It sucks to be you.

Het zou er vast interessant uitzien vanaf een afstand. Een jongen, zijn haar rood en zijn ogen fel, zat op de grond, starend naar een kleine, groene Pokémon die zich voor zijn neus bevond. Het ding was nog jong, dat was duidelijk. Ongetraind, onervaren… Nog jong in lichaam en geest. Waarom hij dan zo aangestaard werd? Hij had heus niets misdaan. In tegendeel zelfs. Hij had nog helemaal niets gedaan. He-le-maal niets gewoon. Hij was zelfs pas net voor het eerst uit zijn Pokéball gekomen sinds hij in het bezit was van de jongeman en dat was het hele probleem. Het rustige leventje van de Pokémon zou spoedig tot een einde komen. Waar hij de afgelopen dagen enkel gespeeld, gegeten en geslapen had, maakte hij nu deel uit van een team. Of dit beter was, was iets waar hij nog achter moest komen.

“Dus…” sprak Aiden met een fronsje, terwijl hij naar zijn Pokémon keek. Hij had het opnieuw gedaan. Een baby geadopteerd. En dat terwijl hij zichzelf keer op keer had verteld het niet te doen. Want, waarom zou hij het doen? Hij had al een team. Een team wat eindelijk op orde begon te raken. Na alle moeite die hij had gedaan met Altaïr, Ronan en Sookie… Alle pogingen die gefaald waren… Nu was zijn team eindelijk stabiel, begon het eindelijk ergens op te lijken. En dan kreeg hij het weer voor elkaar om er een nieuwe Pokémon aan toe te voegen, hoe vaak hij zichzelf ook wel niet verteld had dit niet te doen. Hij kon het niet maken tegenover zijn team. Tegenover Tyrion, wie eindelijk weer aan de top kwam te staan en sterker was dan ooit. Tegenover Garrett, wie nog geen controle had over zichzelf zodra hij zijn Mega Vorm gebruikte… Tegenover Ronan, wie zelf nog opvoeding nodig had… En tot slot tegenover de Mawile, Arya, wie hem meer nodig had dan wie dan ook. Ze hing aan hem, als een klein meisje die haar vader nodig had. En toch… Toch had hij het gedaan. Toch had hij het risico genomen en was hij, zodra de Pokémon gezien te hebben, ervoor gevallen. Hij wilde het niet. Oh, nee, echt niet. Hij wilde zijn huidige team sterk maken, wilde ze verder brengen dan iemand anders zou kunnen doen. En nu…? Nu was er weer iemand die zijn aandact nodig had, weer iemand die opvoeding vereiste. Zou hij dit aankunnen? Zou het team het deze redden?
Even richtte hij zijn blik op de gele ogen van de Pokémon. De Pokémon had zijn groene handjes in elkaar geslagen en keek vol verbazing naar de jongen die voor hem op de grond zat. Steeds opnieuw probeerde hij zijn handje uit te steken, in een poging de jongen aan te raken, waarna hij zijn hand toch maar terug trok, alsof hij… Bang was. Immers was het nog een jonkie. Je kon het hem moeilijk kwalijk nemen.
Langzaam versoepelde de houding van de jongen en keek hij met een lichte glimlach naar de Pokémon. Langzaam stak hij zijn hand uit en stond hij de Pokémon toe om deze aan te raken, waardoor het ding zachtjes gniffelde. Aiden kon het niet helpen en liet zelf een korte grinnik uit zijn mond ontsnappen, waardoor de Pokémon even erg geschrokken keek. Al snel besloot deze echter dat het niet zo eng was als hij had gedacht en zette hij een voorzichtig stapje richting Aiden, hem met een vrij ondeugende blik aankijkend. Voor hij het doorhad, sprong de Pokémon naar hem toe en voelde hij de twee armpjes rond zijn nek. Even zat hij daar, stil in verbazing, maar uiteindelijk gleed zijn hand langs de rug van de Treecko, om de omhelzing te accepteren en hiermee ook de Pokémon in het team. Immers… Kon hij het de Pokémon niet kwalijk nemen en hij kon zich er ook niet over op vreten. Zijn team was stabiel. Er zou geen beter moment zijn om er een jonge ziel in te brengen, één die… Iedereen wakker hield. Een Pokémon die niet verpest was, nog geen verleden had… Het was fijn om zo iemand in het team te hebben. Iemand als Ronan. Al was hij nu zwak en zou hij niets maken in een gevecht, betekende dat niet dat hij nutteloos zou zijn. In tegendeel, zelfs. Hij zou de onwetendheid van de Pokémon misschien kunnen gebruiken. Zijn Pokémon moesten leren om zij aan zij te vechten en een nieuwe ziel was perfect om hiervoor te gebruiken. Hiermee zouden ze leren samen te werken en zouden ze hem nieuwe dingen leren, hem trainend zoals Ronan getraind werd. Niet alleen, maar als een team. Dat was de enige goede manier en de enige manier die enorm snel leek te werken. Immers was Ronan binnen no-time uitgegroeid tot de sterkste van zijn hele team, al was de rest na alle trainingen weer netjes bij geraakt. Zelfs Arya was bijgeraakt, de nieuwste aanwinst van zijn team. Misschien… Was het eens tijd om de rest aan de Treecko voor te stellen.

Met een rustige beweging liet hij de Treecko los, waardoor deze met een grijnsje voor hem kwam te staan. “Nu is het tijd om je aan de rest voor te stellen, jongen,” sprak Aiden rustig. De Treecko knikte enthousiast en keek hem aan, terwijl Aiden opstond. Hij klikte vier Pokéballs van zijn riem, voordat hij deze de lucht in gooide. De ballen tolden, voordat vier rode stralen hun balls verlieten en om hen heen vier Pokémon kwamen te staan, de Pokémon die op dit moment deel uit maakten van het team waar hij mee rond aan het reizen was.
“Jongens, dit is een nieuw teamlid,” sprak hij, terwijl hij de ballen rustig terugklikte aan zijn riem. “Zijn naam is…” begon hij, waarna hij even stilviel. Zijn naam… Ezio. “Ezio,” sprak hij rustig. “Ezio… Welkom in het team,” glimlachte hij toen naar de Pokémon. Met een grijnsje sprong de Treecko eerst op Tyrion af. Deze glimlachte naar de Pokémon, maar gaf verder niet een echte reactie. Tyrion had immers iedereen zien komen en gaan. Hij was de enige die er altijd bij was geweest, keer op keer opnieuw.
De Treecko haastte zich al snel naar de volgende, wie Garrett was, Aiden’s Scizor. Deze bukte zich wat om de kleine Treecko goed te bekijken, waarna deze enthousiast aan zijn schaar voelde. De Treecko kreeg een zacht klopje op zijn hoofd en liet los, waarna het naar de Scizor grijnsde. Dat zat ook wel goed, wist Aiden.
De Treecko besloot verder te gaan, nu richting Ronan. Deze stak enthousiast zijn hand uit en deze werd door de Treecko geschud. Beide Pokémon keken elkaar aan met een enorme grijns, blij om iemand te hebben om mee te spelen, misschien? Wat het ook zijn zou, de twee leken goed met elkaar te klikken als hij zo keek en dat was iets waar hij zeker blij mee was.
Tot slot benaderde de Treecko de Mawile, wie wat verlegen naar de Pokémon keek, haar kleine handje uitstekend. Ook deze werd vrolijk door de Treecko geschud, waardoor de Mawile licht glimlachte en haar blik richting haar trainer gleed, op zoek naar de goedkeuring die ze van hem verwachtte. Deze kreeg ze dan ook met een simpele knik, waardoor ze - met enige hernieuwde moed - weer naar de Treecko keek en zijn handje schudde, voor ze losliet.

“Oké, wat dachten jullie ervan om eens te gaan trainen?” besloot Aiden te vragen, al wachtte hij niet echt op een reactie. Zijn team bestond nu uit vijf Pokémon, wat betekende dat er twee teams van twee waren en één Pokémon die alleen achter zou blijven. Dit zou natuurlijk Ezio zijn, aangezien hij zelf eens zou gaan kijken wat de Pokémon al kon en of deze geschikt was om meteen in het diepe te gooien en te leren vechten. De rest lag allemaal rond hetzelfde level, vooral als hij besloot ze geen gebruik te laten maken van hun Mega Evoluties, dus was het een kwestie van type-voordeel en andere details wie als winnaar uit een gevecht zou komen.
Even twijfelde Aiden over de koppels. Al was hij eigenlijk gewend om Tyrion en Garrett samen neer te zetten, wilde hij het eigenlijk eens een keer anders doen. De Pokémon konden niet alleen van elkaar leren en zouden misschien ook iets leren van Arya en Ronan, dus moest hij besluiten wie hij aan wie zou koppelen. Waar Tyrion een typenadeel had tegen Ronan, had hij namelijk het voordeel tegenover Arya. Dan werd het dus nadenken. Wáár wilde hij ze op trainen? Zouden ze iets gelijk hebben? Garrett en Ronan waren beiden snel en hadden trucjes om aan de tegenstander te ontsnappen. Misschien was het dus wel een geschikt plan om die twee tegenover elkaar te zetten en elkaar’s aanvallen te laten ontwijken. Dan zouden Tyrion en Arya samen overblijven. Arya had een heel andere training gehad dan Tyrion, aangezien ze getraind was door een ander, dus misschien zou dat voor beiden leerzaam kunnen zijn.
“Oké. Garrett en Ronan, ik wil dat jullie samen een gevecht aan gaan. Jullie focussen beiden graag op snelheid, dus maak hier goed gebruik van,” sprak hij. De twee knikten en zochten een plekje uit, waarna er meteen een Hydro Pump van Ronan’s kant kwam, welke door de Scizor ontweken werd. Goed, dat ging dus heel goed! Daar hoefde hij zich zeker geen zorgen om te maken.
En dan waren Tyrion en Arya aan de beurt. “Tyrion. Je hebt je vuuraanvallen perfect onder controle, dat zit wel goed,” sprak hij. Natuurlijk, je kon nooit stoppen met trainen, maar voor nu was het geen prioriteit. “Ik wil dat je Arya aanvalt met fysieke aanvallen. Shadow Claw, Air Slash, Scratch, Wing Attack… Vergeet niet dat je draken-aanvallen haar niets zullen doen, omdat ze deels van het Fairy-type is,” sprak hij toen. Ja… De Charizard moest echt behendiger worden en zijn aanvallen moesten een grotere kans van raken hebben. Daarbij deden zowel Flying- als normal-type aanvallen Arya vrij weinig, waardoor ze flink wat zou kunnen hebben voor ze de schade echt zou gaan voelen.
“Arya. Het gaat nu anders dan je gewend bent,” sprak Aiden toen. “Tyrion valt aan, ik wil dat je hier gebruik van gaat leren maken. Hoe vaak het ook mis gaat, gebruik zijn kracht. Laat hem spijt krijgen van elke stap die hij zet,” zei hij. Even leek de Mawile verward, maar uiteindelijk begonnen de twee dan toch hun training.

Aiden wist dat Tyrion nooit te ver zou gaan, dus kon hij met een gerust hard voor de Treecko neer zitten. “Hey, kleintje,” sprak hij met een glimlachje tegen de Pokémon, die hem met een wat scheve kop aankeek. “Vandaag gaan we voorzichtig oefenen met jou, ja?” vroeg hij met een glimlachje. De Treecko knikte voorzichtig en keek zijn Trainer even aan. Deze stond opnieuw op en keek om zich heen, zoekend naar een Pokémon die zwak genoeg was om een tegenstander te zijn voor de jonge Treecko. Al snel viel zijn blik op een Eevee.
“Oké, Ezio. Doe je Pound op die Eevee!” zei hij. De Treecko knikte en schoot richting de Eevee, om deze met een volle smak van zijn staart te raken, waardoor de Eevee op de grond viel, duidelijk verrast door de aanval. Al snel kroop de Eevee echter terug overeind en vuurde deze een Swift af op de Treecko, wat hem volop raakte, waardoor ook hij op de grond landde. “Het geeft niet, Ezio. Kan je staan?” vroeg Aiden, ietwat bezorgd. De Pokémon stond echter al snel op en knikte een keer, voor hij de Eevee aankeek. Aiden was benieuwd hoe lang het zou duren voor de Pokémon echt fel zou worden in gevechten.
“Oké, nogmaals je Pound!” riep Aiden uit. De Treecko schoot op de Eevee af en raakte deze nogmaals met een Pound, waardoor deze zachtjes gromde. “Nu, Absorb!” riep Aiden. De Treecko liet een rode straal op de tegenstander afschieten, wiens lichaam rood begon te gloeien. Door deze aanval wist de Treecko een klein beetje energie terug te krijgen. En, alle kleine beetjes hielpen.
“Goed zo! Maak het nu maar af met je Pound!” sprak hij. Nogmaals werd de Eevee geraakt door een Pound, waarna het ding weg vluchtte.
Enthousiast kwam de Treecko op zijn trainer aflopen en Aiden grijnsde. “Je hebt het goed gedaan, jongen!” sprak hij met een glimlach. “Nu wil ik dat je meekomt en goed kijkt naar de anderen, ja?” vroeg hij. De Treecko knikte. Oké, tijd om bij de rest te gaan kijken!

Allereerst was Aiden richting de Scizor en Wartortle gelopen. “Oké, Ronan, Aqua Tail,” besloot Aiden te zeggen. De Wartortle schoot op de Scizor af, maar deze besloot met een Metal Claw de Aqua Tail tegen te houden. “Goed,” complimenteerde Aiden zijn Scizor rustig. Maar, niet goed genoeg. “Hydro Pump,” sprak Aiden tegen zijn Wartortle. Deze landde meteen na de Aqua Tail weer goed op de grond en opende zijn bek. Een bol vormde zich voor zijn bek, vervormde zich tot een platte cirkel en een enorm krachtige Hydropump raakte de Scizor volop, waardoor deze naar achteren vloog en de grond raakte. “Goed zo, Ronan,” glimlachte Aiden. Dit was immers hoe Ronan werkte. Hij viel aan, verwachtte al dat de ander het tegen zou houden en viel daarna nog veel sterker aan. Garrett daarentegen werkte weer op een heel andere manier. Garrett wachtte tot de ander aanviel, ontweek en viel dan zelf aan. Dit was altijd iets waar Aiden goed op moest letten tijdens zijn gevechten. Zolang hij wist welke stijl goed bij een Pokémon werkte, konden ze zich immers hierop gaan focussen om het nog veel beter te maken.
“Garrett, Razor Wind,” sprak Aiden rustig. De Scizor knikte en kruiste zijn scharen, waarna hij windvlagen op de Wartortle af schoot. “Skull Bash, Ronan. Er doorheen,” sprak Aiden toen. Hij wilde weten dat de Wartortle wat kon hebben. Deze schoot dan ook dwars door de windvlagen heen, hiermee natuurlijk wel schade opdoend, waarna hij richting de Scizor kwam met een Skull Bash. “False Swipe, Garrett,” sprak Aiden toen. Net voordat de Wartortle hem zou raken, schoot de Scizor omhoog en raakte hij de Wartortle vol op het hoofd met zijn beide scharen. “Oké!” glimlachte Aiden, voor hij zacht in zijn handen klapte. “Jullie gaan beiden enorm vooruit. Rust maar uit,” glimlachte hij. Ja, beiden deden het enorm goed. Hij had niets te klagen.

Na de twee was hij doorgegaan naar het andere stel wat hij aan het trainen had gezet. Precies toen hij aan kwam lopen, wist Tyrion Arya te raken met zijn vleugel, waardoor Aiden even fronste. Oké. Ook hier moest hij zich er dus even mee bemoeien. De Charizard besloot opnieuw op de Mawile af te schieten met een Wing Attack. “Vice Grip,” sprak Aiden. De Mawile keek hem even aan, maar besloot te luisteren. Ze draaide zich om en de gigantische bek klemde zich vast aan de Charizard, waardoor ze mee de lucht in ging. “Nu, Fairy Wind,” sprak hij. De Mawile liet los en schoot een glinsterende wind af op de Charizard, waardoor deze naar boven werd gelanceerd. zelf kwam ze netjes terecht op de grond en keek ze haar trainer even met een lichte glimlach aan. “Goed zo, Arya,” sprak hij rustig. “Tyrion, Shadow Claw graag,” sprak hij daarna. De Charizard schoot op de Mawile af, zijn arm omhuld door een paarse gloed. “Vice Grip,” sprak Aiden daarom opnieuw. De Mawile knikte en de arm van de Charizard werd beetgepakt door de grote bek, waardoor Arya vrij spel had. “Nu, Iron Head,” sprak hij daarom. De Mawile ramde de Charizard volop, waardoor deze enkele passen geschrokken naar achteren deed. “Tyrion, sneller ontwijken,” sprak Aiden rustig. “Ik wil dat je je Air Slash doet,” sprak hij daarom. “Arya, goed opletten,” merkte hij toen op tegen de Mawile. Deze knikte en richtte haar rode ogen op de Charizard. Deze liet zijn vleugels blauw gloeien en begon ermee te zwaaien, waardoor blauwe, disk-achtige energie messen richting de Mawile schoten. De kans om te ontwijken had ze niet, waardoor ze geraakt werd. “Nu je Wing Attack,” sprak Aiden rustig. Zonder de Mawile de kans te geven bij te komen van de vorige aanval, schoot de Charizard op haar af met een Wing Attack. Deze pakte ze echter beet met haar bek. “Shadow Claw,” sprak Aiden toen. De Charizard liet zijn arm gloeien en raakte de Mawile, waardoor deze op de grond terecht kwam.
“Oké, goed gedaan beiden,” sprak hij rustig. “Rust maar uit,” zei hij toen, voor hij een plaatsje zocht in het gras en hier ging liggen, om omhoog te kijken. Ze hadden allemaal gebreken. Logisch, ook. Garrett wachtte teveel af, Ronan kende geen angst, Tyrion vergat soms ook zélf na te denken en Arya was te onzeker. Maar, alsnog maakten ze een goed team. En, als hij aan de zijlijn stond, wist hij dat hij ze hun volle kracht kon laten gebruiken. Ze konen hun onzekerheden vergeten, want al zijn Pokémon hadden onderhand het volledige vertrouwen in hun trainer. Dit was iets wat hij met de Treecko nog zou moeten creëren, maar uiteindelijk zou ook die groeien en zijn karaktereigenschappen laten zien. Ze zouden samen werken aan zijn stijl en tactiek en dan zou alles vanzelf wel goed komen. Dat wist hij zeker.

Na een tijd uitgerust te hebben, stond de jongen weer op. “Jongens, het is weer tijd om te gaan!” riep hij en hij keek toe hoe alle vier de Pokémon zijn kant op kwamen. De Treecko was bij hem gebleven, dus die was er al. “Jullie doen het goed. Steeds beter, zelfs,” glimlachte hij. “Als we zo doorgaan, zal de derde badge binnen no-time van ons zijn,” grijnsde hij toen. Zijn Pokémon knikten enthousiast en Aiden grijnsde zijn tanden bloot. Oh, ja, hij had er alweer zin in.
De vijf Pokémon werden opgeslokt door hun eigen rode straal, waarna hij de vijf ballen aan zijn riem klikte. Er was nog één plaats, nog één Pokémon die deel uit zou kunnen maken van zijn team. Hij vroeg zich af hoe lang het nog zou duren voor hij een Pokémon vond die deze plek zou kunnen vullen.

Eenmaal aangekomen in het Pokémon Center, liet hij de nieuwe Treecko los. Deze had niet hard getraind, dus had nog genoeg energie over om de dag mee door te komen. Aiden gaf zijn Pokéballs aan zuster Joy en ging rustig op de bank zitten, naast zijn Treecko, wachtend tot zijn trainer weer klaar was om te vertrekken.
Toen Aiden werd geroepen om zijn Pokémon op te halen, liep hij rustig richting de Zuster, terwijl de Treecko zich enthousiast naar buiten haastte. Erg veel zorgen maakte Aiden zich er niet om. Ver zou de Treecko immers niet gaan in zijn eentje.
Eenmaal buiten aangekomen, zag hij echter een verdacht geval wat een poging deed om zijn Treecko te lokken. “Hey, laat hem met rust!” riep hij, waarna degene naar hem opkeek. Al snel genoeg viel hem het R-teken op op de Pokéball die de jongen vast had, waardoor hij zelf zijn Pokéball richting de Treecko richtte, waardoor deze teruggekeerd werd. “Dat dacht ik niet,” gromde hij. De Grunt draaide zich om en schoot weg. Even dacht Aiden eraan de gast te laten gaan, maar de irritatie zorgde er al snel voor dat hij erachteraan rende. Mooi niet dat hij zo’n lijpo zou laten ontsnappen.
Na even gerend te hebben, besloot Aiden hier de energie niet voor te hebben. Daarom kwam hij tot stilstand en gooide hij een Pokéball de lucht in, waar een Scizor uit kwam. “Stop hem,” zei hij, wijzend naar de Grunt. De Scizor schoot op de jongen af en ramde deze omver met zijn schaar, waardoor de jongen op de grond terecht kwam.
‘Arceus,’ gromde de jongen al snel. ‘Typhlosion!’ riep hij hierna, waarna hij een Pokéball tevoorschijn haalde. Uit de ball kwam een gigantische Typhlosion, die met wijd opengesperde ogen voor de Scizor kwam te staan. Langzaam pakte Aiden zijn Pokédex, om deze op de Typhlosion te richten. ‘Typhlosion, the Volcano Pokémon and the evolved form of Cyndaquil,’ vertelde de dex. ‘If its rage peaks, it becomes so hot that anything that touches it will instantly go up in flames,’ ging de dex toen door.
“Garrett, kom maar terug,” sprak Aiden, zijn Pokéball voor zich houdend. De jongen tegenover hem begon hard te lachen. ‘Je achtervolgt me eerst en deinst terug als je mijn Pokémon ziet?’ lachte deze. Aiden gromde zacht. “Nee,” zei hij liefjes. “Ik denk na,” zei hij toen, voor hij een andere Pokéball van zijn broek klikte. Waarom ze het uitvochten via Pokémon? Hij had geen idee. Maar de jongen aanvallen zou hem niet worden tot hij al zijn Pokémon had uitgeschakeld, dus de jongen mocht beter heel wat sterke Pokémon bij zich hebben.

“Ronan, kom maar!” riep Aiden uit en hij gooide een ball de lucht in. Uit de Pokéball kwam een Wartortle, wie enthousiast naar de enorme Typhlosion keek. Aiden grijnsde zijn tanden bloot. “Ronan, we kunnen dit,” sprak hij. Ja, hun trainingen zouden goed uitkomen. Hij zou niet verliezen van een simpele Team Rocket grunt. Nee, daar was hij al veel te ver voor gekomen.
‘Typhlosion, Smoke Screen!’ riep de Grunt. “Rain Dance!” riep Aiden hierop. Terwijl rook het veld bedekte, begon het ook te regenen. Dit had veel positieve effecten op het gevecht. Het verminderde namelijk de kracht van vuur-aanvallen, versterkte water-aanvallen en, daar nog bovenop, het herstelde de energie van Ronan, gezien zijn Hidden Ability. ‘Typhlosion, Swift!’ riep de jongen toen. “Ronan, Rapid Spin,” antwoordde Aiden hier direct op. Hij wist precies wat er in die rookwolk gebeurde. De Typhlosion stuurde de Swift af op Ronan, maar dit zou nauwelijks schade aanrichten gezien het draaiende schild.
De rook verdween en liet een enthousiaste Wartortle en een minder enthousiaste Typhlosion zien. Oké, nu was het tijd om te laten zien waarom Ronan één van zijn favorieten was in een gevecht.
“Ronan, Aqua Tail!” riep Aiden. De Wartortle knikte en schoot op de Typhlosion af. Zijn staart werd omhuld door water, terwijl hij met snelle passen de Pokémon naderde. Net voordat hij de Pokémon echter wilde raken, kreeg deze een commando van zijn trainer. Helaas was dit al veel te laat en had hij de snelheid van de schildpad verkeerd ingeschat, waardoor de Typhlosion volop geraakt werd door de Aqua Tail. “Nu, Hydro Pump!” riep Aiden meteen. Terwijl de Wartortle recht voor de Typhlosion stond, opende hij zijn bek en schoot hij een enorm krachtige straal water af op de Typhlosion, waardoor deze naar achteren gelanceerd werd. Ronan leek niet alleen in het voordeel te zijn qua type, maar ook nog eens qua snelheid en tactiek. Als het zo door zou gaan, wist Aiden dat dit nog weleens een makkelijke winst zou kunnen worden. Hij wist echter niet hoeveel Pokémon de Grunt zou hebben, dus hij wist ook niet te vroeg te mogen juichen.
‘Quick Attack!’ werd er geroepen en nog voor Aiden het door had, werd de Wartortle geramd door een Quick Attack. “Water Pulse!” riep Aiden echter al snel. ‘Flamethrower!’ riep de jongen echter al snel. Een vlammenwerper schoot richting de Water Pulse, waardoor deze brak. “Hydro Pump!” riep Aiden daarom. Een Hydro Pump schoot nu richting de vlammenzee, om er doorheen te gaan alsof het niets was. Nogmaals werd de Typhlosion volop geraakt door een straal water, waardoor hij op de grond landde. Aiden zag hoe de jongen met zijn tanden begon te knarsen en kwaad naar zijn Pokémon keek. Alsof het de schuld van de Pokémon was dat hij niet fatsoenlijk kon vechten. Aiden zuchtte even een keer.
‘Ember!’ werd er geroepen. Kleine vlammen schoten richting de Wartortle en raakte deze, maar leken niet enorm veel schade te doen. Immers was de Wartortle van het watertype, een type wat enorm goed tegen vuuraanvallen kon. Hij vroeg zich af of de jongen zich hier niet van bewust was, of dat hij weigerde te geloven dat zijn Typhlosion niet onverslaanbaar was.
‘Quick Attack!’ werd er opnieuw geroepen en Aiden fronste. “Protect!” riep hij daarom al snel. Een beschermende laag vormde zich voor de Wartortle, waardoor de Typhlosion niet de kans kreeg hem te raken en schade aan te richten, maar tegen het veld aan botste en voor hem tot stilstand kwam. Aiden keek even wat denigrerend naar de Pokémon, maar besloot dat dit de perfecte tijd zou zijn om de Pokémon uit te schakelen.
“Ga je gang, Ronan. Maak het af met je Hydro Pump!” riep Aiden. Hij merkte dat de regen al was gestopt, maar dit maakte niet uit. Deze laatste aanval zou genoeg schade aanrichten, zelfs zonder de regen.
Een bol vormde zich voor de bek van de Wartortle, waarna het zich vervormde tot een platte cirkel. Hieruit kwam een enorme straal water, die de Typhlosion de lucht in blies, om verderop uitgeschakeld op de grond neer te laten komen.
“Goed zo!” riep Aiden naar zijn Wartortle en hij hoorde de Grunt zachtjes vloeken. ‘Pft. Geluk,’ gromde hij hierna, terwijl hij de Typhlosion terug liet keren. Hij gooide nog een Pokéball de lucht in, waar een Bellossom uit kwam. “Ronan, keer jij maar terug,” zei Aiden rustig. De Pokémon werd opgeslokt door de Pokéball, waarna hij een andere pakte.

Met een boog gooide hij de Pokéball van zijn starter de lucht in. Tyrion zou immers een enorm voordeel hebben tegenover de Bellossom, met zowel zijn vuur- als vliegtype aanvallen. Nu was het dan alleen nog hopen dat de Pokémon geen aanval zou kennen als Sleep Powder, want dan kon het nog problemen op gaan leveren. ‘Sunny Day!’ begon de jongen. Even kneep Aiden zijn ogen samen. Was hij serieus dom genoeg om een Sunny Day te doen? De aanval die Tyrion’s vuuraanvallen nog even dat beetje sterker maakten? Alsof ze niet al effectief genoeg waren? Waarom zou hij zo dom zijn? Had deze jongen geen zelfrespect?
‘Solar Beam!’ werd er geroepen. “Ontwijk het, Tyrion!” antwoordde Aiden snel, maar niet snel genoeg. Hij had niet geweten dat de Bellossom als Ability Chlorophyll had, maar nu was het meer dan duidelijk. De snelheid van de Pokémon was enorm gestegen door deze Ability, wat het misschien nog wel moeilijk zou maken om de Pokémon te raken. Aiden zag dan ook hoe Tyrion flink geraakt werd door de Solar Beam, al deed dit vrij weinig schade gezien zijn type.
“Tyrion, Flare Blitz!” riep Aiden. De Charizard knikte en zijn lichaam werd omhuld door vuur, waarna hij op volle kracht op de Bellossom af dook, maar deze ontweek hem met een simpele beweging, alsof het niets was. ‘Hyper Beam!’ werd er al snel geroepen en een Hyper Beam raakte de Charizard vol van achter, al wist Aiden dat nu zijn kans was, aangezien een Pokémon even verlamd was na een krachtige aanval als Hyper Beam. Immers was dat het nadeel aan aanvallen als Hyper Beam. Ze waren énorm krachtig en deden een enorme damage, maar daarna had de Pokémon die de aanval had afgevuurd even niet de kracht om zelf aan te vallen of te ontwijken, dus kreeg de tegenstander de kans om dit te doen. En dit was iets waar Aiden maar al te graag gebruik van zou maken. Immers wist hij als geen ander dat de fouten en gebreken van een ander belangrijker waren dan je eigen kracht. Fouten maakten het gevecht, zorgden voor openingen die konden leiden tot een winst voor de kant die er het meest gebruik van kon maken.
“Tyrion, nu is je kans! Flare Blitz!” riep Aiden. De Charizard schudde zijn kop heen en weer en omhulde zijn lichaam opnieuw met vuur, waarna hij de Bellossom vol aan de kant ramde. Aiden grijnsde zijn tanden bloot toen dit gebeurde. Goed zo, ze konden dit wel! Tyrion was inderdaad niet de allersnelste, maar hij was sterk en Aiden weigerde om te verliezen.
“Nu, Flame Burst!” riep hij uit. De Charizard opende zijn bek en een straal vuur kwam eruit, richting de lucht. Al snel vormde deze straal een bal, waarna deze zich opsplitste in meerdere stralen welke richting de Bellossom schoten. Ook deze aanval ontweek ze niet op tijd, waardoor ze volop geraakt werd en naar achteren vloog.
De Bellossom stond terug op en keek haar trainer afwachtend aan, maar ook deze leek af te wachten tot Aiden weer iets zou doen. “Fire Fang!” riep Aiden daarom snel en de Charizard schoot op de Bellossom af, van plan haar te bijten met zijn mond vol vuur.
‘Double Team!’ riep de jongen echter snel en ineens stonden er overal Bellossoms, iets wat Tyrion niet aan zag komen. Daarom kwam de grote Pokémon tot stilstand, geschrokken om zich heen kijkend, zoekend naar de echte Bellossom. “Omhoog!” riep Aiden uit, maar opnieuw was het te laat. De Bellossom werd gezegd een Solar Beam af te vuren, waardoor de Charizard vol geraakt werd. De overige Bellossoms verdwenen, enkel de echte achterlatend. Toen Aiden echter zag hoe dicht deze in de buurt van Tyrion stond, grijnsde hij. “Nu, Tyrion! Heat Wave!” riep Aiden. Een rood-oranje bal ontstond in de bek van de Charizard, waarna hij een wind van vuur richting de Bellossom schoot. Ze deed nog een poging te ontsnappen, maar dit mislukte en ze werd volop geraakt en tegen de grond aan gekegeld, machteloos tegenover de enorme Charizard. Nu zou het opnieuw tijd worden om een Pokémon uit te schakelen.
“Tyrion, maak het af! Wing Attack!” riep hij. De Charizard schoot richting de Bellossom en raakte haar volop met zijn vleugel, terwijl ze een poging deed overeind te komen. Ze werd gelanceerd en schoot door de lucht, om hard op de grond terecht te komen. Ze probeerde nog één keer op te staan, maar dit leek niet te lukken, dus ze werd teruggeroepen door de trainer. Opnieuw vloekte deze, terwijl Aiden vrolijk grijnzend naar zijn Charizard keek. Ja, dit ging eigenlijk heel erg goed! Hij was benieuwd wat de jongen nog meer in petto zou hebben voor hem.

‘Vaporeon!’ riep de jongen uit en een Vaporeon kwam uit de ball. Zich realiserend dat hij geen enkel type had wat het hier goed tegenover zou doen, besloot hij dat Tyrion dit misschien nog weleens aan zou kunnen. Immers had een Vaporeon Water Absorb, dus enkel Garrett en Arya zouden over blijven om iets tegen de Vaporeon te kunnen doen en hij wilde hen liever bewaren voor later in het gevecht, aangezien beiden hun volledige energie nog over hadden, terwijl Tyrion al geraakt was door verschillende aanvallen. Ja, misschien dat Tyrion dit aan zou kunnen… Hij dacht er nog aan de Pokémon te laten mega evolueren, maar hij wilde de Grunt geen redenen geven om de Pokémon te stelen, dus besloot hij dit voor zich te houden.
‘Water Pulse!’ riep de jongen en direct werd er gereageerd. De Charizard werd vol geraakt door een Water Pulse, waardoor hij wild met zijn kop schudde. “Tyrion, Dragon Rage!” riep Aiden snel uit. De Charizard opende zijn bek en vuurde een enorme Dragon Rage af op de Vaporeon. Dit raakte, waardoor Aiden licht grijnsde. Goed zo! “Tyrion, goed!” grijnsde hij naar de Pokémon, welke zacht gromde, wachtend op zijn tegenstander.
‘Water Pulse!’ werd er geroepen en de Vaporeon schoot een bol water af op de Charizard. “Ontwijk, Tyrion!” riep Aiden uit en de Charizard schoot aan de kant, om de bol water te ontwijken. ‘Nu, Water Gun!’ werd er echter geroepen en in zijn vlucht werd de Charizard geschept door het water, waardoor hij luid gromde en op de grond neer kwam. “Tyrion!” riep Aiden uit. Nee, Tyrion kon dit hebben. Hij weigerde te geloven dat Tyrion zou verliezen van een… Grunt. Tyrion was veel sterker dan hij!
“Dragon Claw, nu!” riep Aiden. De Charizard schoot richting de Vaporeon, maar werd aan de kant gekegeld door een Water Pulse. Aiden balde zijn vuist, terwijl hij hopeloos toekeek hoe de Charizard aan de kant werd geslingerd alsof het niets was. ‘Water Gun!’ werd er al snel geroepen en Aiden klemde zijn voor een moment kaken op elkaar.
“Tyrion, Dragon Rage!” riep hij luid. De Charizard opende zijn bek en joeg een Dragon Rage dwars door de Water Gun, om de Vaporeon vol te raken. “Goed, Tyrion!” riep Aiden uit. Ja, zo zag hij maar weer… De enige op wie altijd te rekenen was, was Tyrion. De Pokémon zou hem hier vast en zeker doorheen krijgen. Hij vertrouwde erop. Al begon ook hij te zien dat Tyrion aan zijn einde begon te raken. De Vaporeon was sterk, daar was niets over te zeggen. En… De water-aanvallen deden enorm veel schade. Opnieuw klemde Aiden zijn kaken op elkaar. Nee, ze gingen niet verliezen. Hij weigerde dat te geloven.
‘Water Pulse!’ werd er geroepen. “Ontwijk, Tyrion!” probeerde Aiden nog, maar het gebeurde al te snel. Terwijl de Charizard zich afzette om naar boven te gaan, zag Aiden hoe de Vaporeon al met opzet naar boven richtte, wetende wat hun volgende zet zou zijn. Daardoor werd de Charizard vol geraakt door de bal water, waardoor hij op de grond neer kwam.
Even stond Aiden daar, verdwaasd. “Tyrion?” vroeg hij zacht, maar het leek er niet op dat de Charizard nog energie had om verder te vechten, wat betekende dat de Vaporeon gewonnen had… “Keer maar terug,” zuchtte Aiden, terwijl hij een ball van zijn riem klikte en de Charizard terug liet keren. Hij klikte de ball weer terug en balde zijn vuisten voor een moment. Het was niet lang geleden dat ze Arya een nieuwe aanval hadden geleerd. Nu was het tijd om die te gebruiken.

“Arya, maak het af!” riep hij en hij gooide een Pokéball de lucht in. Hieruit kwam de kleine Mawile, wie er veel te schattig uit zag voor de kracht die ze had. Immers had ze twee types. Staal en Fee, twee types die bekend stonden als de beste als het ging om de verdeding. Samen waren ze nog veel beter en zorgden ze ervoor dat haar enige zwakheden Ground en Fire waren, terwijl Poison en Dragon-type aanvallen juist helemaal geen schade aanrichtten. Water-aanvallen deden niet bijzonder veel schade, maar het ging er vooral om dat zij schade aan de Vaporeon aan zou richten. Aiden was er vrij zeker van dat zij de juiste zet was.
‘Vaporeon, Quick Attack!’ werd er geroepen en de Vaporeon schoot met een enorme snelheid op de Mawile af. “Arya!” riep Aiden alleen. Dat was het enorme voordeel van het klaar hebben van een tactiek. Een naam was genoeg, vertelde de Pokémon dat ze moest doen wat ze altijd deed. En dit deed ze, perfect als altijd. Ze voerde een Vice Grip uit, waardoor ze de Vaporeon vast had in de gigantische bek die uit haar hoorn kwam. “Nu, Fairy Wind,” sprak Aiden. De Mawile liet los en raakte de Vaporeon hard met een glinsterende wind, waardoor de Vaporeon over de grond werd geslagen.
‘Vaporeon, doe beter je best! Muddy Water!’ riep de jongen uit. De Vaporeon liet bruin water uit haar lichaam tevoorschijn komen, waarna dit water op de Mawile af werd geschoten. “Nogmaals, Fairy Wind!” riep Aiden. De Mawile knikte en begon rond te draaien, waardoor er een feeënwind ontstond die het water wegblies alsof het niets was.
“Goed zo, Arya!” grijnsde Aiden naar de Mawile. Ja, ze deed het enorm goed. Sowieso was dit iets wat hij al vanaf het begin van haar vond en hij kon niet begrijpen dat haar vorige eigenaar haar zwak had gevonden, haar in de regen had gedumpt alsof ze niets waard was. Ze was een enorm sterke aanwinst geweest die na een enkele training al op gelijk niveau lag als de rest. Misschien dat het binnenkort dan ook eens tijd werd om te kijken of ze klaar was voor Mega Evolutie, dan…
‘We zijn nog niet klaar! Water Pulse!’ werd er geroepen. Een Water Pulse raakte de Mawile, maar erg onder de indruk was deze niet. “Charge Beam!” riep Aiden. Dit was de nieuwste aanval van de Mawile, een aanval die super effectief zou zijn op een water-type als de Vaporeon.
De Mawile draaide zich om en opende de grote bek, welke richting de Vaporeon stond. “Nu!” riep Aiden. Een gele bol van elektriciteit ontstond in de bek, waarna ze een massieve straal van elektriciteit van de bol naar de Vaporeon schoot. Deze werd volop geraakt en belandde op de grond, waar het ding met zijn kop schudde om even bij te komen van de aanval.
‘Geef haar niet de kans! Aurora Beam!’ riep de jongen en de Vaporeon opende haar bek, om een regenboogkleurige straal op de Mawile af te schieten. “Charge Beam, nogmaals!” riep Aiden luid. De Mawile knikte en vuurde een krachtige Charge Beam af richting de Aurora Beam, waardoor beide stralen gebroken werden en geen van beiden geraakt werd.
‘Quick Attack!’ werd er geroepen en de Vaporeon schoot richting de Mawile, klaar om deze te rammen. Aiden gromde zachtjes. Wanneer zou die Vaporeon nou eindelijk genoeg hebben…? “Arya, Iron Head!” riep hij daarom. De Mawile kon fysiek wel wat hebben, dus nu was het hopen dat door de klap de Vaporeon meer schade op zou lopen dan de Mawile zou doen.
Beide Pokémon raakten elkaar vol met een fysieke aanval en de Vaporeon schoot naar achteren, terwijl de Mawile op haar plaats bleef staan. Het leek erop dat het de Vaporeon flink wat schade had aangedaan, aangezien deze moeite had met opstaan. Prima, dan was het eindelijk tijd om dit gevecht af te ronden!
“Arya, maak het af! Charge Beam!” riep Aiden. De Mawile vuurde een Charge Beam af op de Vaporeon, zoals haar verteld was. ‘Ontwijk!’ riep de Grunt nog boos, maar het was al te laat. Gezien de schade die de Vaporeon had opgelopen, had deze gewoon de kracht niet om nog te kunnen ontwijken en zakte ze tegen de grond nadat de aanval haar had geraakt.
Even was het stil, tot de Vaporeon werd teruggekeerd. Even stond de Grunt daar, met een nieuwe ball in zijn handen, duidelijk twijfelend over zijn volgende zet.

De Pokéball vloog de lucht in en uit de ball kwam een Gabite, een Pokémon die Aiden nog niet eerder had gezien. Daarom pakte hij zijn Pokédex erbij, zodat deze hem er meer over zou kunnen vertellen. ‘Gabite, the Cave Pokémon and the evolved form of Gible,’ vertelde de dex. Gible? ‘Gabite goes wild for precious jewels, first digging them up and then stashing them in its nest,’ vertelde de dex vervolgens. Aiden fronste. Dus dit was een soort geboren dief? Geen wonder dat een lid van Team Rocket een Pokémon als deze had, dan. Hij vroeg zich even af of de jongen zich er wel van bewust was dat hij nu een draak inzette tegen een fairy, iets wat niet angstaanjagend klonk, maar Fairys waren toch echt wel vaak de dood van draak-type Pokémon. Immuun voor hun aanvallen en met de kracht om veel andere soorten aanvallen te leren, had de Mawile hier het voordeel, al had hij haar maar één TM gegeven die totaal geen effect zou hebben op de Gabite. Misschien moest ze ooit maar eens iets als Ice Beam leren, zoals Ronan had gedaan.
‘Tackle!’ riep de jongen. De Gabite schoot op de Mawile af, van plan zijnde haar te raken met zijn Tackle. “Iron Head,” reageerde Aiden daarom ook meteen. Vuur met vuur bestrijden. Of, fysieke aanvallen met andere fysieke aanvallen. Het ging om het idee.
De Mawile en Gabite raakten elkaar beiden volop, waarna ze recht voor elkaar’s neus kwamen te staan. ‘Dragon Rage!’ riep de jongen toen en Aiden grijnsde. “Blijf staan,” commandeerde hij zijn Mawile. Deze knikte en bleef recht voor de neus van de Gabite staan, terwijl deze een krachtige Dragon Rage op haar afvuurde. Toen de Gabite geschrokken stopte met de aanval, stond de Mawile daar nog, ongedeerd.
“Fairy Wind!” riep Aiden uit. De Mawile begon opnieuw rond te draaien, waardoor een wind gevuld met glitters ontstond en richting de Gabite schoot. Deze werd verderop gelanceerd en landde hard op de grond.
‘Wat was dat?’ riep de jongen geschrokken en Aiden lachte kort. “Ken je types,” sprak hij rustig. Ja, het was interessant hoe een fairy immuun was tegen draaktype aanvallen. Je zou denken dat types als Dark, Dragon en Ghost juist heel effectief zouden zijn op een type wat letterlijk fee betekende. Maar goed. De Pokémon-wereld was nooit de meest logische geweest, dus hij zou het er maar mee moeten doen.
‘Tsk. Gabite, doe je Sand Tomb!’ riep de jongen toen uit. Aiden gromde zacht. Zand. Eén van de twee weaknesses die de Mawile had. “Arya, ontwijk het!” riep Aiden uit, maar het was al te laat. De Gabite zwaaide zijn armen naar één kant, zand omhoog halend. Daarna zwaaide hij zijn armen naar de andere kant en werd er een cycloon van zand richting de Mawile gestuurd. Zodra het bij haar was, begon het rond te draaien als een soort tornado. Aiden snoof eventjes zacht. Nee, Arya kon hem wel aan… Hij zou niet Arya en Tyrion laten verliezen…
“Fairy Wind, breek eruit!” riep Aiden. De Mawile knikte en begon rond te tollen met een Fairy wind, waardoor het zand aan de kant geslagen werd. Met een grijnsje keek Aiden weer naar zijn Mawile. Top! Nu kon ze weer normaal aanvallen. Helaas kende ze maar twee aanvallen die enorm effectief waren op de Gabite…
“Play Rough!” riep Aiden uit. De Mawile schoot op de Gabite af en raakte deze volop met de super effectieve aanval, waardoor de Gabite even verdwaasd een stap naar achteren deed. ‘Dwaas, ontwijk!’ riep de jongen uit en Aiden zuchtte even. Lekker op tijd, ook.
“Crunch, Arya!” riep Aiden uit. De Mawile deed een poging de Gabite te bijten met haar gigantische bek, maar deze ontweek de aanval. ‘Nu, Take Down!’ riep de jongen. Aiden fronste even. Hij was wel heel erg… Impulsief, was het niet? Misschien moest hij dat eens gaan gebruiken.
“Vice Grip!” riep hij uit. De Gabite werd beetgepakt tijdens zijn aanval, waardoor hij geen kant meer op kon. Aiden besloot dat het nu wel genoeg was. Immers leek de Gabite al aardig verzwakt te zijn van de twee Fairy aanvallen, dus misschien dat een derde het verschil zou maken en hen de winst zou bezorgen. Al waren ze natuurlijk nog lang niet klaar… De jongen zou vast en zeker een vol team hebben, dus dan zouden ze er hierna nog twee moeten.
“Fairy Wind!” riep Aiden. De Mawile liet de Gabite los en vuurde een laatste Fairy Wind af, waardoor hij uitgeschakeld neer viel. Het leek er ook op dat de Mawile aardig moe begon te worden, dus misschien was het beter om haar te laten rusten. “Arya, keer terug,” zuchtte Aiden, terwijl hij toekeek hoe de jongen ook zijn Gabite terug liet keren. Dus… ze hadden beiden nog twee Pokémon over. Dit kon nog alle kanten op.

‘Nu is het jouw beurt, Raichu!’ werd er geroepen en een Pokéball ging weer de lucht in. Eruit kwam een Raichu. Groot, met een felle blik in zijn ogen. Aiden gromde even zacht. Elektriciteit? Wat moest hij daar nu mee? De enige die hij nog over had waren Ronan, wie er een zwakte tegen had, en Garrett, maar ook die was er niet specifiek in het voordeel tegen… Maar goed. Het was beter dan in het nadeel zijn, dus hij moest zijn Scizor maar ervoor laten gaan. “Jij ook, Garrett!” riep Aiden. De Pokéball tolde in de lucht en uiteindelijk landde de grote Scizor voor zijn neus, om met een enorm felle blik naar de Raichu te kijken. Oh, ja. Garrett had er weer zin in. Zoals altijd. Aiden fronste even en keek naar de Raichu. Al was een Pikachu heel schattig, zag zo’n Raichu er meteen… Heel anders uit. Hij wist niet zeker of hij, indien hij ooit een Pikachu zou krijgen, deze zou laten evolueren.
‘Thunder Shock!’ werd er geroepen. Aiden snoof zacht. “Agility!” reageerde hij direct, zodat de Scizor met zijn Agility de Thunder Shock ontweek. Aiden grijnsde zijn tanden voor een moment bloot. Ja, goed zo. Zolang hij aanvallen zou ontwijken met zijn snelheid, zou hij rustig schade aan kunnen richten aan de Raichu en was dit gevecht zo over. Hij wilde niet verliezen. Dat weigerde hij. Voor geen goud dat hij ooit op een lager niveau dan een lid uit Team Rocket zou willen staan. Dat was gewoon complete onzin. Die mensen waren gestoord en hadden een enorm laag IQ. Misschien dat je ze nog wel zou kunnen lokken met een blokje kaas.
‘Quick Attack!’ riep de jongen en Aiden keek zijn Scizor met een fronsje aan. “Nu, Garrett!” riep hij, vlak voor de Raichu hem zou raken. Dit was het zelfde als wat het geval was geweest bij de Mawile. Omdat ze altijd hetzelfde deden, was het noemen van een exact commando niet nodig. Ze wisten wat er moest gebeuren en deden dit ook. Zonder fouten.
De Scizor schoot dan ook omhoog en kwam vol op de Raichu neer met een False Swipe, waarbij hij zijn beide scharen vol op de kop van de muis ramde. Hierna zette hij zich af en landde hij enkele meters achter de Raichu, deze met een felle blik aankijkend.
“Nu, Metal Claw!” riep Aiden uit. Met zijn ongeëvenaarde snelheid schoot de Scizor op de Raichu af. ‘Ontwijk en Thunder Bolt!’ riep de Grunt echter al snel. De Raichu schoot weg en ontweek hiermee de Metal Claw. “Razor Wind!” riep Aiden daarom. Terwijl de Raichu de aanval ontweek, draaide Garrett zich om en schoot hij meerdere windvlagen zijn richting op, waardoor de Thunder Bolt faalde.
“Goed zo,” sprak Aiden zacht. Ja, zolang ze de Raichu niet de kans gaven aan te vallen, zaten ze goed. Immers leek het erop dat Garrett sterker en sneller was, dus misschien dat dit nog wel eens iets zou worden. Natuurlijk wist hij dat dit niets hoefde te betekenen. Immers waren Arya en Tyrion ook niet altijd de snelsten. Hij mocht de Raichu dus absoluut niet onderschatten, dat zou nog weleens fataal kunnen zijn.
‘Thunder Shock!’ werd er geroepen. “Iron Defense!” riep Aiden. De Scizor werd omhuld door een blauwe gloed, waardoor hij deels beschermd werd tegen de aanval. Aiden gromde even zachtjes. Beide partijen hadden niet de beschikking over een aanval die super effectief was, dus dit kon best wel even gaan duren.
“Fury Cutter!” besloot Aiden al snel te roepen en de Scizor schoot op de Raichu af. Deze zag hem te laat aankomen, waardoor Garrett de kans kreeg om de Raichu meerdere malen te rammen met zijn scharen. “Razor Wind!” riep hij vervolgens. Nog voor de Raichu doorhad wat er gebeurde, kruiste de Scizor zijn scharen. Zijn scharen begonnen wit te gloeien en hij begon ermee in de lucht te slaan, waardoor hij krachtige, witte windvlagen richting de Raichu sloeg, waardoor deze gelanceerd werd en op de grond terecht kwam. Aiden grijnsde lichtjes. Het geluk aan Garrett was zijn variatie aan aanvallen, die hen de kans gaf om onvoorspelbaar te zijn. Ze hoefden niet steeds het zelfde te doen en hadden de kans om te spelen met aanvallen, waardoor de tegenstander meer moeite had met het voorspellen van hun volgende zet. En, hoe lastiger deze te voorspellen was, hoe lastiger deze te ontwijken zou zijn.
‘Quick Attack!’ werd er geroepen. Het was duidelijk dat de Raichu heel wat minder keuze had wat betrof zijn aanvallen. Tot nu toe had hij er pas drie gehoord.
“Slash!” riep Aiden. Opnieuw zouden ze fysiek met fysiek bestrijden. Immers deden Normal-moves Garrett niet veel en was Slash een sterkere aanval dan Quick Attack. Terwijl de Raichu naderde maakte de Scizor zich klaar, om de Pokémon vervolgens vol te rammen met zijn scharen, waardoor de Quick Attack vrij weinig uitrichtte verder.
Het gevecht zou niet lang meer duren. Aiden moest toegeven te hopen dat de grunt geen sterke Pokémon op zak had verder, immers was de Raichu pas zijn vijfde Pokémon. Er was er nog één over. Zou dat een Pokémon zijn die zowel Ronan als Garrett neer kreeg, had Aiden geen schijn van kans meer. Het zou dus nog echt spannend kunnen worden…
‘Verdomme, Raichu!’ werd er luid geroepen. ‘Thunderbolt!’ ging de jongen vervolgens verder. Het was duidelijk dat hij niet blij was met hoe het er uitzag. Immers wist de jongen niet of Aiden nog een zesde Pokémon had. De Treecko had hij wel gezien en het was nogal opvallend dat die vrij weinig uit zou halen, dus daar was hij vast niet bang voor.
“Ontwijk, Garrett!” riep Aiden luid. Helaas was het te laat en werd de Scizor geraakt, al scheen deze nog makkelijk door te kunnen. “Oké, laten we het afmaken met je Fury Cutter!” riep Aiden. Normaal zouden dat soort aanvallen totaal niet sterk zijn en dat was de reden dat hij gek was op de Ability van de Scizor, die zijn zwakste aanvallen krachtiger maakte, zodat hij een veel grotere keuze had.
De Scizor schoot op de Raichu af en raakte deze meerdere keren met zijn klauwen, waarna het einde echt nabij leek. “Razor Wind!” riep Aiden nog één keer. Terwijl de Raichu moeite deed om te blijven staan, vuurde Garrett zijn Razor Wind af, waardoor de Pokémon gelanceerd werd en op de grond stuiterde, bewegingloos. Het was duidelijk dat er geen enkel beetje energie meer in de Pokémon zat.
‘Tsk. Keer terug, Raichu,’ gromde de grunt. Aiden zag het hem bijna denken. Zwakkeling. Terwijl het toch echt aan de Trainer lag en niet aan de Pokémon…
Aiden zuchtte even een keer en keek naar Garrett, die nog genoeg energie over had. Wat de volgende keuze van de jongen ook zou zijn, was hij niet van plan Garrett te wisselen. Simpelweg omdat hij enkel Ronan nog over had, dus als de Scizor nog enige schade aan de komende Pokémon aan zou kunnen richten voor Ronan in het spel kwam, kon dat nog weleens het laatste stapje richting de winst zijn en hij wilde de winst niet mislopen.

‘Houndoom, doe je best!’ riep de jongen uit, waarna hij een Pokéball de lucht in gooide. Uit de ball kwam een grote Houndoom, die naar de Scizor keek alsof ze hem elk moment kon gaan bijten. Aiden moest toegeven niet zeker te weten alsof het alleen zo leek, of dat de Pokémon echt zo’n interessant karakter zou hebben…
Garrett zou hier in het nadeel zijn. Enorm zelfs. Maar, toch wilde hij de Scizor een kans geven. Hij wilde dat de Scizor enige schade aan de Houndoom aan zou richten, zodat Ronan het zo meteen af kon maken. Immers had de aanval Brick Break - wat een fighting-type aanval was - even veel effect op de Houndoom als een water-aanval zou hebben, dus misschien dat Garrett nog wel wat voor elkaar zou krijgen.
‘Ember!’ werd er geroepen. “Ontwijk!” reageerde Aiden direct. Nee, hij moest echt voorkomen dat Garrett geraakt werd door een aanval van het vuurtype, anders kon dit gevecht nog weleens snel over zijn. Vuurtype aanvallen waren namelijk vier keer zo schadelijk als normaal, gezien het dubbele type van de Scizor. Dat betekende dat drie vuuraanvallen al gelijk stonden aan twaalf normale aanvallen. De kans dat de Scizor dat nog an zou kunnen zonder uitgeschakeld neer te vallen was klein, dus elk beetje zou tellen het komende gevecht. Hij weigerde namelijk te verliezen, vooral nu ze zo ver waren gekomen…
“Razor Wind!” riep Aiden, nadat de Houndoom nogmaals een Ember richting de Scizor schoot. De Scizor spreidde zijn scharen en begon ermee in de lucht te slaan, om met de wind die hierbij vrij kwam de vlammen te doven. “Goed zo, Garrett! Nu Slash!” riep Aiden. De Scizor schoot op de Houndoom af en hief zijn schaar, klaar om de Pokémon te rammen. Helaas leek de Team Rocket Grunt het hier niet mee eens te zijn. ‘Fire Fang!’ riep hij daarom en nog voor Aiden het door had, had de Houndoom de schaar van zijn Scizor beet, terwijl vuur zijn bek verliet. “Garrett, Metal Claw!” riep Aiden. De Scizor ramde de Houndoom op zijn kop, waardoor deze los liet.
‘Maak het af! Flamethrower!’ riep de Grunt. De Houndoom opende haar bek en vuurde een enorm krachtige Flamethrower af op de Scizor, waardoor deze naar achteren werd gelanceerd. Aiden zuchtte even, maar al te goed wetend dat Garrett niet al te veel schade meer aan zou richten. Misschien had hij nog wel een heel klein beetje energie…?
“Garrett, kan je staan?” vroeg Aiden zacht, maar de Scizor bleef liggen. Even zuchtte hij, voor hij de Pokéball pakte en de Scizor liet terugkeren. “Geeft niet, jongen. Je hebt het geweldig gedaan,” sprak hij zacht tegen de Pokéball, voor hij het ding terug aan zijn riem klikte.

Met een boog werd er een nieuwe Pokéball de lucht in gegooid, waar de Wartortle uit kwam met wie hij het gevecht ook was begonnen. Aiden wist maar al te goed dat Ronan zijn laatste hoop was. Als Ronan zou verliezen van de Grunt, had hij verloren van een Team Rocket-lid en wie weet wat die zou doen met zijn Pokémon… Nee. Hij had Ronan nog. Enkel Ronan. De Pokémon die zichzelf zo enorm had bewezen in zijn team… Hij kon niet aan de Pokémon twijfelen.
‘Flamethrower!’ werd er luid geroepen. “Hydro Pump!” reageerde Aiden direct. De Houndoom vuurde haar vlammenwerper af, welke compleet vernield werd door de naderende Hydro Pump, die haar meteen raakte. Aiden grijnsde zijn tanden bloot. Goed zo, Ronan. “Nu, Rain Dance!” riep Aiden toen. De Wartortle schoot een bol water de lucht in en al snel werd de lucht bedekt met wolken en begon het te regenen. Dit had meerdere positieve effecten voor de Wartortle en enkel nadelige voor de Houndoom, waardoor het sowieso een geslaagde zet was.
‘Thunder Fang!’ werd er geroepen en de Houndoom schoot op de Wartortle af. Thunder? Oh, dat was super effectief! “Rapid Spin!” riep Aiden. Net voordat de Houndoom zijn Wartortle zou raken, begon deze hard rond te draaien waardoor de Houndoom niet kon bijten. “Nu, Water Pulse!” riep Aiden. De Wartortle stopte met draaien en vormde een bal voor zijn bek, om deze volop tegen de veel te dichtbij staande Houndoom af te vuren. De Houndoom deinsde wat terug en Aiden grijnsde. Hydro Pump en Water Pulse, beiden enorm effectief tegen een Houndoom. Ronan had een enorm voordeel, maar de winst was nog niet helemaal zeker tot de Houndoom plat op het veld lag. Ze moesten er dus maar eens voor gaan zorgen dat dat zou gebeuren.
“Aqua Tail!” riep Aiden. De Wartortle schoot richting de Houndoom en probeerde deze te raken met zijn staart. De gebruikelijke tactiek voor de twee, dus. ‘Thunder Fang!’ werd er geroepen en de Houndoom pakte de pluizige staart van de Wartortle beet en liet elektriciteit langs zijn tanden glijden. Natuurlijk, dit deed zeer voor de Wartortle, maar niet genoeg om niet aan te kunnen vallen.
“Hydro Pump!” riep Aiden. De Wartortle keek de Houndoom met een grijns aan en vuurde op volle kracht een Hydro Pump af. Deze raakte van een enorm kleine afstand, waardoor de Houndoom met een piep losliet en over de grond geschoven werd, om verderop tot stilstand te komen. Ondertussen was de regen nog steeds bezig, waardoor Ronan zijn energie langzaam maar zeker terug kreeg.
“Nu, Water Pulse!” riep Aiden. De Wartortle vuurde een Water Pulse af richting de Houndoom, welke ze ontweek. ‘Thunder Fang, Houndoom!’ riep de jongen. De Houndoom schoot op Ronan af, haar tanden gloeiend van de elektriciteit. “Oké, Ronan… Tijd om dit af te maken,” zei Aiden rustig. “Hydro Pump,” sprak hij. Toen de Houndoom heel dichtbij was, vuurde de Wartortle zijn laatste Hydro Pump af, waardoor de Houndoom gelanceerd werd en verderop terecht kwam, deze keer de energie niet meer hebbend om op te staan. De Houndoom werd opgezogen door een rode straal, gevolgd door enorm veel gevloek van de Grunt.

“Jij blijft hier,” gromde Aiden, terwijl hij richting de Grunt stapte. Nog voor deze het door had, had Aiden zijn shirt beet en duwde hij de gast tegen een boom aan. “Waar vind ik die… Leider van je? Hoe noemen jullie het? Elite?” vroeg Aiden streng. De Grunt leek eerst niet te willen antwoorden, waardoor Aiden hem nog wat omhoog tilde, waardoor de gast - wie toch een flinke twintig centimeter kleiner was dan hijzelf - op zijn tenen moest gaan staan. “Waar?” vroeg hij, zijn groene ogen strak op die van de jongen gericht. Elke seconde dat de jongen niets zei werd hij verder opgetild, waardoor hij het langzaamaan vrij moeilijk begon te krijgen.
‘L-Lumiose! Lumiose!’ riep de jongen uiteindelijk wanhopig, zijn stem hoog, voor hij zich loswurmde uit Aiden’s grip en er vandoor schoot. Met een enorm geamuseerde glimlach staarde hij de jongen na, terwijl deze zich uit de voeten maakte. Net nog zo stoer en nu rende het weg als een klein insect deed voor een Charizard. Eerst was hij van plan geweest zich er achteraan te zetten, maar hij besloot dat het overbodig was. De jongen was niets waard, die zou wel genoeg gestraft worden door de Elite van zijn zielige team. Bovendien had hij de nodige informatie er al uitgekregen. Even schudde Aiden zijn hoofd zacht heen en weer, het wanhopige figuur nastarend. Maar, Lumiose, dus…? Dat was eigenlijk vrij voorspelbaar… Misschien moest hij maar eens richting Lumiose gaan trekken, dan. Hij zou de zogenoemde Elite zelf eens willen ontmoeten en misschien zou Lilium dan meteen haar Charmander terug kunnen halen. Hmn..
Even ging Aiden met zijn hand door zijn haar, voor hij de Wartortle terug liet keren in zijn Pokéball. Misschien moest hij maar eens een Pokémon Center op gaan zoeken. Zijn Pokémon verdienden hun rust zeer zeker, hij wilde niet nog een raar Team Rocket-lid tegenkomen zonder een Pokémon te hebben om zichzelf mee te kunnen verdedigen. Met een zuchtje trok hij de mouw van zijn vest ook wat beter over zijn Keystone. Hij moest die maar niet al te veel rondzwaaien met al die mafkezen…