The tower with a view (+ Claudia Leblanc)

De wind nam de pluk haar mee en liet de wond, samen met een ooglapje en keystone zien. Hij moest dus een ervaren trainer zijn, aangezien hij de keystone al in bezit had. De man vertelde over dat de wond ontstaan was uit het vergiftige vuur van een Houndoom en ze knikte alleen maar. Ze wist dat die pokémon voor aardig wat ellende kon zorgen. Dat was ook de reden waarom ze vaak zei dat ze die thuis op het landhuis had. Nu was dat niet waar, haar vader had haar immers alleen een stal vol Rapidash' gegeven, maar een witte leugen kon geen kwaad. De man stelde zich voor als Jace en stak zijn hand naar haar uit. Met een ferme grip pakte ze zijn hand vast en schudde deze. "Claudia Leblanc, student ranger," stelde ze zichzelf plechtig voor.

Heet licht blauwe ogen werden een tintje donkerder toen ze hoorde wat Jace te zeggen had. Het was waar dat Team Rocket onder de term tuig viel, maar dat was niet de reden waarom ze zich bij de rangers had aangesloten. "Team Rocket zal altijd een gevaar blijven voor de pokémon wereld, maar de Rangers zullen nooit sterk genoeg zijn om ze volledig te kunnen verdrijven," zei ze op een rustige toon, terwijl ze haar armen weer op d'r rug kruiste. Ze keek eventjes naar het uitzicht dat ze hadden vanaf de bovenkant van de toren en merkte dat Sneaux zich dicht bij de rand begaf. "Terug," zei ze op een strenge toon en met haar kop laag zetten de Glaceon een paar stappen achteruit. "Maar goed, Jace. Is er verder nog iets te discussiëren?" vroeg ze daarna rustig aan de jongere man.

"Trainers en de rest van de mensen worden zo veel mogelijk eruit buiten gehouden, maar we zullen nooit in staat kunnen zijn om iedereen in veiligheid te brengen," zei Claudia rustig, terwijl haar lichtblauwe ogen over de omgeving gleden.
Ze keek terug naar de jongeman, die haar zojuist had uitgedaagd voor een gevecht. Iets wat ze niet echt verwacht had, zeker niet omdat ze in bezit was van wel geteld één pokémon. Nu had ze Sneaux goed getraind de afgelopen paar dagen, dus misschien was het wel goed om te kijken hoeveel kracht ze daadwerkelijk had. "Uitdaging aangenomen, maar ik raad aan dat niet hierboven te doen," antwoorden ze op een kalme toon.

"Laten we dan maar hopen dat ze niet allemaal een oog kwijt raken erbij," zei ze op een rustige toon, waarna ze knikte naar zijn ooglapje. Sommige mensen wilde zo graag de rangers helpen, maar wisten vaak de consequenties ervan niet, waardoor er altijd wel iets mis leek te gaan.
Ze glimlachte eventjes toen Jace zei dat de pokémon die hij wilde inzetten niet eens op het plateau zou passen en ze keek naar beneden toe. "Dan is het misschien handiger als we naar buiten gaan, zei ze rustig. Claudia draaide zich om en wandelde in de richting van de trap. Terwijl ze naar benden liep, vroeg ze zich af waarom ze eigenlijk een boek had meegenomen...

Claudia keek met een opgetrokken wenkbrauw naar Jace, toen deze vertelde wat er met zijn oog gebeurd was. Ze had er niet om gevraagd en om eerlijk te zijn hoefde ze het ook niet zo zeer te weten. Ze knikte daarom alleen maar en hielt verder haar mond erover. Het was een nobele zaak geweest, maar ze was wel van mening dat hij dan Team Rocket niet zo zeer de schuld mocht geven. Hij had er zelf immers voor kunnen kiezen diegene niet te redden en daarbij zijn oog te houden. Maar dat was none of her business. Rustig wandelde ze verder de trap af en eenmaal beneden gebaarde ze Jace dat ze naar buiten zou gaan. "Ik neem aan dat buiten wel voldoende plaats zal zijn voor ons kleine gevechtje?" sprak ze rustig, terwijl ze het met zon overgoten terrein op liep.

Ze had nog steeds geen idee welke pokémon hij precies wilde inzetten, maar goed, dat was iets waar ze waarschijnlijk snel genoeg achter zou komen. Ze stonden immers buiten op het terrein, het terrein waar Jace van zei dat het ideaal zou zijn. Ergens had hij haar nieuwsgierigheid gewekt, maar ze zou het nooit echt laten merken. Sneaux was weer rustig aan haar zijde gaan zitten, genietend van het zonnetje op haar altijd even koude rug. Ze vroeg zich af of een Glaceon überhaupt warm kon worden. Maar dat was iets wat ze later eens zou gaan navragen bij de basis. "Dus, hoe wil je dit gaan doen?" vroeg ze aan Jace, terwijl ze rustig het terrein door keek.

Jace vroeg aan haar of ze het gevecht wilde houden op de tegels of op het zand. Voor haar zou het niet zo veel uitmaken, Sneaux kon op beide vechten. "Die keuze laat ik bij jou, voor ons maakt het niet zo veel uit," zei ze rustig tegen de jongere blonde man. Ze vroeg zich af wat ze moest gaan verwachten van dit gevecht, aangezien dit een van haar eerste echte gevechten zou gaan worden met een trainer. Natuurlijk was ze wel stiekem bezig met het trainen voor een gym gevecht, maar aangezien ze alleen Sneaux had, wist ze nog niet hoe ze dat moest gaan doen.

Jace gaf aan dat het dan een gevecht op het zand werd en Claudia knikte rustig. Het maakte haar immers niet zo veel uit waar het gevecht gehouden werd. Rustig stopte ze het boek dat ze nog steeds vast had in haar tas en wandelde achter de jongeman in de richting van het strand. Een felle flits volgde en al snel stond er een Onix op het strand, een pokémon die ze maar al te goed kon. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, maar die verdween weer toen ze hoorde wat Jace zei. For real? Hij had zijn Onix vernoemd naar platina? Ze besloot er maar niets over te zeggen, maar echt fraai vond ze het niet. "Zullen we dan maar?" zei ze, terwijl ze eventjes opzij keek naar haar Glaceon.