Summer rain

De regen ratelde op het afdakje waaronder een aantal mensen aan het schuilen waren. Iedere druppel maakte een ander geluid waardoor het net op een drumsolo van het weer leek. Het was inmiddels een minuut of vijf geleden dat de eerste druppels richting de aarde vielen. Sinds twee minuten viel het met bakken uit de hemel. De eerst zo volle straat was vrijwel helemaal leeggelopen. Enkele mensen liepen stug verder, een paar hadden ergens een paraplu vandaan getoverd. De meeste mensen waren de gebouwen binnen gegaan. Onder een afdakjes dat boven de bankjes in een parkje stond hadden enkele mensen een plek om te schuiven voor de regen gevonden. Lima liet haar ogen over de mensen die er onder stonden glijden. Een oud koppel zat op een van de bankjes, een jong koppel zat met twee kinderen op een ander bankje. Ze nam plaats op het enige bankje dat nog niet vol zat met mensen. Enkel een ander persoon zat er op, die moest het maar met haar gezelschap doen. "Wat een rotweer," mompelde ze zacht met haar ogen gericht op de vallende regen buiten het afdakje.

[Eerste post voor Darren]

Het regende, maar dat had hem er niet van weerhouden om naar buiten te gaan. Hij kon toch niet lang binnen zitten, noch stil zitten. Daarnaast moest hij nog steeds kijken wat hij aan moest met dat vogel-ding dat hij van een of andere vreemdeling had gekregen Hij had haar ook niet echt meer uit d'r Pokéball gehaald nadat hij haar had gekregen, alleen om eventjes te kijken wat er precies in de ball had gezeten. Hij zuchtte zachtjes en keek om zich heen. Vanwege de regen was hij op een bankje gaan zitten, zodat hij lekker kon gaan zitten kijken naar de mensen die voorbij liepen. Hij had een zonnenbril op, want de lucht was opvallend scherp ondanks dat er geen zon scheen en keek eventjes op toen er opeens een meisje naast hem was gaan zitten. Oh, lucky day for him. Ze mompelde iets over het weer en een kleine glimlach verscheen op zijn gelaat. "Helemaal mee eens," zei hij rustig, niet de bedoeling hebbend om haar te laten schrikken.

Het weer was eigenlijk bijna nooit echt haar haar zin. Meestal was het of te warm, of te koud. Regende het te veel of te hard of was het veel te droog. Het perfecte weer leek simpelweg niet te bestaan. "Helemaal mee eens," kwam er op een rustige manier van het persoon waar ze naast was gaan zitten. Vanuit haar ooghoeken keek ze in zijn richting. Een jongen van ongeveer haar leeftijd, rood haar en een zonnebril. Lima's mondhoeken krulde lichtelijk omhoog, het leek wel iemand waarmee ze zou kunnen praten. Met de oude mensen, de koppeltjes en de kleine kinderen die er ook waren zou ze nog niet eens de moeite doen om een gesprek te beginnen. "En het ziet er ook nog eens naar uit dat het voorlopig nog niet over zal gaan." Zei terwijl ze haar blauwe ogen over de lucht liet gaan. Overal om hun heen waren enkel donkere wolken te zien, nog geen hint van de zon was te bekennen. "Dus waarschijnlijk zitten we hier nog wel een tijdje," vervolgde Lima terwijl ze haar blik naar de jongen liet gaan.

Ze schrok niet van hem, pluspunt. Dan had hij het weer eens goed aangepakt. Zijn hazelnootbruine ogen gleden even over haar lichaam heen, veilig verborgen achter de glazen van zijn zonnebril. Ze had het er met hem over dat het weer waarschijnlijk niet snel zou opklaren. Hij schudde zijn hoofd. "Ik denk het niet, aan de lucht te zien," stemde hij met haar in. Wat betekende dat hij alle tijd had om een move te maken op d'r en kijken of de dames in Kalos net zo makkelijk om de vinger te winden waren als in Hoenn. "Dan ben ik blij dat ik goed gezelschap heb gevonden," zei hij luchtig op de opmerking die de dame had gemaakt. Er stond een glimlach op zijn gezicht, terwijl hij zich naar haar toe draaide en zijn hand uitstak. "Darren," stelde hij zichzelf rustig voor.

De rosse jongen schudde zijn hoofd nadat ze had gezegd dat het waarschijnlijk niet zou gaan opklaren. "Ik denk het niet, aan de lucht te zien," zei hij dan ook met haar instemmend. Straks zouden ze er de hele dag zitten en kon ze helemaal niets meer doen. Dat zou nou ook niet bepaald het idee voor een vrije dag zijn. "Dan ben ik blij dat ik goed gezelschap heb gevonden," zei de jongen. Lima knikte instemmend op zijn woorden. "Het zelfde geld voor mij," zei ze met een glimlachje richting de jongen. Ze zag dat hij inmiddels haar richting op was gedraaid en met een glimlach zijn hand naar haar uitstak. "Darren," stelde de jongen zich voor. Het donkerblauwharige meisje pakte zijn hand aan. "Lima, aangenaam." Stelde ze zichzelf aan hem voor. Na een stilte die maar kort duurde opende ze haar mond weer. "Dus welke bezigheid is bij jou door het weer onderbroken?" Vroeg ze lichtelijk grinnikend aan Darren.

Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze het compliment omkeerde en terugstuurde naar hem. Hij deed weer eens goed werk en dat was maar goed ook, dat betekende dat hij niet helemaal alles verleerd was en dat de meiden in Kalos net zo makkelijk waren als in Hoenn. Hij leunde met zijn rug tegen de achterkant van het bankje aan, terwijl hij rustig om zich heen keek naar de mensen die aan het rennen waren voor de warme regen. Dat was het grootste probleem, het regende, maar het was niet koud, waardoor het ontzettend benauwd werd. Het meisje stelde zich voor als Lima en schudde hem de hand. "Prachtige naam," zei hij met een glimlach. Hij had het nog wat zoetsappiger kunnen maken, maar daar waren de meeste dames niet zo van gediend. "Het hele feit dat ik niet stil kan zitten en het leuk vind om te kijken hoe mensen rennen voor de regen," zei hij met een schaapachtige lach. "En jij?" vroeg hij daarna rustig.

"Prachtige naam," zei Darren terwijl hij haar hand schudde. Lima had inmiddels wel een idee wat voor type persoon de jongen was. Ze waren het leukst als je er mee meespeelde. "Dankje," glimlachte ze. Persoonlijk was ze geen geweldig grote fan van haar naam. Het was zo... opvallend. "Het hele feit dat ik niet stil kan zitten en het leuk vind om te kijken hoe mensen rennen voor de regen," vertelde Darren met een lach. Dat kon ze prima begrijpen, zo was ze zelf eigenlijk ook wel. Lang stilzitten was niet voor haar weggelegd. Een kantoorbaan zat er voor haar ook echt niet in. Ranger en zo nu en dan een bijbaantje paste beter. "En jij?" Vroeg de rosse jongen haar op een rustige manier. "Mijn vrije dag is een beetje in het water gevallen, maarja ik had toch niet echt iets gepland." Vertelde Lima schouderophalend. Al had ze nu wel wat gevonden om zich mee bezig te houden.

Een glimlach en een bedankje, daar deed hij het voor. Vanaf nu zou hij het rustig aan doen, zodat ze haar ideeën over hem kon laten varen. Als hij nu door zou gaan, dan zou ze hem alleen maar irritant gaan vinden en kon hij helemaal geen slag slaan. Lima kon zo te zien wel inzien waarom hij in de regen aan het wandelen was en vertelde schouderophalend waarom ze zelf niet lekker binnen zat. "Vrije dag? Je werkt?" vroeg hij geïnteresseerd. Ze leek hem net iets jonger dan hijzelf was, dus echt opvallend dat ze werk zou hebben was 't niet. Het ging hem er meer om wat voor een werk ze deed. Daar zou hij later misschien nog gebruik van kunnen maken. "Toch is 't jammer dat je vrije dag verregend is," zei hij daarna, met een hint van medeleven in zijn stem. "Maar als je wilt, kunnen we een wandeling maken?" stelde hij daarna voor, terwijl hij een paraplu tevoorschijn toverde.

"Vrije dag? Je werkt?" Vroeg Darren haar op een geïnteresseerde toon nadat ze had vertelt dat het een vrije dag was voor haar. Lima knikte bevestigend op zijn vraag. "Zal toch op een of andere manier aan geld moeten komen, niet?" Reageerde ze schouderophalend. Ze zou moeten werken wilde ze rondkomen. Basisvoorzieningen kon ze halen voor wat ze verdiende als Ranger maar voor alle extraatjes moest ze werken. "Toch is 't jammer dat je vrije dag verregend is," kwam er van Darren. Medeleven kon soms wel fijn zijn, of hij het nou meende of niet. Een vlaag van verbazing trok over haar gezicht toen de rosse jongen plotseling een paraplu tevoorschijn haalde. Het ding had ze nog niet eerder gezien maar riep bij haar eerder de vraag op waarom hij dan zo lang onder het afdakje was blijven zitten. "Maar als je wilt, kunnen we een wandeling maken?" Dat klonk als een prima voorstel in Lima's oren. Anders zou ze toch maar de rest van de dag op het bankje zitten. Rustig stond ze op en ging ze schuin voor Darren staan. "Zo'n aanlokkelijk aanbod sla ik niet af. Ik ben zeker niet van plan om de hele dag hier te zitten schuilen."

Geen antwoord op wat ze precies deed, damn. Maar voor nu zou hij er maar niet verder op doorvragen, gene pressure leggen bij mensen die dingen niet wilde zeggen. Want daarmee zou je ze alleen maar wegwerken en dat wilde hij juist niet. "Goed punt, moet ik misschien ook eens gaan doen," zei hij daarna met een grijns op z'n gezicht.
Gelukkig ging Lima wel in op zijn voorstel om een ommetje te gaan maken. Kassa, precies wat hij nodig had. Hij stond op van het bankje, deed de paraplu open en hielt zijn arm uit naar Lima. "M'lady," zei hij met een glimlach, terwijl hij de paraplu boven zich hielt om niet nat te worden. Al maakte het hem in werkelijkheid niet zo heel veel uit, een zomersbuitje kon hij soms wel waarderen.

"Goed punt, moet ik misschien ook eens gaan doen," reageerde de jongen toen ze de reden van haar werk vertelden. Het riep de vraag op hoe hij dan rond kwam. Hij moest ergens geld vandaan halen gezien hij niet het type leek dat domweg zou gaan stelen uit de supermarkt. De paraplu werd open gedaan nadat Darren zelf ook was gaan staan. Zijn arm hield hij naar haar uit. "M'lady," zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Blijkbaar was het nu zijn plan om de gentleman uit te gaan hangen. Dat kon nog wel eens grappig zijn. Lima zette een stap dichterbij en haakte haar arm door de zijne. "Lead the way mister," glimlachte Lima terug. Ze positioneerde zich zo dat ze net helemaal onder de paraplu kwam te staan. Het meisje was eigenlijk wel nieuwsgierig waar hij naar toe zou gaan of langs zou lopen. Veel van de stad kende ze toch niet.

Een keline glimlach verscheen op zijn gezicht toen zijn aanbod werd aangenomen en ze haar arm in de zijn haakte. Dit ging nog beter dan dat hij verwacht had. "Mag ik vragen wat voor werk je doet?" vroeg hij daarna nieuwsgierig, terwijl hij rustig door de regen heen wandelde en met zijn ene arm probeerde de paraplu recht te houden. Gelukkig was het niet aan het waaien, waardoor hij minder moeite hoefde te doen. "Voorkeur om ergens heen te wandelen?" vroeg hij daarna, zo niet dan zou hij zelf maar een leuke route uitstippelen, maar voor de zekerheid vroeg hij het toch maar eventjes navragen.

"Mag ik vragen wat voor werk je doet?" Vroeg Darren haar zodra ze eenmaal een stukje van het onderdak af waren. Lima haalde een keer haar schouders op voor ze antwoordde. "Vooral kleine bijbaantjes gezien ik reis is het altijd maar tijdelijk. Tot gisteren was ik serveerster in een klein cafeetje en morgen reis ik weer verder." Vertelde ze op een rustige toon. Over dat ze veel reisde omdat ze Ranger was vertelde ze niets. Dat hield ze eigenlijk tegen iedereen wel stil. Simpelweg omdat ze vond dat het niet iets was dat je de hele tijd moest rondbazuinen. "Voorkeur om ergens heen te wandelen?" Vroeg de rosse jongen haar vervolgens. Even keek ze om zich heen voor ze haar blik weer op hem richtte. "Nah, ik vertrouw er op dat jij nog wel een paar leuke plaatsen weet?"

Darren luisterde rustig naar het antwoord van Lima en knikte. Echt een duidelijk antwoord kreeg hij niet, maar dat zou waarschijnlijk ook nooit komen. Ze was nogal careful met haar woorden, dus zou hij haar maar niet verder pushen. Uiteindelijk zou hij haar wel los genoeg krijgen dat ze ging praten. "Dan neem ik aan dat je een trainer bent?" constateerde hij rustig, aangezien ze het had over het reizen. "Of gewoon aan het rondreizen om Kalos te zien?" vroeg hij daarna erachteraan. Immers kon het beide kanten op gaan.
Darren glimlachte eventjes toen Lima zei dat ze hem verwacht had dat hij nog wel een paar leuke plaatsen kon. "Als je me daar genoeg voor vertrouwd, weet ik nog wel wat leuke plekken inderdaad," zei hij mysterieus, waarna hij in de lach schoot. "Maak je geen zorgen, er zit hier in de buurt een klein koffie tentje, waar ze heerlijk gebak serveren," legde hij uit.

"Dan neem ik aan dat je een trainer bent?" Vroeg Darren haar nadat ze verteld had dat ze al snel weer verder zou reizen. "Of gewoon aan het rondreizen om Kalos te zien?" Vroeg hij nog voor ze hem kon verbeteren. Bevestigend knikte ze op zijn tweede vraag. "Ik train mijn pokémon terwijl ik reis maar doe geen Gyms," vertelde ze. Het was een soort combinatie van trainer en reiziger eigenlijk. Dat ze eigenlijk reisde omdat ze regelmatig Quests had liet ze weg. "Als je me daar genoeg voor vertrouwd, weet ik nog wel wat leuke plekken inderdaad," reageerde de jongen op haar voorstel. De mysterieusheid was niet van lange duur gezien Darren al snel in de lach schoot. "Maak je geen zorgen, er zit hier in de buurt een klein koffie tentje, waar ze heerlijk gebak serveren," vertelde de rosse jongen. Dat klonk wel interessant, helemaal gezien ze al best een tijdje niets gegeten had door de onverwachte regen. "Dat klinkt als een plan," glimlachte ze. Haar ogen gleden langs de pandjes naast de straten. Zou het plaatsje al te zien zijn of nog een eind weg zijn?