Watchu

Hij had zijn volgende potentiële pokémon gevonden. Er zat er al een in zijn haar, een kleine Joltik die nu standaard buiten z’n pokémon verbleef. Tevens was hij eindelijk van die vervloekte Vullaby af en had daarvoor in de plaats een Lunatone gekregen, een veel betere pokémon na zijn idee. En als laatste had hij van iemand een jonge Blitzle overgekocht, een pokémon die hij nodig moest gaan trainen. Maar voor nu was hij opzoek gegaan naar iets nieuws, een nieuw fenomeen waar hij naar wilde gaan kijken. Hij had al zijn apparatuur bij zich, zodat hij in ieder geval alles goed zou kunnen bestuderen. Vanuit eigen interesse was hij in de buurt van Vaniville Town gekomen, waar volgens de informatie van Team Rocket een horde aan Pichu moest zitten. Het was voor zowel het begrip van de horde als voor de pokémon, dat hij er achter aan was gegaan. Immers was hij nog nooit bij een horde geweest en al zijn kennis kwam alleen maar van boeken en ‘t internet. Daar moest hij eigenlijk eens verandering in gaan brengen. Dus had hij zijn spullen gepakt en was er vandoor gegaan. Sowieso deed hij niet al te veel binnen Team Rocket, niet voordat hij een fatsoenlijk team had opgesteld voor zichzelf. Wat betekende dat hij sowieso nog een van de horde Pichu te pakken wilde krijgen en dan eens goed moest gaan trainen ermee. Daarna zou hij zichzelf wel nuttig gaan maken binnen de organisatie en eens laten zien wat hij precies kon doen. Hij wist immers ook wel dat men hem niet vertrouwde, puur omdat hij onder nogal vreemde omstandigheden binnen Team Rocket was gekomen. Al moest hij toegeven dat hij de meest grote lol had gehad om mensen gewoon te irriteren omdat sommige zo veel moeite hebben moeten doen om binnen te komen en hij zichzelf eigenlijk had uitgenodigd, nadat hij had geprobeerd om ‘t Team Rocket netwerk plat te leggen.
Darren glimlachte eventjes bij die herinnering, terwijl hij overeind kwam en zijn benen strekte. Hij zat in het gras, langs een algemene weg, op Route 1. Dit moest de plek zijn waar zich de horde bevond, maar tot nu toe had hij nog geen geluk gehad om er een te vinden. Daithi, zijn Joltik, zat rustig op de rug van Duane, de Blitzle. De kleine spin pokémon zou alleen elektriciteit kunnen opwekken als deze op een grotere pokémon zat, vandaar dat hij de neiging had om de rijden op de rug van de Blitzle. Duane maakte het geen bal uit, die kon wel wat van zijn elektriciteit missen immers. Darren keek naar de twee pokémons, hij had voor de zekerheid Merewin, de Lunatone, niet uit d’r pokéball gehouden. Zij was altijd meer iets dat hij achter de hand houd, voor het geval er dingen fout zouden gaan. Want rond hem gingen er nog wel eens wat dingen fout, helaas. De oranje harige jongen keek op toen Duane opeens hinnikte. Er stond een kleine gele pokémon voor hem, die hem nieuwsgierig aankeek en probeerde zijn aandacht te trekken. Darren pakte zijn pokédex erbij, om te zien welke pokémon het precies was. Pichu, the Tiny Mouse Pokémon. A pre-evolved form of Pikachu. Despite their size, Pichu release bursts of electricity that can shock even humans. However, Pichu are unskilled at controlling their electricity, and sometimes release it by accident when surprised, or when laughing and shock themselves.Dit was dus de Pichu waar hij naar op zoek was. Maar als zijn informatie klopte, moesten er meer pokémon in een horde zitten en deze Pichu was helemaal alleen. Nog voordat de gedachtenstroom helemaal door zijn hoofd heen was gegaan, kwamen er meer oortjes overeind achter de struiken en binnen een paar tellen stonden er verschillende Pichu’s voor zijn neus. In de vluchtigheid telde hij er een stuk of acht, wat inderdaad ongeveer de grote van een horde kon zijn. Darren besloot het vang plan nog maar eventjes achterwegen te houden, maar bestudeerde de kleintjes eerst voor een tijdje.
Een paar uur verstreek en het begon langzaamaan donker te worden. De Pichu verlieten de plek weer met z’n alle, er speelde eentje de leiding die de rest weg begeleiden. Of nou ja, bijna allemaal. Een van de Pichu bleef neus aan neus staan met Daithi, die voor de verandering op de grond was gaan zitten. Het zag er best grappig uit, aangezien Joltik maar tien centimeter was en een Pichu drie keer zo groot was. Toch liet de Joltik niet zien alsof hij bang was voor de grotere pokémon. Het was op het moment dat er stroomschokjes uit de wangen van de Pichu kwamen, dat Darren door had wat zijn bedoeling was. Het kleine diertje wilde vechten tegen Daithi. Die de opdracht zo te zien graag aannam. De Pichu verzamelde de energie in zijn sacks en liet een scherpe stroomschok naar de Joltik schieten. Deze schrok er eventjes van en deed een paar stappen achteruit, alleen maar om te zien dat de Pichu om viel van vermoeidheid. Darren trok een wenkbrauw op en liep naar de pokémon toe. Het was eigenlijk best wel nutteloos, als je zo weinig kon doen als zo’n klein dingetje. Maar dat was zijn probleem momenteel niet. Hij zou deze Pichu niet zo achterlaten, niet nu de lucht zo begon te betrekken. Eigenlijk moesten ze hier weg zien te komen, zo te zien was er een zomerse onweersbui op komst.
Niet veel later bleek het dat hij inderdaad gelijk had. Het begon zwaar te onweren en het was nog een redelijk lange weg om in Vaniville Town te komen. Darren besloot dan ook maar dat het beter was om ergens te gaan schuilen, immers had hij een persoonlijke bliksemafleider bij zich. Duane rende in het rond en ging uiteindelijk op een open plek staan, waar hij met zijn manen een van de blikseminslagen opving. De Blitzle schudde zich eventjes uit en liet de energie terug de grond in sijpelen. Darren keek om zich heen en vond een verlaten hutje tussen de bomen, goed verstopt onder wat takken en bladeren. Daar zouden ze goed kunnen schuilen. Hij dook ‘t hutje in en hielt de Pichu veilig bij zich. Het kleintje was nog niet wakker geworden toen ze zichzelf had geëlektrocuteerd en hij had maar besloten haar op te lappen, voordat hij haar terug zou zetten bij de rest. Hij vond het niet eerlijk om een pokémon te vangen als deze geen waardig gevecht wilde aangaan. Hij ging tegen de achterste muur van het hutje zitten en zuchtte zachtjes, voordat hij in een lichte slaap viel.
De onweer was opgehouden op het moment dat hij wakker werd, maar toen hij zijn ogen open deed stond hij voor een grotere verrassing. Voor hem stond de hele horde Pichu die hij de dag ervoor had gezien. Hij kwam overeind en merkte dat de Pichu die in zijn armen had gelegen, verdwenen was. In plaats daarvan stond ze nu vooraan de horde van de Pichu en keek eventjes moeizaam naar de andere pokémon die achter haar stonden. Een paar van de Pichu knikte en eentje duwde haar zelfs naar voren toe. ”Wat is er, kleine?” vroeg hij rustig, terwijl hij een hand uitstak. De kleine gele muis pokémon rende zijn arm omhoog en ging op zijn schouder zitten. ”Wil je toevallig met mij mee komen?” vroeg hij daarna, terwijl hij de Pichu aankeek. Deze keek eventjes weg en Darren was bang dat hij haar beledigd had, maar nu merkte hij pas dat het kleintje een klein littekentje had op haar borst. Misschien was ze gewoon te trots op hulp te vragen en wilde ze gewoon sterker worden? Uiteindelijk gaf de Pichu toch maar in en ging mokkig op zijn schouder zitten. Darren grinnikte eventjes. ”Je bent van harte welkom in ‘t team,” zei hij rustig, terwijl hij in zijn tas rommelde en een pokéball erbij haalde. De Pichu zwaaide iets wat droevig naar de rest van de pokémon, voordat ze uit zichzelf met haar pootje tegen de knop van de Pokéball drukte en zichzelf erin liet verdwijnen.