Het was nu een paar dagen later dat Kenji was geëvolueerd en dat Mikey keihard met zijn Pokémon aan het trainen was geslagen. Zijn pas verkregen Taillow kon nu ook Steel wing gebruiken want Rose was een snelle leerling wat hij wel waardeerde van haar. Ze had binnen twee dagen die aanval onder de knie gekregen. Dat was niet echt wat de jongen had verwacht van het kleine vogeltje. Zijn Grovyle had nu ook betere aanvallen geleerd die hij als Treecko niet had kunnen leren maar daar ging het niet om. Hij ging zijn partner sowieso gebruiken in het gevecht tegen Roxanne met als finishing touch zijn kleine geheime wapen. Desondanks was Mikey nog wel Mikey en was hij bloednerveus uit bed gestapt toen hij merkte dat hij niet kon slapen. De adrenaline stroomde als gif door zijn lijf heen toen hij zich besefte dat het vandaag dan toch echt ging gebeuren.. hij ging Roxanne uitdagen tot een gevecht. De jongen had weliswaar Chase aan zijn zijde die hem ietwat kalmeerde door op zijn schoot te gaan zitten zodat zijn trainer door zijn vacht kon glijden met zijn vingers. Het maakte Mikey wat geruster dat zijn Pikachu hem op deze manier steunde waardoor hij zich schuldiger begon te voelen dat Chase dit gevecht niet mee mocht doen. De Pikachu zelf leek hier niet echt mee te zitten zolang hij de jongen kon helpen was het goed. Mikey wierp een blik op de klok dat net boven zijn hoofd hing waarop hij kon zien dat het tijd was om naar de Gym toe te gaan. Zijn Pokémon moest hij nog ophalen bij zuster Joy aangezien hij ze had weggebracht voor onderzoek voor hij het gevecht aan ging. Daarom stond hij van zijn stoel op waarop hij zat en schoof naar achteren terwijl Chase op het bureau sprong zodat Mikey de stoel kon aanschuiven.
Zwijgend had hij zijn hand gebald tot een vuist voor hij zijn blauwe ogen op zijn Pikachu richtte. “..ben je er klaar voor?” vroeg Mikey aan Chase die breed grijnzend zijn eigen pootje balde tot een vuist. “Pika!” grijnsde het gele wezentje waarna deze op zijn schouder klom. De jongen zette zijn muts nog even snel recht op zijn hoofd voor hij dan uiteindelijk naar de deur liep om deze te openen. Mikey moest voor hij naar de Gym ging eerst zijn Pokémon nog ophalen bij zuster Joy aangezien hij ze voor vandaag fit had willen hebben. En daar had de vrouw wel voor gezorgd natuurlijk. Eenmaal aan de balie werd Mikey met een vriendelijk uitziende glimlach aangekeken door zuster Joy. “Jij komt vast je Pokémon ophalen?” vroeg de zuster aan hem waarbij de jongen knikte. “Ja dat klopt,” reageerde hij met een glimlach rond zijn lippen en keek hierbij kort Chase aan die terug grijnsde. “Een ogenblikje.” Mikey keek toe hoe de vrouw naar achteren liep en met een brancard terug kwam waar drie Pokéballen op lagen in een houder zodat ze niet van het blad konden rollen. “Al je Pokémon zijn gezond,” sprak de vrouw en Mikey pakte de Pokéballen van de houder af en drukte ze aan zijn riem. “Bedankt zuster,” gaf hij als reactie waarna hij zich omdraaide en haar uitzwaaide. De jongen begon nu toch wel nerveuzer te worden zodra hij merkte dat het gevecht steeds dichterbij kwam. Chase merkte dit ook aan de jongen maar kon verder niks doen dan hopen dat ze dit gingen winnen, het was immers een trainerding en daar moest je soms iets voor over hebben, right?
Niet dat Chase daar verstand van had ofzo maar hij wist wel dat Mikey de drempel over moest om zijn droom waar te maken. Hij hielp de knul graag maar soms waren er dingen die jezelf op moest knappen wilde je iets bereiken maar de Pikachu was er wel van overtuigd dat het Mikey zou lukken, zelfs zonder hem. Chase wierp even een korte blik op Mikey die inmiddels een zelfverzekerde blik in zijn ogen had staan wat hem dus al genoeg informatie had gegeven. Als Mikey ergens voor ging dan deed hij dat ook en er was overduidelijk geen sprake van onzekerheid in de jongen te vinden voor nu. Chase glimlachte trots naar de jongen die vervolgens vragend opkeek maar verder geen opmerking gaf. Aangezien de jongen al bij het Gym gebouw was aangekomen en er voor een paar tellen zijn ogen er op liet vallen. Vandaag was dan toch echt dat hij Roxanne ging uitdagen maar hoewel het er ietwat dicht en verlaten uitzag gingen de schuifdeuren toch automatisch open. Mikey stapte door de deuren naar binnen waarna hij Roxanne al aan zag komen lopen met een vriendelijk glimlach om haar lippen. “Wel, wel, wie hebben we daar,” glimlachte ze naar hem waarop Mikey even nerveus achter zijn hoofd krabde. Ja, het was nu al een dagen verder dat hij had gezegd dat hij haar had willen uitdagen maar hij wilde goed voorbereid zijn. “..ik weet het.. ik ben een beetje laat,” mompelde Mikey ietwat ongemakkelijk. De Gymleider leek er niet echt een groot punt van te maken aangezien ze een gniffel onderdrukte. “Pika..” Chase krabde even over zijn hoofd waarna hij Mikey aankeek die zichzelf leek te herstellen. “..neem je mijn uitdaging nog aan?” vroeg hij toen maar waarbij Roxanne haar hoofd knikte en hem mee wenkte verder naar binnen. “Natuurlijk, ik heb op je gewacht want ik wist dat je zou komen,” gaf ze als reactie en opende een deur die naar een gang leidde. Mikey en Chase keken echter hun ogen uit toen ze door de deur naar binnen gingen en overal fossielen van Pokémon langs de muren zag staan. De meeste spullen stonden in glazenbakken met wat zand en aan de muren hingen wat schilderijen van Prehistorische Pokémon. Nu hij beter keek zag hij dat de meeste kunstwerken van dat soort Pokémon waren. Eentje was er wel heel opvallend en dat was het beest met zijn enge vleugels, kop en staart. De staart had de vorm van een driehoekje, zoals bij een duivel. Roxanne merkte al snel dat de jongen niet met haar meeliep waarna ze een paar passen terug zette en naast hem kwam staan. “Vind je het mooi?” vroeg ze waardoor Mikey opschrok en de jonge vrouw aankeek. “..ehm ja.. alleen wat is het voor een Pokémon?” gaf hij als wedervraag terwijl hij met zijn wijsvinger wees naar de Pokémon. Roxanne zette een glimlach op haar gezicht waarna ze haar duim en wijsvinger onder haar kin plantte. “..dat is een Aerodactyl, een uitgestorven Pokémon.”
Mikey keek Chase met een enthousiaste blik aan maar er was toch ook wel iets droevigs in op te merken. Uitgestorven? Dat klonk toch wel een beetje zielig. Mikey zuchtte waarna hij nog een blik wierp op de Aerodactyl.“.. maar dat is al meer 230 miljoen jaar geleden en ik zou liever geen Aerodactyl willen tegen komen hoor,” legde Roxanne toen uit waarbij de jongen opkeek. “Waarom dan?” Roxanne begon te grinniken waarna ze naar een bordje wees. Vrijwel meteen hoorde hij zijn Pokédex een geluidje maken en pakte deze uit zijn zak. Daarna begon het apparaatje meteen te spreken;
Aerodactyl is een uitgestorven Vliegpokémon zijn grote tanden wekken de indruk dat hij een carnivoor (vleeseter) is geweest. Zijn scherpe klauwen waren waarschijnlijk om prooien mee te vangen. sprak het apparaatje.
Mikey had inmiddels een grimas op zijn gezicht gekregen en keek doodsbenauwd naar zijn Pikachu die het ook niet echt een fijn idee vond -Wat nog vreemder was.. waarom reageerde zijn Pokédex op een bordje?- maar dat terzijde hij vond het geen fijn idee. Roxanne legde een geruststellende hand op zijn schouder waarna Mikey haar aankeek. “Wees maar niet bang prehistorische Pokémon kunnen alleen uit fossielen tot leven worden gewekt en deze vind je niet zo snel in Hoenn,” gaf Roxanne als uitleg. Mikey knikte maar wierp toch nog een blik op de Pokémon.. het was wel fascinerend maar om er echt moeite voor te doen om een fossiel te krijgen.. nah hij hield het wel bij zijn eigen Pokémon. “Gelukkig maar,” verzuchtte hij terwijl hij opgelucht zijn ogen sloot. Plots schoot hem een vraag te binnen waarna hij zich richtte op de gymleidster. Deze kwam alweer in beweging zodra ze merkte dat Mikey uitgekeken was op de Aerodactyl en de jongen haar op de voet. “Hoe weet je dit eigenlijk allemaal?” Roxanne keek hem even schuin vanuit haar ooghoeken aan waarna ze eventjes grijnsde. “Ook Gymleaders hebben hobby’s, knul,” grijnsde ze. Mikey grinnikte om haar opmerking waarna het hem opviel dat ze bij het strijdveld waren aangekomen. Roxanne liep een stukje naar voren zodat ze voor de jongen kwam te staan en zette haar handen in haar zij. Een seconde nadat ze daar stond kwam er een man naar hen toegelopen die even iets overlegde met Roxanne die vervolgens goedkeurend knikte en toen naar een leeg vak toeliep. Mikey zag dat hij twee vlaggen in zijn hand vasthield maar zich toen richtte op hem. “Zou je daar naartoe willen lopen?” vroeg hij toen en wees met zijn vinger naar het lege vak waar nog niemand stond. Mikey knikte waarna hij gehoorzaam naar zijn plek toeliep en eenmaal aangekomen daar zijn tas naast zich neer zette. De man -waarvan Mikey dacht dat hij de scheidsrechter was- liep recht door het veld naar de zijlijn waar zich al snel een groot neonbord aanging en de naam van zowel Mikey als Roxanne groot op te zien waren.
VS
“Dit is een match tussen gymleidster Roxanne van Rustboro City en uitdager Mikey uit Littleroot Town, alleen de uitdager mag wisselen van Pokémon, is dat duidelijk?” Zowel de jongen als Roxanne knikte vastbesloten waarna zij een Pokéball opgooide. Uit de straal kwam een soort stenenbal met armen tevoorschijn die met priemende ogen naar Mikey keek en vervolgens hetzelfde deed als Roxanne. Hij pakte de Pokéball van Rose en gooide deze met een ferme zwiep naar voren die zodra hij de grond open klapte. Een Taillow kwam kwetterend uit de straal gevlogen en keek met een wederzijdse priemende blik naar de Geodude. Roxanne keek even met een geamuseerde blik naar de jongen en zijn Taillow voor ze zich op haar Pokémon richtte. “Interessant..” dacht ze hardop waarna ze zich leek te focussen op haar Pokémon. “..Geodude gebruik als allereerst Tackle!” riep ze vervolgens. Mikey schrok op uit zijn gedachte en keek naar Rose die daar voor hem zweefde, ze konden dit makkelijk ontwijken met de behendigheid van de Taillow. “Rose, vlieg op en doe je Wing Attack!” gaf Mikey als reactie. De jongen wist heus wel dat een vlieg Pokémon sterk in het nadeel was tegen steen maar hij kon ook niet meteen over gaan op Steel wing.. ze moesten een goed moment uitkiezen om hun beste troef uit de kast te halen. Rose had zijn plannetje door waardoor ze precies deed zoals haar was opgedragen en met haar vleugels klapperde waarna ze omhoog schoot en hierdoor de Tackle mistte van de Geodude. Deze keek even verward om zich heen maar nog geen seconde nadat Rose dit gedaan nam ze een duikvlucht naar beneden waarbij haar beide vleugels wit oplichtte voor ze in de Geodude ramde. Echter was het stenen harnas van Geodude voor Rose toch iets teveel van het goede waarbij ze even versuft naar de Pokémon staarde die grijnsde. Ze had zonet een steen met armen willen neer meppen. Geen wonder dat haar vleugels pijn deden. “Rose gaat het?” vroeg Mikey bezorgd maar de Taillow liet zich echter niet meteen uit het veld slaan, ze was niet voor niets ooit leider geweest van haar groep. “Taillow!” kraaide ze uitdagend naar Geodude en klapperde een aantal keer met haar vleugels waardoor ze weer in de lucht zweefde. Roxanne grinnikte eventjes maar vrijwel direct weer serieus waarbij ze naar haar Pokémon keek. “Geodude, gebruik nu je Magnitude!” riep ze waarna de steen Pokémon knikte en met zijn kolossale vuisten op de vloer beukte die begon te trillen. Mikey en Chase verloren bijna hun evenwicht waarbij de Pikachu zich vastklampte aan zijn been. Toen de jongen opkeek zag hij dat het Rose niet echt schade had toegebracht maar hoe kon dat..? Wacht.. was Magnitude soms een aanval die Pokémon op het land schade toebracht en niet in de lucht?
Rose draaide haar kopje even naar de jongen waarna ze hem aankeek met een klein grijnsje. Die blik van haar zei al genoeg voor de jongen en knikte toen met een tevreden blik. “Rose doe je Double Team!” riep hij naar zijn Taillow die vrijwel direct in beweging kwam. De Taillow verdubbelde zich in no time in honderden Taillow’s waardoor het gym gebouw meteen gevuld leek, ook het gekwetter van al die Taillow vulde zich in de ruimte. Mikey keek even met een grijns naar de geschokte uitdrukking van Roxanne die niet wist wat te doen.. dat wel even een mooi gezicht was. Het was nu zijn kans om Rose haar trucje te laten doen. Het was echter voor korte duur dat Roxanne uit het veld was geslagen en gaf haar Geodude het bevel om een Rollout uit te voeren. Het was eigenlijk nu of nooit, ze moesten Steel wing gebruiken nu! “Rose gebruik je Steel Wing!” brulde Mikey naar zijn Taillow waarbij de neppe Taillows ook omlaag keken en knikte. Rose -inclusief de duplica’s van Rose- lieten zich naar beneden vallen waarbij al hun vleugels een grijsachtige kleur kregen. De Geodude keek geschrokken naar de massa Taillow maar de massa verdween echter zodra Rose in contact kwam met de Geodude die naar achteren werd geworpen. Rose was er ook niet zonder kleerscheuren van afgekomen want ze lag versuft naast de Geodude, die koppig overeind kwam. De Rollout had dus wel schade toegebracht bij de kleine vogel die ook weer overeind kwam en omhoog sprong. Zowel de Taillow als Geodude keken elkaar met samengeknepen ogen aan alsof ze elkaar aan het uitlokken waren. “Goed gedaan knul maar dit keer kom je er niet zo gemakkelijk vanaf.. Geodude doe je Rollout nog een keer!” riep Roxanne naar haar Pokémon waardoor Mikey opschrok en zijn hand tot een vuist balde. “Rose ontwijk die Rollout!” riep hij. Geodude trok zijn armen in waarna hij snel op de Taillow afrolde die opvloog en de eerste Rollout wist te ontwijken. “Een paar centimeter naar links!” alarmerend keek Rose op terwijl ze de steen Pokémon op haar af zag komen. Dit was zo onverwachts dat dit wel het einde moest van haar want zo een aanval kon onmogelijk ontwijken. Maar Mikey was niet van plan haar zomaar op te geven waarna hij zich bedacht dat de Taillow meer in haar mars had dan alleen wat sierlijk rond vliegen. Die ene keer in Petalburg Woods toen ze tegen Chase had gevochten... daar was hij nogal van onder de indruk geweest.“Aerial Ace!” brulde hij waardoor Rose omlaag keek en vervolgens klapperde met haar vleugels. Ze maakte snelheid door een salto in de lucht te maken en cirkelde net langs de Geodude die weer terug kwam met een flinke snelheid, het leek net als zijn Taillow een magneetje in haar verenkleed had zitten. “STEEL WING!” schreeuwde Mikey waarbij zijn stem haast oversloeg. Rose keek even achterom waarna ze abrupt stopte in de vlucht en vervolgens recht op de Geodude afvloog die al snel aan kwam rollen. Inmiddels waren de vleugels van Rose grijs alweer gekleurd en knalde met een harde klap tegen elkaar aan. Dit veroorzaakte een klein rookwolk van opstuivend zand dat al langzaam neer dwarrelde. “Rose!” sprak Mikey bezorgd maar er kwam geen antwoord want zowel de Taillow als Geodude lagen naast elkaar uitgeschakeld tegen een rots toen het zand was neergekomen. 1..2..
“Beide Pokémon zijn niet meer in staat om verder te vechten deze ronde eindigd met gelijk spel!” kwam de scheidsrechter er tussen waarna Mikey ietwat teleurgesteld naar de grond keek en op Rose afliep om haar van de grond af te rapen. Arme Rose.. ze had zo hard gevochten en toch had ze nog verloren.. nja eigenlijk ook weer gewonnen. De raapte haar van de grond af waarbij hij haar op haar ruggetje kantelde. “Je hebt het echt goed gedaan, Rose.. ik ben trots op je,” mompelde Mikey tegen zijn Taillow die versuft haar ogen opende. “Tai,” gaf ze als korte reactie en Mikey liep terug naar zijn plaats waar hij Rose naast zijn voeten neer plantte. Chase kwam ook even bij haar kijken waarna de Pikachu even bemoedigend op haar kopje klopte. “Pikachu,” grijnsde hij naar haar maar richtte al snel zijn kraaloogjes op Mikey die zijn handen had gebald tot vuisten. Had hij dan toch beter moeten trainen? Nee Mike niet negatief.. het was wel Roxanne waar ze tegen vochten en Rose had alles al gegeven dus ze moesten deze match kosten wat het kost winnen! Vol zelfvertrouwen pakte Mikey de Pokéball van Kenji die hij even voor zijn gezicht hield en er naar keek. Zijn Grovyle kon dit wel dat wist hij zeker en al zou hij het niet zeker hebben geweten dan had hij de Treecko nooit meegenomen op zijn reis. “Kenji.. we rekenen op je, jochie..” mompelde hij tegen de Pokéball waarna hij zijn grip op het ronde voorwerp verstevigde. Alsof het hem zou helpen dit gevecht te winnen. Mikey keek op en zag Roxanne haar laatste Pokémon op het veld geroepen maar de jongen fronste even zijn wenkbrauwen.. wat was dit voor een Pokémon? Snel pakte hij met een hand zijn Pokédex erbij en richtte deze op de Pokémon van Roxanne. Die vrijwel meteen begon met praten.
Nosepass is een Kompas Pokémon de neus van Nosepass functioneert als een elektromagneet die de locatie determineert door rond te bewegen. Zijn neus kan het noorden aanwijzen, net als een kompas reizigers gebruiken Nosepass om de weg te vragen. sprak het apparaatje.
Mikey richtte zijn blauwe ogen even op de Nosepass waar niet eens beweging in zat.. wat was dit? Wilde Roxanne hem soms pesten want wie ging er nu een Pokémon gebruiken waar geeneens leven in zat? Ietwat verward over deze informatie herinnerde hij zich algauw weer dat hij midden in een gevecht bezig was en gooide daarom snel de Pokéball van Kenji naar voren. Deze klapte open en binnen een aantal seconden stond er een Grovyle voor zijn neus die even verward naar Mikey keek. Vrijwel meteen begreep Kenji al de hint dat dit het moment was waar hij al zolang naar had uitgekeken en balde zelfverzekerd zijn hand tot een vuist. Kenji ging laten zien dat hij de jongen niet teleur zou stellen en dit gevecht zou gaan winnen. Al was dit het laatste wat hij zou doen op deze aardbol. “Groooh! Grovyyyle!” grijnsde hij uitdagend naar de Nosepass van Roxanne die geen reactie gaf. Mikey knikte ook zelfverzekerd en wachtte totdat Roxanne het gevecht zou starten.
VS
“Nosepass, doe je Harden!” riep Roxanne zodra ze merkte dat de jongen op haar wachtte. Er leek niet echt veel te gebeuren behalve dat het pantser van de Nosepass sterker leek. Oh shit nee toch. “Kenji, begin met een Bullet Seed!” riep hij naar de Grovyle die knikte en zijn bek open sperde. Een aantal zaadjes gingen als een kogelregen recht op de Nosepass af die volop raakte maar het leek de Nosepass niets te doen. Dat was dus het effect van een Harden aanval, huh? Mikey schrok echter op toen Roxanne in beweging kwam en haar armen bewoog. “Nosepass Rock Throw!” riep ze. De steen Pokémon pakte zonder enige moeite een rots van het strijdveld af waarna hij het zonder moeite het rotsblok in stukken sloeg. De resten van de gigantische steen stoven alle kanten op en een vrij groot exemplaar ging recht op Kenji af. “Kenji verpulver dat rotsblok met je Leaf Blade!” riep Mikey vervolgens waarna de Grovyle vastbesloten knikte en op sprong, hierbij zijn arm naar voren stekend om zijn aanval te gebruiken. Het blad op zijn arm kreeg de vorm van een zwaard waarbij hij zijn armen beide kruiste en in sloeg op de rots die in stukken brak. Kenji kwam soepeltjes op de stenen vloer terecht en grijnsde even triomfantelijk.. haha die Nosepass maakte geen schijn van kans. Het was opdat moment dat Mikey Roxanne hoorde gniffelen en vervolgens een bevel riep naar haar Pokémon. Dit was Thunder wave en in alle gebeurtenissen hadden Mikey en Kenji niet door gehad dat de Grovyle vlakbij de Nosepass was gekomen die een elektrische schok uitvoerde. Het zou Kenji verlammen als deze aanval raakte maar het was te kort om dit te kunnen ontwijken. “Kenji!” bracht Mikey verbijsterd uit toen de aanval raakte en de Grovyle verlamde. Het was niet zo dat het schade had toegebracht bij zijn Pokémon maar het was de volgende aanval die Mikey op liet schrikken. “Doe je Rock Tomb!” Nosepass stampte een paar keihard op de grond waarna er wat stenen uit grond verschenen en de Grovyle hierdoor in sloot waardoor hij geen kant op kon. Vervolgens maakte de Nosepass met zijn armen een bepaalde beweging waardoor de stenen inhalmen zijn Grovyle plat liet drukken.. tenminste de stenen leken een eigen leven te krijgen toen de Pokémon dat. Mikey voelde dat hij in paniek raakte en voelde dat er tranen in zijn ooghoeken stonden. “Nee..” mompelde hij en herpakte zich al snel door zijn hand tot een vuist te ballen en deed zelfverzekerd een stap naar voren. Hij ging niet langer in een hoekje staan huilen omdat hij bang was dat hij niet ging winnen.. hij wilde winnen en hij zou gaan winnen al was dat het laatste was wat ze deden. Kenji kon dit.. dat wist hij zeker. “.. kom op Kenji breek uit die Rock Tomb! Je kunt dit! laat zien wie hier de baas is!” brulde Mikey waarna Chase naast hem ging staan en met zijn staart naar voren. “Pika! Pi-pikachu!” riep hij met de jongen mee waarna de jongen even omlaag keek. Als zelfs Chase zich hier ging mee bemoeien dan was het menens.
Kenji schrok op uit zijn gedachte toen hij de stemmen van zowel de jongen als zijn teamgenootje hoorde roep en opende de Grovyle zijn ogen. Hij moest hier uitbreken maar hoe? Leaf Blade? Echter toen Kenji een poging wilde doen zich te bewegen in de krappe ruimte merkte hij dat dit niet lukte, zijn armen zaten strak om zijn lijf gevouwen. Hoewel er was nog een aanval die hij kon doen waarna hij breed begon te grijnzen. Kenji sperde zijn bek open en spoot wederom een hoop zaadjes als een kogelregen op de twee inhalmen die hem belemmerde te bewegen. Dit was echter niet sterk genoeg om de twee stenen los te breken dus begon hij kracht achter zijn Bullet Seed te zetten wat al snel een heftiger effect kreeg toen hij zijn kop tegen de rotsen aanbeukte. Al snel merkte hij dat de rots een klein scheurtje kreeg en dat de stenen om hem heen begonnen af te brokkelen waardoor hij zijn armen vrijuit kon bewegen. Kenji grijnsde en ondanks dat het effect van de Thunder wave nog werkte sprong hij behendig tussen de rotsen vandaan en nam nog een aanloopje waardoor hij in de lucht sprong en omlaag keek naar Nosepass. Mikey kreeg een opgeluchte glimlach op zijn gezicht en ondanks dat hij had gedacht dat het hem niet zou worden.. “Kenji gebruik je Leaf blade!” riep de jongen naar de Grovyle die zijn armen kruiste en zich omlaag liet vallen. De bladeren op zijn armen kregen een witte kleur waarna hij deze in de Nosepass neer liet knallen. Dit was super effectief en hoewel je niet zou denken dat dit de genadeslag zou zijn leek het er in eerste instantie wel op. Nosepass was echter nog niet omgevallen hij was alleen flink door elkaar geschud. Kenji landde soepeltje op zijn achterpoten neer en keek met een strakke blik naar Roxanne en Nosepass maar nog voordat de Grovyle een rustpauze kon nemen, riep Roxanne alweer een nieuwe aanval. Tackle.
“Ontwijk door omhoog te springen en doe daarna je Mega Drain!” Kenji keek even verbaasd op maar begreep al snel wat de knul bedoelde. Het zou niet zijn verlamming helen maar wel een deel van zijn krachten en Mikey had door gehad dat de Grovyle moe aan het worden was. De Grovyle zette zich af tegen de grond en sprong via een rots over het hoofd van de Nosepass heen en spreidde zijn armen die een groene gloed kregen. De Mega Drain leek zijn werk te doen maar Nosepass was nog niet eens moe.. waarbij de Grovyle al een vlaag van vermoeidheid over zich heen kreeg ondanks de Mega Drain. Het was eerder de verlamming die begon te werken want er kwamen lichtelijk vonkjes van zijn lijf. “Nosepass, doe nog een keer je Rock throw!” Weer gooide Nosepass met een aantal stenen in zijn armen maar de arme Grovyle was niet echt in staat om deze aanval te ontwijken. “Kenji, Quick Attack!” riep Mikey naar zijn Pokémon die opkeek en knikte en zette zich af met een aanloop. Behendig sprong hij over de stenen richting de Nosepass waar hij wederom kwam te hangen. “Maak het af met Leaf Blade!” voegde Mikey er nog aan toe. Aangezien dit nu hun laatste kans was om nog te kunnen winnen. Kenji liet zich voor een derde keer naar beneden vallen waarbij hij zijn kruiste en met volle snelheid op de Nosepass inbeukte die nog werd opgedragen een Tackle te doen. Hierdoor kwam weer wat zand omhoog gestoven en ontstond er een gordijn van zand. Mikey keek gespannen met Chase naar het zand dat langzaam neer dwarrelde..wie van de twee was nu uitgeschakeld?
---
Kenji used moves:
Leaf Blade 3x
Mega Drain 1x
Bullet Seed 2x
Quick Attack 1x
