Great to be in the woods again... [&ECHO WOLF]

Een lichtelijk geïrriteerde blik was afkomstig van Gavin toen hij Fugite niet kon vinden. De Pokémon was weer weggevlogen nadat hij had gezegd dat ze een slachtoffer mocht zoeken om uit te dagen, maar dat duurde toch niet zo lang? En dus was Gavin stampend van woede door het bos naar haar gaan zoeken. Hij had overwogen om Desperados uit zijn bal te laten zodat hij een waterstraal naar Fugite kon schieten, maar één dan zou Fugite de rest van het jaar chagrijnig op hem zijn, twee kreeg hij nooit een band met haar en ten derde zou Desperados dat nooit opzettelijk willen doen. Misschien als Gavin hem wijs kon maken dat het allemaal maar een spel was, maar Fugite had nu al een hekel aan haar teamgenoten en Gavin wilde dat niet erger maken. Bovendien had hij een Quilava van iemand gekregen die hij binnenkort eens dringend moest gaan trainen en kon hij het nu niet gebruiken als hij zich over een chagrijnige Fugite moest ontfermen. Hij had zijn zin nog maar net in zijn hoofd afgerond en daar kwam Fugite tevoorschijn. Ze had een zeer chagrijnige blik en Gavin kwam er direct achter waarom. Een zwerm Beedrill was te zien. Voordat hij echter een opdracht kon geven draaide Fugite zich al om en daagde de eerste twee Beedrill uit door uit te halen met een Dragon Breath. De andere Beedrill vlogen met gemak langs haar en hadden het op Gavin gemunt. Gavin vloekte, dook weg en belandde in een stel struiken. Aan Fugite’s zwoegende flanken te zien was ze al een tijd aan het vechten tegen de zwerm en was ze niet ver van een evolutie af, want opeens krijste ze zowat heel het woud bij elkaar en kwam er wit licht van haar vandaan. Een evolutie was mooi om te zien, maar niet als je je wang vol in de modder moest drukken omdat een Beedrill die zich niet interesseerde voor al dat mooie witte licht langs je scheerde om je aan te vallen. De angel van de Beedrill maakte een kras langs zijn wang, maar dat was wel het minste wat hij aan zijn hoofd had. Fugite was inmiddels geëvolueerd in een Flygon en begon krachtig met haar vleugels te slaan waardoor de meeste Beedrill het voor gezien hielden, maar de Beedril boven hem dook naar beneden om nog eens uit te halen met zijn angel en Gavin schreeuwde in paniek.

Geen idee waarom, maar hij was op de gil afgegaan. Normaliter zou hij het voor gezien hebben gehouden, maar zijn nieuwsgierigheid was groter geweest. De jongen was met twee van z'n pokémon bezig geweest in het bos om ze te trainen, toen hun sessie opeens werd onderbroken door een krachtige en paniekerige schreeuw. Meteen had Echo de benen genomen en was achter de gil aan gegaan, om in het bos een onbekende pokémon te zien vliegen, samen met een Beedril die zo te zien op een bosje af ging. Snel maakte hij de redenering dat in het bosje de trainer van de onbekende pokémon moest zitten, aangezien hij alleen van de Beedrill zeker wist dat die in het bos voor kwamen. "Flamethrower!" riep Echo en van achter hem zetten de Garchomp zich af, sprong in de lucht en joeg de Beedrill weg door hem een lading vuur toe te spuwen. Met een krachtige plof kwam de draak pokémon weer op de grond en met een Absol aan z'n zijde, wandelde de jongen in de richting van het bosje. "Yo, hij's weg," zei hij op een kalme toon, terwijl hij keek waar iets of iemand uit het bosje kon komen.

Kleine bloeddruppeltjes dropen van zijn wang naar beneden, maar gelukkig werd de wond niet erger gemaakt of kreeg hij geen andere wond op zijn lichaam door de woedende Beedrill. In plaats daarvan vloog er een Flamethrower door de lucht, raakte het de Beedrill en vloog het beest zoemend weg. Gavin voelde kleine zweetdruppeltjes langs de zijkanten van zijn hoofd naar beneden glijden en hij blies zijn adem uit toen hij een jongen zag verschijnen met aan zijn zijde een Absol en een Garchomp. De Garchomp zag er vrij sterk uit, sterker dan zijn Flygon. Fugite kwam net op dat moment naar hem toegevlogen, maar het leek er niet op dat ze zich bekommerd voelde over haar trainer of dat ze de andere trainer weg wilde hebben. Ze was waarschijnlijk nog steeds kwaad op Gavin omdat hij haar een aantal weken geleden had gevangen, maar momenteel zat de jongen niet zo in met het koppige gedrag van zijn Pokémon. Het was dat ze bezig was met evolueren, anders was ze hem echt wel komen redden. Toch? Ja. Hopelijk. Misschien. Geen idee. Gavin veegde het bloed samen met de modder weg wat vast een vies zicht moest geven, maar ondanks alle viezigheid kon hij toch een klein glimlachje voor zijn redder opbrengen. Hij was lichtelijk verbaas, want normaal gezien had hij een sarcastische opmerking gegeven of had hij de schuld op iemand anders geschoven voor wat er gebeurd was. Nu was hij enkel blij dat hij nog leefde. ‘Bedankt,’ sprak hij dan ook dankbaar tegen de jongen. ‘Die Beedrill had me echt bijna en op mijn Pokémon hoef ik niet te rekenen.’ Met een verontwaardigde blik keek Fugite hem aan en Gavin rolde met zijn ogen. Alsof de Pokémon wilde beweren dat ze wel ingegrepen zou hebben. Ha, ze moest hem vooral nog zo laten lachen. ‘Je mag blij zijn met zo’n Pokémon,’ zei hij terwijl hij naar de Garchomp gebaarde. ‘Hij ziet er vrij sterk uit.’

Uiteindelijk kwam er een jongen tevoorschijn, Echo schatte hem net iets jonger dan hem in. Er liep wat bloed over zijn wang heen, maar het deerde hem weinig. Hij was er immers niet om kleine wonden te gaan verbinden ofzo, nee hij was eigenlijk niet eens van het helpen, maar het kwam gewoon mooi uit nu omdat hij in de buurt was geweest. De jongen bedankte hem voor zijn hulp en vertelde daarna dat de Beedrill hem 'bijna had' en dat hij niet op hulp van zijn pokémon hoefde te rekenen. "Dan is beter africhten misschien een idee?" zei Echo op een kalme toon, terwijl hij zichzelf een goede boom vond om tegen te leunen. Hij was altijd al voor de rake opmerkingen geweest en hij hielt zichzelf nou niet echt bepaald in om het niet te zeggen. De vreemdeling complimenteerde hem met zijn Garchomp en hij haalde zijn schouders op, terwijl Scrum een vrolijke brul liet horen. "Een goed aantal weken van trainen kan soms wonderen doen," zei hij op een rustige manier. "Waarom was je hier trouwens? Beedrills kwaad maken moet geen dagelijkse hobby van je zijn, neem ik aan," vroeg hij daarna om het gesprek op gang te houden.

Fugite ging op de grond staan zodat ze boven haar trainer uittorende en keek met een geërgerde blik naar haar trainer. Alsof ze wilde zeggen dat ze het niet eens had gezien. Electro zou zich waarschijnlijk direct hebben omgedraaid en de Beedrill aangevallen hebben ook al was hij op dat punt bezig met dertien andere Beedrill. Maar nee, de Flygon gaf niet veel om hem omdat ze het niet leuk vond dat ze gevangen was door hem, dat ze verloren was. Ze vond haar teamgenoten ook niet leuk, want ze was overduidelijk kwaad op Desperados als deze weer eens vrolijk rond aan het dansen was. Ze kon hem voornamelijk niet hebben omdat hij de reden was dat zij nu Gavin’s Pokémon was. Gavin haalde zijn schouders op. ‘Dat probeer ik al een hele tijd en het gaat ook zeker beter dan in het begin, maar soms heeft ze nog steeds haar kuren,’ zei hij. Hoe kon hij aan deze jongen uitleggen dat zijn Pokémon er een hekel aan had om zijn Pokémon te zijn? Gavin was echter niet van plan om haar meer rechten te geven dan zijn andere Pokémon. Het was niet zo dat ze vaker uit haar Poké Ball mocht omdat ze zijn Pokémon niet wilde zijn. Hij wilde haar gerust africhten, maar niet door haar een voordeel te geven op zijn andere Pokémon. ‘Ik was hier om Fugite te evolueren,’ zei hij kalm. ‘Wat is gelukt zoals je kunt zien. Die zwerm Beedrill is tevoorschijn gekomen en heeft haar dat laatste duwtje in de rug gegeven om te evolueren.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Ze kiest altijd de sterkste tegenstanders uit.’ Dat dat kwam omdat haar trainer haar niet in de hand had en dat ze afgedwaald was zei hij er maar niet bij, want hij had geen zin in nog een preek. ‘Maar de rest van mijn team luistert wel gewoon, hoor. Ze is de enige rotte appel.’ Deze keer rolde Fugite met haar ogen en liet een zucht varen, maar een lichte tevreden blik was verschenen op haar gelaat en deze keer kwam ze wel wat dichter bij haar trainer staan. Waarschijnlijk vond ze het leuk als Gavin haar erkende als een rotte appel. Die moest hij onthouden.

Echo knikte alleen maar bij wat hem werd verteld, soms was het niet al te makkelijk om pokémon op te voeden en als je niet vanaf jongs af aan begon, konden ze van dit soort bullebakken worden. Maar dat zou hij de jongen niet vertellen. Either zou hij het zelf wel weten of in ieder geval binnenkort ondervinden. In ieder geval was het niet zijn pakkie aan. De jongen legde ondertussen verder uit wat er gebeurde daarstraks, met de Beedril en het evolueren van zijn pokémon. Hij mocht dus blij wezen dat Echo in de buurt was geweest met Scrum, die de Flygon trouwens met een dreigende blik in het oog hielt. Hij was geen fan van de vliegende pokémon. Scrum was geen fan van alles wat vliegde, om eerlijk te zijn. "De Beedril zul je in ieder geval niet snel meer terug vinden, maar om eerlijk te zijn zou ik dan wel niet lang op deze plek blijven als ik jou was," zei Echo daarna rustig, terwijl hij zijn handen in z'n zakken stak en achteruit leunde tegen een boom.

Gavin keek vanuit zijn ooghoeken naar Fugite. Zo te zien leek de Pokémon zich niet op zijn minst zwaar te voelen met het feit dat haar trainer geraakt was door de angel van de Beedrill. Electro zou echt woedend geworden zijn op de Beedrill en het achterna gejaagd hebben met allerlei donderaanvallen om te zorgen dat het beest zou lijden onder zijn daden. Desperados zou waarschijnlijk een dansje hebben gedaan en Fugite deed al helemaal niets. Die wilde gewoon graag evolueren en voor de rest boeide het haar bar weinig wat er met haar eigenaar gebeurde. De Pokémon zat naar de Garchomp te kijken met een arrogante blik in haar ogen. Ze had opgemerkt dat de Pokémon niet bepaald vriendelijk naar haar keek, maar voelde zich niet bepaald angstig onder de dreigende blik van de Pokémon. Ze wist dat, ook al vond haar trainer haar de rotte appel uit heel het team, haar toch wel terug zou keren of er iemand bij zou roepen als de Garchomp haar pijn zou proberen te doen. En dus klapperde ze wat extra uitdagend met haar vleugels naar hem en durfde het zelfs aan om opvallend met haar wimpers te knipperen zodat het leek alsof ze aan het flirten was met de Pokémon. ‘Ik heb genoeg andere Pokémon die me kunnen beschermen,’ sprak hij een tikkeltje bot tegen de jongen. De jongen gaf hem het gevoel alsof hij zichzelf niet kon beschermen tegen de gevaren van Santalune Forest, maar meer dan een zwerm Beedrill kon je hier nu niet echt ‘gevaar’ noemen. ‘Als ik telkens bang moest zijn wanneer er een horde Pokémon op me af kwam dan zou ik beter niet op reis gegaan zijn,’ vervolgde hij al op een iets mildere toon. Fugite snoof alsof ze het er niet mee eens was en ging toen op de grond staan, Garchomp nog altijd in de gaten houdend.