Een melding van de Ranger Base had haar raar doen opkijken, want nog nooit eerder had ze een melding gehad van de base zelf. Voor heel even had ze naar een zwart telefoonscherm gestaard om uiteindelijk vol spanning haar Holo Caster te ontgrendelen. Was het eindelijk zover? Zou ze eindelijk iets goeds kunnen bijdragen aan haar studie en het kwaad kunnen bestrijden? Nog nooit eerder had ze een opdracht gekregen of uitgevoerd, dus wat ze ervan kon verwachten wist ze niet. Wat zal het zijn? Als ze maar iets kon bevechten, dan was het goed. Nu nog enkel hopen dat de opdracht die ze moest uitvoeren niet te saai of te makkelijk was... Met trillende handen keek ze naar het nu nog gesloten bericht om diep adem te halen. Waarom was ze er zo zenuwachtig over? Mensen hadden haar hulp nodig en daar ging het om! Nieuwsgierigheid nam het denken uiteindelijk over, en precies dat was de reden waarom ze uiteindelijk het lef had gekregen om het berichtje te openen. Met veel moeite en gestuntel begon ze het berichtje te lezen waarin stond:
"Ranger Fae Eidyia, we hebben jouw hulp nodig in het dorpje Odale Town. Een Murkrow wordt opgedragen om de sieraden van dorpelingen te stelen, maar wie draagt een Pokémon nou op om zoiets verschrikkelijks te doen? Aan jou de taak om de eigenaar van deze Pokémon te achterhalen en de verloren buit te vinden. Veel succes!" Odale Town. Die naam kwam haar zeer bekend voor. Wacht... Was dat niet het dorpje waar ze Kenneth had leren kennen? Ja! Ze wist 100% zeker dat Odale het dorpje was waar Peter zijn bruiloft had gehouden. Jammer voor haar was ze op het moment niet bepaald vlakbij, dus dat ging één heel groot probleem worden. De trein was de enige nare optie die ze op dit moment had, want een vliegende Pokémon had ze helaas niet tot haar beschikking. Een vliegende Pokémon... Wat zou ze dat graag willen hebben. Igneel was nog een kleine salamander die geen vleugels had, en vliegen zonder vleugels was niet bepaald mogelijk. Een Charizard, daar streefde ze naar, want een vliegende draak was veel leuker dan een trein waar ze sowieso kotsmisselijk in ging worden. Met tegenzin kwam Fae overeind van het houten bankje om de Pokéball van haar vertrouwde partner op te gooien.
"We gaan naar Odale Town voor onze eerste quest," legde ze kortaf uit om haar reistas te pakken.
"En jij gaat me erbij helpen," vervolgde ze met een grijns. Wat was een missie immers zonder een partner?
Na een poosje gelopen te hebben kwam ze samen met Igneel aan bij het station. Het was zo lang geleden dat ze voor het laatst in een trein had gezeten. Was ze verheugd om het feit dat ze überhaupt een trein kon nemen? Nee. Openbaar vervoer was een no-go voor Fae, want zij had weer de pech om aan een hevige vorm van wagenziekte te lijden. Ze had dit probleem vanaf kleins af aan gehad en geen enkele dokter had haar erbij kunnen helpen. Niks qua medicijn werkte voor haar, dus er was geen andere optie dan pijn lijden. Het leek zelfs alsof het met de jaar erger werd, want ze werd niet goed als ze enkel naar openbaar vervoer keek. Al was het een fiets, haar eten wist de weg naar buiten toe al snel te vinden.
"De trein richting Odale Town vertrekt binnen enkele minuten. Zorg dat je op tijd bent!" werd er omgeroepen door een van de luidsprekers. Odale Town? Die trein moest zij hebben! In paniek snelde ze naar een van de stilstaande treinen om in te stappen. Al rennend snelde ze naar een van de lege stoelen om neer te ploffen. Haar tas gooide ze op de grond om Igneel op te pakken en deze naast zich op een stoel te zetten. Wacht... Ze had niet eens gevraagd of dit de trein was die naar Odale ging! Shit. Gehaast kwam ze overeind, opzoek willen gaan naar een van de medewerkers. Ze stond maar net overeind of de trein kwam in beweging. En daar kwam het al... Haar wagenziekte sloeg al toe en haar eten begon zich weg naar buiten te benen. Nee, nee, nee! Verloren door de misselijkheid liet ze zichzelf vallen op een van de lege stoelen om halfdood tegen het raam te leunen met haar hoofd. Laat deze rit snel afgelopen zijn.... Alsjeblieft.
Een moeizame treinreis van twee uur later. Twee uur lang had ze in een rijdende trein gezeten. Het was hel op aarde geweest en er was zelfs een conducteur naar haar toegelopen met de vraag of ze een emmer wilde hebben. Ze had de emmer halfvol gekotst met de maaltijd die ze vanochtend opgegeten had. Nee. Wagenziekte was dus echt geen pretje, maar hé, ze was tenminste ergens vlakbij Odale Town. Wankelend liep Fae de stilstaande trein uit om om zich heen te kijken. Igneel was haar netjes gevolgd, er ondertussen voor gezorgd hebben dat zijn trainster niet spontaan zou omvallen. Ugh. Nu maar hopen dat de hoofdpijn en misselijkheid zo snel mogelijk gingen zakken, want dan kon ze eindelijk aan die opgedragen quest beginnen.
Wankelend en redelijk traag kwam ze uiteindelijk aan bij haar eindbestemming. Odale Town. Ze had een halve dag gedaan om hier te komen, maar het was de moeite waard geweest. Nu moest ze enkel nog de Murkrow, de schurk en de buit vinden. Zo moeilijk kon dat niet zijn, toch? Zoekend keek ze om zich heen, opzoek zijn naar enig teken van de vogel Pokémon. Er was wel een bepaald soort vogel Pokémon te vinden in het dorpje, maar niet de Pokémon die zij zocht.
"Mensen! Is er iemand vandaag nog beroofd door een Murkrow? Ik ben de Ranger die ze hebben gestuurd om het kwaad te bestrijden bestrijden, maar ik heb hierbij wel jullie hulp nodig!" riep ze door de menigte heen. Wat ging ze toch lekker subtiel en undercover te werk man... Goed gedaan. Al snel vormde zich een rij van oude vrouwtjes die door elkaar heen begonnen te kakelen. Oh... Dit was ook nooit haar bedoeling geweest.
"Een voor een graag!" schreeuwde ze door de kakelende kudde van oude mensen. Gelijk stopte het groepje met door elkaar praten om een voor een, zoals Fae gevraagd had, te vertellen wat hen overkomen was. De ene mevrouw miste een oorbel terwijl de andere weer een horloge kwijt was. Zo varieerde de gestolen voorwerpen van oorbellen tot kettingen. Interessant. De dader was dus niet uit op één specifiek sieraad, maar op verschillende. Alles wat glom en veel waarde had was dus goed genoeg.
"Bedankt voor uw medewerking. Ik zal mijn best doen om de dader en jullie gestolen sieraden te vinden." Haar beeld van de dader zag er als volgt uit: breed, gespierd, tattoos en erg mannelijk. Er was een grote kans dat ze er compleet naast zat, maar dit was wel het meest logische.
Met Igneel aan haar zijde wandelde ze een van de vele shops binnen. Het was geen koffieshop waar ze bij binnen wandelde, maar een sieradenwinkel. Als je iets in je val wilde laten lopen moest je het lokken. En waarmee lokte je een sieradendief? Juist ja, sieraden. Helaas voor haar had ze geen geld op zak, dus ze moest de winkelier weten te overtuigen met een praatje en bewijzen dat ze een ranger was. Tot haar geluk was de winkelier een aardig iemand die haar niet gelijk de winkel uit denderde, maar nog in overleg wilde gaan. Uiteindelijk had Fae hem zover weten te overtuigen om gratis een van de sieraden mee te krijgen, maar er zat wel één grote voorwaarde aan. De kostbare ketting moest heel én onbeschadigd terugkomen in de winkel.
"Deal," antwoordde ze kortaf om haar handen uit te steken. Voorzichtig legde de winkelier de grote gouden ketting in haar uitgestoken handen om haar streng aan te kijken. "Doe voorzichtig," sprak de man nog om zich vervolgens op een andere klant te richten. Voorzichtig? Wat was voorzichtig nou weer voor iets raars?
"Doe ik," antwoordde ze met een schaapachtige glimlach om de sieradenwinkel uit te lopen. Opzoek naar de dief dan maar.
Al zwaaiend met de gouden ketting liep ze rondjes door Odale Town. Ugh... Wachten was zo saai en slaapverwekkend. Waarom was er niet gewoon ter plekke actie? Kon ze gelijk ingrijpen met vuisten en iedereen zo nodig knock-out slaan. Een diepe zucht verliet haar lippen om op een van de bankjes te gaan zitten. Was die Murkrow er nog wel? Was die stomme vogel niet gewoon allang al met zijn eigenaar naar een andere stad gegaan? Was alle moeite die ze had gedaan nou voor niks geweest of niet? Ze wist het niet man. Dit duurde haar allemaal veel te lang. Verveeld liet Fae zich op een van de houten bankjes neerploffen om voor zich uit te staren. Stel dat de Murkrow er niet meer was, dan had ze haar eerste quest al gefaald en kon ze nooit verder met haar studie. Doordat ze zo diep in gedachtes verzonken was had ze de niet door dat een blauw-zwartte vogel haar langzaam naderde. Uit het niets viel de vogel haar mooie kapsel aan om de gouden ketting vervolgens uit haar handen te grissen.
"Ej!" bracht ze verrast uit om overeind te veren.
"Daar ben je," gromde ze kwaad om haar vuisten te ballen. In plaats van dit uit te vechten besloot de vogel dat het een beter idee was om te vluchten. Mietje dat het was.
"Kom terug!" schreeuwde Fae kwaad om achter het beest aan te rennen. No way dat de Murkrow hiermee weg ging komen. Ze had de winkelier beloofd om de ketting heelhuids terug te brengen, dus dat ging ze doen ook.
"Igneel gebruik Flamethrower om die Murkrow de lucht uit te branden!" schreeuwde ze redelijk pissig. Na haar commando volgde een bloed heette vlammenstraal die keurig op de Murkrow gericht was. Geschrokken door de plotselinge hitte tegen diens verenpak liet de vogel de gouden ketting naar benden vallen, Oh nee, oh nee. Met haar blik gericht op het vallende gouden object snelde ze naar voren, hopend de ketting zo nog op te kunnen vangen. Toen ze doorhad dat ze het zelfs rennend niet ging redden, sprong ze het laatste stuk naar voren met haar armen uitgestrekt. Voor de zoveelste keer vandaag had ze pech, want geen enkel object viel in haar handen. Het zal toch niet? Nee... Dit mocht niet gebeuren. Geschrokken keek ze om zich heen om te zien hoe een jochie van een jaar of dertien voor haar stond.
"Oh ehh..." begon ze stamelend om overeind te krabbelen.
"Die ketting is van mij, dus zou ik hem alsjeblieft terug mogen hebben?" Na haar beleefd gestelde vraag stak ze haar hand uit zodat het jochie de gouden ketting in haar hand kon leggen.
"En nu is die van mij," greens het jochie waarna de Murkrow op zijn schouder landde. Wat... Was dit een grap of zo?! Waar was de getatoeëerde man met piercings? Waarom was de dief een onschuldig jochie? Waarom....?
Daar stond Fae dan met een mond vol tanden. Nee, deze had ze dus echt niet zien aankomen. Het joch zag er zo onschuldig uit, dus waarom liet hij zijn Pokémon sieraden van oude mensen stelen? Haar zachtaardige gezichtsuitdrukking verdween gelijk toen ze zag hoe het jochie gewoon voor haar neus de gouden ketting in een tas met meerdere sieraden stopte. Ze had de dief gevonden mensen. Een jochie van veertien dat er zeer onschuldig uitzag, maar diep van binnen eigenlijk niet zo onschuldig was.
"Die sieraden zijn niet van jou," gromde ze kwaad om haar vuisten te ballen.
"Weet ik, maar ik heb ze voor nu eerlijk geleend." Zo, zo. Brutaal was het joch zeker.
"Ik geef je drie tellen om die sieraden aan mij te geven, want als je dat niet doet gaan we het met geweld oplossen," waarschuwde ze om het joch recht aan te blijven kijken.
"Één..." begon ze om een stap dichterbij te zetten.
"Twee..." telde ze door om dreigend nog een stap dichterbij te zetten.
"3," vulde de jongen haar aan om zijn Murkrow de lucht in te gooien.
"Peck," commandeerde de jongen kortaf. Na zijn commando vloog de vogel Pokémon haar kant op om een Peck, die gericht was op haar hoofd, uit te voeren. Met een geschrokken gil ontweek ze de plotselinge aanval door te bukken om het kind vervolgens dodelijk aan te kijken.
"Waar the Muk was dat voor nodig?!" gromde ze kwaad om het kind met haar meest dodelijke blik aan te kijken. Nee... Ze ging geen kleine snotneuzen slaan. Zo laag zonk zij zelfs niet eens.
"Je wilde het zelf met gevecht oplossen, dus hier is je gevecht," was het antwoord wat ze kreeg. En daar was haar startsein.
"Gaan we het zo spelen?" greens ze om weer wat afstand te nemen.
"Bring it on. I'm all fired up!" greens ze om te zien hoe Igneel voor haar ging staan. Dit ging hun eerste gevecht tegen een andere 'trainer' worden, dus kom maar op!
VS.
daagde ze het joch uit om even gemeen te grijnzen. Ze kickte op gevechten, dus no way dat ze ging verliezen van een net geboren baby.
"Wing attack" Met een duikvlucht kwam de vogel op Igneel af om zijn inmiddels witte vleugels te spreiden. Dit was niet eerlijk verdomme! Dat stomme beest kon vliegen terwijl Igneel met beide voetjes stevig op de grond stond.
"Flamethrower," antwoordde ze kortaf, ondertussen haar vuisten strijdlustig gebald hebbend. Yhea. Het liefst zou zijzelf ook meedoen aan dit gevecht, maar helaas voor haar had zij niet van die speciale aanvalskrachten. Wat zou zij graag vuur willen spuwen man... Andere vuuraanvallen waren ook goed, maar vuur spuwen leek haar toch het vetst. Ze werd uit haar gedachtes gehaald door een irritante stem die commandeerde de aanval te ontwijken. Wat sneu om te ontwijken in plaats van terug te vechten.
"Dragon Pulse," vervolgde Fae het gevecht nadat de Murkrow helaas de zojuist uitgevoerde Flamethrower ontweken had. Na haar commando opende Igneel zijn kleine bek waaruit niet veel later een krachtige paarsblauwe straal richting de vogel schoot. Helaas voor het jochie had hij zo'n aanval niet zien aankomen van een Charmander waardoor hij te laat was met het commando 'ontwijken'. De Murkrow werd volop geraakt door de paarsblauwe drakenstraal waardoor Fae de frustratie op het gezicht van het joch al kon lezen.
"Al spijt van dit gevecht?" greens ze plagend om het kind recht aan te kijken. In plaats van een fatsoenlijk antwoord op haar zojuist gestelde vraag kreeg ze iets terug wat zijzelf eerlijk gezegd niet had zien aankomen. Een Pursuit werd uitgevoerd door de Murkrow waardoor er een zwartte straal Igneel's richting opkwam.
"Flame-" begon ze de tegenaanval, maar helaas voor haar kwam de Pursuit toch iets sneller dan verwacht. Voltreffer dus. Geschrokken keek Fae naar hoe haar partner een meter of twee achteruit schoof door de impact. Shit.
"Gaat het?" vroeg ze zachtjes door het gelach van het joch aan haar kleine salamander. Dat stomme kind ging boeten man, boeten. Na een poosje gelegen te hebben kwam Igneel gelukkig toch nog overeind om zijn kleine pootjes tot vuisten te ballen. Die spirit zocht ze, want opgeven was geen oplossing. Opgeven stond niet in haar woordenboek en ook evenmin in het woordenboekje van Igneel. Samen zouden ze de strijd tegen dit stomme joch winnen. Samen zoals alleen een echt duo dat kon doen.
"Al spijt van dit gevecht?" herhaalde het kind haar zonet gevraagde woorden om geamuseerd verder te lachen.
"No way! Igneel en ik geven niet op, nooit!" Een instemmend gebrul vervolgde waarna de kleine salamander gehuld werd in een sterk wit licht.
Huh... Wat was dit nou weer voor iets raars? Waarom werd Igneel gehuld in dat witte felle licht?! Door de felheid ervan was Fae gedwongen haar ogen te sluiten, maar no way dat ze deze spontane gebeurtenis accepteerde.
"Igneel?!" riep ze in paniek om haar handen voor haar gesloten ogen te houden. Wat gebeurde er? Ze wilde het nu weten verdomme! Nadat de felheid van het witte licht gezakt was haalde ze haar handen weer van haar ogen af om deze te openen. En daar stond Igneel dan... Gespierder, gegroeid en veel gevaarlijker. Was hij nou.... Was hij nou geëvolueerd?! Een brede glimlach vormde zich op Fae's lippen toen ze zag hoe groot haar zonet nog kleine salamander geworden was. Ze voelde zich net een troste moeder, zo trots was ze op haar partner. Tranen vormde zich in haar ogen toen Igneel zich omdraaide en een trotse, veel hardere brul liet horen.
"Ik ben trots op je," glimlachte ze gelukkig om haar tranen ruw weg te vegen. Eens even kijken wat Igneel nou precies geworden was. Nieuwsgierig pakte Fae haar Pokédex uit haar reistas om haar nieuwe Igneel ermee te scannen.
"Charmeleon is a bipedal, reptilian creature and the evolved form of Charmander. It has crimson scales and a cream underside. There is a horn-like protrusion on the back of its head, and it has narrow green eyes and a long snout. It has relatively long arms with three sharp claws. Its short legs have feet with three claws and cream-colored soles. The tip of its long, powerful tail has a flame burning on it. The temperature rises to unbearable levels if Charmeleon swings its tail." Een Charmeleon dus... Betekende dat dat een Charmeleon weer in een Charizard evolueerde?! Geweldig dit, echt geweldig! Nog heel even en ze hoefde die stomme, misselijkmakende trein niet meer te nemen.
"Yhea Igneel!" schreeuwde ze blij om haar Pokédex weer op te bergen in haar tas.
"Laat ze eens zien waar je nu allemaal tot instaat bent." Strijdlustig draaide de gegroeide salamander zich om, om zich te richten tot de Murkrow. Zowel de jongen als zijn Pokémon hadden sprakeloos toegekeken naar de evolutie van hun tegenstander, maar zo blij als Fae waren ze zo te zien niet. Volgens mij waren ze eerder bang geworden... Ha!
VS.
commandeerde Fae haar gegroeide salamander om vol verwachting toe te kijken. Hoeveel sterker zou hij geworden zijn? Met een brul opende Igneel zijn bek waaruit een veel grotere en krachtigere vlammenstraal dan zonet kwam. Een brede glimlach vormde zich op Fae's lippen toen de plotselinge vlammenstraal de opstijgende Murkrow raakte. Dat stomme joch ging zoals ze eerder had gezegd boeten. Voor het eerst vandaag had ze geluk gehad, want zonder de evolutie zou dit gevecht vele malen moeilijker voor haar zijn. Moeilijker maar niet onmogelijk.
"Vervolg de aanval met een Air cutter." De half geroosterde Murkrow was nog maar net op de grond geland of Igneel zwaaide een enkele keer krachtig met zijn staart. Scherpe lucht werd de kant van de Murkrow opgeblazen die door de plotselinge wind achteruit geblazen werd.
"En nu nogmaals een Dragon Pulse!" Weeral opende Igneel zijn bek waaruit de paarsblauwe straal geladen werd.
"Gebruik Shadow Ball om de straal tegen te houden!" riep het jochie die nu zo te zien was bijgekomen van de schrik. Tegelijkertijd met de Dragon Pulse van Igneel voerde de Murkrow een Shadow Ball uit. Beide aanvallen raakte elkaar om vervolgens te exploderen tot één grote stofwolk. Beschermend zette Fae haar armen voor haar ogen om een enkele keer gefrustreerd te kreunen. Die rotvogel was sterker dan ze had veracht, want zelfs nu had het beest geen moeite om de gegroeide kracht van Igneel bij te houden. Het frustreerde Fae uitermate dat dit gevecht niet snel afgelopen was, maar ja, niks aan te doen.
"Gebruik Fly om de stofwolk uit te komen!" Niet. Eerlijk. Grommend keek Fae naar de stofwolk om te zien hoe de Murkrow opsteeg. Shit. Igneel kon geen kant op nu, want hij stond immers met beide pootjes op de grond.
"Gebruik Ancient Power om jezelf te beschermen tegen de Fly aanval van de Murkrow!" Hopelijk ging dit half uitgewerkte plan werken.... Een wit licht verscheen in de stofwolk waarna er niet veel later een krachtige energiebal de hemel ingeschoten werd. De energiebal raakte de vliegende Murkrow die door de impact ervan vanuit de lucht naar beneden gevallen kwam. Het had gewerkt!
"Spring om uit de stofwolk te komen en gebruik Flare Blitz om het af te maken." Flare Blitz was een redelijk gevaarlijke aanval om uit te voeren, maar zo te zien kon de Murkrow nog amper verder vechten. Het arme dier was zowat levend geroosterd tot gebraden kip, dus als deze aanval raak was moest het als het goed is gedaan zijn. In de sprong zag Fae hoe Igneel allemaal vuur om zich heen kreeg om met volle vaart richting de vallende Murkrow te snellen. Een hevige botsing volgde al snel waardoor beide Pokémon na een hevige pijnkrijt omlaag vielen. Snel rende Fae richting beide Pokémon om ze zo de lucht uit te vissen. Zowel beide waren er slecht aan toe nu, maar het gevecht was voor de Murkrow al helemaal voorbij. Het arme beestje zijn veren waren bijna volledig weggebrand waardoor Fae de kale huid al zien kon.
"Was dit alles nou je bedoeling geweest?!" schreeuwde ze kwaad naar het joch om met beide Pokémon richting het kind te lopen.
"Je hoort Pokémon niet te gebruiken om andere ermee pijn te doen" schreeuwde ze verder, duidelijk over de rooie zijn. Dit was ook de reden waarom ze Team Rocket zo haatte, want hun deden niks anders dan Pokémon misbruiken. Stelen en mensen aanvallen, dat was het enige wat ze met hun Pokémon deden.
"Dus gedraag je verdomme nou eens!" gromde ze om de halfdode Murkrow aan het kind te overhandigen.
"Als ik ooit nog maar één melding krijg van de ernstige kattenkwaad die jij uithaalt, dan ben je nog lang niet jarig." dreigde ze verder. Met haar meest dodelijke blik bleef ze het kind aankijken die enkel lijkbleek van de schrik voor zich uitkeek. Oké... Misschien was ze wel iets te hard voor hem geweest. Diep zuchtend ging ze op haar hurken zitten zodat ze het jochie recht kon aankijken.
"Stelen is fout," begon ze haar verhaal.
"En als iemand je gedwongen heeft om dit te doen... Stop ermee. De arme dorpelingen wisten niet wat hen overkwam toen een Murkrow zomaar hun eigendom stal," legde ze uit.
"Ze waren in paniek en gingen zelfs zover tot het waarschuwen van een ranger. Wees blij dat ze de politie er niet bij hebben gehaald, want anders was je echt de sjaak geweest." Zwak glimlachend bleef ze het kind vasthouden om een hand over zijn bol te halen.
"Wil je de sieraden dan nu terug gaan geven aan de dorpelingen?" vroeg ze voor de zekerheid om het kind recht aan te blijven kijken. Hij moest ze terug geven, want anders zou het probleem alsnog niet opgelost zijn.
"D-dat durf i-ik niet..." mompelde het jochie zachtjes om naar zijn handen te kijken.
"Ik help je er anders wel bij?" stelde ze voor om weer te gaan staan.
"O-oké..." antwoordde het jochie zachtjes om de tas met sieraden een Fae te overhandigen.
"Nou, kom maar mee dan," glimlachte ze om samen met het jochie richting Odale Town terug te lopen.
Nog steeds had ze geen idee wie of wat het jochie had opgedragen om al die sieraden te stelen, maar dat deed het er op dit moment niet toe. Ze had de dader en de buit, dus haar quest was zo goed als afgerond. Het enige wat ze nog moest doen was de gouden ketting terugbrengen naar de winkelier, maar daar had ze nog een hele dag voor. Trots keek ze het jochie aan die zoals beloofd alle sieraden teruggaf aan zijn mede dorpelingen. Natuurlijk waren ze boos op het joch, maar dat was logisch. Zijzelf zou ook boos zijn op iemand die eigendommen van haar stal, maar die boosheid ging vanzelf wel over. Lang boos blijven kon immers niemand.
"En gebruik je Pokémon in het gevolg voor gevechten. Word de sterkste trainer die er is in plaats van een dief." Nu maar hopen dat het kind naar haar 'wijze' raad ging luisteren en zich niet verder verlaagde tot Team Rocket, want dat zou erg jammer zijn natuurlijk.
Peck.
Pursuit.
Shadow Ball.
Flamethrower.
Dragon Pulse.
Ancient Power.
