Hold the Rangers [TR Quest]

Rustig stond hij een sigaretje te roken in een schaduw onder een boom. Hij stond te wachten op zijn partner voor de quest die hij moest uitvoeren voor Team Rocket. Blijkbaar was deze quest zwaar genoeg om er een agent op af te sturen, dus hij vroeg zich af hoe dit te werk zou gaan. Ze moesten een stel rangers weghouden bij een vracht van Team Rocket, dat leek hem niet echt heel erg zwaar, maar hij zou maar niet tegen het hoger op in gaan. Geen zin om gezeik te krijgen immers. Hij keek eventjes naar boven, tussen de toppen van de bomen door, naar de lucht. Het zag er naar uit dat ze nog wel een pak sneeuw zouden kunnen verwachten, wat ergens toch wel vreemd was om het lente was in de rest van Kalos. Echo had zich voor de zekerheid dan ook maar beter aangekleed, hij had geen zin om te bevriezen halverwege de quest. Hij geeuwde eventjes achter zijn hand en leunde weer terug tegen de boom, wachtend op zijn partner.

[+Ciro Raedmund]

<sub>Met een diepe frons op zijn gezicht liep hij door de straten, bibberend door de kou. Natuurlijk had hij enkel even een blik op de quest geworpen met wat de taak was en met welk figuur het was: dat was hét. Ugh, het was wel heerlijk werk. Rangers tegenhouden. Die vond hij helemaal niets: zo koppig, betweterige Pokémonknuffelaars waar je niets aan had. Ze waren enkel irritant en een doorn in het oog voor de organisatie. Opdracht terzijde moest hij samen werken met een onbekend persoon. Iets met Echo en Wolf. Waarom heette de ander in Arceusnaam ‘Echo’ en niet ‘Hans’ of ‘Piet’? Was hij in een grot geboren om ‘echo’ te heten? Met ‘Wolf’ als achternaam zou hij dat haast aannemen. Dus dat werd vast een weerwolf of wolf of een wolfman. Fijn, hij moest wel nagaan of het trucjes kon. Misschien kon hij de knul gebruiken als een Pokémon: een bijtende mens verwachtte je immers niet. Een fris windje doorbrak zijn gedachten en direct vervloekte hij het weer. Oké, nogmaals… waarom hier?! Het enige wat scheelde was dat hij een lange broek en een jas droeg…. Een herfstjas. K-Koud…. Ugh… Héa? Hij zag een schim al staan op de ontmoetingsplaats. Toch een mens? Wauw.

Met bibberende stappen kwam hij op hem af, moeizaam begroetend met een knik. “Gegroet, weerwolf Echo,” begroette hij hem, onder het vrieskou. Gewoon sterk blijven: denk aan vuur en warmte. En dat ging gemakkelijk, doordat deze weerwolf rook. Serieus, waarom rookten mensen? Ach, er was weinig stress in het leven als je je leven op orde houdt, dus roken was onnodig. Geagiteerd staarde hij naar het sigaret. “Bezig je longen te vernietigen?” zei hij er droog op, waarna hij maar serieuzer werd. Hij wilde hier zo snel mogelijk weg om warm weer in zijn kamer te kunnen zitten. Zijn blik gleed direct naar een weg die door het bos liep en binnenkort de Rangers zouden verschijnen om hun buit weer terug te stelen. Het zou niet zo lang meer duren, voordat ze zouden opduiken. De auto met de buit was hen als het goed was, al gepasseerd. “Welke Pokémon heb je zoal?” was Ciro’s simpele vraag, van daaruit kon hij vast wel iets verzinnen als strategie in combinatie met Calliber en Revolver. Man o man, serieus doen voelde heel ongewoon voor hem maar hij wilde eens even klaar zijn met een missie.</sub>

Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe iemand kwam aanlopen, jonger dan hemzelf en zo te zien niet gekleed tegen de koud. Hij trok een wenkbrauw op door de begroeting, maar zuchtte daarna. Dit waren de momenten dat hij zichzelf vervloekte dat hij zich geen consequenties had bedacht aan het kiezen van zijn eigen naam. "Ciro," antwoorden hij rustig terug, waarna hij naar de jongen knikte. Hij wás van plan geweest de jongen zijn jas te geven, maar gezien deze begroeting besloot hij hem maar gewoon zelf te houden.
Er werd aan hem gevraagd of hij bezig was met zijn longen te vernietigen. "Je moet iets te doen hebben in het leven," antwoorden hij rustig, waarna hij het laatste eindje van de peuk op de grond gooide en 't door de sneeuw zag smelten. Hij zetten zichzelf af tegen de muur en rekte zich eventjes uit. De kou was niet goed voor zijn spieren, daarom had hij zich voor de verandering wel warm aangekleed. Hij volgde de blik van zijn partner, de Rangers zouden elk moment kunnen komen en daarmee zou de strijd losbarsten. Ergens was hij best wel blij dat hij tenminste een normale partner kon krijgen en niet weer met Flynn zat opgescheept. Die dwaas had hij inmiddels wel vaak genoeg gezien. De vraag van Ciro deed hem opkijken, normaliter zou hij zijn team niet zo snel vrijgeven, maar hij moest dan maar vertrouwen hebben in zijn partner. "Venusaur, Mawile, Zoroark, Gabite en Gengar," Flint hielt hij eruit, omdat het geen pokémon was die waardig was in de strijd die eraan zat te komen. De Murkrow was daar nog veel te jong en onder leveled voor. "Jij?"

_{Geen gescheld, of verbetering op zijn bijnaam? Dat was pas voor de tweede keer dat hij dit mee maakte, of de derde alweer? Ach, het bleef hem verbazen dat er individuen waren die het best vonden. En hij werd simpelweg bij zijn voornaam genoemd zonder een spoor van ergernis in de stem van de weerwolf. Dit was haast een droom die uitkwam en een trotse glimlach verscheen op zijn gelaat. Het nadeel van de weerwolf was dat hij kalmer dan de meeste TR-leden rustig zat te roken en zijn vraag beantwoordde. Oké, waar waren zijn verborgen oren en staart gebleven? Bedenkelijk nam hij nogmaals de ander op, op zoek naar een plukje vacht maar er was niets aan de ander op aan te merken, maar was daar geen volle maan bij nodig? Maar de ander had een interessant antwoord gegeven, waarop hij het niet kon laten de grijnzen en op in te spelen. “Geloof me, ik denk dat als je na de missie je sigaret uitdrukt op een Ranger dat veel beter zal aanvoelen dan de hele sensatie van roken. Wacht, dat is mijn hypothese en dat gaan we zo te proef stellen!” Professor Ciromaan ging aan de slag. Had hij ten minste iets interessants te observeren nadat ze die Rangers uit de weg hadden geruimd. En hij de verschrikkelijke kou had overleefd. Daarover gesproken, sloeg hij strakker zijn spierwitte armen over zijn lichaam en wachtte ongeduldig op een antwoord van de ander. Oh, die had eigenlijk een redelijk team die goed gestabiliseerd was. Hmm. “Mijn team bestaat uit een Blaziken, Salamence, Banette, Volcarona, Charizard en een Tyranitar. Ook heb ik nog een Flygon, maar die zit in de box,” antwoordde hij maar de ander zijn vraag op een ietwat trotse toon. Zijn team was ook niet niets, ondanks de Rock en Water types die een bedreiging vormde voor zijn team. Het werd echter tijd voor een strategie en het hielp dat ze beide Ghost types hadden. “Zullen we minstens onze Ghost types de weg af laten gaan om de Rangers gelijk even te verwarren? Vanaf dat punt kunnen we je Venusaur gebruiken om al het energie weg te sappen uit hun Pokémon of condities op uit te voeren. Mijn Blaziken houdt dan de Ranger’s bezig, en dan gebruiken we je Mawile en mijn Tyranitar voor de pure aanvallen,” brainstormde hij vervolgens de weerwolf rechtaankijkend in zijn nog mensachtige ogen, “Of had je een betere suggestie?”}

De jongen bleek er blij mee te zijn dat hij geen geïrriteerde opmerkingen maakte over het feit dat hij een freaking weerwolf werd genoemd. Maar om eerlijk te zijn, he wouldn't even be mad if it was true. Een weerwolf zijn leek hem zo slecht nog niet. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht bij het dagdromen over het weerwolf zijn, misschien dat hij daar eens onderzoek naar moest gaan doen.
Ciro stelde een hypothese op over het feit dat het leuker zou zijn om een peuk op het gezicht van een Ranger uit te drukken en Echo deed moeite om niet in de lach te schieten. "Daar mag je me aan houden, dat wil ik nog wel gaan doen voor je," zei hij met een grijns op zijn gezicht. Yep, Ciro mocht hij wel. Ze deelde dezelfde humor en licht sadistische ideeën, voor zover het gesprek ging.
Bij het horen van het plan van zijn partner knikte hij eventjes, maar hij wilde er toch één klein dingetje over zeggen. "Is het dan niet handiger om eerst mijn Zoroark erop af te sturen. Een van gedaante kunnen veranderende pokémon is misschien het handigste om als eerste te sturen, toch?" stelde hij daarna maar voor. "Voor de rest klinkt 't als een solid plan. Nog van plan een mega evolve erin te gooien, of dat gewoon laten afhangen van de situatie?"

<sub>Eerst geen kritiek op de ‘weerwolf’ bijnaam en nou glimlachte plotseling de ander, nog net geen vleesetende tanden tonend? Nou begon hij toch enigszins zijn twijfels te hebben over de ander máár hij mocht hem tot nu toe wel, al vond hij Mamo, Honchcrow en Flippy ook interessante collega’s. En opa en de heks, al mochten die hem misschien wat minder. Ach, haat zaaien was zijn trouwe taak als burger. Éen van zijn taken, eigenlijk. De rest hield het afbranden van steden in en verwoestingen aanbrengen om duizenden mensen genadeloos te irriteren. Of wat in dit geval het idee was, sadistische onderzoeken uitvoeren met de weerwolf die… Huh? W-Wat, hij stemde daadwerkelijk in? Verrast staarde hij de ander aan, voordat een grijns zijn eigen gezicht sierde. Deze missie leek tot nu toe al aangenaam te worden met de partner die hij had weten te krijgen. Niet slecht, Flippy voor deze partner. “Goed om te horen, partner!” Enthousiast balde hij zijn vuist, waarna hij deze richting de lucht uit stak, al de geur van brandend vlees inbeeldend. Als ze echt niets te doen zouden hebben hierna zou hij zelfs een kampvuur kunnen opzetten en de lichamen gebruiken als brandmateriaal. Oeh, dat was een geweldig idee! Missie voltooid, Rangers vermoord en als bonusje dat hij wat warmte had.

Maar goed, eerst een strategie om het brandstof – oftewel de Rangers – flink te verassen, en met hun verzameling aan Pokémon leek het erop vrij gemakkelijk te worden. Hun teams sloten aan elkaar immers. Al had de weerwolf als voorstel zijn Zoroark op de Rangers juist af te sturen en deze een illusie te laten creëren. Hmm, zeker geen slecht idee. “Prima, het liefst zo bloedlustig mogelijk, dan kunnen we op basis van hun gegil hun exacte locatie traceren,” Oké, hij begon dit steeds leuker en leuker te vinden en zeker toen het over Mega evolutie begon. Daar was zijn antwoord eenvoudig op. “Waarom niet?” Hij liet zijn schouders onverschillig zakken en opende maar alvast de Pokéball van Revolver wie hij kort de strategie uitlegde. Ze had een geamuseerde blik in haar ogen, terwijl ze om hen heen zweefde. “Nou, kunnen we de boel eerst aan jouw Zoroark overlaten,” Van zijn vorige ervaring met de vos was dat ze vooralsnog geweldige zintuigen hadden en makkelijk een paar Rangers konden opsporen. Al was dat met een knul geweest die hem gedeeltelijk ergerde.</sub>

Een bloedlustige illusie? Daar zou Vayne wel voor kunnen zorgen. Ciro liet een Banette tevoorschijn komen, die zou het vast leuk gaan vinden om samen te werken met Jax. Echo glimlachte eventjes en haalde twee pokéballs tevoorschijn. Uit de een kwam Vayne, zijn Zoroark, die een vrolijk gebaar maakte naar Ciro. De andere flits was Jax, de Gengar, die eigenlijk direct een stunt wilde uithalen met de onbekende jongen, maar afgeleid werd door de Banette. Echo zuchtte eventjes. "Jax, hou je in, we hebben iets belangrijks te doen. Dus je zult luisteren, begrepen!" zei hij streng tegen zijn pokémon. De Gengar liet zijn oren hangen en zweefde wat lager, als teken dat hij zich zou gedragen. "Vayne, voor jou heb ik een speciale taak. Er komen zo meteen een paar mensen die niet langs mogen oké? Ik wil dat je een zo levensechte illusie maakt die je kan maken, het liefst lekker bloederig zodat ze je te hulp schieten. Dan zullen Ciro en ik er voor zorgen dat de Rangers, zoals de mensen heten, verward raken en dan mag je de illusie weer opheffen. Begrepen?" vroeg hij aan de Zoroark. Deze dacht eventjes na en sloot haar ogen. Toen ze haar ogen weer open deed, merkte Echo dat de omgeving iets veranderd was. De lucht was donkerder, onheilspellender en op de plek waar Vayne had gestaan, stond nu een dame in een nachtjapon. Haar zij was bebloed en ze zag asgrauw, alsof ze binnenkort zou flauwvallen. "Wij verstoppen ons," zei Echo tegen Ciro. Ondertussen ging Vayne op het pad liggen en slaakte een kreet om hulp.

_{De weerwolf had direct al zijn twee Pokémon tevoorschijn gehaald en stemde daarmee duidelijk in met de strategie. De Zoroark die als eerst verscheen groette hem verassend genoeg flink wat vriendelijker dan die van de Grunt. Het was weleens wat anders om niet gelijk afgesnauwd of aangevallen te worden door de Pokémon van een ander. Brr, zo… onwennig. Ow wacht, dat was gewoon de kou. Oké, concentreer op de missie! De ander besloot één van zijn lievelingsPokémon erbij te halen en onwillekeurig begon hij spontaan te grijnzen. Buiten Sableye was Gengar ook één van zijn favoriete: het was een Pokémon die niet alleen mensen nachtmerries kon opleveren maar ook behoorlijk sadistisch van aard was. En de Mega-evolutie van heem zou ook geweldig zijn wat hij ervan wist. Met dus pretlichtjes in zijn ogen keek hij enthousiast toe hoe de Gengar bijna zijn typische rol als dagverpester aan wilde nemen maar op tijd werd gecorrigeerd. “Hij mag wel los gaan met wat er van de Pokémon van de Rangers overblijft,” zei hij eenvoudig. Kom op, na de missie konden ze nog hun sadisme even in alle rust uitlaten en hij wilde wel de Gengar in actie zien! De Banette die achter zweefde keek met vernauwde ogen richting de Gengar en schudde afkeurend haar kop. Zelf had Ciro het niet door maar de vervloekte pop Pokémon toonde toch enige jaloezie. Zwijgend wachtte hij af, totdat ook de Zoroark van de ander geïnformeerd was. Dus, wat voor ‘griezeligs’ zou ze creëren? Hmm, kijk eens aan, de omgeving werd donkerder en de vos vervormde zich tot een dame in een jurk die gedeeltelijk onder het bloed zat, contrasterend met haar bleke huid. D-Dat werkte, g-goed. E-Eh, ze moesten zich verstoppen, ja!
Direct snelde hij naar de struiken en werd Revolver onzichtbaar, wachtend op de Rangers, samen met de Gengar van de weerwolf. En… wauw, die waren er behoorlijk snel nadat de ‘dame’ luid begon te roepen om hulp. Spoedig verschenen er ruim vier Rangers, elk met een Pokémon aan hun zijde van verschillende niveaus. De leider van de groep had een Stoutland en benaderde op zijn hoede de dame, terwijl de drie afstand hielden met hun Seviper, Blastoise en Togekiss. ‘Gaat het, meisje?’ vroeg de man met een vriendelijke glimlach, totdat al het kleur uit zijn gezicht verdween bij het zien van het bled en de bleke huid. Direct ging er overduidelijk een huivering door hem heen, en stapte hij angstig naar achteren. De Stoutland stoof echter naar voren, vol wantrouwen en leek in te gaan voor een Bite. Ciro keek de weerwolf kort aan… Nu! Hij stak een paar vingers op en de Banette begon spontaan te krijsen, waarna ze Confuse Ray’s van zich af wierp, recht richting de Rangers en de Stoutland.}

Echo verborg zichzelf goed achter een van de bomen, terwijl Jax zichzelf onzichtbaar maakte en waarschijnlijk al klaar stond om de Rangers het stuipen op het lijf te jagen zodra ze er waren. Dit was toch echt wel de beste taak die hij hem zou kunnen hebben gegeven, dus was het niet eens zo heel vreemd dat hij hem hier voor had ingezet. Al snel waren er vier rangers op de plek van het "ongeluk" en rustig keek Echo toe hoe Vayne uitlegde wat eraan de hand was. Direct schoot Ciro naar voren toe en liet zijn Banette beginnen met de Confuse Ray aanval. Een kleine smirk kwam op zijn gezicht, dit zou een geweldige ervaring worden uiteindelijk. Bij het zien van de Banette, wist Jax ook dat het sein was gegeven en de drie achterste Rangers slaakte deinsde achteruit op het moment dat de Gengar op enkele centimeters van hun gezicht verscheen en ze verwarde met de Confuse Ray aanval. Echo pakte een pokéball erbij en liet zijn grote Venusaur te voorschijn komen. "Leech Seed op de achterste pokémon," zei hij rustig en drie zaden schoten in de richting van de pokémon. Deze probeerde nog los te komen, maar de strengen begonnen al met aftappen van de energie.

<sub>Nadat Revolver naar voren was geschoten om lichtjes af te vuren om de Stoutland tegen te gaan, schoot juist de Gengar van de ander recht op de overige Rangers. Genadeloos vuurde hij eveneens een Confuse Ray’s af die direct hen verwarde. Ciro grijnsde vermakelijk met de boel verwarde groep Rangers en hun Pokémon die onzin uitkraamden en tegen elkaar aan botste. De Stoutland echter staakte zijn aanval en knalde met zijn gezicht tegen de grond aan, vlak voor de poten van Revolver. Versuft schudde hij zijn kop maar het leek erop dat hij nog niet in staat was overeind te komen. Dit ging helemaal naar wens! Spoedig verscheen dan ook de Venusaur van de ander die direct Leech Seed op Blastoise afvuurde die nerveus op de achtergrond stond. Een tel braken de zaden open en omringde de wortels de achterpoten van de gigantische schildpad. Direct tapte ze dan ook energie af van hem en werd het daarmee tijd voor zijn eigen bijdrage aan de hele strategie. Nou werd het namelijk tijd voor enkele vlammen en met een zwaai van de Pokéball, verscheen de Blaziken ten tonele. Nou werd het tijd om de Rangers te vermorzelen en kijk, daar had hij pas écht zin in. Rifle verscheen luidkeels brullend en spande zijn vuisten aan, gevolgd door flinke vlammen die uit de polsen spoten. Het had weinig zin om de hele situatie uit te leggen als hij direct in de aanval mocht overgaan. “Glass Attack op de Rangers!” Hun beruchte gecombineerde aanval die elke keer zich effectief bewees te zijn. Rifle lanceerde naar voren, recht op de drie Rangers die nog versuft onzin uit waren kramen. De Blaziken trapte direct tegen de grond aan en een hele laag zand recht in het gezicht van de Rangers kwam. Jammerende kreunen volgden uit hun en nog voordat ze bijzinnen konden komen of hun o zo zielige ogen konden afschermen, sperde Rifle zijn bek open en lanceerde een krachtige steekvlam. De vlammen kwamen recht tegen de zandkorrels aan en een tel later waren ze omgezet naar glas die een tel later flinke schrammen bij de mensen bezorgde. Geschrokken van de situatie schoten de overige twee Pokémon naar voren, furieus dat hun Rangers gewond waren geraakt. De Seviper zette zich af met haar bek open , haar lange giftanden blinkend in het zwakke licht, op de… staart gevolgd door de Togekiss. Hmm, intimiderend? Nee, het was maar een slang en een vliegende… glimlachend kinderspeelgoed. “Revolver, Feint Attack op de Seviper!” De geest doemde vlak voor de slang op en haalde direct uit met de Dark type aanval, daarmee direct de slang tegen de Togekiss lancerend. De Seviper sistte nog net verrast, voordat hij keihard tegen de Togekiss kwam en zijn tanden in diens vleugels terecht kwamen.

P.S. Post viel tegen, doordat ik in Skype-chat zat.</sub>

Terwijl Crowe rustig alle energie van de pokémon aan het opslokken was, zetten Ciro de aanval in met zijn Blaziken. Het was een krachtig beest en dat was ook wel te zien aan de aanval die werd uitgevoerd. "Oké, Crowe, laten we ze nog wat meer helpen. Gebruik je Poison Powder, maar let op de Blaziken," zei hij tegen zijn Venusaur. Deze gromde eventjes en schudde de bloem uit, waardoor een paarsige poeder de lucht in dwarrelde. Nu moesten ze alleen hopen dat Ciro zijn Blaziken op tijd weg kon krijgen daar. Rustig pakte hij een nieuwe pokéball erbij en haalde zijn Mawile tevoorschijn. "Caitlynn, schat, zet die Blastoise eens vast met een Ice Beam?" vroeg hij rustig aan de pokémon. De kleine pokémon stak een handje op, voordat ze tussen de verwarde mensen een rende en in de lucht sprong om vervolgens uit haar bek een ijzige straal op de Blastoise te vuren.

<sub>De Glass Attack was zoals gewoonlijk zeer effectief en hield daarmee de Rangers bezig die schrokken van hun flink bloedende schrammen. Het was eigenlijk nog beter met één van hen die zelfs een glasscherf recht in zijn ogen gekregen had. Verblind, zo te zien aan één oog en kon daardoor de diepte minder goed inschatten. Als hij al iets meer zag dan de prachtige kleur van bloed: rood. Inmiddels kwam er echter een paarse poeder bij van de Venusaur en Rifle sprong gelijk opzij en nadat het meeste neergedaald was op de Rangers keek hij kort Ciro aan. Er was nog wat van het gifpoeder over en wat brandde nou goed aan…? Juist, poeder! Niets meer dan een grijns gaf hij en een tel later lanceerde de Blaziken recht op één van de Rangers en deed zijn vuist omhulden met vlammen. Genadeloos deelde hij vervolgens een rake stoot uit tegen eén van hen. De vlammen en het contact met de poeder zorgde haast direct voor een explosie die de Ranger flink wat meters lanceerde. “Ga verder,” zei Ciro simpelweg, verwacht door de milde explosies waar de Blaziken voor zorgde met zijn talloze Fire Punches. Helaas mocht hij zich weer richten tot de Banette die de overige twee Pokémon tegen elkaar aan liet knallen, waarbij de Seviper per ongeluk zijn effectieve giftige tanden in de gedeeltelijke Fairy type geplaats had. Perfect. De volgende fase van hun strategie mocht van start gaan en het was de weerwolf die als eerst deze startte met zijn Mawile die een… Ice beam afvuurde tegen de Blastoise? Het bleef hem verassen om TM’s in actie te moeten zien, het was onnatuurlijk in zijn ogen.

Maar goed, dan moest hij enkel afhandelen met de Stoutland met één Pokémon: Godzilla hemzelve. Direct haalde hij dan ook Musket tevoorschijn die hem direct vragend aanstaarde. “Rock Slide, en gebruik dan je Stone Edge!” De Tyranitar zwaaide met zijn staart en en verblindend licht verscheen boven de Rangers en hun Pokémon, waarna het plotseling begon te regen aan rotsen van diverse formaten. Op tijd schoten zijn twee overige Pokémon naar achteren en keken toe hoe de Stoutland nog met een Rock Smash de rotsen brak, terwijl de Togekiss recht op de Tyranitar afschoot met de Seviper op haar rug. De slang opende zijn kaken en vuurde een hele lading vergif op de Tyranitar die daar niets van moest hebben. Met een brul schoten diverse rotsen omhoog die het gif gedeeltelijk opvingen en daarbij de Togekiss hadden geraakt. Door de klap kwam de slang enkel vast te zitten tussen de rotsen en de Togekiss, recht voor Musket’s hongerige gezicht.</sub>

Ciro hielt zichzelf wel bezig met zijn kant van het gevecht en Crowe hielt alles goed in de gate. De Blastoise werd nog steeds afgetapt van zijn energie, wat er voor zorgde dat dit gevecht nog makkelijker zou kunnen worden dan dat hij eerst had verwacht. Echo moest alleen rekening houden met de types, aangezien een Blastoise bijna geen schade zou krijgen van de Steel aanvallen van Caitlynn. Naast hem kwam opeens een Tyranitar op het veld en eventjes had hij de neiging om de pokémon te scannen, maar op dat moment kwam er een bevel van de trainer van de Blastoise. Deze was uit zijn verwarring gebroken en met paniek in zijn ogen probeerde hij nu zijn pokémon te commanderen. De grote blauwe pokémon dook opeens terug in zijn schild en schoof op de Mawile af met een Rapid Spin aanval. "Ontwijk door in de lucht te springen en gebruik daarna Sucker Punch om 'm tegen de grond te werken," riep hij snel tegen zijn pokémon. De Mawile sprong de lucht in om de Rapid Spin te ontwijken, maar had geen rekening gehouden met een verdwaalde steen. De Blastoise ketste af tegen de steen en schoot de lucht in, waardoor Caitlynn in de verte werd gemept. "Cait!" riep Echo, terwijl hij toekeek hoe zijn pokémon tegen een boom aan knalde. Misschien was het toch handiger geweest om Crowe in te zetten in dit gevecht. Eventjes beet Echo op z'n lip, wat moest hij nu?

_{De rotsenregen scheen eerst in hun voordeel te werken met enkel de Stoutland die gevaar vormde en recht op de Tyranitar afrende met zijn Rock Smash in de aanslag. “Rifle, Double Kick!” De Blaziken verliet kort de groep Rangers en sprong hoog de lucht in om een rake schop tegen de hond uit te delen. De Stoutland’s oren draaiden echter naar achteren en hij haakte zijn aanval af, keerde zijn lichaam om en greep het been van de Blaziken vast met een pijnlijke Crunch. Direct kreunde de Blaziken die over ging op een enkele schop om de Pokémon weg te krijgen. Tsk. Ciro’s aandacht lag echter ook nu bij zijn partner en zijn Mawile die fel tegen een boom aan gesmeten werd door de Blastoise. Fijn, het ging weer eens verkeerd e het was dus het teken om over te schakelen naar een directe strategie. Ze moesten de Pokémon uitschakelen. De jongen stak weer een aantal vingers op, terwijl de felblauwe misvormde Sumo Turtle op hen af kwam stormen met een Aqua Jet. Een akelige schaduw verscheen achter de rug van de Blastoise en zijn snelheid nam af, maar de aanval stopte niet. “Weerwolf, ontwijk het met je Mawile!” zei Ciro gehaast, waarna zijn aandacht al getrokken werd door de Seviper en Togekiss die zich op de Tyranitar stortte. De slang trok zijn gespierde lichaam om Musket’s nek, terwijl de Togekiss Air Slash gebruikte tegen Rifle die zich eindelijk uit de beet wist te rukken. Het ging weer rommelig. Snel.. iets… Wacht.. “Rifle, gebruik je Ember tegen de Air Slash!’ De Blaziken sperde weer zijn snavel open en de vlammen knalden tegen de Air Slash aan die niet alleen hem maar ook de Stoutland raakte. Met een paniekerige kreun sprong hij naar achteren, terwijl de Togekiss versuft erbij vloog. Dat was iets. “Houd de Blastoise bezig met je Venusaur en let op de Stoutland,” zei hij snel, waarna zijn blik terug gleed naar Musket die zijn tanden in de slang gezet had, wild van zijn nek rukkend. Pfoe, nu nog de groep Rangers die hun kant weer opkwamen… Fijn.}

Caitlynn kwam moeizaam weer overeind, maar ze moesten echt iets gaan doen aan die Blastoise. Ciro had het ondertussen al druk genoeg met zijn eigen vijanden en schreeuwde naar hem dat hij Crowe moest inzetten. Ja, dat was misschien wel de beste oplossing. "Crowe, gebruik je Vine Whip om die Blastoise vast te zetten," riep hij in de richting van zijn pokémon. Deze knikte eventjes en een roede schoot langs de bomen heen, om zich vast te wikkelen aan de poten en armen van de Blastoise. Ondertussen was Caitlynn weer bij gekomen en richtte zich op de Stoutland. "Cait, Brick Break," riep hij naar zijn pokémon. De Mawile schoot langs de Blastoise heen, die nog steedsd werd vastgehouden door zijn Venusaur en lande de bek op haar hoofd hard op de rug van de Stoutland. Ondertussen hoorde hij zijn Venusaur een grom slaken, de Blastoise probeerde door de roede heen te bijten. "Crowe, Razor Leaf," commandeerde hij zijn pokémon, die direct een lading messcherpe bladeren in de richting van de Blastoise stuurde. "Laat je pokémon hun ogen dicht doen," schreeuwde hij naar Ciro toe. "Jax, Hypnosis!" commandeerde hij daarna de Gengar. Deze vloog rustig de lucht in en liet de pluserende, slaapverwekkende aanval in de richting van de tegenstanders glijden. Dit zou in ieder geval een paar van de pokémons in slaap laten vallen, waardoor het makkelijker zou kunnen gaan lopen.