Fear the Doof (TR quest)

_{Een laserstraal schoot rakelings op hen af en ontwijken as duidelijk geen optie meer voor hem, Nambu en Cannon die verbijsterd toekeken. Nu moest hij heel snel handelen maar hoe stopte je een donderinslag die verticaal schoot in plaats va horizontaal? Wacht, bliksem werd altijd weggeleid met antennes, en het enige wat erop leek waren de twee uitstulpingen op Cannon’s kop. Hmm, misschien kon hij toch de situatie gunstig laten uitpakken of minstens voorkomen dat ze geroosterd werden. Om nou namelijk nieuwe kleren weer te moeten halen was het laatste waar hij zin in had. Maar goed, eerst… springen! In een vlugge beweging sprong hij opzij en duwde Cannon lichtelijk naar voren en eerder om de verbazing stapte ze recht op de pad van de aanval dan zijn bijna niet-bestaande spierkracht. “Cannon, houd je kop naar voren en Nambu… Vuur je Flamethrower tussen haar twee… afleiders,” Hoe moest hij het anders verwoorden dan ‘afleiders’ of ‘uitstulpels’? Niet, natuurlijk. De hagedis reageerde enkel meer verward op de woorden en boog haar kop, slikkend van de angst voor de klap. Een vlammenzee ontsnapte echter al uit de kaken van de Volcarona, die een wegbande tussen de twee uitstekels en tegen de laserstraal knalde. Er volgde een flinke explosie en een aszwarte rook vulde de ruimte. Direct hield hij zijn hand voor zijn mond, zijn prikkende keel negerend om maar niet te lopen hoesten om een beetje rook. Dat was wel het laatste waar hij nu eigenlijk zin in had. “Cannon, versterk het me-Ugh-Smoke-Dat, snel!” Ze had bezorgd naar de jongen omgekeken die erin faalde het hoesten te onderdrukken maar sperde toch haar kaken open om de ruimte des te meer te verduisteren.  Ö-Ontneem iedereen zijn adem met een Heat Wave en Fiery Dance,” zei hij wat zachter maar de twee knikten en deden elk gelijk wat hen opgedragen werd. Nambu begon om zijn as te draaien, vuur om zijn lijf te ontwikkelen om die vervolgens alle kanten op af te vuren, de rook heter dan tevoren. De Charizard volgde erin door flink met haar vleugels te wapperen en een hittegolf over de hele ruimte te verspreiden. ‘Ugh, het is.. Ughe…  net Fallarbor Town.. o-op een slechte dag,’ De stem van de dame weerklonk boven de aanvallen en direct balde hij geagiteerd zijn vuisten. Ze had het niet van de hitte begeven zo te horen maar wat betekende dat voor de Bidoof? Hij wilde de kant van de Bidoof opkijken maar een beter idee schoot hem te binnen. “Ik breng je de vulkaan dan er ook even bij,” Met een grijns keek hij de twee Pokémon aan, “Nambu, Flamethrower en Cannon, Ancient Power met een Air Slash erachter!” De Charizard liet meerdere rotsen om haar heen dansen en vuurde deze alle kanten op, nadat de vlammenzee van Nambu ze kokend heet gemaakt had. Voor de genadeloze klap sloeg de hagedis krachtig met haar vleugels om ze extra kracht te geven. Nou bleef er al helemaal weinig overeind maar dan hadden ze zich niet laten overrompelen door iemand met een Bidoof team.}

Ugh, ineens was het te voelen hoe het bijna onweerstaanbaar heet werd in het gebouw, maar voor hem duurde het niet al te lang. Eigenlijk wist hij al meteen wie de 'boosdoener' hiervan was. Natuurlijk, wie sou het nu anders gaan zijn? De eniging om iets doen tegen de warmte was groot, maar er kon jammer genoeg maar verrekte weinig tegen gedaan worden. Verdomm- hij kon het gevloek niet eens denken voordat de vloer ineens vanuit het niets was gaan schudden, iets waarop hij lichtelijk verbaast keek naar het stelletje bevers, om bij de mutatie te zien hoe deze met diens poten op de vloer stompten, hierbij een Bulldoze uitvoerde. What the Muk. Was dit beest helemaal gek? Een freaking aanval gebruiken die soortgelijk stond aan een aardbeving te gebruiken in een gebouw. Oh fucking hell, dit was niet te menen he. Zelf viel Nathan bijna om, maar had zijn steun gelukkig kunnen vinden bij een van de muren. Deimos en Chryses vonden de aanval ook absoluut niet fijn, dat ze er nu ook nog eens zo weinig tegen konden gaan doen zeg.. Tsk. Alhoewel.. Zou het beest weer een schoo geven helpen? Ja, vast wel. "'k denk het niet." meteen was er een nog meer geïriteerde uitdrukking gekomen op zijn gezicht. "Oh shut it." hierna werd Nathan's aandacht puur op het gevecht gehouden, niet proberende te letten op het commentaar dat om de zoveel tijd had geklonken. "Chryses, gebruik je Thunderbolt op de Bibarel." er had een luid gebrul geklonken, waarna de schokken op het beest afging.... Welke het ontweek. Voor een moment keek hij er nu echt met een dikke pokerface naartoe. Nope. "Nog een keer, en Deimos, Sludge Bomb." hij lette niet eens meer op de elektriciteit, maar enkel al een de gekwelde geluiden te horen van de bever was het raak. De hond vuurde ondertussen een paarse blob naar de beesten toe, welke dan ook uit elkaar barstte toen het ding de grond had geraakt en alles onder het spul bedekte. Ugh. Maar er was jammer genoeg maar weinig aan te doen, want ten eerste werd het gebouw (lees, deze verdieping) toch al half gesloopt. Dit kon er nog wel bij.

<sub>De rotsen gepaard met de hitte en de rook leek hun tol bij de groep Bidoof te eisen en een heerlijke klap klonk er toen de rotsen op hun lijven vielen. Met hun lichamen tegen de grond aangedrukt konden ze zeker voor een tel amper iets uithalen en dat was eigenlijk voor zijn part genoeg om de strijd te winnen, ongeacht wat de dame zou doen. De situatie was nu naar zijn wens. “Nambu, gebruik je Bug Buzz, en Cannon, Dragon Pulse erachteraan!” riep hij, moeizaam tussen het hoesten door. Ugh, het gekriebel van zijn keel werd met de seconde erger en nou traanden zijn ogen zelfs door de hitte en rook mengsel die hij gecreëerd had. Een paar tellen moest hij het nog volhouden en dan konden ze gelukkig ontsnappen en de meest tragische strijd achter hen laten. Zijn hand voor zijn mond heen en ietwat gebukt keek hij toe hoe Nambu vastberaden wapperde met zijn bloedrode vleugels en groene stralen afvuurde. Een tel later had de oranje hagedis al haar kaken wijd open gesperd en vuurde een krachtige blauwe straal uit die zich vermengde met de Bug Buzz en samen een groenblauwige kleur kreeg. De dame zelf haar gezicht werd bleker en ze beet onzeker op haar lip maar haar eigen Pokémon kon ze onmogelijk zien: enkel de aanval. Ze pulkte kort aan haar rode haren, voordat ze toch een glimp van haar Pokémon opving. ‘Dig, allemaal!’ Een hoest wist ze nog net te onderdrukken maar de drie bruine Pokémon verroerden geen vin door de veel te zware rotsen. De aanval knalde keihard tegen hen op, brak de rotsen en bracht hen moeiteloos de lucht in, exact in het vizier van hun Trainer. Helaas was het echter alweer te laat voor haar om nog iets te kunnen doen en binnen een tel knikte hij al naar de Charizard om recht op hen af te vliegen. “Focus Blast ze uit het gebouw e-Ughe-Nambu, gebruik je Flamethrower voo-voor vuurkracht.. Ughe,” Zijn gehost ergerde en de hagedis had kort naar hem omgekeken op het moment dat ze haar vleugels eenmaal gefladderd had maar wist nou wel beter. Met een flinke brul bracht ze haar zwaar gewonde lichaam de lucht in tot zover ze kon en met één klap van haar vleugels lanceerde ze zichzelf recht naar de dame die haar van angst gillende Bidoof krampachtig vasthield. Voordat Cannon frontaal tegen haar op knalde remde ze abrupt af, knalde haar gespierde staart tegen de Trainer en Pokémon aan, recht het plafond in. Haar vleugels aangespannen verscheen een krachtige en zoemende bol boven haar lijf, terwijl de Volcarona al een krachtige vlammenzee de lucht in had gespuwd. ‘Char!’ Brulde ze nog luid, voordat ze de bol afvuurde en ze de Trainer en Bidoof hun lichamen door het plafond en muren de lucht in schoot, gevold door de vlammenzee die hen in de lucht roosterde.

Uitgeput van de lange maar onzinnige strijd zakte Cannon bij de gat in de plafond die ze gemaakt had en zelfs de lucht mee zichtbaar was, in elkaar. Nambu was er niet veel beter aan toe maar wist wonderbaarlijk zijn lijf nog in de lucht te houden. De wind die door het gat heen schoot wist daarenteen de rook weg te blazn en ook de hitte, waardoor al spoedig Ciro’s keel minder stierf. Trots en luid hoestend stapte hij op zijn twee Pokémon af, gaf ze een aai over hun warm aanvoelende koppen, voordat hij eveneens uitgeput tussen hen plaatsnam op de grond. Nu resteerde er maar één ding. “Flippy!” begon Ciro zo luid mogelijk in de hoop dat hij te horen zou zijn, “Heb jij ze ook al de Team Rocket express gegeven?” Wie weet hadden ze namelijk die Trainer en Bidoof naar de maan afgeschoten… al zouden daar enkel hun lijken aankomen. Ach, eerste lijk en nutteloze Pokémon op de maan was ook iets om op trots te zijn. De jongen ademde diep uit en staarde richting de vurige bol wat nu van de vier resteerde in de lucht. Hij was zelfs een beetje jaloers.</sub>

Enkel al te horen verderop aan de vreselijke herrie ging het er bij Ciro wel goed aan toe, gelukkig maar ja. Uiteraard had Nathan er dan ook echt geen flauw idee van dat daar de trainster ook was van de bevers, maar het ging hem wel beter nu af, gezien ze geen commando's kregen. Al kon dat ook slechter zijn, immers konden sommige Pokémon beter vechten zondef deze, daar had de groenharige er immers zelf ook zeker eentje van. "Chrys, Charge en Spark om ze de lucht in te krijgen. Deimos, genruik jij dan Hyper Beam." tijd om ze hier het gebouw uit te krijgen. Het ging absoluut niet meer normaal, dus dan maar met geweld, de beste manier ervoor ook nog. De grote kat laadde zichzelf op, om zoch hierna te omhullen in de elektriciteit en hierbij tegen de bevers te rennen, welke naar achteren vlogen door de klap. Meteen sprong de gouden Pokémon uit de weg, om hiervoor ruimte te maken voor Deimos, welke in nog diezelfde seconde de krachtige aanval uitvoerde. Zoals verwacht raaktte de straal, hard, hierbij de Bidoof en Bibarel een extra klap en boost gevende om een enkeltje het gebouw uit te krijgen. Ze werden dan ook gewoon door een van de muren gelanceerd, waardoor hier een nest flink gat overbleef, met de beesten die steeds meer in de verte aan het verdwijnen waren.
Deimos en achryses waren flink aan het hijgen, gewoon dan ook uitgeput van de strijd die de twee hadden geleverd. Hij zakte door zijn knieën, om de twee voor een moment over hun koppen te gaan aaien. Hierna stond hij weer recht overeind. Bij het vrij luid horen van de bijnaam die Ciro hem had gegeven, keek Nathan op, om hierbij te rollen met zijn ogen bij het horen van de mooie beschrijving. Hij wenkte zijn Pokémon, om de richting op de lopen waarvan hij geloofde dat de bruinahrige nog steeds moest gaan zijn. Ja hoor, daat was inderdaad waar hij de ander zag. "Well, ik kan ze niet hier het gebouw houden, dus het moest maar.. Niet dat ik ze hier zou willen houden ook eigenlijk." sprak hij met een grijns. Nu moest dat wijf maar niet meet terug komen ook, dit was teveel een moeite geweest ervoor, zo een situatie had moeten voorkomen zijn geweest.

<sub>Het was duidelijk dat Flippy hetzelfde idee had: de Team Rocket Expres. Zo ruimde je immers rommel op en niet alleen die Trainer maar ook de Bidoof waren rommel die opgeruimd moesten worden. Ze hadden inderdaad niets te zoeken in het gebouw. Alhoewel.. het was boks materiaal voor de Grunts en zijn eigen Pokémon. “Beetje zonde, eigenlijk,” mompelde hij met een gespeelde pruillip, voordat hij zijn rug rechtte en een diepe zucht sloeg, “Onze Pokémon konden zich er wel even mee vermaken,” Het had maar een tel of drie geduurd, voordat deze ene minuscule en onbelangrijke wens in vervulling was gekomen. ‘Bidoof!’ Het gegrom was luid en echode door wat er van de ruimte over was en spoedig verscheen er twee bevers die verre van vrolijk naar hen stonden te staren. Met een blik vol afschuw staarde hij de tweetal Pokémon aan.  “Dit kan je toch niet menen?” Vermoeid sloeg hij zijn palm tegen zijn voorhoofd aan. Arceusdomme, hij had er niet om moeten vragen! Stom! Zowel Cannon als Nambu zuchtten luid uit dezelfde teleurstelling maar niet alleen dat maar ze wierpen ook een alles betekende blik op hun Trainer. Ugh, ja, hij wist al dat hij het niet had moeten wensen maar dat nog extra benadrukken was onnodig geweest!

“Laten we deze restanten ook uit de weg ruimen, ik neem die linker wel,” Het was wel heel netjes dat het er twee waren, dat scheelde ten minste werk en om weer een leger aan bevers uit de weg te ruimen stond niet in zijn planning. Alles behalve. “Cannon, zet hem vast met je Fire Spin!” De hagedis zuchtte diep, voordat ze haar kaken opensperde en met een zwaai van haar vleugels een vurige tornado afvuurde. De krachtige windrukken sleurden de wat kleinere Bidoof gelijk in en de vlammen wisten enkele brandwonden op zijn lichaam achter te laten. Die bever liet hij niet meer vrij rondlopen, dat was een gegeven. “Nambu, versterk de Fire Spin met je Fiery Dance en je Bug Buzz!” De Volcarona zeurde daarentegen niet en liet meerdere vlammen om hem heen verschijnen en vuurde deze vervolgens krachtig op de tornado af. De vlammen wakkerden krachtiger aan, terwijl de Bidoof wanhopig een Surf probeerde uit te voeren. Meer dan een bol water wist zich echter niet te vormen, voordat enkele groene stralen uit de Volcarona recht op de bever schoot. ‘Bi!’ gilde de Pokémon, de stralen snijdend in zijn vacht, terwijl de hitte zijn situatie verder bemoeilijkte. Hmm, dit exemplaar was tot dusver makkelijker dan de vorige maar het was maar de vraag of deze echt tot de vorige groep behoorde. Een Trainer had enkel zes Pokémon en kon niet meer hebben, dus deze twee dachten als buitenstaanders het op te nemen voor hun soortgenoten. Pfft, het bleef een zinloze poging.</sub>

Nee he, dit was gewoon een grap. Juist op het moment wanneer de twee dachten dat ze klaar waren met.. dít, kwamen twee van die oervervelende beesten terug kruipen in het gebouw. Een zachte gevloek was te horen geweest van de groenharige. Bij het horen wat Ciro sprak, knikte de jongeman met zijn hoofd. "En laten we het dan maar eens snel opruimen ook.. Dit heeft al veels te lang geduurd voor het goede" Nu liet hij zijn blik geïrriteerd geen naar de abominaties, welke jammer genoeg nu nog steeds in leven gaan. Wat een zonde. Of nouja, niet helemaal, nu konden de twee Bidoof nog een paar laatsten klappen krijgen, welke dan ook hopelijk echt de allerlaatste klappen waren, en dat ze niet meer terug kwamen. Gewoon niet. "Deimos, je Toxic" Al snel was het te zien hoe de hond de mislukte bever mooi ging vergiftigen. Dat was in welk geval al een ding van de vele die dit gevecht een stuk beter maakte.
Op het moment dat de bever vergiftigd was, was dit maar al te duidelijk te zien. Het beest zag er ineens vreselijk ziek uit. Een kleine grijns was te zien op Nathan's gezicht. Hij zou het gevecht gewoon zo kunnen beëindigen, gewoon afwachten tot de vergiftiging zijn werk deed en ervoor zorgde dat de Bidoof het loodje legde. Toegegeven was het een makkelijke, maar vreselijk saaie manier. Dit was dus dan maar ook een van de redenen waarom hij verder met de Luxray in de aanval ging. "Chryses, Wild Charge" uiteraard luisterde de kat naar Nathan's bevel, om zichzelf in elektriciteit te omhullen. Terwijl deze dit aan het doen was, stormde de kat op de Bidoof af, om volop tegen deze aan te knallen. Hierbij ook nog eens een aanzienlijk aantal verwondingen toe te richten.

Het is natuurlijk maar een verwacht resultaat geweest, de Bidoof maakte een pijnlijk geluid, of wat het dan eigenlijk ook maar mocht zijn. Weet je, Nathan wou het to be honest niet eens weten. Hij wou er gewoon vanaf zijn, dat was de beste oplossing. Negeer het.. Of nou ja, nu was het een betere oplossing om de overmaatse, gemuteerde bever gewoon te vermoorden. Chryses gromde naar de bever, om er een Water Pulse van te ontwijken, die het beest blijkbaar op de Luxray had gebruikt. Urgh. Het was in de achtergrond allemaal te horen geweest hoe het er bij Ciro aantoe ging. Niet dat geluiden nou altijd heel veel spraken over de situatie jammer genoeg. Zonder ook maar enige aanleiding, of eigenlijk wat dan ook te horen van de groenharige, spurtte de enorme kat op de bever aan, met schokkende tanden, hiermee dus een mooie Thunder Fang uitvoerende op het beest. Het hielp enorm goed, dus waarom het ook maar niet gebruiken? Aan die kant ging het goed, helemaal mooi. Okay. Dit kon nu makkelijk te doen zijn. Dit had al makkelijk moeten zijn trouwens in het eerste moment dat dit hele ding was gebeurd, maar nee. Urgh. "Maak het nog af met een Thunderbolt" hij keek niet eens of het wel goed ging, waarom? Simpel genoeg omdat hij wist dat het wel goed moest gaan. Immers was de kat er daarvoor sterk genoeg. Ondertussen was Deimos nog steeds bezig met de kleinere abominatie uiteraard, en al had de groenharige Chryses wel net gezegd om het te stoppen met een Thunder Bolt, kon dat kleine beetje overkill nooit kwaad. Maar dan ook echt helemaal nooit. Whoeh. "Jij nog een Inferno" Het was werkelijk een prachtig gezicht om te zien, hoe het vuur dan ook uiteindelijk samen kwamen tot een sterke aanval, en hierbij de ene bever flink raakten. Zolang het werkte, was het helemaal goed.
Bij het horen van Ciro's droge opmerking, moest de jongen toch wel even kortjes grinniken. Tja, wie vond die beesten nou eigenlijk wel echt leuk? Niemand waarschijnlijk, yay. "Je bent niet de enige.. maar ik denk wel dat we eindelijk van ze afzijn.." hij staarde nog even naar de rookwolk die de gemengde aanvallen hadden gemaakt toen ze de bever hadden geraakt.. hm.