I want to ride my bicycle! [OPEN]

In het begin had het best een leuk idee geleken: samen met Virus een fiets gaan kopen. Even de zorgen vergaten en mee doen aan de challenge om van de eerste helling naar de tweede helling op volle snelheid te fietsen. En dan van de tweede helling naar de laatste helling in een rustiger tempo waarna je vol je remmen dichtkneep om te stoppen. Het was één of andere traditie hier om zo van de helling af te fietsen. Ze hadden haar gezegd dat je je eigen manieren mocht verzinnen om van de helling te gaan, maar dat het wel één van de dingen was die je gedaan moest hebben. De jongen die tegen haar sprak had zo enthousiast en overtuigend geklonken dat Abi zo dom was geweest om het aan te nemen. Virus was dan ook helemaal blij omdat hij zijn trainster eindelijk nog eens iets wild zag doen. De laatste tijd was ze weer te veel teruggetrokken naar zijn zin en het werd tijd dat ze eens een keertje lol ging beleven. Bovendien had hij haar in Pokémon-taal plechtig beloofd dat hij bij elke stap bij haar zou staan. En dat hij haar beneden op zou vangen aan de helling als het mis zou gaan. Het feit dat hij een ghost type was en dat hij niet meer dan uit een bol van gas bestond was hij dan ook even vergeten voordat hij had toegestemd om deze gevaarlijke traditie mee te doen. Of om zijn trainster er aan mee te doen, liet hij het zo zeggen. Hij kon niet meer doen dan vrolijk naast haar zweven en ook naar beneden gaan, maar dan zonder al te veel kans op vallen natuurlijk. Momenteel zweefde de Gastly uitgelaten rond zijn trainers hoofd terwijl deze op haar lip beet en naar de gloednieuwe fiets keek die ze voorgeschoteld kreeg.

Abi had het eerlijk gezegd al gehad toen ze die eerste helling op was gefietst. En dan niet de helling die stijl naar beneden zou leiden, maar de helling die haar naar de grot zou brengen dat toevallig de ingang van de tweede gym was. Schijnbaar was het in de gym ook zo’n klimpartij en werd van je verwacht dat je een hele muur op zou klimmen om vervolgens uitgeput en al voor de trainer te gaan staan en om dan je battle nog eens te gaan doen. Was Abi even blij dat ze voor zichzelf had besloten om eerst wat Pokémon te verzamelen en daarna te kijken of ze de gyms zou gaan uitdagen. Wie weet zou ze voor de gyms uit te dagen ooit wel naar Kanto terugkeren, maar daar was ze nog niet zeker van. Het meisje fietste de laatste helling omhoog tot ze een eindje rustig rechtdoor kon fietsen. Achter haar waren nog enkele fietsers opgewonden tegen haar aan het praten en Abi herhaalde in haar hoofd wat er ook alweer van haar verwacht werd. ‘Dit is echt gekkenwerk,’ mompelde ze terwijl ze naar de helling keek. Virus moest toegeven dat, nu hij hier zo boven de helling zweefde, het er wel erg stijl uitzag en dat de kans dat zijn trainster zou vallen vrij groot was. Maar goed, ze had hier zelf voor gekozen en bovendien was hij er om te voorkomen dat er iets met haar zou gebeuren. Hij zou haar wel in slaap brengen voordat ze de grond raakte of zo. Abi zuchtte, ging op de trappers staan en wachtte tot ze naar beneden mocht gaan van diegene die onderaan de helling stond. Toen hij vroeg of ze klaar was stak ze haar duim naar hem op.

Een gil verliet Abi’s mond toen ze druk zette op de trappers en naar beneden ging. Een raar gevoel in haar buik zorgde er echter voor dat ze begon te gieren van het lachen, maar ze kon daardoor haar stuur niet meer op tijd goed trekken en dus bleef haar fiets haken tussen de tweede en de laatste helling in. ‘Remmen indrukken!’ hoorde ze iemand boven haar nog roepen, maar het mocht al niet meer baten. Abi voelde hoe haar lichaam van de fiets geheven werd en hoe haar lach overging naar een kreet van angst. Wat ze niet in de gaten had was dat Virus zo’n hoge stress ervaarde door gewoon al het zicht dat zijn trainster van haar fiets viel en zo ver naar beneden zou vallen dat hij zijn mond opende in een geluidloze schreeuw en vervolgens begon te gloeien. Wit licht kwam er van hem af terwijl hij groter werd en net voordat Abi neerkwam was hij geëvolueerd in een Haunter. Virus spurtte naar voren om haar alsnog op te vangen, maar haar lichaam ging recht door zijn handen en verbouwereerd keek hij naar de handen die hij had. Toen hij merkte dat hij een deel van zijn lichaam kon laten verdwijnen zodat enkel zijn handen overbleven begon hij luid te lachen. Toen besefte hij zich ook alweer waarom hij geëvolueerd was en wat daarvoor gezorgd had. De stress sloeg weer toe en hij draaide zich om naar zijn trainster die kreunend op de grond lag. ‘Remmen indrukken had ik toch gezegd,’ zei de man hoofdschuddend die over haar gebogen stond. ‘Het was maar goed dat je een helm droeg. Ga je fiets halen en maak dat je wegkomt. Dit is niks voor jou, meisje.’ Abi voelde haar kaken rood worden toen ze boven zich gelach hoorde, maar haar arm deed te veel zeer om er echt aandacht aan te besteden. Toen ze haar arm naar zich toedraaide zag ze dat ze drie grote schaafwonden had zitten. Ze beet op haar onderlip en liep de helling op om haar fiets te halen. Ze zag dat de schade nogal meeviel. Als ze niks zou zeggen zou de eigenaar waarschijnlijk niks merken, maar dan moest ze wel haar schaafwonden verbergen. Abi deed haar helm af en keek naar haar Gastly. Of… wat ze dacht dat een Gastly was. Virus was nu namelijk een Haunter. ‘Het moet echt niet gekker worden,’ mompelde ze. ‘Echt niet.’

Ze had nog een paar dagen in Kalos, en wat had ze besloten te doen? Een dagje naar het strand natuurlijk, nog even genieten van het zomerweer. Of dat was het plan geweest. Nadat Dahlia bijna een paar zwemmers had geëlektrocuteerd had Kate besloten dat het genoeg was geweest. Dus nu liep ze samen met de Mareep en Kye, die zoals altijd op haar schouder zat, door de stad. Ze was al geen fan van het strand, maar ze had toch wel gehoopt op een rustige dag. Jammer genoeg was er nooit een rustige dag met de Mareep. Dahlia liep nu vrolijk voor haar trainer uit en bokte soms pestend naar fietsers. Want die leken ook overal te zijn. Er was een heel fietspad aangelegd, puur voor races. Dahlia liet opeens een luid geblaat horen en sprintte naar voren. Er was een ongeluk gebeurd! Kate ging snel achter haar pokémon aan, bang het schaap uit het zicht te verliezen. Bezorgd keek de Mareep naar het meisje wat net overeind was gekomen van haar val. De aardige kant van Dahlia nam weer over, ze zorgzame kant die iedere meid persoon veilig wilde houden. Met grote ogen keek het schaap naar de schaafwonden. Oh nee!

Abi keek over haar schouder naar de helling waar het mis was gegaan. Stomme helling, dacht ze geïrriteerd. Ze had precies alles opgevolgd van wat ze moest doen en toch was het misgegaan. Oké, ze had haar remmen misschien wat laat ingedrukt, maar dat was het dan ook. Ze wilde zeker nog eens terugkomen hier om het nog eens te proberen, al zouden haar schaafwonden haar voor nu even weghouden hier. En het feit dat de man niet aardig tegen haar was geweest hielp ook niet echt. In plaats van zich te bekommeren om haar wonden had hij gewoon gezegd dat dit niet haar plaats was en een soort van gezegd dat ze op moest rotten! Ze keek over haar schouder naar de man, maar de moed om terug te gaan en er iets van te zeggen had ze dan ook weer niet. Ze haatte het feit dat alle pesterijen haar gevoel voor assertiviteit volledig weggenomen hadden. Ze wist zeker dat als ze niet zo veel gepest was geweest dat ze best voor zichzelf op had kunnen komen, maar voor nu moest ze daar nog in leren en in groeien. Abi keek op toen ze het geluid hoorde van een Pokémon en een Mareep voor haar zich staan. Ze glimlachte naar het beestje en boog door haar knieën om het te aaien, maar dat ging nog niet zo gemakkelijk als ze een fiets wilde tegenhouden. Ze zuchtte. Ze moest eerst die fiets terugbrengen, maar dan zou de Mareep waarschijnlijk al weg zijn. Ze keek op om te zien of de Mareep soms een trainer had en zag wel een meisje een beetje er vandaan lopen. ‘Hé,’ sprak ze lichtelijk verlegen. ‘Is dit jouw Mareep?’ Ze wees naar de Pokémon die voor haar stond en hield de fiets ondertussen zo goed mogelijk tegen. Virus kwam naast haar zweven en trok een gekke bek naar de Mareep.

Dahlia keek bezorgd omhoog en blaatte nog een keer luid. Het meisje was bezig met haar fiets en kon haar geen aandacht geven, maar dat was niet erg. Ze moest zeker zijn dat ze oké was! Kate kwam ook aanlopen en er werd gevraagd of ze de pokémon van het meisje was. Puh, nee, Kate was háár trainer, niet andersom. Maar dat dat waren kleine details, daar ging ze zich niet druk over maken. Een Haunter, waarschijnlijk van het meisje, verscheen naast haar en begon gekke bekken te trekken. Dahlia schonk geen aandacht aan de Ghosttype en hield haar bezorgde blik strak op de trainer van de pokémon.

"Dat is Dahlia," reageerde Kate glimlachend toen werd gevraagd of het haar Mareep was. De roze pokémon was druk bezig met de wonden van deze trainer. Het leek erop dat ze een lelijke val had gemaakt, maar niks al te ernstigs. "Gaat het?" Kate keek naar de schaafwonden, die konden beter worden schoongemaakt.

Met een zijdelingse blik keek Abi naar haar Haunter, maar deze leek zich niet bewust te zijn van het feit dat zijn trainer hem waarschuwend aankeek en ging gewoon door met gekke bekken trekken. Abi onderdrukte een zucht. Ze had gehoopt dat Virus naar de toekomst toe toch iets serieuzer zou worden, maar natuurlijk was die hoop tevergeefs. De Pokémon kon serieus zijn wanneer hij dat wilde en Abi deed ook haar best om te geloven dat Virus’ emoties zo hoog waren opgelopen dat hij was geëvolueerd, maar dat was vrij lastig te geloven als hij opeens vrolijk naast je kwam zweven en gekke bekken trok naar een Pokémon die wél oprechte zorgen uitte. Toen Abi wat beter keek merkte ze dat de Mareep een shiny was. Hoe kon haar dat eerst nog niet opgevallen zijn? Ze wist toch wel dat Mareep origineel wit van kleur waren? ‘Dit is Virus,’ zei Abi en weinig enthousiast wees ze opzij naar Virus. Ze was nog steeds een beetje verwonderd over het feit dat hij zo weinig interesse in haar wonden toonde hoewel ze het wel had moeten zien aankomen. Sinds hij een Haunter was geworden was hij al even onbekommerd over zijn omgeving als de andere twee ghost types die zijn vrienden waren geweest in Pokémon Tower. Maar er was nog hoop. Als hij een Gengar zou worden zou hij misschien terug wat serieuzer worden. ‘Gaat wel,’ zei ze tegen het meisje. ‘Ik wilde mee doen aan een soort van fietstraditie en remde verkeerd. Ik vloog echt van die helling af. Ik heb geluk dat er niet al te veel schade aan de fiets is.’ Het moest raar zijn voor het meisje dat zij zich meer druk maakte om hoe de fiets er uit zag dan om haar eigen gezondheid, maar de kosten van de huur zouden hoog oplopen als er te veel schade aan de fiets was. ‘Ik ga hem nu weer terugbrengen naar waar ik hem gehuurd heb. Niks zeggen over mijn schaafwonden als je mee gaat.’ Ze gaf de dame een knipoog en begon te lopen.

De Haunter werd voorgesteld als Virus. Kate keek naar de Ghosttype die alleen bezig leek te zijn met gekke bekken. Tja, Haunter stonden niet bekend als serieuze pokémon, het waren meer plaaggeesten. Al twijfelde ze of de pokémon Dahlia's niveau kon halen, de Mareep kon er ook wat van. Het meisje legde uit dat ze verkeerd remde en daardoor van de helling viel. Auw. "Ik geloof niet dat Dahlia iets anders toestaat," reageerde Kate glimlachend, en anders zou ze nog steeds wel meegaan. Die schrammen kon je beter verzorgen en schoonmaken, je wist nooit wat kon gebeuren als je het niet deed. Bovendien had ze niks beters te doen, kon ze net zo goed andere helpen. "Ik ben Kate," stelde ze zichzelf voor terwijl ze meeliep. Wel zo netjes jezelf voor te stellen in plaats van alleen je pokémon.