[Birthday] Coffee + Alcohol + Ice = Great idea

Ragya liet haar hand even over de nieuwste wond van de collectie gaan. Het ding begon zeker te genezen, en dit voornamelijk omdat ze eindelijk eens naar haar lichaam begon te luisteren. Ze had slaappillen geregeld waardoor ze eindelijk eens wat rust kreeg, soms een hele nacht vol, en om die goede gewoonte bij te zetten probeerde ze ook een keer per dag te eten. De roodharige had er nooit volledig gezond uitgezien, ze was van natuur bleek en lichtelijk ondervoed. Maar ze zag er niet meer uit als iemand die ieder moment dood kon neervallen of dit net een uur geleden had gedaan. Tevens begon ze zich normaler te gedragen, naja, zoals ze zich normaal altijd gedroeg. Deels omdat ze sinds het ongeval met Nathan geen psychose meer had gehad en omdat ze alles weer weg had gestoken. Vanaf de buitenkant zou je het nauwelijks meer merken, of ze moest een trigger krijgen, maar nee. Alles was weer opgekropt, buiten was ze weer agressief, wantrouwig en fel terwijl ze van binnen nog even gebroken was als hiervoor. In ieder geval leek de kans om nog eens in een gunfight te komen nu minder groot. De wond, tja, wat kon ze daarover zeggen? Van uiterlijk genas hij mooi, de schotwond liep bijna vloeiend over in de zuur littekens. Maar het deed zo freaking veel pijn met alles wat ze deed. De wond zat immers in haar torso, half haar schouder. Ze kon niks pakken, bukken en vooral ademhalen zorgde soms voor flinke pijnscheuten. Toch hielp het wel dat haar kwelgeest haar ook had helpen genezen. Daar probeerde ze maar zo min mogelijk over na te denken. Dat was wel weer een voordeel aan dit alles. Pijn hielt je helder en bracht je terug bij de werkelijkheid, iets wat Rag zo nu en dan wel kon gebruiken. Uiteindelijk sloot ze deze gedachtegang maar af en nam een slok van haar drinken. Ze had zoals gewoonlijk weer een cafe opgezocht en was hier dus ook bezig toen de tafel trilde dankzij haar HC. Ze pakte het ding op en keek snel even naar het bericht. Wait, Eric? Die had ze in alle eerlijkheid niet verwacht. Blijkbaar waren sommige mensen iets minder haatdragend dan dat ze zelf was. Ze fronste even tijdens het overwegen van de opties. Maar het duurde een stuk korter dan ze wou toegeven voor ze besloot om toch te gaan. Voornamelijk omdat die verzameling van drank, koffie en alles in ijsvorm enorm aantrekkelijk was. Ze bleef makkelijk om te kopen als je zulke dingen in de strijd gooide. Vandaar dat ze opstond en Aldrei meewenkte, om naar hun kamer te gaan. Ze reageerde ook niet terug op het berichtje, aangezien ze binnen een kwartiertje klaar zou moeten zijn en daar op het strand zou moeten verschijnen. Ze opende de deur van hun gehuurde ruimte en zocht een zwemtas onderaan de kast. Het ding was eigenlijk van Lucian maar die kon het heus wel missen. Ze ging enkele lades af en verzamelde zo wat spullen om mee te nemen. Twee handdoeken, wat zooi voor haar haar, zonnebrand zodat ze niet levend zou verbranden en wat water voor Aldrei. Hierna deed ze haar bikini aan en smeerde zich alvast in, zodat het spul was ingetrokken voor ze bij het strand aan kwamen. Ze trok haar topje en korte broek hierna weer aan en zuchtte even. Nou, dat was het of niet soms? Aldrei keek ondertussen ongeamuseerd vanaf het midden van de ruimte naar haar. Wat gaan we doen? Ragya ging gewoon verder in de rits dicht proberen te krijgen. “Naar het stand” Aldrei gromde even in protest. En waar komt dit ineens vandaan? Ze beet even schuldig op de binnenkant van haar wang terwijl ze naar haar humeurige partner keek. “Eric?” Dus je gaat naar het strand met degene die je neer hebt geschoten? “Hij heeft koffie-ijs…” Het laatste gegrom met met een rol van diens ogen was zelfs voor de roodharige niet meer te begrijpen. Heel deze gesprekken waren meer een aanvoelen van wat de ander zou zeggen, want het was niet dat ze de vos echt hoorde praten. Het kon net zogoed allemaal in haar kop gebeuren, al zou dat niet de reacties terug verklaren. Hoe dan ook, Aldrei zou toch wel mee gaan. De roodharige liep dus ook met de tas rond haar schouder naar buiten en liet eenmaal beneden Sleipnir uit diens bal komen. Deze hinnikte meteen fel en schraapte uitslovend zijn hoef over de stenen heen. Ook hallo. Stiekem had ze de hengst wel gemist, ze ging te weinig met hem rijden. Ragya legde de tas over zijn schoft heen en zette toen haar handen op diens rug. Ze drukte zichzelf omhoog en zwiepte haar been over de rug geen, waardoor ze netjes op het paard terecht kwam. Meteen boog ze zich naar voren en kreunde wat, ze had immers druk moeten zetten op haar slechte kant, iets waar haar lichaam het niet mee eens bleek te zijn. Na een paar minuten trok de kloppende pijn weer weg, waardoor ze weer recht ging zitten en even diep zuchtte. Sleipnir keek bezorgd achterom en ze gaf het dier kort een aai over zijn kop heen. Hierna gaf ze zonder nog wat te zeggen been en duurde de Rapidash richting Ambrette. De stormgrijze vlammen laaide opgewonden op terwijl de stap over ging tot een draf, en al snel een galop werd. Het bekende ritme van de galop was nog verassend pijnloos, iets wat ze kon waarderen. Aldrei rende nu ook al naast hun en al met al duurde niet niet te lang voor ze het strand hadden bereikt. Ze bleef echter gewoon doorrijden tot ze aankwamen bij het gedeelte waar de stenen over gingen tot zand. Sleipnir ging spontaan in de rem en Rag hielt snel haar tas tegen, die eraf wou vliegen. “Sleipnir, dit is zand, het gaat je niet opeten” De Rapidash leek er echter nog niet zo zeker over, en vouwde zijn oren naar achteren. Na een aanmoedigend beentje stapte hij ineens naar achteren en zette zich plots af. Met een indrukwekkende sprong landde hij in het zand verderop, Ragya gepijndigd op zijn nek te vinden. “Sleipnir…” De hengst leek echter zijn angst overwonnen te hebben, wardoor ze in een stap verder gingen over het strand heen. Ze speurde de mensen wat af, waarna ze uiteindelijk Eric vond. Het drietal liep ernaar toe, waarna de roodharige halt hielt en van de rug van haar paard af gleed. Ze gaf hem nog een klopje en stuurde hem toen terug. “Hæ” zei ze enkel, haar oncomfort gedekt door een losse blik naar diens blote lichaam. Schaamteloos zoals altijd hehe. Toegeven had ze dit leuke uitzicht al een tijdje niet meer gezien. Zelf deed ze ook haar kleren uit en stopte deze terug in de tas, waardoor ze ook enkel haar bikini droeg samen met het standaard verband rond haar bovenarm. Hierna pakte ze een handdoek uit de tas en deze weg te leggen in het zand. Aldrei ging er meteen op liggen en gromde even diep. De grom leek gericht te zijn op de jongen, het zand, de zee, het water, de hitte, diens trainer en alles wat ze nog was vergeten op te sommen.

Ragya kreeg een begroeting terug waarna ze beiden de vrijheid leken te nemen van elkaars uitzicht te genieten. Naja, gebruik te maken van de situatie somde het beter op. Was van beiden wel te verwachten als je het haar vroeg. Toen eenmaal alles op zijn plek was ging de roodharige ook bij Aldrei zitten en pakte een van de ijsjes uit het vriesding. ijsjes eten was voor de roodharige altijd een vreemde ervaring. Voornamelijk omdat ze geen warmte, en daardoor ook geen kou, voelde in haar mond. Ze stopte het ijsje dus in haar mond en merkte al snel de koffie smaak op. Maar dat was ook jet enige, samen met de gladde textuur. Echter voelde ze de kou pas wanneer ze het doorslikte. Het was een bijna grappig gevoel. Na voor een paar minuten van het ijsje te hebben genoten zuchtte ze tevreden en brak een stuk af. "Smaakt nog verrassend sterk" merkte ze op, iets wat een compliment was. Ondertussen hielt ze het stukje ijs richting Aldrei, die na een paar wantrouwige likjes het ding aanpakte en erop begon te kauwen. Haar blik gleed ondertussen naar al het gebeuren verder op "Waarom zijn die kraampjes er eigenlijk?" Geen idee of Eric het wist maar het was beter dan gewoon stil naar elkaar te zitten.

Ragya liet haar blik even naar de zee gaan, iets wat Aldrei zichtbaar leek te vermijden. Beiden hadden niet echt een geweldige band met het strand. De roodharige was een vrij zwakke zwemmer, ze had het nooit geleerd simpelweg omdat het in haar jeugd veel te koud was ervoor. Ze hadden wel warm water bronnen maar als klein meisje had ze daar niet zomaar ingemogen, niet in om te leren zwemmen in ieder geval. Verder was ijswater ook zo bruut. Ijswater was ook de reden waarom Aldrei er trauma’s aan over had gehouden. Door het ijs zakken was geen aangename ervaring. Beiden zwommen dus niet, water waar ze kon staan vond de meid zelf nog goed maar dit werd nog niet eens geaccepteerd door de vos. Nou ja, ze leken niet zo heel veel te missen op leuk uitzicht en goed ijs na. Beiden dingen waren echter wel héél erg prettig te noemen. Ze kreeg ondertussen antwoord op haar eerdere vraag, al was haar interesse nog niet echt gewekt. Een feest, gezellig hoor. Misschien nog langs gaan voor de drank. Misschien was ze alcoholist aan het worden, misschien maar? Ja misschien, shut up.

Ragya deed er nog iets langer over dan de jongen voor haar ijsje op was. Voornamelijk omdat ze er later aan was begonnen en omdat haar muil kleiner was. Als voordeel had ze wel dat de kou haar niet tegenhield. Het was best lekker in alle eerlijkheid. Terwijl ze bijna op het einde kwam van haar eigen snack pakte ze nog een ijsje uit de vrieskist, om het gehele ding aan de vos naast haar te geven. Deze had er immers met een azende blik naar gekeken en Rag had besloten dat dit de veiligste optie was. Daarbij was het altijd goed om dat beest op cafeïne te zetten. Toen de ander vroeg of ze er anders even heen konden gaan keek ze bedenkelijk naar de plek verderop. Eigenlijk hoefde ze er niet over na te denken. Hell, ze was een flinke drinker geworden in de afgelopen maanden. Ze was er ook niet al te subtiel over, in ieder geval niet bij bekende. Soms ontkende ze het wel voor de fun, gewoon om ruzie te kunnen maken. Maar over het algemeen was ze iemand die haar verslaving gewoon accepteerde. “Sure, hier zitten is ook maar saai” Met die woorden stak ze haar houtje in het zand naast haar, aangezien ze er afwezig op was gaan kauwen in de tussentijd was het hout al in twee gebroken.

De roodharige kwam hierna ook omhoog, met enige moeite dat zeker, om hierna de jongen te volgen. Zoals je kon verwachten hoorde ze een zwaar humeurig geluid achter zich, om hierna te zien hoe Aldrei ook weer in beweging kwam en naast haar kwam lopen, duidelijk geïrriteerd aan het zand. Ragya had hetzelfde probleem, ze was geen zand gewend. Sneeuw ging zelfs makkelijker. Maar je moest ook ergens op kunnen klagen nietwaar? Ze kwamen al snel dichterbij waardoor je de muziek kon horen, het leek niet eens zo verkeerd te zijn. Leuk zeg. Hoe dan ook, uiteindelijk kwamen ze bij het gedeelte uit waar lopen makkelijker werd, en ze liep recht naar het feestgebeuren toe. Ze was, niet zo verassend, helemaal geen feest en party persoon. Ze was wel een alcohol persoon, want vaak leidde tot de eerste situatie. En ze hielt ook wel van muziek.. alleen dansen vond ze wat minder in het openbaar, net zoals zingen. Iets wat ook vaak werd opgelost door des betreffende alcohol. Wat wel weer leuk was aan feestjes was dat er altijd ruzie kwam. “Gezellig hier” sprak ze dus ook droogjes, om hierna verder te lopen achter de Ninetales aan, die al de leiding had besloten te nemen.