And so, the little girl grew up

Yuuki haalde haar schouders op. "Getrained vooral, ik heb net de vierde gym in Kalos gehaald, voor de rest weinig gedaan," zei ze kalmpjes, echt veel zin om er dieper op in te gaan had ze niet. Ze vond het nog steeds niet echt leuk om voor zich te moeten houden dat ze bij Team Rocket zat, maar ze kon deze man gewoon niet meer honderd procent vertrouwen. Ze keek op toen de serveerste terug kwam met de thee, op de voet gevolgd door een nogal geïrriteerd uit ziende man. "Kunnen we u helpen?" vroeg ze op een rustige toon, terwijl haar bordeaux rode ogen van de man naar Vincent gleden.

Een verlegen glimlach verscheen op haar gezicht toen ze geprezen werd door Vincent. "Helaas heb ik weinig anders te doen, dus dan is het trainen voor de gyms wel een goed tijdverdrijf," legde ze uit. Het was toch wel de halve waarheid, aangezien ze binnen Team Rocket ook niet bijster veel mocht doen. Immers was ze nog steeds overal te jong voor. "Jij deed toch ook de gyms, van Hoenn?" vroeg ze daarna nieuwsgierig aan de jongen. "Ga je daar mee door als je Ranger wordt?" vervolgde ze daarna.
De man trok haar aandacht, toen deze een verwoede poging deed om het eten van hun tafel af te halen. Het eten dat de serveerster net had neergezet. "Hey, laat dat. Dat is van ons," zei Yuuki verontwaardigd, terwijl ze hem een tik op z'n hand gaf. De man keek haar kwaad aan en hief z'n hand, klaar om d'r een slag terug te geven.

Het enige wat ze zag was een vuist die in haar richting kwam en uit instinct dook ze verder onder de tafel, hopend dat ze niet geraakt zou worden. Ze keek op toen ze opeens een doffe klap hoorde en merkte dat ze man op de grond lag en Vincent over de tafel heen hing. Zo te zien had hij haar beschermd en was ertussen gesprongen. Licht trillend kwam ze achter de tafel vandaan en keek om zich heen. Een paar bezoekers keken gesprokken naar het tweetal en wat serveersters kwamen aanzetten om de, zo te zien bewusteloze, man weg te dragen. Een laatste serveerster kwam naar hun tafel en begon zich te verontschuldigen tegenover Vincent.

Vincent verontschuldigde zich en ze beet op d'r lip terwijl ze naar hem keek. Waarom moest hij zo onschulidg zijn, waarom kon hij geen vlieg kwaad doen. Ze wilde hem niet vertellen dat ze van Team Rocket was, maar ooit zou de waarheid aan het licht komen en dan zouden ze een groter probleem hebben. Ooit moest ze het gewoon opbiechten tegen hem. "Het geeft niet," zei ze zachtjes, terwijl ze naar de thee keek die voor haar stond. Ze zag haar spiegelbeeld erin en zuchtte. Ze was veertien, ze was net jarig geweest, waarom moest zij zo'n burden dragen tegenover iemand die alleen maar lief voor haar was geweest. Misschien omdat ze niet hetzelfde wilde hebben als dat met Jace was gebeurd...

De sfeer was in een klap veranderd. De man werd weggehaald, maar ze moest toegeven dat ze was geschrokken van de kracht die achter Vincent school. Het was niet echt iets wat ze had zien aankomen, en daarnaast zat ze nog steeds met haar eigen dilemma. Ze zuchtte zachtjes, maar keek op toen Vincent de stemming probeerde op te vrolijken. Ze glimlachte eventjes. "Heel lekker," zei ze zachtjes, terwijl ze haar kopje thee met beide handen vast pakte en er zachtjes in begon te blazen, al was haar thee al lang op goede temperatuur, ze wilde een conversatie gewoon eventjes vermeiden nu...

De sfeer was stil en ongemakkelijk. Ze wist niet wat ze ervan moest denken en ze wist al helemaal niet wat ze moest doen. Dus besloot ze maar gewoon haar aandacht te richten op haar thee en de hapjes die bij haar stonden. Voorzichtig pakte ze een macaron van de stapel af en nam hier voorzichtig een hapje van. Oh! Dat was lekker. Haar bordeaux rode ogen fonkelde eventjes, terwijl ze een tweede pakte en deze in een hap op at. Ze keek op toen Vincent iets tegen haar zei en keek weer naar d'r schoot. "En beetje," gaf ze zachtjes toe. Maar dat was niet het enige waar ze over nadacht...

Vincent stelde voor om het er maar over te hebben en gewoon te genieten van het eten dat voor hun neus stond en het vieren van haar verjaardag. Oh ja, dat was de reden waarom ze hier zaten. Haar verjaardag. Ze zuchtte eventjes en keek uit het raam. Moest ze echt eerlijk tegen hem zijn? Zou ze hem nog onder ogen kunnen komen als ze het hem zou vertellen? Ze beet op d'r lip. langzaam schudde ze haar hoofd, nee ze moest er nu over ophouden. Ze wilde deze dag niet verpesten omdat zij met een zwaar dilemma zat. "Dank je Vincent," zei ze zachtjes, terwijl ze haar bordeaux rode ogen op hem richten. "Dat je dit doet voor me," vervolgde ze daarna met een kleine glimlach.