Ze waren terug in Hoenn. Na een weekje Kalos en het hele Mareep gebeuren was ze ook wel toe aan het aangename eiland. En Dahlia was een prima toevoeging voor het team. Kate keek om zich heen en genoot van de boslucht. Tara had haar wat rond gevlogen en uiteindelijk hier afgezet, dus maakten ze maar een wandeling. De boot was misschien een half uur geleden aangekomen, maar het voelde alsof ze nooit was weggeweest. Home, sweet home. Hoenn was toch gewoon het best. Hoewel de grote dingen altijd in plekken zoals Kalos leken te gebeuren, op Mossdeep na, zou ze haar thuis voor geen goud inruilen. Kye slaakte een kreetje en rende op zijn trainer af, haar uit haar gedachten trekkend. Glimlachend pakte Kate de jonge Rufflet op en keek naar het vrolijke ding. Alles leek tegenwoordig om Kye te draaien. De pokémon wist op de een of andere manier altijd problemen op zich af te roepen, maar misschien was dat ook omdat hij nog zo jong was. Tara had in het begin ook heel wat kapot geknaagd, al was het natuurlijk niet te vergelijken. Nu was de vogel in elk geval rustig en had ze niks om zich zorgen over te maken. Tara keek liefkozend toe, ze had zich ook al aan de jonge pokémon gehecht, en richtte haar blik vervolgens op haar trainer. Ze hadden niet echt een doel op de route, ze was niet eens zeker welke route dit precies was, maar het was ontspannend om in een bos rond te lopen zonder zorgen over verdwalen. Niet dat ze dit bos zo goed kende, maar Tara kon haar eruit vliegen en dan was het niet erg moeilijk Fortree te vinden. Of een van de andere steden.
Kye kraaide weer en trappelde als teken dat hij los wilde komen. Voorzichtig zette Kate de jonge vogel op de grond en liep achter hem aan terwijl hij richting een plonzend geluid liep. Het duurde niet lang of een meertje kwam in beeld. Niet groter dan misschien een vierkante kilometer. Maar dat was groot genoeg. Het was duidelijk dat dit een levendig stuk van het bos was. Verschillende vogelpokémon beklede de bomen en in het water zwommen verschillende vissen rond. Verlangend keek Kye naar een paar Tailows die een plekje in een boom hadden gevonden en voorzichtig klapperde hij met zijn vleugels. Helaas waren die nog steeds bedekt met dons, hoewel er al een paar echte veren waren verschenen. Het zou niet erg lang meer duren of ze moest zich zorgen maken over een vliegende Rufflet. En een lopende was al vermoeiend genoeg. Maar misschien zou hij dan ook wat meer opgroeien en minder impulsief worden. Al keek ze op tegen de tienertijd van de vogel, dat werd nog wat. Kate plofte neer in het gras en keek uit over het meer. Tara ging naast haar staan en keek met wat samengeknepen ogen naar het water. Vroeger had ze er een bloedhekel aan gehad, maar nu als halve draak had ze er geen moeite mee. Maar ze was er, net als haar trainer, geen fan van. Kye was ondertussen verder gelopen, vliegen moest hij voor nu opgeven, en keek naar zijn spiegelbeeld in het water. Nieuwsgierig keek de Rufflet naar de andere vogel die precies dezelfde bewegingen maakte als hij. Het enige wat het spiegelbeeld soms verstoorde was een rimpeling veroorzaakt door vissen of Lotads. Een van de groenblauwe pokémon waagde het zelfs dichtbij te komen en keek de vogel aan. Kye slaakte een verraste kreet en richtte zijn aandacht volledig op de wilde pokémon. De Lotad keek hem verveeld aan en maakte zich alweer klaar weg te zwemmen, naar een ander deel van het meer. Kye was echter sneller en voor de Rufflet er echt bij had nagedacht was hij op de kop van de waterpokémon gesprongen.
Geschrokken begon de Lotad te spartelen, op dat moment realiseerde Kye zich dat hij een vergissing had begaan en begon wild te klapperen. Tara kwam meteen in actie en sloeg met haar staart de vogel, samen met de andere pokémon, uit het water. Kye rende meteen op zijn trainer af en keek die met grote ogen aan, op zoek naar troost. Kate schudde haar hoofd en keek de Rufflet aan. Wanneer leerde hij dat hij moest nadenken voor hij zich op onbekend terrein begaf. Of in elk geval leerde vliegen, dan kon hij uit veel situaties ontsnappen. Tara trok de aandacht van het meisje en keek naar de Lotad. De pokémon lag spartelend op zijn rug en wierp ondertussen boze blikken op zowel Kate als Kye. Het was duidelijk wie hij de schuld gaf. Tara stak voorzichtig haar snuit uit en porde van onder de pokémon. De Lotad draaide om en gaf een luide ‘Looooooo’ voor hij zijn lichaam richting water draaide en er heen begon te waggelen. Kye, die blijkbaar niks had geleerd, sprong echter in de weg van de Water/Grasstype en keek die vrolijk aan. Onder een paar blije vogelgeluiden probeerde de Rufflet duidelijk te maken dat hij wild spelen, maar de wilde pokémon wilde niks van de vogel hebben. Met moeite begon de plantachtige pokémon richting water te kruipen, met een bochtje om Kye, maar het zat hem niet erg mee. Vastbesloten om deze vreemde pokémon niet te laten gaan was de Rufflet op de Lotad gaan zitten en keek die van boven aan. Spelen!
“Kye,” Kate was overeind gekomen en liep voorzichtig op de twee pokémon af. Als Ranger wist ze als geen ander dat je respectvol met pokémon om moest gaan en haar Rufflet bracht weer problemen over zich heen. Je wist nooit hoe sterk wilde pokémon waren, niet totdat je ze scande met de dex. De Lotad had duidelijk genoeg van de brutale vogel en Growlde waarschuwend. Kye leek de waarschuwing niet te begrijpen of niet te beseffen, want er kwam geen verandering in zijn positie. De jonge Rufflet keek nog vrolijk naar onder toen de Lotad besloot een Bubble Beam te gebruiken. De bubbels misten de vogel vanwege de onhandige positie, maar de boodschap was duidelijk. Kye struikelde van de wilde pokémon af en keek die geschrokken aan. De Lotad was echter nog niet klaar met de kleine kwelgeest en stuurde een tweede straal bubbels op de vogel af. Tara was sneller en stelde zich voor haar jonge teamgenoot op. De bubbels sloegen kapot tegen haar groene huid, maar het deed niet erg veel. De draak siste tegen de wilde pokémon en keek die dreigend aan. De Lotad leek niet erg onder de indruk en gebruikte een Energy Ball die de Flygon ontweek. Hij was nog niet klaar!
V.S
Tara reageerde kalm met een Flamethrower terwijl Kate Kye naar zich toe trok en de Rufflet goed vast hield. Het laatste wat ze wilde was de vogel die in de weg van de draak kwam. De vlammenzee was vergaan en wat gras was zwart geworden, maar het water verhinderde een bosbrand. Anders mocht de Flygon haar vuuraanvallen ook helemaal niet gebruiken, niet in zulke bossen. De Lotad bleef stil liggen, hij kon niet zo veel op het land, en maakte gebruik van een Mega Drain om wat van zijn krachten te herstellen. Tara siste, ze was niet gewend aan dit soort aanvallen, en kwam naar voren met een Dragon Claw. De Lotad kon de aanval moeilijk ontwijken vanaf zijn onhandige positie, maar maakte van het moment gebruik om zijn tegenstander aan te vallen met een Zen Headbutt. Tara kwam op een afstandje tot stilstand en keek haar kleine tegenstander aan. Hij was sterker dan ze had verwacht. Krachtig klapperde ze met haar vleugels en riep zo een Bug Buzz op. De Lotad kromp op de grond ineen en deed een poging nog een Growl uit te voeren, maar die werd afgekapt door een sterk licht wat hem in de ogen scheen. Verblind en confused door de Signal Beam deed de kleine pokémon een poging de draak aan te vallen met een Energy Ball, maar de groene blob schoot compleet de verkeerde richting uit. Een luidde plons klonk van waar de aanval het water raakte en de Lotad was opeens stil. De pokémon begon met het bewegen van zijn kleine pootjes. Verward en toch nieuwsgierig bekeken zowel Tara als Kate het rare dansje. Wolken begonnen zich te vormen en opeens kwam het met bakken uit de hemel. Natuurlijk, ze had het kunnen weten. Terwijl Kate haar natte haren uit haar gezicht veegde, het regende ook alleen maar boven het strijdveld, schoot de Lotad een versterkte Bubble Beam op zijn tegenstander af. Tara was niet op tijd om de aanval te ontwijken en siste richting de veel kleinere pokémon. Met een Thunder Punch raakte de draak haar tegenstander, de Lotad deed een poging terug te slaan met een tweede Zen Headbutt, maar was te langzaam de aanval te laden. De kleine Water/Grasstype vuurde daarom snel een Energy Ball op de Flygon af. Tara was net te laat met de aanval te ontwijken en werd in haar rug geraakt. De draak sloeg automatisch terug met een Iron Tail, zelfs als de aanval niet zo effectief was. Het kleine doelwit werd door de staart geraakt en knalde tegen een boom aan. Tara kon de pokémon nu wel met rust laten, maar ze had ondertussen genoeg van het kleine beest en wilde het gevecht afmaken. Niet dat de Lotad er veel aan kon doen, het was Kye die het probleem had veroorzaakt. Maar de Flygon was, net als haar tegenstander, wat gefrustreerd geraakt en vastbesloten het te winnen. En het zag er ook hopeloos uit voor de Lotad, maar de Water/Grasstype was blijkbaar nog niet klaar op te geven. Misschien was het trots, of misschien was het zelfvertrouwen, maar de Lotad stuurde vastbesloten nog een Bubble Beam op zijn tegenstander af.
Tara ontweek de bubbels en stuurde een tweede lichtstraal op de het lelieblad af. De Signal Beam trof de kleine pokémon op zijn blad en ontlokte een boze kreet. De Lotad reageerde snel door een Energy Ball op de draak af te vuren. De groene blob raakte de Flygon in haar buik. Tara was afgeleid door een poging een Dragon Breath uit te voeren en had de Grasstype aanval niet zien aankomen. Kate veegde haar natte haar weer uit haar ogen en hield met haar andere hand Kye vast. De regen was nog niet gestopt en het was niet erg prettig in het natte gras te zitten. Het gevecht kon ze beter stopzetten, maar ze was bang Kye een kans te geven te ontsnappen. Dit gevecht had ze misschien beter kunnen laten doen door Bella, de Scolipede had een gigantisch voordeel tegen de Water/Grasstype. Maar Bella zou zo een kleine tegenstander nauwelijks kunnen raken. Scolipede waren pokémon die vooral op fysieke aanvallen rekenden, en Lotad waren zo klein dat het moeilijk was die schade toe te brengen. En Tara was nog steeds groot, maar ze had genoeg Special Attacks en ze was van nature een goede vechter. De regen begon eindelijk op te houden, de Lotad vuurde nog een laatste sterke Bubble Beam op de draak af. Tara liet zich door de aanval raken, maar alleen om naar voren te schieten en de Lotad aan te vallen met een Dragon Rush. De kleine pokémon werd geraakt en bleef stil liggen. Kate wist niet zeker of de aanval hem had uitgeschakeld of dat hij dacht dat hij zo met rust werd gelaten, maar ze was er klaar mee.
“Tara,” de kalme stem deed de Flygon omkijken en het was duidelijk dat het genoeg was geweest. Kye, die het gevecht gefascineerd had toegekeken, werkte zich uit zijn trainers armen en dook richting de tas. Kate was meer bezig met Tara, maar probeerde de vogel half in de gaten te houden. Kye doorzocht de tas en vond uiteindelijk wat hij zocht, een oranje bal. Want zo ging het toch? Je vocht met andere en dan sloot je ze op in een oranje bal en werden ze je vrienden? Toch? Vrolijk hupte de Rufflet richting Lotad. Ze gingen vrienden worden! Kate had net Tara een aai over haar kop gegeven toen Kye de Pokéball op de verslagen Lotad liet vallen. Verbijsterd keek de ranger naar de jonge Rufflet die met grote ogen naar de wiebelende bal keek. Hoe? Wat? Waarom?
Lotad
3x Bubble Beam
2x Energy Ball
1x Mega Drain
1x Zen Headbutt
1x Growl
Tara2x Signal Beam
1x Flamethrower
1x Bug Buzz
1x Thunder Punch
1x Iron Tail
1x Dragon Rush
