GDFR. [&JORDAN BENITEZ]

Soul keek met over elkaar geslagen armen toe hoe Grovyle geconcentreerd door de dichte velden bewoog om zijn tegenstander te ontwijken. ‘Oké en nu afmaken met Quick Attack!’ Soul moest toegeven dat hij dankzij al deze trainingen in het wild steeds beter begon te worden en dat Grovyle goed begon te begrijpen waar discipline nu precies om draaide. Maar daar had Grovyle sowieso niet veel moeite mee te hebben. Al toen hij een Treecko was was hij vrij serieus wat trainen betrof en hij evolueerde hij vrij snel nadat Soul hem had gekregen. Soul had uitgelegd wat hij precies van zijn Pokémon verwachtte en Grovyle had een knikje gegeven ten teken dat hij het begreep. Soul had uitgelegd dat het het makkelijkste was als ze de gym in Kalos zouden uitdagen zodat hij er op tijd bij zou zijn als hij gevraagd zou worden voor een andere Quest en zodat hij Salamence zo min mogelijk zou belasten met te veel vliegen. Soul was nooit echt iemand voor de vervoersmiddelen geweest en bovendien vond hij een boot veel te traag gaan, maar Salamence gebruikte hij eigenlijk enkel om voor Quests naar Hoenn te vliegen en zo nu en dan om een plaatsje te bezoeken. De jongen wilde zijn Grovyle gebruiken voor sowieso de eerste twee gyms en misschien een nieuwe teammember erbij om de derde gym uit te dagen. Zijn andere Pokémon mochten zich vanaf de vierde gym volgens de regels er weer bij voegen. Soul moest nog even denken over wat zijn vierde teammember zou worden, maar hij zat te denken aan een flying type omdat hij daar sowieso de derde en de vierde gym mee kon elimineren als hij zijn Houndoom voor de vierde gym mocht gebruiken. Maar goed, zover was hij nog niet. Hij zou eerst maar eens de eerste gym gaan uitdagen.

De Espurr viel op de grond en kwam niet meer overeind waardoor Grovyle een paar stappen naar achteren deed en het stokje dat hij in zijn mond droeg er weer terug in stopte. Soul keek met een rustige blik toe hoe Espurr overeind kwam en zich uit te voeten maakte. Hij kon natuurlijk ook een Meowstic vangen. Als hij met Houndoom zijn tweede Pokémon zou vangen zou hij sowieso iets sterks en geëvolueerd krijgen. Maar goed, daar zou hij later nog wel over nadenken. Ook moest hij nadenken over welke fighting type move hij aan Grovyle zou geven als hij met zijn Pokémon de tweede gym ging uitdagen. Soul was van plan om deze gym ook alleen met Grovyle te doen. Hij grinnikte. Hij had echt zo veel plannen en hij was nog niet eens voorbij de eerste gym. Iets in hem zei hem dat hij dit ook wilde doen om indruk te maken op Lima. Hij grijnsde al bij het idee hoe ze zou reageren als hij op korte tijd een badge zou halen, zijn Grovyle zou evolueren in een Sceptile, een Quest zou hebben afgerond én een nieuwe gym uitgedaagd zou hebben. Soul was dan ook niet bepaald iemand die veel rust nam en dat kon je nu wel merken. Sinds hij het pad ingeslagen had om ook gyms uit te gaan dagen merkte je nog harder hoe hard hij al wel niet werkte. De jongen wenkte zijn Grovyle, stak zijn handen in zijn zakken en liep langzaamaan weg. Hij besloot om het lange pad naar Parfum Palace te bewandelen en te gaan kijken of het echt de moeite waard was om naar binnen te gaan. Hij kon zijn geld op dit moment vrij hard gebruiken dus als ze een gekke prijs vroegen ging hij niet naar binnen.

Soul keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de man die hem zojuist de prijs had verteld om naar binnen te gaan. Dat ging hij dus echt niet doen. Hij liep weg van de man en deed net alsof hij weer terug naar het pad zou wandelen dat terug naar de splitsing van Camphrier Town en twee Routes zou leiden, maar zodra de man bezig was met twee huilende kinderen die een keel op begonnen te zetten omdat ze het o zo prachtige paleis niet in mochten gaf Soul zijn Grovyle een seintje. Grovyle opende zijn poten zodat Soul er zijn voeten in kon zetten. Met kracht gooide Grovyle hem omhoog waardoor Soul de uiteinden van de spijlen kon grijpen en zichzelf over de schutting kon hijsen. Grovyle stond met één grote sprong al naast hem en hielp hem naar beneden. ‘Hé!’ hoorde Soul opeens achter zich roepen en zonder te kijken of het op hem was begon hij al richting het paleis te rennen. Er was te veel menigte om hem nu nog te vangen en Soul grijnsde terwijl hij naar binnen ging. Nu hield hij een rustigere pas aan. Hij was vrij zeker dat ze nu bewakers om gingen roepen en dus keerde hij Grovyle terug en bracht zijn Houndoom naar buiten. Hij zette zijn kap over zijn hoofd en stak zijn handen in zijn zakken waarna hij één van de mooie kamers begon te bewonderen. ‘Hij is hier langsgekomen!’ hoorde hij één van de bewakers roepen en Soul hield zijn lach in toen ze langs hem renden. Houndoom keek hem aan met een wijze blik alsof hij direct begreep wat er aan de hand was en schudde daarna afkeurend zijn kopje. Soul haalde zijn schouders op alsof hij wilde vragen wat de Houndoom dan had verwacht en ging vervolgens één van de kamers binnen. Hij sloot de deur en deed zijn kap weer af. ‘En hier vragen ze zoveel geld voor?’ vroeg Soul schamper terwijl hij naar een vrij lelijke oude vaas keek. Houndoom gromde ter bevestiging en Soul liep nog verder te kamer in. Hij hoorde echter geluiden van buitenaf komen en keek Houndoom gealarmeerd aan. Waren ze er dan toch achter gekomen dat hij de indringer was? Houndoom sprong al onder het grote bed en Soul verborg zich achter de holte waar de deur naar toe zou gaan als het geopend werd. Soul had echter geen tijd om op tijd te reageren… met het gevolg dat de deur vol opensloeg tegen zijn neus en hij een kreun niet kon inhouden.

Het rumoer in de gangen wees aan dat ze inderdaad ontdekt hadden dat hij hier ergens moest zijn, maar dat ze geen idee hadden waar hij precies was. Soul grijnsde. Een heel groot paleis was niet heel erg handig als iemand stiekem binnen probeerde te glippen. Hij kon dan ook niet geloven dat hij dat werkelijk gedaan had, maar om eerlijk te zijn was het best leuk geweest om over de grote spijlen van het hek te klimmen en aan de andere kant terecht te komen waarna hij had moeten rennen voor zijn leven zodat ze hem niet te pakken konden krijgen. Het enige nadeel hieraan was als dit op het nieuws zou komen en mensen hem toevallig gefilmd had dat ze hem misschien bij de Ranger Base zouden herkennen. Konden ze je van je rang ontheffen als ze dit zagen gebeurden? Hij nam aan van wel, want Rangers handelden meestal in alle eerlijkheid. Als de man die voor de poort stond en hem had zien springen zou weten dat hij een Ranger was zou hij daar ernstig misbruik van kunnen maken door inderdaad naar de Ranger Base te bellen en hem aan te geven. En als de bewakers van dit paleis hem zouden vinden had hij het al helemaal zitten. Niet alleen zou hij hoogstwaarschijnlijk een paar klappen mogen incasseren, maar zouden ze hem ook nog eens naar het politiebureau brengen ook. Houndoom zou hem dan waarschijnlijk willen verdedigen en dat zou alles alleen maar erger maken. Het moest niet zou zijn dat hij als een crimineel bekend kwam te staan. En dus was het belangrijk dat hij zo goed mogelijk verborgen bleef. Ze mochten hem absoluut niet ontdekken. Hij zou zichzelf wel voor zijn kop kunnen slaan als hij door dit soort gedrag zijn Rang én zijn eer zou kwijtraken.

Soul probeerde na te gaan of hij en Houndoom wel goed genoeg verborgen waren. Houndoom sowieso. Als iemand binnen zou komen zou het ooghoogte te groot zijn om de grote Pokémon onder het bed te zien schuilen. Hij stond achter de deur en enkel als ze de deur te hard open zouden slaan en geen klap zouden horen zouden ze vermoeden dat hij er achter kon schuilen, maar Soul wilde nu toch wel dat hij onder het bed was komen liggen naast zijn Houndoom. Als de mannen meer de kamer in zouden gaan en zich om zouden draaien was hij vrij makkelijk te ontdekken zelfs al zou hij zich helemaal in het hoekje van de deur van de kamer begeven. Hij kon natuurlijk ook zeggen dat hij met een paar vrienden verstoppertje aan het spelen was, maar zouden ze dat geloven? Zijn blonde haar had nogal opgevallen en hoewel een paar mensen hem waarschijnlijk wel een Houndoom tevoorschijn hadden zien halen, was hij er vrij zeker van dat de man aan de poort en de bewakers dat niet hadden gezien. Hij herinnerde zich het moment dat hij Houndoom tevoorschijn had gehaald. Dat was nadat hij helemaal in het paleis was geweest en voordat ze de bewakers om waren gaan roepen. Mensen hadden hem waarschijnlijk wel door de gangen zien rennen, maar het voordeel aan het prachtige interieur van Parfum Palace was dat iedereen zo geboeid was door de schilderijen, de gouden vazen en andere bezienswaardigheden dat ze niet echt letten op een jongen die zichzelf een weg baande door de gang. Pas als de bewakers langs kwamen rennen en vragen begonnen te stellen wisten ze waarschijnlijk wel dat ze een jongen voorbij hadden zien rennen, maar konden ze niet meer met precisie zeggen hoe hij er ook alweer uitzag.

Maar goed, het noodlot sloeg dus toe toen er opeens wél iemand de kamer binnenkwam. Aan het forse openen van de deur zou hij denken dat zes bewakers tegelijkertijd binnen kwamen. Hij zag dat Houndoom net op tijd zijn staart introk dat onder het bed uit was geschoven, maar meer kon hij niet zien omdat een waas van tranen zijn zicht blokkeerde. Zijn handen vlogen naar zijn neus en hij voelde de kleverige vloeistof in zijn neus al naar buiten komen wat aantoonde dat hij een bloedneus had. Dat bracht hem echter wel op een idee. Het was vies, maar wel een idee. Als hij dat bloed zou gebruiken om een beetje in zijn haar te smeren dan zouden mensen niet meer zo snel denken dat hij de indringer was, maar eerder iemand die aangevallen was door de indringer. En dus liet hij zijn handen weggaan waardoor het bloed rijkelijk kon vloeien en maakte hij recht oogcontact met wat zo te zien een mede-Ranger was. Als hij haar zo zag was hij blij dat hij zijn eigen kleren aanhad, zeg. Het was goed om te weten dat hij zijn bekritiserende gedachten nog altijd bij zich had, dat wilde zeggen dat hij niet te hard onder de indruk was geraakt van de deur die met volle kracht tegen zijn neus was gevlogen. ‘Gegroet, mede-Ranger,’ sprak hij en deze keer hield hij wel zijn hand voor zijn neus zodat de vloeistof niet in zijn mond terechtkwam. Dat zou namelijk pas écht vies zijn. ‘Je liet me al denken dat het die bewakers waren,’ grijnsde hij. ‘Houndoom, kom maar tevoorschijn. De kust is veilig.’ Zorgelijk keek Houndoom naar zijn trainer nadat hij onder het bed uit was gekomen en liep naar de trainer toe om aan diens zijde te staan. Een beetje wantrouwend keek hij naar het meisje dat op het bed zat. Soul had zichzelf al zo goed als verraden, maar hij dacht wel dat een collega van hem kon zwijgen. Tenzij ze op geld uit was en ze een beloning wilde krijgen door hem te verraden, maar dan zou hij haar gewoon het leven zuur maken voor de rest van het jaar. In beide situaties won hij dus. ‘Ik dacht ik maakte een gratis entree, maar dat viel tegen,’ zei hij met een grijns tegen haar. ‘Heb je gezien welke kant de bewakers het laatste opgingen?’ Hij keek het meisje vragend aan.