Shattered into pieces. [&NATHAN MALONE]

Het was niet lang geleden sinds ze aangekomen waren in Kalos. Direct na de dood van David waren Shark en zijn moeder zo snel mogelijk verhuisd. Achteraf gezien had dat er erg verdacht uitgezien in de ogen van de politie, maar Shark’s moeder had simpelweg gelogen dat ze problemen had met haar man – wat overigens niet bepaald gelogen was omdat Shark’s vader zowel hem geslagen had als zijn moeder – en dat de herinneringen aan het huis haar paniekaanvallen gaven. De politie had er vrijwel weinig tegenin kunnen brengen en hadden ook geen aanwijzingen gevonden dat Shark of zijn moeder zich schuldig bevonden aan de feiten. De klappen die Shark had gegeven tijdens het gevecht waren niet meer dan een paar blauwe plekken en waren niet zichtbaar op het gezicht van David. Misschien ging de politie er wel van uit dat hun vader dat ook gedaan had aangezien Shark eerlijk had verteld dat zijn vader hem en zijn moeder geslagen had. Dus de enige die momenteel in de ondervraging zat was zijn vader. En dat was ook de reden waarom Shark en zijn moeder zo snel mogelijk anoniem waren verhuisd naar Kalos. Shark’s vader zou hem nooit kunnen vinden, tenzij hij natuurlijk internationaal bekend zou raken omdat hij alle badges en de League had gewonnen, maar die kans zag hij vrij klein in. Een paar dagen nadat alles vrij rustig was gebleven had Shark zijn spullen gepakt en tegen zijn moeder gezegd dat hij op reis zou gaan met Dragona en Inferno. Dragona moest nodig van het karakter af om mensen te wantrouwen en Inferno moest ook weer onder de mensen komen. Het litteken op Inferno’s borst herinnerde hem altijd aan zijn broer en om Inferno een beter gevoel te geven had hij zelf ook een diepe kras op zijn borst gemaakt dat nu ook een litteken was geworden. Precies dezelfde lengte en precies op dezelfde plaats. Inferno had het behoorlijk geapprecieerd en de twee waren nog closer geworden. Beide Pokémon hadden dan ook ingestemd om op Pokémon-reis te gaan. Dragona wat minder dan Inferno, maar Shark wist zeker dat ze uiteindelijk wel zou bijdraaien. En misschien als hij binnenkort wat teamgenoten zou vangen dan zouden ze het zeker leuk hebben. Maar daar was hij nu nog niet aan toe. Hij wilde sowieso tot na de eerste gym nog lekker gezellig tijd doorbrengen met zijn Dratini en zijn Charmeleon.

Shark sloot zijn ogen terwijl hij van Camphrier Town naar het Parfum Palace wandelde. Zijn gedachten gingen terug naar het gevecht die hij had gehad met zijn broer. Ze waren met elkaar op de vuist gegaan omdat zijn broer zijn moeder tegen het bed had gedrukt. Razernij was door Shark gegaan toen hij zag wat zijn broer op het punt stond om te doen en zijn lichaam had vol tegen het zijne gebeukt. Ze waren op de grond gevallen en ze hadden een paar rake klappen uitgedeeld. Ondanks dat David ouder was geweest, had Shark de meeste klappen kunnen uitdelen omdat hij bijna dagelijks ging sporten en sterke spieren had ontwikkeld. De harde duw tegen David was opzettelijk geweest, maar hij had nooit gedacht dat David met zijn hoofd tegen het kastje zou knallen. Toen hij zich over David boog nadat hij meerdere keren de naam had geroepen van zijn broer en het maar stil bleef, zag hij dat David’s levenloze ogen hem aanstaarden. Eerst had hij geen idee wat hij moest doen en voelde hij even niets, maar daarna was de paniek komen opzetten en had hij verward naar zijn hoofd gegrepen. Zijn moeder was toen bij hem komen zitten, had hem gekalmeerd en had precies gezegd hoe ze het gingen aanpakken. Ze wilde niet dat haar jongste zoon in de gevangenis terecht zou komen omdat hij haar wilde beschermen van haar oudste en had hem beschermd tegen de wetgeving. En nu leefden ze een gelukkig leventje in Kalos. Zijn moeder had inmiddels in een café in Aquacorde Town aan de slag kunnen gaan en de politie had de zaak laten rusten. De enige tegen wie ze een zaak waren begonnen was tegen zijn vader, maar daar hadden zowel Shark als zijn moeder hun handen vanaf getrokken uit angst dat de zaak in verband met David weer terug zou komen en ze er toch achter zouden komen wie David had vermoord. Ook al was het uit zelfverdediging geweest, als Shark zich nu zou aangeven dan zou hij alsnog in de bak belanden omdat hij informatie verborgen had gehouden. Hij werd al warm bij het idee dat ze hem werkelijk in de gevangenis zouden stoppen zodat hij niet aan zijn reis zou kunnen beginnen. Ook al zou hij dit voor altijd met zich meedragen, hij zou er nooit iets over mogen zeggen tegen iemand anders. Zelfs al zou hij een vriendin krijgen dan zou hij het ook niet tegen haar mogen zeggen. Nooit.

Het Parfum Palace doemde algauw op en Shark vergat zijn gedachten voor even toen de man aan de poort zei welke bedrag hij moest betalen. Hij moest geld betalen om hier binnen te komen? Mooi niet! Hij haalde zijn schouders op en deed net alsof hij wegliep, maar toen de man niet keek rende hij naar het hek toe en wilde er over klimmen. Echter draaide de man die hem het geld vroeg zijn hoofd weer naar hem toe en Shark deed net alsof hij een stofje van het hek haalde, zei dat hij zich bedacht had en de man toch het geld gaf. Aan de vriendelijke glimlach van de man te zien had hij niks in de gaten en snel ging Shark naar binnen. Hij keek steeds over zijn schouders om te zien of hij niet achtervolgd werd, maar toen dat niet het geval bleek te zijn liep hij maar gewoon een kamer binnen. Zijn aandacht werd getrokken door het plafond dat er vrij mooi uitzag omdat er een spiegel van glas hing versierd met kleurrijke steentjes waardoor hij de vaas niet zag die op een tafeltje stond. Hij botste tegen het tafeltje en de vaas viel op de vloer. Het sprong kapot en Shark keek met een zucht naar de vaas. Fijn. Hoe ging hij hier weer aan ontkomen? En om het nog wat erger te maken kwamen voetstappen al zijn kant op.