en wierp zijn armen om het zachte lichaam van de zwijn. “Goed gedaan, Deuce! We hebben gewonnen, de eerste gymbadge is van ons!” Het besef was direct doorgedrongen en zijn enthousiasme en opluchting kon hij amper onderdrukken. Met de Swinub in zijn handen vast stak hij die de lucht in om hem recht aan te kijken. Vrolijk gilde de Swinub het uit en hij kon zijn glimlach niet meer onderdrukken. De eerste gymbadge hadden ze zojuist binnen, wat was er beter dan dát? Wacht, er was iets en hij keek ietwat bescheiden naar Youngster die op de punt van zijn stoel hem aanstaarde. Hij wist niet of hij dat goed of slecht moest inschatten en stak enkel trots zijn duim naar hem omhoog. Deuce imiteerde hem door zijn voorpoot de lucht in te gooien. ‘Joey!’ riep Viola luid, en geschrokken staarde hij haar aan en hield hij de Swinub weer tegen zich aan. Wat was er nu weer gaande, of werd hem zijn gymbadge geweigerd? Nerveus volgde hij haar elke beweging totdat ze vlak voor hem stil stond en een glimlach haar gezicht sierde. ‘Je hebt uiteindelijk gewonnen op jouw manier, en je mag daar zeker trots op zijn. Je hebt de Bug Badge verdient!’ Uit haar zak haalde ze een doosje uit waar de glimmende object in zat. Het was moeilijk te bevatten dat dit hem zojuist overkwam maar vooralsnog greep hij de badge vast, nog ongelovig naar het glimmende voorwerp starend. Dit was het begin van hun lange reis om de acht badges te verzamelen! Hij verborg de badge weer in zijn hand en keek Viola dankbaar aan. ‘Dan is er nog iets… Hier!’ De gymleidster viste iets uit haar achterzak en het was een brief met een felblauwe strik eromheen en een bollig uitsteeksel. ‘Met deze brief zou ik langs een Breeder stel, vlak voorbij Aquacorde Town gaan. Je hoeft enkel hen de brief te laten zien, en verder zit er buiten de brief nog een folder van de Battle Maison. Het is recent geopend en misschien een goede training voor jou en je Pokémon maar het is wel in Hoenn,’ Wat. Hij begreep niet dat ze hem zoveel gaf om beter als Trainer te worden, terwijl hij eigenlijk niet meer dan een badge verwacht had. Of was dit een ietwat speciale behandeling? Hij begreep er niets van maar nam de brief e folder maar aan, voordat hij het liet bezinken. ‘Dan leid ik jullie wel weer naar buiten,’ Het feit dat ze gewonnen hadden liet hij bezinken, terwijl Youngster onderweg continu opwonden over zijn acties sprak. Elke gecombineerde aanvallen en hoe kalm hij het aangepakt had. Kalm was hij toen zeker niet. Zeker Deuce niet die maar bleef woelen in zijn armen en pas buiten de gym en de afscheid met Youngster kalmeerde.

“Phieuw, ik kan nu wel tien dagen slapen,” Direct zakte hij in elkaar op de eerste en de beste bank, volledig naar achteren leunend. Uitgeput was hij zeker maar nu hij weer alleen met de zwijn was, merkte hij het pas. De spanning had zoveel energie van hem afgetapt, niet normaal. Al leek Deuce tot dusver genoeg energie te hebben. Eenmaal uit zijn armen liep hij maar heen en weer, totdat hij zijn lijf uitschudde en uiteindelijk op zijn schoot in slaap viel. Was dat misschien nog door de spanning geweest? Veel dacht hij er niet over na en aaide op de bank over het warme lijf van Deuce. Dit was eigenlijk fijn zo, eindelijk wat rust na een flink gevecht. Morgen kwam wel de trip naar de fokkerij die de hele dag zeker in beslag zou nemen. Voor nu… kon hij misschien ook zijn ogen even neer slaan. Dat dacht hij want na enkele minuten nam plotseling het gewicht op zijn schoot alweer toe. Half slapend wreef hij in zijn ogen in een poging scherper te zien, maar nog voordat hij de tijd nam de situatie te begrijpen werd een snuit al in zijn gezicht gedrukt. “N-Niet nu.. Deuce, rust uit,” De vochtige snuit bleef maar in zijn gezicht blazen. Wat was er toch weer gaande? Hij opende zijn ogen maar meer dan een bruine massa zag hij niet. Luid gekraak was te horen, overal waar hij ook keek en een tel later voelde hij… was dat de stoep? ‘Pilo!!’ Brulde iets luid voor hem en toen hij wat meer dan enkel bruin zag werd zijn gezicht bleek. Een flinke bruine Pokémon met een zeer dikke winterse vacht stond voor hem met een herkenbare snuit en indrukwekkende slagtanden. De bruine vacht, slagtanden, onder haren zittende ogen… Dit was een Piloswine, de geëvolueerde vorm van Swinub! Vrolijk drukte de Pokémon zijn snuit tegen zijn gezicht aan, compleet zorgeloos als gewoonlijk. “D-Deuce… Ehm, stop ermee-Hahaha,” Stom. De Piloswine likte ditmaal nog vrolijker zijn gezicht om hem het zwijgen te leggen en zo stiekem mogelijk de locatie van Berry’s bij hem op te speuren. Op tijd had hij gelukkig door wat de Piloswine van plan was en stak zijn hand naar hem uit. “Je krijgt het pas als… Ja, ik op je rug mag zitten,” Deuce knikte en wierp daarmee zijn flinke hangende oren omhoog. Dit zou een vreemde ervaring zijn nadat Deuce altijd zo vertrouwd op zijn hoofd gezeten had. Voorzichtig probeerde hij in een sprong de rug van de Piloswine vast te grijpen maar Deuce gaf een extra zetje met zijn hoofd. “Hoppa, wow,” Deuce was echt na de strijd sterk genoeg te worden om hem te dragen. Zijn makker werd eindelijk wat ouder maar hij bleef toch dezelfde Deuce die vervolgens enkel oog voor de Berry’s had die hij van hem af wierp. “Ik ben trots op je, Deuce,” De zwijn knorde instemmend, terwijl hij de lading Berry’s verorberde… alleen nog sneller dan ooit tevoren. Na enkele tellen had hij alles al op en keek hij omhoog voor meer. Oh boy. Al dat groeien kwam gepaard met een grotere eetlust. Triest keek hij naar zijn portemonnee. Dat tripje moest hij verplaatsen.

what on earth the others are here for I don't know