Take You Down [Gym]

Het kon natuurlijk niet anders. De dag dat hij de eerste Gym wilde gaan uitdagen kreeg hij een opdracht van zijn vader. De opdracht moest eerst worden uitgevoerd gezien hij alleen kon reizen als zijn vader hem de toestemming daar voor gaf. Zijn vader was niet het persoon dat ook maar een seconde zou aarzelen om zijn zoon terug te gaan halen en te zeggen dat hij niet meer mocht reizen als hij zijn taken niet goed uitvoerde. De opdracht kwam redelijk makkelijk over maar zou zich misschien nog wel moeilijker bewijzen dan dat het leek te zijn. Het hele, alle opdrachten moeten in pak worden uitgevoerd tenzij anders aangegeven, regeltje van zijn vader was ook alles behalve fijn met het weer dat het op het moment was. De zwartharige jongen had het meer dan een beetje warm in het zwarte pak. Mensen keken hem ook nog erger aan dan dat ze normaal deden. Op deze manier waren de blikken al helemaal apart. De ene keek hem aan of hij een of andere drugsbaron was terwijl de ander hem aan keek of hij een model was of iets dergelijks. Het enige dat niet veranderde was dat de meeste mensen weg keken zodra hij ze aankeek. Door het pak keken ze hem wel wat minder snel aan of hij een stuk tuig was. Dat was wel fijn maar de aandacht die hij kreeg werd er niet minder of beter door. Hij was dan ook enorm blij toen hij uiteindelijk bij het afgesproken gebouw aankwam.

Een frisse lucht kwam hem tegemoet toen de automatische deuren zich voor zijn neus opende. De airco in het gebouw werkte duidelijk wel goed. Het was een grote en chique uitziende hal met een brede balie aan de achterkant. Zowel links als rechts van de balie waren liften te vinden. Terwijl hij rustig in het rond keek wandelde Kota richting de balie. Een jonge vrouw zat er en een oudere vrouw was op een computer bezig die wat verder naar de rand stond. De jonge vrouw had hem duidelijk niet opgemerkt en schok dan ook meer dan een beetje. Het werd hem verteld dat hij al werd verwacht en welke kant hij op moest. De buitenste lift aan de rechter kant van de balie. De deuren gingen vlak voor zijn neus open en enkele mannen in pak passeerde hem voor hij de lift in kon stappen. Hij moest op de vijfde etage van het gebouw zijn en daar zou hij verder geholpen worden door de mensen die daar zaten. Dat was dan ook precies het geval. Zodra de deur van de lift open ging kwam er een man op hem afgelopen die hem zei te volgen. Kota werd naar een nog jonge man aan een tafel geleid en nam zelf tegenover de man plaats. De man leek eind twintig te zijn en had net blond haar en blauwe ogen. Hij zag er wel uit als te vertrouwen, dat zei genoeg over dat hij waarschijnlijk wel het goede persoon te pakken had. Zodra het persoon dat hem naar de man had geleid weer in de deuropening verdwenen was legde de blonde man zijn handen op tafel en begon te praten. "Aangenaam meneer Daiki. Uw vader heeft mij de opdracht te geven om dit samen met u te regelen. Ik zal u dan uw opdracht in detail uitleggen en hoop dat wij samen tot een goede oplossing zullen komen zodat de opdracht van uw vader en mijn baas in succes afgerond kan worden." Ondanks dat het even heel verwarrend voor hem was om meneer Daiki genoemd te worden, gezien mensen zijn vader altijd zo aanspraken, luisterde hij aandachtig naar wat de man vervolgde te vertellen. Uiteindelijk bleek het een heel ander soort opdracht te zijn dan dat hij had verwacht. "Mijn baas heeft last van een erg drukke pokémon en wil graag dat iemand de pokémon voor hem opvoed en traint. Hij hoeft hem niet terug te hebben maar wil gewoon dat de pokémon goed word opgevoed en bij een trainer kan leven. Uw vader had het er met mijn baas over dat u op reis was gegaan en mijn baas kwam op het idee om de pokémon aan jou over te laten. Er is door uw vader daarop toegestemd dus ik ben hier om u de pokémon te overhandigen." Blijkbaar kreeg hij zelf dus geen mogelijkheid om te zeggen wat hij er van vond of om het überhaupt af te slaan. Het was verplichting van zijn vader dus veel keus had hij niet. Waarschijnlijk zou het niet zo erg zijn, hoe erg kon een extra pokémon er bij nou eenmaal zijn. Binnen enkele minuten stond Kota weer buiten het gebouw met een gloednieuwe pokéball in zijn hand. In zijn bloedhete pak liep Kota weer terug richting het pokémoncenter waar hij verbleef.

Zodra hij aankwam kleedde hij zich snel om naar normale kleding. Een donkerblauwe broek die tot zijn knieën kwam en een simpel wit shirt. Hij ging op het bed zitten en liet de pokéball in zijn hand rollen. Tijd om eens te bekijken wat voor pokémon het zou zijn. Als het een grote pokémon zou zijn had hij misschien een probleem, die zou niet in de kleine pokémoncenter passen. Een kleine pokémon zou wat dat betreft een heel stuk fijner zijn. Ook had hij al een gigantische Gyarados en een team vol reusachtige pokémon leek hem ook niet bepaald geweldig, dat zou aan zijn hele uitstraling waarschijnlijk ook niets helpen. Voorzichtig drukte hij op het knopje van de pokéball en was dan ook aangenaam verrast toen het licht dat er uit kwam een kleine vorm aannam. Een pokémon die hij nog nooit had gezien vormde zich uit het licht. Binnen no time had hij er informatie over opgezocht in zijn pokédex. "Chimchar, the Chimp pokémon. Its fiery rear end is fueled by gas made in its belly. Even rain can't extinguish the fire but the fire burns weakly when he feels sick. It is very agile. Before going to sleep, it extinguishes the flame on its tail to prevent fires." Vertelde het apparaatje hem. Met een nieuwsgierige blik in haar ogen keek de kleine pokémon hem aan. Voor hij ook maar kon reageren was ze bovenop zijn hoofd gesprongen en draaide een rondje om op zijn haar te gaan liggen. Een seconde of wat bleef Kota verbaasd zitten, het was wel wat apart ja. "Nou hoe gaan we jou noemen?" Vroeg de zwartharige aan de pokémon die van zijn hoofd af begon te glijden. Voor ze er vanaf viel wist Kota het kleine lijfje stevig vast te pakken en hield hij haar voor zijn gezicht. De Chimchar maakte een vrolijk geluidje. Kota's ogen vielen op de vlam aan het achterste van de pokémon. Het was een vuur pokémon en een starter dus een naam die matched bij Apollo zou leuk zijn. "Ik ga je Aruna noemen," zei Kota tegen de pokémon. Aruna was net zoals Apollo een zonnegod, alleen was Aruna vrouwelijk en Apollo mannelijk en kwamen ze uit verschillende godsdiensten. Ook paste de naam wel bij de pokémon omdat ze beide met een 'A' begonnen.

Met Aruna op zijn schouder, gezien ze niet terug de pokéball in wilde, liep Kota opnieuw door de stad. In gewone kleren was het er een heel stuk aangenamer dan in een compleet pak. De Chimchar wist alleen niets van stil zitten, ze zat vooral op zijn schouder maar de pokémon kroop ook geregeld over zijn hoofd heen. Mensen leken gek genoeg minder aandacht dan normaal aan hem te besteden door de speelse pokémon die over zijn lichaam kroop. Als ze al naar hem keken was het meestal het geval omdat Aruna weer bezig was en ze het wel grappig vonden hoe zo'n kleine pokémon over zo'n persoon als hem aan het kruipen was. De Gym kwam voor zijn gevoel dan ook sneller in zicht dan normaal het geval zou zijn. Het gebouw zag er precies zo uit als hij had verwacht van een Gym met Rock als het hoofdtype. Blijkbaar was het al snel duidelijk dat hij de Gym wilde gaan uitdagen gezien hij door een van de mensen die zich al in het gebouw bevond naar een strijdveld. Dat zag er natuurlijk ook zoals verwacht uit, een en al rots. Niet alleen de grond was van rots gemaakt maar er bevonden zich ook enkele rotsen op het strijdveld. Dat zou nog wel eens in Zero's nadeel kunnen zijn, of hij moest de rotsen naar zijn voordeel kunnen gebruiken. Wie wel anders was dan hij had verwacht was de Gymleader. Het was een meisje met bruin haar en rode ogen. Ze droeg een donker grijs jurkje en had een roze legging aan, ook de grote strik in haar haren was roze. Ze was zeker nog een stuk jonger dan hij was terwijl hij juist een volwassen man had verwacht in de Rocktype Gym. Gezien ze een Gymleader was zou ze waarschijnlijk toch wel aardig goed met haar pokémon kunnen vechten. Ach hij zou het wel zien. "Hallo, ik ben Roxanne, de Rustboro Pokémon Gym Leader. Ik ben een Gym Leader geworden zodat ik kan toepassen wat ik heb geleerd op de Pokémon Trainer's School in gevechten. Zou je willen demonstreren hoe jij vecht en met welke pokémon?" Vertelde het meisje. Dan kon hij zich zelf net zo goed eerst ook voorstellen voor het gevecht zou beginnen. Dat was uiteindelijk wel net zo beleefd om te doen. "Aangenaam. Ik ben Kota en ben hier om jou uit te dagen tot een gevecht." Zei hij op een vriendelijke toon. Een man die naast het het veld stond riep dat het gevecht kon beginnen.

VS

Roxanne haalde als eerste haar pokémon tevoorschijn. Het was een rots met twee armen en een gezicht. Als Kota het zich goed herinnerde heette het een Geodude en was het een Rock en Ground type pokémon. De zwartharige jongen haalde een pokébal tevoorschijn en aaide er een keer over voor hij hem hoog de lucht in gooide. "Zet hem op Zero!" Riep hij terwijl de bal open klapte en er een wit licht uit verscheen. Het licht nam de grote en langwerpige vorm van de Gyarados aan op de grond. De blauwe pokémon leek nogal gedesoriënteerd te zijn in het gebouw en keek Kota dan ook met een vragende blik aan. In de tussentijd was Roxanne onder de indruk van de grote pokémon die in zijn eentje al een groot deel van het veld in nam. Natuurlijk zag ze niet zo vaak zulke grote pokémon gezien het de eerste Gym was. Ook de Geodude leek geïntimideerd te zijn door de pokémon die meer dan tien keer zo groot als hij zelf was. Tegen de tijd dat de Gyarados een beetje door had wat er aan de hand was en iedereen weer gefocust was riep de scheidsrechter dat het gevecht kon beginnen. Daar was het moment dan dat ze lang op hadden gewacht. Hun eerste Gymgevecht in de Hoenn regio. "Geodude Defense Curl," begon de Gymleader. De Rock pokémon rolde zich op tot hij een bal was, dat gebeurde enkel door zijn armen in te trekken. "Zero Bite," reageerde Kota. Als de tegenstander voor de defensieve aanpak gingen gingen zij natuurlijk voor de offensieve aanpak. De Gyarados dook op de rotspokémon af en beet er met volle kracht in. Omdat de Geodude nog een bolletje was kon hij geen kant op maar nam daardoor ook minder schade op. "Rock Tomb!" Beviel Roxanna haar Geodude. Meteen werd Zero's bek open geduwd door een grote rots die tussen de handen van de Geodude gevormd was en werd de Gyarados naar achter geduwd. Zodra de Gyarados zich had hergrepen gaf Kota het volgende commando. "Dragon Rage." Zero opende zijn bek en een grote bol verscheen er in. Na een seconde of twee vuurde er een rood oranje straal uit die over het hele veld ging in een poging tot het raken van de vluchtende Geodude. De rotspokémon werd niet geraakt, de rotsen op het veld wel. Overal kwam een rookwolk te hangen en vloog er steengruis door de lucht, het zorgde er voor dat het pad van de Geodude duidelijk werd gezien daar de rookwolk opzij ging. Door de rook kon de pokémon niet goed zien waar hij heen ging en door de stukken rots die overal lagen werd het bewegen voor de Geodude ook lastiger. "Snel gebruik Twister! Riep Kota waarop Zero een grote tornado liet verschijnen die richting de Geodude ging. Voor de pokémon was er geen ontsnappen aan gezien het ding breder en sneller dan de Geodude was. De rotspokémon werd door de snel draaiende wind opgetild en kwam bovenin de Gym uit toen de aanval stopte. Het was duidelijk dat hij aardig wat schade had opgelopen door de gecombineerde aanval. "Tackle hem vanuit de lucht!" Riep Roxanne naar haar pokémon die in zijn val veranderde in een aanval op Zero. De Gyarados deed nog een poging tot ontwijken maar de grote pokémon was een te makkelijk doelwit en werd dan ook vol op zijn kop door de Tackle geraakt. Zodra de Geodude weer op de grond terecht kwam zette hij nog een Tackle in. De tweede aanval had natuurlijk minder kracht dus ook minder effect. Maar nu was zijn tegenstander dicht in Zero's buurt en was de Gyarados pissig geworden door de klap op zijn kop. Zero beet nog een keer in de Geodude maar deze keer met Bite. Zodra hij hem los liet was de rotspokémon uitgeschakeld. Zowel Kota als zijn pokémon liet een opgeluchte zucht horen gezien hun eerste tegenstander verslagen was. De zwartharige jongen vond het alleen wel jammer dat het zijn pokémon was die de laatste aanval zelfstandig inzette en hij dus eigenlijk de meeste eer aan hun overwinning had.

VS

Roxanne leek er niet enorm door geschokt te zijn en haalde al snel haar tweede pokémon uit zijn bal. Het leek op een blauwe rots met armen en benen en een hele grote rode neus. De naam er van kwam Kota zo snel niet te binnen en hij had de pokémon ook nog nooit eerder gezien. Doordat hij hem ook nog niet eerder had gezien wist de zwartharige ook niet wat hij er van moest verwachten. Alles dat hij wist was dat het minstens een Rock type pokémon moest zijn. Tegen de tijd dat de grote stofwolk van het strijdveld verdwenen was riep de scheidsrechter dat het volgende gevecht kon beginnen. Kota was vastberaden om deze keer de eerste aanval in te zetten. "Zero gebruik Dragon Rage!" Riep Kota naar zijn pokémon nog voor de Gymleader haar mond kon openen. De Gyarados opende zijn bek wat verder en een oranje rode bol verscheen. De Nosepass leek nog niet te bewegen en werd dus voluit geraakt door de vlammende Dragon Rage van Zero. De eerste klap tegen de tweede tegenstander was ook weer uitgevoerd.De Nosepass leek alleen geen centimeter verschoven te zijn nadat ze was geraakt door de Dragon Rage. "Harden en dan Rock Tomb en Tackle," zei Roxanne zelfverzekerd. Nosepass begon kort te glimmen, een aanval kwam niet. Harden was een defensieve move. Dat betekende wel dat het moeilijker zou zijn om hem neer te halen. Het viel Kota wel op dat ze bij beide haar pokémon eerst een defensieve move had gebruikt voor ze de aanval in ging. Duidelijk zodat haar pokémon minder snel uitgeschakeld werden als ze dichterbij kwamen. Vanaf verschillende kanten kwamen er rotsen op Zero afgevlogen die hem vast klemde. Door de rotsen die hem vast hielden kon hij zich niet erg goed meer bewegen. De snelheid waarmee de Nosepass op hem af kwam gesprongen was dan ook veel hoger. Er was voor Zero geen ontsnappen aan dus de pokémon Tacklede hem vol tegen zijn voorhoofd. "Surf," zei Kota rustig. Hij wist dat de Gyarados aardig ver uitgeput was en dus niet zo lang meer zou kunnen verder vechten. Daarom was het zijn plan om zo veel mogelijk schade bij de Nosepass aan te brengen voor hij uitgeschakeld werd. Kota had zich er al op voorbereid en er een plan voor uitgezet. Je versloeg namelijk niet zomaar een Gym met maar één pokémon. Apollo moest dus ook kunnen vechten. Een golf verscheen op het strijdveld en sloeg langs Zero naar voren, om vervolgens de Nosepass een eind weg te spoelen. Water aanvallen hadden extra veel effect op Rock type pokémon dus waren een goede keuzen om te gebruiken. "Tackle!" Riep Roxanne naar haar pokémon die weer onverwachts snel uit het water gesprongen kwam en Zero raakte voor hij het kon ontwijken. Door de klap sloeg de Gyarados achterover en kwam plat op het veld te liggen. Uitgeschakeld. Het tweede deel van het gevecht ging naar Roxanne.

VS

Nu kwam het allemaal aan op of Apollo de Rock pokémon die nog op het veld stond aan zou kunnen. De zwartharige jongen gooide een pokéball op waaruit een Quilava verscheen. In tegenstelling tot Zero had hij wel meteen door wat er aan de hand was en liet met een enthousiast geluidje horen dat hij klaar was om te vechten. De scheidsrechter kondigde aan dat het derde deel van het gevecht kon beginnen. De vorige ronde was openen met een aanval een goede keuze geweest, het zelfde plan zou hij deze keer ook aanhouden. "Apollo begin met Ember," zei Kota rustig tegen zijn pokémon. De Quilava die al te trappelen stond om te kunnen vechten opende zijn bek en kleine vlammetjes schoten er uit in de richting van de Nosepass. In tegenstelling tot Kota's verwachting dat de aanval wel zou raken wist de Nosepass hem zonder enige moeite te ontwijken. De pokémon was zeker sneller dan ze leek, daar was de zwartharige jongen inmiddels zeker van. "Rock Tomb en dan Tackle!" Riep de Gymleader die duidelijk blij was met het feit dat haar pokémon de eerste inkomende aanval had kunnen ontwijken. Aan de rotsen die op de Quilava af kwamen gevlogen was geen ontwijken. Helemaal niet gezien de vuur pokémon de aanval nog nooit had gezien en geen flauw idee had van wat er nou eigenlijk gebeurde. De rotsen klemde Apollo dan ook stevig vast, of nouja stevig. De Quilava wist net op het laatste moment weg te springen voor Nosepass' Tackle. Waarschijnlijk was de afstand tussen de stenen nog niet helemaal gewend aan een kleine pokémon als Quilava. Zero was natuurlijk vele malen groter en met Rock Tomb een stuk makkelijker op zijn plek te houden. Nu Apollo onverwachts was ontsnapt aan de aanval van zijn tegenstander zag Kota zijn kans op nog een keer de aanval in te gaan. Een willekeurige aanval zou waarschijnlijk niet handig zijn gezien de ervaring van zijn tegenstander. Hij moest er over na kunnen denken maar veel tijd was er niet. Als hij niet snel zou reageren was zijn kans weer voorbij. "Quick Attack en volg op met Flame Wheel!" Riep Kota naar zijn pokémon hopend dat hij het goed zou begrijpen en uitvoeren. De Quilava zette zich stevig af zodra zijn poten de grond raakte en schoot vooruit richting zijn tegenstander. Nadat die geraakt was schoot hij nog een stuk door voordat hij zijn al glijdend tot stilstand bracht en omdraaide. Weer zette Apollo met al zijn kracht af en schoot vooruit. Ditmaal draaide hij halverwege de weg zo dat het vuur op zijn lichaam een ring vormde om hem heen terwijl hij vooruit rolde op de Nosepass af. De aanval had blijkbaar wat voeten in de aarde gezien er een hele stofwolk opwaaide achter de pokémon. De wolk overtrok het grootste deel van het veld nadat Apollo de Nosepass met zijn aanval had geraakt. Zou het genoeg zijn om hem uit te schakelen?

Fight summary: