BuzzNav

Urg, familieruzies waren erg genoeg. Vooral tussen Kye en Bella, Dahlia en Bella, Dahlia en Kye.. alle drie tegelijkertijd... dat waren gewoon de drie lastposten. Tara en Noa waren rustig en keken alleen toe, soms meehelpend om de andere uit elkaar te halen. Vooral de Flygon. De show ging echter alweer door en Jean-Pierre moest haar.. kwaliteiten beschrijven. Alsof ze elkaar zo goed kenden. Geduld en volhoudendheid.. waren dat haar kwaliteiten? Misschien, ze gaf in elk geval niet snel op. Maar geduld, daar was ze niet zeker van. Misschien wel, misschien niet. De presentator leek in elk geval tevreden met de antwoorden en applaus kwam weer vanaf het publiek. "Laten we dan maar een kijkje naar de teams nemen," grijnsde de man terwijl hij zijn stoel wat naar achteren draaide. Op een scherm achteren verschenen twee keer zes slots met een plaatje van de bijbehorende pokémon. Kate keek naar haar team, shiny en wel. De levels, geslachten en gymoverwinningen waren vermeld. Tara had er vijf staan terwijl de rest, op Bella's twee na, een mooie nul had. Ook kon ze zien hoeveel gympokémon haar pokémon hadden verslagen. Tara's nummer stond op 11 en Bella 4. "Niet moeilijk een favoriet te zien," reageerde presentator met een knipoog. "De laatste drie zijn er recent bijgekomen," reageerde Kate met een glimlachje. Ze hadden geen kans gehad mee te vechten. Terwijl de man zich tot Jean-Pierre en zijn team richtte bestudeerde zij het bord. Alles werd bijgehouden, welke pokémon zij had geregistreerd, wie wie had verslagen, er waren zelfs foto's van voor de gevechten om de pokémon goed te laten zien. Wie weet wisten ze zelfs de namen van de pokémon. Gevaarlijk. Maar de league moest natuurlijk wel weten wie wat had, anders was het mogelijk vals te spelen en dat was catastrofaal voor een organisatie als deze.

Kate's ogen gleden naar Jean-Pierre's huidige team. Ze waren nog niet rond Tara's niveau, maar ze verwachtte niet dat het erg lang zou duren als hij door ging met het trainen van zijn pokémon. Zijn main leek een Mamoswine te zijn, iets waar ze Tara liever niet tegen liet vechten aangezien ze erg in het nadeel was. Daarnaast had ze vertrouwen in de draak, bovendien kende Tara veel TM's wat haar een stuk verder zou helpen. Maar ze moest niet tegen Jean-Pierre vechten, ze was alleen geïnteresseerd in moeilijke tegenstanders. En dan niet als in een oneerlijke drie tegen een, ze wilde een keer een echt uitdagend een op een gevecht zien. De presentator wilde de reden achter haar nieuwe aanwinsten weten. "De Rufflet heb ik via mijn.. werk verkregen," begon ze haar antwoord, het Rangerzijn liet ze achterwegen. Dat zou alleen meer vraagmateriaal zijn. "En de Totodile was een cadeau van een trainer die haar jammer genoeg niet kon meenemen op haar reis." Noa was eenzaam geweest, maar de trainer die haar had gevonden had geen plek voor de Totodile gehad. Zelfs als die shiny was. Het was iemand die meer emotionele waarde aan haar pokémon hechte dan zeldzaamheid. Een trainer naar haar hart.

Nog een vraag, toch over haar werk. "Ik eh, ik ben geen trainer," beantwoordde Kate de vraag wat ongemakkelijk, ze hield niet van al die aandacht. "Ik doe de gyms alleen als krachtmeting." En ze wilde niet nog meer vragen over haar heen krijgen. Nerveus keek ze opzij, naar Jean-Pierre, maar die keek een totaal andere kant op. Geen hulp van die kant. De presentator leek geen directe reactie te weten en wierp maar een charmante glimlach richting het publiek. Of dat moest het voorstellen, ze had geen idee of het echt werkte. Waarom was ze hier beland. Kate glimlachte en deed haar best niet te zuchten, dat zag er niet goed uit op TV.

Eindelijk werd de aandacht naar Jean-Pierre gebracht en kon ze luisteren hoe hij vertelde over zijn manier van trainen. Wandelen. Licht verrast keek Kate opzij, ze wandelde genoeg met haar werk, maar ze had het nooit als een manier van trainen gezien. Behalve bij Bella misschien, aangezien de Scolipede vooral op haar snelheid vertrouwde was het slim de conditie van de pokémon hoog te houden. Daarbij hield Bella van rennen, dus dat was niet zo moeilijk. Toen ze zag dat de presentator haar een blik toe wierp keek ze snel weg, de vragen mochten voor nu bij Jean-Pierre blijven. Als ze haar pokémon maar niet tevoorschijn moest halen, met Dahlia, Bella, Kye en Noa op een plek, vooral een TV studio.. dat zou een ramp worden. Tara vertrouwde ze nog wel, maar ook alleen Tara.

Nog wat extra wandeluitleg kwam en toen werd weer een vraag aan haar gesteld. Kate dacht kort na en keek opzij naar Jean-Pierre. "Hoe ben je bij je teamkeuzes gekomen?" het was altijd wel interessant om te horen waarom mensen bepaalde pokémon hadden. Zelf had ze geen 'bewuste' keuzes gemaakt, maar bij trainers was dat meestal anders. En het was interessant de drijfveer erachter te weten, voor haar dan. Nieuwsgierig keek de Ranger Jean-Pierre aan, wat zou zijn antwoord zijn?

Geïnteresseerd luisterde Kate naar Jean-Pierre's uitleg. Hij had een deel zelf gevangen en de andere waren cadeautjes geweest. Hij leek ook vooral tactisch te zijn, niet zoals zij. Maar dat maakte ze goed door haar pokémon TM's en andere aanvallen die ze normaal niet leerden te geven. Op het moment was alleen Tara degene met teveel aanvallen om te herinneren, maar als ze uiteindelijk tijd had om ernaar te kijken kon ze dat ook voor de rest van het team doen. Jean-Pierre eindigde door de vraag terug te kaatsen. "Tara vond ik als ei," begon ze nadenkend. "Ik zag toevallig hoe het nest werd aangevallen en heb haar gered." De rest had ze jammer genoeg niet kunnen redden, maar ze had niet bepaald een pokémon bij gehad. Het was immers in een moeilijke tijd gebeurd en de Trapinch had haar weer wat positiviteit gebracht. En afgeknauwde meubels. Maar ze woonde nu toch ergens anders. "Bella vond ik op een reisje naar Kalos. Ze was weggejaagd door haar soortgenoten en redelijk zwak," ging Kate verder. Nu was de Scolipede na Tara haar sterkste lid, Bella was ver gekomen sinds ze erbij was gekomen als antisociale Venipede. "Dahlia heb ik kortgeleden gevangen, maar dat was haar eigen keuze, en Noa was een cadeau van een trainer die haar niet kon houden," somde Kate de andere op. "Oh, en Kye heb ik als ei gekregen van mijn werk." En dat was hoe ze aan al haar pokémon was gekomen. Was ze bewust opzoek gegaan naar de bepaalde soort? Nee, maar ze had begrip voor trainers die dat wel deden. Maar zij was ook geen trainer, ze was Ranger en ze hield er niet van pokémon uit hun huis te rukken. Dat betekende niet dat ze het nooit moest doen, maar ze probeerde het te beperken.

Jean-Pierre wilde reageren, maar werd onderbroken door de presentator. Nieuwsgierig keek Kate naar de man die vroeg of hij een van zijn pokémon tevoorschijn wilde halen. Het ging allemaal wat snel, maar opeens stond Jean-Pierre op een andere plek op het podium en liet zijn Mamoswine verschijnen. Het was werkelijk een gigantische pokémon. Er waren weinig pokémon die ze had gezien die groter dan deze waren. Alleen Bella voor zover ze wist, die was groot, zelfs voor een Scolipede. En een Gyarados, maar die had gewoon een lang lichaam, dus dat telde niet helemaal. De Mamoswine leek niet helemaal wakker en keek maar wat voor zich uit. Kate grinnikte, ze begreep het wel. Opeens in een ruimte met felle lampen, publiek en een maffe presentator. Hopelijk werd zij niet gevraagd een pokémon tevoorschijn te halen, al betwijfelde ze haar geluk. Want wie wilde nu niet een shiny team zien? Dat was niet iets wat je dagelijks tegen kwam. Maar tot zij erbij werd geroepen bleef ze op het bankje zitten, even een moment rust van alle aandacht.