New possibilities. [OPEN]

Soul was het lange wachten op een Quest helemaal beu en had daarom gekozen om, naast het Ranger zijn, ook nog een ander pad te bewandelen: namelijk datgene van een trainer. En daarbij was hij het eerste probleem tegengekomen: zijn huidige Pokémon waren véél te sterk voor de eerste gym. Sterker nog… hij kon ze waarschijnlijk pas bij de vierde of de vijfde gym gebruiken. Het tweede probleem was dat hij een Pokémon moest gaan vangen, maar dat zijn eigen Pokémon dus te sterk waren om een goede Pokémon te vangen die niet te sterk was voor de eerste gym. En dus had hij gedaan wat hem het beste leek: een Treecko gaan adopteren bij het adoptiecenter. Hij was naar het adoptiecenter gegaan waar ze hem rondgeleid hadden, maar zijn blik was gevallen op een Treecko. Ook had hij besloten om eerst de Kalos league uit te gaan dagen aangezien zijn Ranger Base in Shalour City was en dat het dan een beetje in de buurt was mocht hij toch onverwacht een Quest moeten doen. Hij had besloten om met zijn Treecko de eerste twee gyms te doen en een nieuwe teammember te vangen zodra hij de derde gym wilde gaan doen. Met Treecko en die tweede teammember kon hij dan de derde en de vierde uitdagen en vanaf de vijfde kon hij zijn Houndoom en Salamence ermee laten bemoeien. Ondertussen zou hij ook inkomsten halen uit zijn Quests. Binnenkort was hij waarschijnlijk een miljonair. Of niet omdat hij te veel geld verspilde. Oeps. Het leukste was dat hij een Mega Stone voor Treecko kon halen zodra de tijd rijp was. En zo had hij een team vol met Mega’s. Oeps. Momenteel was hij zijn Treecko aan het trainen tegen een Espurr. ‘Afmaken met Pound!’ riep hij. Hijgend sprong de Treecko tegen de Espurr aan. Deze viel op de grond, krabbelde overeind en rende vervolgens weg. Treecko stond op en pakte het gevallen stokje uit zijn mond weer op en wilde het in zijn mond steken, maar plotseling begon hij te gloeien waardoor het stokje opnieuw op de grond viel. Soul knikte goedkeurend toen er een Grovyle voor zijn neus stond. ‘Nog even en we kunnen de gym gaan uitdagen,’ zei hij tevreden zijnde. Aangezien hij met zijn Houndoom veel had gevochten had hij al vrij veel ervaring met gevechten en wist hij dus wel hoe hij het aan moest pakken. Grovyle knikte tevreden zijnde, raapte het stokje weer op en volgde zijn trainer mee naar de Berry Field’s.

Het duurde niet heel lang voordat ze de Berry Field’s bereikten en Soul vroeg zich in eerste instantie ook alweer af wat hij hier kwam doen. Naar het Parfum Palace kon hij niet gaan. Ze vroegen daar geld en als Soul naar de grootte en de pracht van het gebouw keek dan zou hij denken dat het om een budget ging die hij of niet bij zich had of niet wilde betalen. Het zou vooral dat laatste zijn waarschijnlijk. Hij kreeg namelijk genoeg inkomsten uit de Quests die hij deed, vooral uit die laatste die hij gedaan had. Quests met een hoog niveau waren voor een veel betere prijs te doen dan makkelijke Quests waar je als Student Ranger mee opgescheept zat. Soul vond het dan ook heel spijtig voor diegenen die nog altijd die Quests moeten doen. Hij probeerde altijd een Quest te vinden met de beoordeling ‘Normal’ of ‘Hard’. Vooral die laatste betaalde heel erg goed. Met het geld dat hij daarmee had verdiend zou hij waarschijnlijk wel binnen geraken, maar nogmaals… Soul ging er zijn aandacht én tijd niet aan besteden. De blonde jongen richtte zijn aandacht op de persoon die zich ook op de Berry Field’s bevond. Met een afkeurende blik keek Grovyle naar hoe veel bessen ze wel niet aten en rilde bij het idee dat hij het zou proeven. Ook Soul was geen fan van al die tralala en dus wilde hij zich omdraaien en weglopen, maar toen zag hij dat de jongen een rode bes met stekeltjes pakte. Hij kende die bes. En die was niet lekker om te eten. Zou hij wachten tot de jongen hem op zou eten zodat hij zich ergens over kon amuseren of zou hij hem waarschuwen? Hij zuchtte. Hij was te goed voor deze wereld. ‘Ik zou die niet eten als ik jou was,’ zei hij op een rustige toon. ‘Daar brand je heel je mond aan. Ik kan het weten.’ Het wilde niet per se zeggen dat HIJ zo’n bes had gegeten… maar Salamence wel. Met een lichte grijns dacht hij aan hoe Salamence letterlijk vuur had gespuwd dankzij de bes. Geen pretje als je het zo zag gebeuren.

Soul kon nu accepteren dat de jongen de bes al in zijn mond gestoken had en waarschijnlijk dadelijk half vuur ging spuwen of hij kon proberen om de jongen de bes uit te laten spugen. Maar hij moest alles toch op een harmonieuze manier oplossen als Ranger zijnde? Hij wist dat hij nu redelijk vals bezig was, want zijn Quests loste hij altijd allesbehalve harmonieus op en als hij ruzie kreeg met iemand was zijn oplossing ook niet bepaald de manier hoe de Ranger Base het iedereen aanleerde. Hij vond het gewoon zo’n onzin dat je je eigen moest inhouden en alles maar moest pikken gewoon omdat dat het imago was dat de Ranger Base omhoog wilde houden. Hij had tot nu toe al zijn Quests al succesvol volbracht en niemand was gaan klagen over de manier waarop hij het had aangepakt. Hij had zelfs op een goede manier gereageerd toen alles eens een keertje in lichterlaaie stond en hij helemaal naar Hoenn had moeten reizen om een paar volwassenen uit de bergen van Lavarigde Town te redden. Soul keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de jongen – een kerel kon hij het niet bepaald noemen omdat hij daar te jong voor leek – toen deze iets tegen hem zei en als hij puur op uiterlijk ging beoordelen snapte hij wel waarom de jongen zo naïef was geweest om de bes te pakken. ‘Spuug uit,’ dwong hij de jongen terwijl hij achter hem ging staan. Hij legde zijn hand in de nek van de jongen en kiepte zijn hoofd wat voorover zodat hij het in elk geval niet in kon slikken. ‘Uitspugen,’ beval hij nogmaals. ‘Of je keel gaat dadelijk aanvoelen alsof je liters tabasco tegelijkertijd ingeslikt.’ Hij verminderde de druk op de nek van de jongen al ten teken dat de jongen zelf moest beslissen of hij het uitspuugde of niet, maar als hij dat niet deed ging Soul hem wel uitlachen.