Bananasplit it is?! (Matthew Syco)

Wait... ze was net serieus een paar stappen buiten, maar ze had nou al een slecht gevoel over iets. Ze was eigenlijk gewoon dit huis uit gevlucht, want uh Matthew woonde er, maar ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze er uiteindelijk te zoeken had gehad. Ja, hij had haar 'gesaved' of zo en er was nog meer shit gebeurd waar je gewoon niet over wilde nadenken. Maar goed, mevrouw hier stond dus buiten en ze kon nu eindelijk naar huis, maar... ze miste iets, iets heel belangrijks! Ze keek naar haar arm... ja ze miste iets heel erg belangrijks. Ze was serieus haar handtas vergeten. Hoe kon ze dat achterlijke ding nou vergeten! Ze snoof even geïrriteerd en draaide zich hierbij dus om, om met haar rode ogen terug te kijken naar het gigantische huis waar ze al enkele meters vandaan stond. Na ja het was niet anders en met een diepe zucht liep ze dus terug naar de voordeur om daarvoor stil te gaan staan. Haar rode ogen gleden over de deur heen waar ze nu voor stond. Met een hand in haar zij en haar hoofd wat schuin gehouden staarde ze naar de voordeur. Oke, als ze hier de hele tijd ging blijven staan kreeg ze die tas nooit terug. Ze tilde dan ook haar hand op om vervolgens op de knop te drukken die naast de deur was bevestigd. Vanaf buiten kon je serieus de deurbel horen. Haar hart begon wat sneller te kloppen. Hopend dat hij snel open zou doen en zij snel weer haar tas zou hebben en dus weer heel snel weg kon gaan. Ja, dat was het ideale scenario in haar hoofd... maar het was nog maar de vraag of dat op deze manier zo af ging lopen.

Gosh, ze had nooit moeten omdraaien... maar goed haar tas was echt wel het laatste wat ze niet achter kon laten. Als ze die achterliet was ze gewoon hartstikke gek daar kwam het op neer. De paarsharige had weer op de bel gedrukt en stond nu dus voor de deur te wachten tot er open werd gedaan. Dat moest niet te lang duren, want uh... ze was er net nog geweest en hij was er toen ook geweest, dus hij moest open doen. En dat gebeurde ook, heel snel zelfs. Alleen de jongen die nu in de deuropening stond had ten eerste geen shirt aan en ten tweede was zijn ene oog op iets anders gericht dan haar gezicht. Ze snoof dan ook even en keek hem wat droogjes aan. Hij ging echt nooit veranderen, al kon ze zelf nu ook niet klagen over het uitzicht, verdomme. Nadat hij eindelijk zijn aandacht van haar uh.. voorgevel gehaald had, keek de jongen haar eindelijk in het gezicht aan en werd er gevraagd of ze terug kwam voor hem. Haar ogen werden wat groter en ze schoot wat lichtjes rood aan, maar ze fronste al snel en keek hem hierbij dus nors aan "Nee, Matthew" sprak ze vrij direct "Ik ben m'n handtas vergeten en het zou erg fijn zijn als ik die even kon pakken" sprak ze ondertussen een klein glimlachje op haar gezicht gekregen. Ze realiseerde zich dat ze niet te gemeen tegen hem kon doen. Daarnaast vond ze het moeilijk om niks voor hem te voelen, struggles.

Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Banaan, banaan, banaan? Ogen op target. Target. Oh yes. Bo had geen inspi, had geen leven, wilde posten. Matthew keek naar haar/ Hij was sexy "Nee, Matthew" zei ze als antwoord op zijn feit. "Ik ben m'n handtas vergeten en het zou erg fijn zijn als ik die even kon pakken" aha. "Oh.. Nja... Uhm..." hij dacht even na. "Wat voor voodeel heb ik daarbij?" BANANA KATANA.