Een Orakel [Open]

Hij ging wat achterover staan met een smirk op zijn gezicht en zijn armen over elkaar. "He hallo." Zei hij een beetje lachend. "Dat stelt me nou niet bepaald gerust he." Het leek er misschien op dat hij een grapje maakte, maar ergens was hij daar wel serieus over.

Ook Vincent bleef netjes stil. De twee vrienden wachtte netjes totdat ze voorbij waren. Dat was wel zo netjes. Het was ook wel leuk om te zien dat ze na al die tijd eigenlijk nog heel erg op elkaar leken. Ofja, het waren allebei vrolijke gasten. Waarschijnlijk was dat ook waarom ze vrienden zijn geworden.

De mensen waren hen voorbij gelopen en Vincent gaf wederom antwoord. Jean-Pierre keek een beetje boos naar hem. Langzaam ontstond er een kleine glimlach en vervolgens een grijns. Hij legde zijn hand op Vincent's schouder en zei concluderend: "Tja, het hart dat zo graag mensen beschermd zal wel een sterke zijn." Hij geloofde namelijk echt dat de sterkste mensen.. de mensen die de meest fantastische dingen konden doen, ook de mensen waren die het meeste om anderen gaven.

En Vincent probeerde hem nogmaals gerust te stellen. Achja, een nette jongen was het zeker, dus dat had hij al mee. Dat konden pokemon makkelijk oppikken, dus hulp van ze krijgen zou makkelijk gaan voor Vincent. Echter leek de jongen nu wel afgeleid door de fantastisch sfeervolle omgeving. JP keek de andere kant op, maar schrok van Vincent die een Duskull was tegengekomen. Jean-Pierre wierp zijn armen om de schouders van Vincent heen en probeerde hem achter zich te trekken, om hem in veiligheid te brengen.

Zijn ogen gingen langzaam open na de vraag van de net nieuwe Ranger. Vervolgens werd hij geconfronteerd met de verbazing van een Duskull. Hij leek niet agressief. Hij haalde zijn armen weg en streek zijn jasje recht. "Ik dacht dat er gevaar dreigde." Verklaarde hij. Het was alleen maar goed bedoeld geweest. Maar goed, eigenlijk was het maar beter dat er niets ergs was gebeurd.

De uitleg van Vincent stelde hem eigenlijk wel gerust. Veel ervaring had hij niet met spookpokemon, dus hij kon het niet echt inschatten. Maarja, met een aura zoals Vincent die heeft kon hij eigenlijk niet anders dan vriendjes zijn met alle pokemon. "Oh ok," Zei hij opgelucht. En vervolgens volgde hij de Duskull en zei: "Sorry hoor, je zal vast een toffe peer zijn."

Vincent legde uit hoe hij zelf eerst ook geschrokken was van de schijnbaar goedhartige pokemon. Of is dat een verkeerde woordkeuze? Maar goed, het beestje verdween weer. Hij wist niet precies waar dat hele gebeuren goed voor was maarja. "Zeg Vincent. Ik heb eigenlijk wel zin om wat te gaan doen nu." Hij meende het. Bijpraten was leuk, maar iets samen gaan doen voor deze reünie was nóg leuker!

Mja, daar had Vincent wel gelijk in, maar ze hadden ook best wel ergens anders naar toe kunnen gaan. Want dat orakel van hem had het schijnbaar niet bij het rechte eind gehad. Best jammer eigenlijk. En ineens schoot Vincent op vanwege twee gedaantes die achter hem verschenen. Hij draaide zich vlug om en keek naar de twee mensen met pokeballs in hun handen. Het waren twee meisjes. Eentje was lang en had bruin haar. Ze droeg tevens een shirt met daarop afbeeldingen van de drie Kanto starters en hun evoluties. Het meisje naast haar was een kleiner meisje met rood en blauw geverfd lang haar. Verder had ze hele kleurrijke paarse en roze kleren met allemaal figuurtjes erop. De lange zei: "Wij zijn cool koppel Roko en Toos!" En de andere maakte het af: "En we dagen jullie uit tot een dubbel gevecht!"